ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ ની ચાર ગદ્ય. રચનાઓ
વિષય : કલ આજ ઔર કલ,ભૂતકાળ,ભવિષ્ય,વર્તમાન ” વિષયક રચનાઓ.(તા.૧૫-૮-૨૦૨૧) દિવસ – ૬
( પાંચમો દીવસ)
Jan fariyad & News of Gandhinagar daily
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
મેનેજિંગ તંત્રી : મીનાક્ષી રાવલ(ઈમેજ મેકર,ગ્રાફિક્સ)
પ્રતિભાવ : વિભૂતિબેન દેસાઈ.ઘાસવાલા.બીલીમોરા
website : www.janfariyadnews.com
What’s up calling No : 9824653073
Email : prdpraval42@gmail.com
Email : prdpraval@yahoo.co.uk
YouTube : janfariyadnews
News portal : janfariyadnews
Twitter : @prdpraval
**************************†******†**********
NOG SS NO.0031
વિષય:- કલ આજ ઔર કલ
વિભાગ: ગદ્ય
પ્રકાર:-ટૂંકી વાર્તા
શીર્ષક: ફાસ્ટ ફૂડ
જયબાએ રસોડામાં આવી જોયું તો,પોતાની પૂત્ર વધૂ આરતી પિત્ઝા બનાવી રહી હતી. આ જોઇ જયાબા બોલ્યા, “લ્યો આ આજકાલની બૈરાઓ પણ કેવી આળસુ બની ગઇ છે. સાંજે જમવામાં આવું જ કંઈક ઝડપથી રંધાઈ જાય એવું જ બનાવે.આ પિઝાના રોટલા તૈયાર લઇ આવે,એનો સોસ તૈયાર લઇ આવે. થોડું ઘણું શાક સમારી બધું પિઝાના રોટલા પર પાથરી રોટલો ઓવનમાં કે ગેસ પર શેકવા મૂકી દે,અને પંદર મિનિટમાં પોતે રસોઇમાંથી નવરી થઇ જાય.છોકરાંઓને આવું ખવરાવે પછી તેમનામાં શું તાકાત આવે? અરે! અમે તો વાળુમાં અમારા બાળકોને ચૂલા પર ધીમી આંચે કરેલી ખિચડી, હાથથી ટીપેલા બાજરીના રોટલા અને ઓછા
તેલમાં બનતી પાલખ કે મેથીની ભાજી ખવરાવતાં. આવું ઘરનું અને સ્વાસ્થ્યપ્રદ ભોજન જમતાં એટલે જ તો અમારા બાળકો પંચાવન વર્ષે પણ વીસ પચીસ વર્ષનાં જુવાનિયાની જેમ કામ કરી શકે છે.”
આ સાંભળી આરતીબેન બોલ્યા, ” બા એ ખિચડી અને ભાજી રોટલાનાં જમાના ગયા. અત્યારનાં
જુવાનિયાઓને તો સાંજે જમવામાં ફાસ્ટફૂડ ભાવે.સાંજે જ્યારે તમારા પૌત્ર આકાશનો ફોન આવે કે શું જમવાનુંબનાવ્યું છે? તો આપણે એમ કહીએ કે ભાખરી શાક તો તરત જ કહેશે મમ્મી મારું અને અવનીનું જમવાનું ના બનાવીશ અમે બહાર જમીને આવીશું. આ દીકરા અને વહુ માટે મારે આ બધું બનાવવું પડે. બા તમારા સમયમાં ચૂલા પર રસોઈ કરવી પડતી, તો તમે જાજો સમય રસોડામાં જ પસાર કરતાં. અત્યારનાં સમયમાં આધુનિક સગવડો છે તો અમારે ઓછો સમય પસાર કરવો પડે છે.”
જયાબા અને આરતીબેન આમ વાત કરતાં હતાં ત્યાં આકાશ અને અવની આવ્યાં. અવનીનાં હાથમાં મોટો થેલો હતો. થેલામાં બહું બધાં પેકેટ હતાં. આ જોઇ આરતીબેને પૂછ્યું, ” અવની આટલું બધું શું લઇ આવી?”
અવનીએ કહ્યું, ” મમ્મી તમે આવતા અઠવાડિયે
માસીને ત્યાં ત્રણ ચાર દિવસ જવાનાં છો. તમે જશો એટલે રસોઈનું કામ મારે કરવું પડશે. સવારે મારે ઓફિસ
જવાની ઉતાવળ હોય અને સાંજે હું થાકી ગઇ હોવ તો
રસોઈ કેમ બનાવું? એટલે હું દાળ ,શાક ,કઢી , વગેરે ખાલી ઉકળતા પાણીમાં નાખો એટલે તરત જ બની જાય
તેવા પેકેટ લઇ આવી. રોટલી,ભાખરી, પરોઠા એનાં પણ પેકેટ લઇ આવી તે પેકેટમાંથી કાઢી ખાલી માઇક્રોવેવમાં શેકવાનાંજ રહે.”
