ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત.NOG સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ.માં.” સમય ના વહેણ” વિષય અંતર્ગત ગ્રુપ.મેમ્બર ની ગદ્ય રચનાઓ નીચે.મુજબ….પ્રદીપ રાવલ.(9824653073)
ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગરNG 0052વિષય : “સમયનાં વહેણ”શીર્ષક : “વહેતો પ્રવાહ”પ્રકાર : ગદ્ય
સાંભળે છે “બિટટુની મા” આંખે ચશ્મા બરાબર કરતાં મોહનભાઈ તેમની ધર્મ પત્ની માયાબહેનને કહી રહ્યા છે.”હા ,બોલોને તમારી વાત આખી જિંદગી સાંભળતી તો આવી છું” મીનાબહેન હસતાં હસતાં બોલી રહ્યા.”તારી વાત વાતમાં મઝાક કરવાની ટેવ આટલી ઉંમરે પણ ન ગઈ તે ન જ ગઈ.””વાંદરો ઘરડો થાય પણ ,તે ગુલાટી મારવાનું ભૂલે ?”મોહનભાઈ ખડખડાટ કરતાં હસી પડ્યા.આમ એકમેકને હસી હસાવી બન્ને યુગલ સમય પસાર કરી લેતાં.”હવે જે વાત કરવાની છે તે કરો ને” નહિંતર પાછી તે વાત પણ ભૂલાઈ જશે અને મને આખો દિ ચેન નહી પડે “કામમાં મન નહી પરોવાય.”
“ઠીક છે , ઠીક છે” કહું છું. આપણો છોકરો હવે લગ્ન કરે એવો થઈ ગયો છે,તેની હારુ કોઈ કન્યા જોઈ કે નહી.એમ તો આખાં સમાજની પંચાત કરતી ફરે છે ,છોકરાં હાટુ કોઈ માંગુ નથી આવતું કે શું?
“હા બિટટુના પપ્પા આવે તો છે ,પણ હજી બિટટુની હા તો થવા દયો પછી વાત.”
મોહનભાઈ : ” માયા ” બિટટુની કે તારા હા ની…..
“સાંભળ મારી વાત” હવે ઉંમર ઝાઝી થઈ આંખે ઝાંખપ આવવાં લાગી છે,હવે બિટટુને પરણાવી તેનો ઘર સંસાર જોવાની ઈચ્છા છે.
“એક આ જવાબદારી માથેથી ઉતરી જાય , પછી કોઈ બોજ નહી.”
આ ઉંમરે વધુ કોઈ ઈચ્છા નથી.પછી ખુશી ખુશી ઈશ્વર બોલાવી લે તો કોઈ હરખ શોક નહી.
માયાબહેન : “તમારે વળી બહુ ઉતાવળ લાગે છે જવાની ,હજી તો ઘણી વાર છે.”
મોહનભાઈ : “માયા જોત જોતામાં સમય કયાનો ક્યા જતો રહ્યો ,તેનું ભાન જ ન રહ્યુ,લગ્ન પછી તો જવાબદારીઓ એટલી આવી પડી,(એક બાજુ બાપુજી સ્વર્ગવાસી થયા,એટલે આખા ઘરનો ભાર ખભે આવી ચડ્યો. ) આ ખભે ભાર ખેંચતા ખેંચતા આજે કેટલાં વર્ષો નીકળી ગયા , તેનો અંદાજો જ ન રહ્યો.
મોહનભાઈ : “માયા *સમયનાં આ વહેતાં પ્રવાહમાં* આપણે ક્યાથી ક્યા આવી પહોંચ્યા,જો તો ખરી” આપણો દીકરો હવે લગ્ન કરે તેવો મોટો થય ગયો.
માયાબહેન હામી ભરતા “હા તમારી વાત બિલકુલ સાચી” હું આજે જ આપણાં સમાજમાં છોકરાંની વાત નાખું છું.
“એટલે તમારાં ખભેથી આ ભાર પણ ઉતરી જાય. એમ જ ને….”
મોહનભાઇ : “મારી વાત તું સમજી જલદી જાય છે.”
માયાબહેન : “વાત ગોળ ગોળ ફેરવી તમે મને છોકરાંના લગ્ન માટે મનાવી લીધી ,એમ જ ને.”
સંજય તરબદા “સાંજ”✍વડોદરા
NG / 0054વિભાગ – ગદ્ય શીર્ષક : કારણ હવે! વિષય : સમયના વહેણપ્રકાર : લઘુવાર્તા
ભગવાન સ્ત્રીને લગ્ન પછીની જિંદગીનાં બે તરફી નાટક કરાવી કરાવીને એટલી શક્તિ આપી દે છે પોતાને જો દુઃખ પડયું હોય તો પણ એ પોતે ભૂલી જાય.સમયના વહેણ સાથે સમય વહેતો જાય છે પણ નથી બદલાતી તો પરિસ્થિતિ..! આજે મને પેટમાં અતિશય દુઃખાવો હતો. ઉઠવામાં આજે રોજ કરતા થોડું મોડું થઈ ગયું. ઘડિયાળ બાજુ નજર કરીને મને થયું આજે પણ રોજની જેમ મોડું ન થાય તો સારું એ વિચારે આમતેમ મારી જાતને થોડી ફ્રેશ થઈને ફટાફટ કામ કરવા રસોડામાં દોડી ગઈ. હજી તો શુભ સવારમાં ભગવાનનું નામ બોલી પતિદેવ સાથે વાત કરું ત્યાંતો..!
