*બકો જમાદાર* *૩**ડાકુઓનું હૃદય પરિવર્તન*
*વાર્તા નં:૩*
નમસ્તે બાળકો,ખૂબ ખૂબ વહાલ સહિત..!ચાલો આજે આપણે નવીન લાગણીભર્યા બકા જમાદારની વાત કરીએ.બકા જમાદારનું મન કેવું? ઉપર નાળિયેર જેવું કડક ને અંદરથી નરમ ને મીઠું પાણી જેવું . મીઠું મીઠું. મદદગાર પણ. બધાને મદદ કરે ને સેવા કરે. આજે આ વાત એટલે કરવી છે કે તમને પણ શીખવા મળે. બકા જમાદાર એકવાર બસમાં બેસીને તેમના દીકરા બરકેશને મળવા જતા હતા. સાથે મીઠાઈ ,ચોકલેટ ને ફરસાણ, કચોરી વગેરે લઈને જતા હતા. રસ્તામાં અચાનક જંગલ જેવો રસ્તો આવ્યો. કહેવાય છે કે તે રસ્તે ડાકુઓ બસ રોકે ને બધું લૂટી લે. ડરના માર્યા બધા આંખ મીંચી બેઠા હતા. સમીસાંજ એટલે કે છ કે સાત વાગ્યાનો સમય કહેવાય. બાળકો, હંમેશા આ પ્રાર્થનાનો સમય કહેવાય. બધા મુસાફરો પોતપોતાના ભગવાનને ,અલ્લાહને યાદ કરી રહ્યા હતા. બસમાં ધીમું સંગીત વાગી રહ્યું હતું. અચાનક એક નાનો છોકરો તેની ધૂનમાં નાચવા લાગ્યો. બધા બાળકો પણ નાચવા લાગ્યા. બસ જઈ રહી છે. બહાર સરસ ઠંડો પવન લહેરાઈ રહ્યો છે. બધા ખુશ છે અને ત્યાં જ ઝટકા સાથે બસ ઊભી રહી ગઈ.
વિચાર્યુ નહોતું ને ત્રણ બુકાનીધારી બસમાં ઘૂસ્યા. બાળકો બિચારાં ડરી ગયા. બધાને નીચે ઉતાર્યા ને સામાન ફેદી નાંખ્યો. મળ્યો એટલો સામાન લૂંટ્યો ને બધાને કેદ કરી એમની ઝૂપડીમાં લઈ ગયા. ત્યાં છત્રીસ કલાકથી બધાને પૂરી રાખ્યા હતા. પોલીસના ડરથી ડાકૂ પણ બહાર ન નીકળતા. તેવામાં છોકરાઓ પેલા ડાકુના પુત્રો સાથે રમવા લાગ્યા. મુખ્યડાકુનો પુત્ર બીમાર પડ્યો ,ન ખાય ન પીએ. સ્ત્રીઓમાંની એક સ્ત્રીને દયા આવી ને તેની સેવા કરવા લાગી. બકા જમાદાર પણ હવે જોડાયા. બાળકો જૂઓ કોઈ ખરાબ થાય તો આપણે ખરાબ ન જ થવાય. બધા બસના બાળકો પણ હવે ડાકુના દીકરાને તેમની પાસે જે હતું તે રમવા આપવા લાગ્યા. ધીરે ધીરે ડાકુઓનાં મન પણ નરમ પડ્યા. ત્રણ દિવસને બે રાત વીતી ગઈ હતી. બધાનાં કુટુંબી ચિંતા કરતા હતા.બરકેશ પણ પિતાની રાહ જોતો હતો. જેમ તમે તમારા પિતા પરદેશ જાયને રાહ જુઓ તેમ જ, ને પેલી ચોકલેટની પણ! ડાકુ તો ડાકુ પણ તેમના પુત્રે પ્રશ્ન કર્યો, “શું હું આ બાળકો જેવો ન બની શકું, ન ભણી શકું?”