આ સાંભળી જયાબેન બોલ્યા શું જમાનો આવ્યો છે આવનાર પેઢીને તો રસોઇ કરવાની કંઇ ઝંઝટ જ નથી જોઇતી.
મેઘલ ઉપાધ્યાય ‘મેઘુ’ રાજકોટ
********************************
NOG SS NO. 0034
વિષય : કલ આજ ઔર કલ
વિભાગ : ગદ્ય (વાર્તા)
શીર્ષક : સ્વાભિમાન
શબ્દ સંખ્યા : 340
અચાનક બદલીનો ઓર્ડર આવતાં પૃથા વ્યથિત હતી. જે શહેર સાથે વર્ષો પહેલાં ભારે હૈયે નાતો તોડયો હતો ત્યાં જ જવાનું હતું. બે દિવસમાં જ પહોંચવાનું હોવાથી એણે અહીં બધું સંકેલીને એની ટિકિટ બુક કરાવી લીધી. નવાં બોસ કેવાં હશે એ અટકળો કરતાં-કરતાં ત્યાં પહોંચીને બીજા જ દિવસે એણે ઓફિસ જોઈન કરી લીધી.
‘મે આઈ કમ ઈન સર?’ દરવાજો ખોલતાં તે સુંદર હાસ્ય સાથે અંદર પ્રવેશી અને બોસની ખુરશીમાં પ્રથમને જોતાં જ આશ્ચયચકિત થઈ ગઈ. એણે સ્વપ્નમાંયે કલ્પના નહોતી કરી કે આટલાં વર્ષો બાદ પ્રથમ સાથે એની મુલાકાત થશે. તે કંઈ બોલે એ પહેલાં પ્રથમ પણ આનંદાશ્ચયથી ઉછળી પડ્યો અને બંનેની આંખો જ બોલવા લાગી અને કંઈ કેટલાંય સવાલ જવાબ કરી લીધાં પરસ્પર. સમય જાણે થંભી ગયો હતો અને જિંદગીનાં વહી ગયેલાં વર્ષો પાછાં સજીવન થઈ ગયાં.
પૃથા અને પ્રથમ બંને એક જ કૉલેજમાં ભણતાં હતાં. કૉલેજનાં વાર્ષિક મહોત્સવ નિમિત્તે બેય વચ્ચે પ્રણયના બીજ અંકુરિત થયાં અને બેય એકબીજાની નજીક આવ્યા. તેમનાં ઘરવાળાઓએ પણ આ પ્રણય સંબંધ પર સગાઈની મહોર મારી દીધી હતી. કૉલેજ પૂરી થાય એટલે તરત જ લગ્ન લેવાના હતાં. બંને ખુબ જ ખુશ હતાં અને સાથે ને સાથે જ ફરતાં. એક સમી સંધ્યાએ બંને બાઈક પર લોંગ ડ્રાઈવ માટે નીકળ્યાં અને અચાનક જ વરસાદ તૂટી પડયો. વરસાદથી બચવા બંને એક ઝાડ નીચે ઊભાં રહી ગયાં. પ્રણયીજીવોને વહાલો એવો વરસાદ આજે બંધ થવાનું નામ નહોતો લેતો. પૃથાનાં દિવાના પ્રથમે અચાનક જ તેને આલિંગનમાં ભરી લીધી અને તેનાં કપાળને ચૂમી લીધું. સચેત પૃથા એક ઝાટકા સાથે દૂર ખસી ગઈ, ‘ ના, હમણાં નહીં. લગ્ન થઈ જાય એ પછી…’
‘અરે, આપણાં લગ્ન મહિના પછી નકકી છે, પછી તને વાંધો શું છે?’ પ્રથમ ચિડાયો. થોડી બોલાચાલી બાદ બંને વચ્ચે અહમની દિવાલે સ્થાન લઈ લીધું અને.. તેઓ છુટ્ટા પડ્યાં!