“આજ કાલ તારા પણ નાટક બહુ વધી ગયા છે, પ્રોબ્લેમ શું છે મારા થી ? હવે આ લાસ્ટ એન્ડ ફાઈનલ.. છે તારા માટે.. કહી દીધું..!” જો તુ તારા આવા રોજના નાટક તું બંધ નહિ કરે તો એક દિવસ આપણે…….! આટલું કહી ગુસ્સામાં બહારની તરફ જતા રહ્યા.
એકતો પેટનો અતિશય દુઃખાવો ને સાથે સાથે પતિનું આવું સ્વરૂપ! બસ, મારી સવાર જ કેમ પડી આજે!મનોમન હું દુઃખી થઈ ગઈ. બહુજ દુઃખ સાથે હિંમત સાથે પોતાના મનને સમજાવ્યું કે આ તો રોજનું લાગ્યું છે આમ સમજણ સાથે મનને કાર્યમાં વાળી, વળી પાછી હસતા ચહેરે હું મારા રોજીંદા કામે લાગી ગઈ. કામ સાથે મારી અંદર ચાલતા અનેક વિચારો સાથે અંદરોઅંદર પ્રશ્ન પર પ્રશ્ન મને થવા લાગ્યા. ટાઇમ સર. ર.. ર.. કરતો જતો હતો. બધા પોતપોતાના કાર્યમાં વ્યસ્ત પણ થઈ ગયા. મારા પતિનો પણ ઓફિસે જવાનો સમય થતાં એ પણ ગુસ્સામાં ઓફિસ જવા નીકળી ગયા. પતિના ગુસ્સાની વાતોને મગજમાં ન લેતા એમને આવજો કહી હું ઘરનો દરવાજો બંધ કરી ફરીથી મારા કામમાં વ્યસ્ત રહેવા માંડી.
થોડીવારમાં પપ્પાનો ફોન આવ્યો. એ જોઈ મેં આંખોને લૂછી.. અવાજને ખોંખારીને જાણે કાંઈ બન્યું જ ન હોય એમ મેં હેલો.. હેલો.. હા પપ્પા! બોલો.. પપ્પા.. પપ્પા કરીને.. હું મઝામાં છું. તમે કેમ છો..? ક્યારે આવો છો બોલો અહીં દીકરીને ત્યાં રહેવા? હવે તો દિવાળી આવશે નહિ!કેટલા દિવસ રહ્યા! એમની સાથેની થોડી વાતચીત પછી ઘડિયાળ બાજુ નજર ફેરવતા ચાલો હું મળું પછી આપ ને હો પપ્પા,એમ કરીને મેં પપ્પાને આવજો કહી ઝટથી ફોન મૂકીને હું આમતેમ બહાર જોવા માંડી . મનમાં બોલી ચાલો બાપા કામે લાગી જાઉં,એટલામાં બાઇક નો અવાજ સંભળાયો એ આવી ગયા હતા. મને એમકે બધું બરાબર થઈ ગયું હશે. એમ વિચાર સાથે બારણું ઉઘાડવા જાઉં ,ત્યાંતો સવારનો એમનો ગુસ્સા ભર્યા અંદાજમાં ડોર બેલ એક પર એક વગાડતા ગયા. હું ગેસ ને બંધ કરીને અંદર રસોડામાથી બહાર દરવાજો ખોલવા જઉં ત્યાંતો બહારથી જોર જોરથી ગુસ્સા ભર્યો એમનો અવાજ સંભળાયો. બોલ્યા : “અલી શું કર્યા કરે છે? બારણું ખોલતા આટલી બધી વાર? કેમ વાર લાગી?” હું બારણું ખોલું ને બોલું કે.. હું… રસો.. ડા.. માં..મારું વાકય પૂરું કરું ને કઈ આગળ બોલું, એ પેહલાતો બારણાને ધક્કો મારી સીધી જ મને એક ઝાપટ આપી દીધી..એજ રોજ રોજનો એમનો ગુસ્સો, એજ એમનું મને મારવું, ગુસ્સામાં મને સાંભળ્યા વગર મને ગમે તેમ બોલવું.. સાચું કહું હવે બહુ થયું. આમ રોજ રોજના બેતરફી નાટક કરી કરીને બહુજ થાકી ગઈ છું… પણ, કરવું શું..? સહન જ ને..! સમય નુ શું છે. એતો વહેતો જાય છે. એ ક્યાં કદી પણ કોઈનું સાંભળે છે? દિવસો ગયા ને સાથે એમના આ સ્વભાવ સાથે મારા વર્ષો પણ એમની સાથે વીતી ગયા. સમય નો વહેણ તો વહી ગયું પણ.. મારે જે જોઈતું એ મને ન મળ્યું તે ન જ મળ્યું..? ખેર, આમ ને આમ સમયના વહેણ સાથે સુખ દુઃખના ખ્યાલ બદલાતા રહેશે એ વિચારે ઘણાં સમયે આજે આખરે મારા બેતરફી નાટકનો અંત આવ્યો. આજે બહુ હિમ્મત સાથે હું એમના ફોટા પર હાર ચઢાવી રહી છું..!
સપના શાહ ગોધરા*
**************************************
NG/022વિષય : સમયનાં વહેણવિભાગ : ગદ્યશિર્ષક : સમય સમય બલવાન હૈલેખક : જ્યોતિન્દ્ર દિનેશચંદ્ર મહેતા
આજે તે ગામડે આવ્યો અને તેની મર્સિડીઝ બેન્ઝમાંથી ઉતર્યો ત્યાં જ તેને ચાર પાંચ જણ ઘેરી વળ્યા અને તેની ખેરખબર પૂછવા લાગ્યા.
“કેમ છો ભાર્ગવભાઈ? કેવું ચાલે છે? શહેરમાં બધું કેમ છે? આ ગાડી તો નવી લાગે છે?”
“એ’લા તને ખબર છે કાંઈ આ મર્સીડી છે પચા લાખની આવે. એનાથી હાથ આઘો રાખજે ડાઘો પડી જશે.”
એવા જુદા જુદા સંવાદો ભાર્ગવના કાને પડવા લાગ્યા. થોડી સામાન્ય વાતો કરીને ગાડી ઘર તરફ લીધી. તે જાણતો હતો કે આ બધો પ્રતાપ પૈસાનો છે. થોડા વર્ષો પહેલાં આ જ લોકો તેના ઘરને હડધૂત કરતા હતા. બધા માટે તે ભગલો હતો.
પિતાજીનું મૃત્યુ અને તે વખતે તેમના માથે ચડેલું દેવું. તે વખતે ગામમાંથી કોઈએ તેમનો હાથ ઝાલ્યો નહોતો. સવલી સાથે તેનું સગપણ થયું હતું તે પણ તેના બાપા હરગોવનદાસ તોડી ગયા હતા.
ભગ્ન હ્રદયે તેણે ગામ છોડ્યું અને થોડા સમયબાદ તેનું નસીબ ખુલ્યું અને તે ભગામાંથી ભાર્ગવસેઠ બની ગયો હતો. છેક દસ વર્ષે તે ગામમાં આવ્યો હતો.
દિવસભર લોકો તેને મળવા આવતા રહ્યા પણ તેને જેનો ઇંતેજાર હતો તે છેક મોડી સાંજે દેખાણા હરગોવનદાસ. તેમણે આવીને ભાર્ગવની માતા કાંતાબેનને જયશ્રીકૃષ્ણ કર્યા અને કહ્યું,”લાભુભાઈ તો મારા અંગત મિત્ર હતા. હવે એકવાર થયેલી ભૂલ ફરી નહીં કરું. મારી નાની દીકરી રીટાનું માગું લઈને આવ્યો છું. ભાર્ગવકુમાર, તમે તેને પોતાની ઝોળીમાં લઈ લો.”
આંગણામાં બેસેલા ભાર્ગવે આસમાન તરફ જોયું, સમયનું વહેણ બદલાઈ ચુક્યું હતું.
સમાપ્ત*
**************************************
NOG NO:0031પ્રકાર:-ગદ્ય(લઘુકથા)શબ્દ: સમયના વહેણ શીર્ષક:- સ્વાર્થી અસ્મિતાબેન શૂના ઘરમાં ભીંતને ટેકે બેઠા બેઠા આંસુ સારી રહ્યા હતા, અને મનમાં વિચારી રહ્યા હતા કે સમયનાવહેણ એક મહામારી વિશ્વભરમાં ફેલાતા કેટલાં બદલાય ગયાં એકબીજાને મદદ કરવા તત્પર રહેતો માનવી આજે પોતાના જીવન માટે કેટલો સ્વાર્થી બની ગયો છે કે જેઆડોશી-પાડોશીને, સગાં-વહાલાંને જેને જરૂર પડ્યે રાત-દિવસ જોયા વગર હું તેમની સાથે ઉભી રહી હતી, તેઓ આજે જ્યારે મારો એકનો એક દીકરો કોરોના સામેની જંગ હારી ગયો અને મૃત્યુને ભેટ્યો ,તો કોઇ પણ વ્યક્તિ પોતાને પણ ક્યાંક આ બિમારીનો ભોગના બની જવાય એ ડરથી કોઇ મને સાંત્વનાના બે શબ્દો કહેવા પણ ન આવ્યા.આ કળિયુગની પરાકાષ્ઠા આવી ગઇ કે લોકોની માણસાઈ મરી પરવારી!.✍🏻:મેઘલ ઉપાધ્યાય રાજકોટ