એકબીજાને ભૂલી ન શકવાને કારણે આજે આટલાં વર્ષો બાદ પણ બંને સીંગલ જ હતાં. પ્રથમે ભૂતકાળ ભૂલવાનું કહી આગળ વધવાનું કહ્યું, પરંતુ પૃથાને મનાવી ન શક્યો. એ માનુની બોલી, ” સાંધાવાળા સંબંધ ન ટકે. મારાં મનમંદિરમાં મારાં પ્રેમની અખંડિત મૂરત બિરાજમાન છે, જે કાયમ રહેશે. ભૂતકાળ ભૂલીને આપણે વર્તમાનમાં સારાં મિત્ર બની રહીશું.”
ટેબલ પર જોઈનીંગ રિપોર્ટ મૂકીને તે માનુની ગર્વભેર ઓફિસથી બહાર નીકળી ગઈ.
–ડૉ. રેખા શાહ
******†*************************
NOG SS No.0081
પ્રકાર : ગદ્ય
વિષય: ભૂતકાળ,વર્તમાન, ભવિષ્યકાળ.
શીર્ષક : હરિ હળવે હંકારે
જિંદગી દરેક વખતે આપણે ઈચ્છીએ તેમ ન ચાલે. ક્યારેક આપણે પણ ઉપરવાળાની કંડારેલી કેડી પર ચાલવું પડે છે . ત્યારે થોડુંક અસુખ,થોડી અણગમતી ઘટના બની જાય છે જે કટુતા નિર્માણ કરે છે.
જિંદગી વર્ષોની નહીં પણ ક્ષણોની બનેલી છે.તેથી આ અણગમતી પળોનો અફસોસ કરવામાં જેટલો સમય જાય છે એટલી ક્ષણો જીવવામાં ગુમાવાય છે. જીવવા માટે વિચાર નહીં પણ સહજતા અને સમતા રાખીએ તો વર્તમાનને પૂરો ન્યાય આપી શકાય.આજની ઘડી રળિયામણી રે…નો અભિગમ રાખીને દિવસને આવકારીએ તો મન પ્રફુલ્લિત રહે છે. કાં તો જિંદગીને એક પરીક્ષાની જેમ સ્વીકારો જેમાં હરઘડી કેવું પેપર આવશે એની તાણ અથવા કાલનું પેપર બરાબર ન લખાયું એનો અફસોસ.
અથવા જિંદગીને એક રમતની જેમ અપનાવો જેમાં ખેલદિલીથી રમવું અને જે પક્ષે રમવું પડે ત્યાં ઉત્તમ પ્રદર્શન કરવું. બીજાંનો વાંક કાઢવાને બદલે આપણી ખુશી હોય એ રીતે એમને આપણી જિંદગીમાં સ્થાન આપીએ. વર્તમાનમાં જીવવાનો આ એક સરળ ઉપાય છે.
એનો અર્થ એ નથી કે સુખ કે દુઃખમાં કોઈ પ્રતિક્રિયા ન આપવી.આપણે દેવ નથી ,માનવ છીએ તેથી પરિસ્થિતિ પ્રમાણે સુખી અને દુઃખી થઈએ જ.પણ એને આપણી જિંદગીમાં છવાઈ ન જવા દઈએ.ભૂતકાળની ગમતી ક્ષણોને જરૂર વાગોળીએ પણ એની તુલના કરી વર્તમાનની મોજને ઝાંખી ન પાડીએ.જો બીત ગઈ સો બાત ગઈ…આ સ્વ.હરિવંશરાય બચ્ચનની સુંદર કવિતાનાં હાર્દ મુજબ ભૂતકાળને બદલી શકાતો નથી. એમાં ગમે તેટલી પ્રિય કે અપ્રિય વાતો હોય એને ફક્ત પીંછાનાં સ્પર્શની જેમ અનુભવી છોડી દેવી હિતાવહ છે.
એ જ રીતે ભવિષ્યમાં શું થશે એની ચિંતા પણ અસ્થાને છે કારણ કે આપણે તો હરિનું સામર્થ્ય સ્વીકારી લીધું છે . તેથી આપણાં માટે જે ઉત્તમ છે એ ‘એનાં’ જ આધિપત્યમાં છે,તો એને જ આપણી લગામ સોંપી દઈએ અને નિશ્ચિંત થઈ ‘એની’ કૃપાને વધાવી ગાઈએ,
હરિ હળવે હળવે હંકારે, મારું ગાડું ભરેલ ભારે;
મેં તો લગામ સોંપી હાથ હરિને,હરિ ચાહે તો પાર ઉતારે!
ભૂતને ભૂલો, વર્તમાનને વધાવો ,ભવિષ્યને ભાળો.
#માયા દેસાઈ
મુંબઈ ભારત.
********************************
NOG SS No/022
વિષય : કલ, આજ ઓર કલ
વિભાગ : ગદ્ય
પ્રકાર : વાર્તા
શીર્ષક : ખૂની
લેખક : જ્યોતિન્દ્ર દિનેશચંદ્ર મહેતા, પાલઘર
૧૫ જુલાઈ ૨૦૨૧
અનિકેતે ઘડિયાળમાં સમય જોયો, દસ વાગવામાં પાંચ મિનિટ બાકી હતી. તે પાછલા અડધા કલાકથી રાહ જોઈ રહ્યો હતો.
તે ભવિષ્યકાળમાંથી ટાઈમમશીન દ્વારા પાછો આવ્યો હતો, પોતાની પત્ની પ્રિયાનો જીવ બચાવવા માટે. અનિકેત દેશનો પ્રખ્યાત વૈજ્ઞાનિક હતો, તેની ઘણીબધી થિયરીઓ આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તરે નામના પ્રાપ્ત કરી ચૂકી હતી.
તે વિદેશમાં હતો, તે વખતે પ્રિયાનું ખૂન થઈ ગયું. અનિકેતને સમાચાર મળ્યા એટલે તે કોન્ફરન્સ છોડીને મુંબઈ પાછો ફર્યો. તેણે પોલીસ પાસે જાણકારી મેળવવાની કોશિશ કરી, પણ પોલીસ તેની કોઈ મદદ કરી શક્યા નહીં. તેમણે ફક્ત એટલી માહિતી આપી કે કોઈ ધારદાર હથિયાર વડે તેના ગળા ઉપર કાપો મૂકવામાં આવ્યો હતો. પોલીસ ન તો તે હથિયાર મેળવી શકી ન તો ખૂનીનો પત્તો લગાવી શકી.
પોસ્ટમાર્ટમ રીપોર્ટ પ્રમાણે ફક્ત ખૂનનો સમય દસ વાગીને પાંચ મિનિટનો હતો. અનિકેત દુ:ખમાં ડુબી ગયો તે પ્રિયાને અનહદ ચાહતો હતો. દુ:ખ જ્યારે હળવું બન્યું, ત્યારે તેને ખૂનીનો પત્તો લગાવવાનો ઉપાય પોતાની થિયરીમાં દેખાયો. ટાઈમલૂપનો ઉપયોગ કરીને ભૂતકાળમાં જઈને ખૂનીનો પત્તો લગાવી શકાય. તે પ્રેક્ટિકલ મોડેલ બનાવવામાં મચી પડ્યો. દસ વર્ષ બાદ તે સફળ થયો અને તે ભૂતકાળમાં પ્રવાસ કરવા સક્ષમ બન્યો.
પોતે બનાવેલું ઘાતક હથિયાર લઈને તે પાછો ફર્યો હતો અને પોતાના ઘરની બહાર ગાડીમાં બેસીને ખૂનીની રાહ જોઈ રહ્યો હતો.
થોડી જ ક્ષણોમાં એક ગાડી તેના ઘર આગળ આવીને ઉભી રહી, જેમાંથી તેનો મિત્ર વિજય ઉતર્યો. અનિકેતને ખબર પડી ગઈ હતી કે ખૂની કોણ છે. તેનો મિત્ર વિજય જ પ્રિયાનો ખૂની હતો.
તેના ઘરનો દરવાજો ખુલ્લો હતો, વિજય બેધડક પ્રવેશી ગયો. અનિકેત તેની પાછળ ચોરપગલે પાછળ ગયો. તે પોતાનું હથિયાર લઈને તૈયાર હતો, વિજય પ્રિયાને મારવા જાય ત્યારે જ તેને મારી નાખવો.
પણ તેણે જોયું કે પ્રિયા વિજયની બાહોમાં સમાઈ ગઈ અને અનિકેતની નસ ફડકવા લાગી. બે જ મિનિટમાં બંને તેના પલંગમાં હતાં. અનિકેતથી ન રહેવાયું અને તેણે પોતાના હથિયારને પ્રિયાની દિશામાં ફેરવીને ચલાવી દીધું, જેને લીધે તેના ગળા ઉપર એક લાંબો ચીરો પડી ગયો. તેણે વિજયની પીઠ ઉપર એવો જ વાર કરીને, તેને ઉંચકીને પોતાની ટાઈમટ્રાવેલ કરાવનાર ગાડી પાસે ગયો. વિજયને લઈને તે ભવિષ્યમાં નીકળી ગયો.
જ્યોતિન્દ્ર દિનેશચંદ્ર મહેતા, પાલઘર