હવે બકા જમાદારે ધીરે ધીરે ડાકુઓને સમજાવવા માંડ્યા. તેમના દુખ જાણ્યા ને કહ્યુ, “ભાઈ, તમારી જીંદગી તો નરક બની છે. હવે આ બાળકોની જીંદગી ન બરબાદ કરો.”પોતાના પુત્રોને ખુશ જોઈ ડાકુઓના હૃદય પીગળ્યા, પણ તેમને સરકાર પર ભરોસો ન હતો. બકા જમાદારે જીમ્મેદારી લીધી કે જો તમે સરકારને તાબે થશો ,તો તમારા બધા બાળકોને હું ભણાવીશ. તમારી જેલ પૂરી થશે ત્યારે તમને તમારા બાળકો સોંપી દઈશ. જુઓ કેટલા સરળ હતા એ ..ભલા સાથે ભલા ને બૂરા સાથે પણ ભલા. બાળકો જો આપણે પણ આવા થઈએ ને તો જગતમાં જરૂર પરિવર્તન આવી જાય.ચાલો, ચાલો, આગળ.આ વાત ગુજરાતના વાધોડિયાની છે. પછી તો બધા ડાકુઓએ સરકાર સામે પોતપોતાની બંદૂકો ટેકવી દીધી ને તેમની સ્ત્રીઓ, બાળકોને સરકારે નાની નાની જમીન આપી. વિશ્વામિત્રી નદીનો કાંઠો હરિયાળો થયો ને બકા જમાદારનું નામ ઈતિહાસના પાને ચિતરાયું. વરસો પછી આવું જ સરસ કામ મૂઠી ઊંચેરા માનવી ગણાતા રવિશંકર મહારાજે પણ કર્યુ તે પણ ડાકુને માનવી બનાવીને જ જંપ્યા હતા.
શું શીખ્યા બાળકો? ઉપરથી કડક દેખાવું પણ અંદરથી નરમ ને સભ્ય બનવું. મજબૂરી આવે કદી અમાનવીય ન થવું ને હમેશાં ભલા સાથે ભલા ને બૂરા સાથે પણ ભલા બનવું. જરૂર ક્રુરતા પણ દયાળુતામાં બદલાય જશે. બરકેશ પણ પિતા પાસે કંઈક આવું જ શીખ્યો હશે ને?મજા આવી બાળકો? જરૂર શીખજો ને સારા બનજો.
*વાર્તાના લેખક**જયશ્રી પટેલ*©️ ℗®️™️…….,……..,…………….
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
: ન્યુઝ ઑફ ગાંધીનગરNG’ N0 :,0033વિભાગ : પદ્યશીર્ષક :મીઠાશ
કોઈની વાત ફરીયાદ આવી ગઈમોઢામાં રહેલી મીઠાશ ચાલી ગઇ.
મીઠી મીઠી વાતો કરતાં ન થાકતી,ઝેરનો મીઠાશ ઘૂટડો પીવડાવી ગઈ.
જૂઠી વાતો કરતી હરહમેશ મીઠાશથી,હાથથી મિષ્ટાન છે કહે ગળાવી ગઈ.
નિખાલસ મીઠાશભરી હાસ્ય કરીને,પ્રેમનો પ્યાલો ભરી કડવાશ આપી ગઈ.
મોત તો ના આવી “કૃણાલ” નેદિલ માં રહેલી મીઠાશ હવે બદલાવી ગઇ.
ટેલર કૃણાલ શાંતિલાલ#kt..સુરત**************************************** *N G O S ( vip ) Member grp**N G no. — 39**પ્રકાર – પદ્ય -અછાંદસ**શીર્ષક – * મધુરતા/ મીઠાશ*
કલમ લઈ કાગળ પર નામ એનું ઘૂંટયા કરું,ઠાલવી દઉં મન આખું,મારામાં એને ભરું,
જે મીઠાશ એનામાં ભરપૂર વાવી હતી,લજામણીની જેમ એણે મને ખુબ શરમાવી હતી
મોતી જેવા શબ્દો ને મોતી જેવડા આંસુ,ખારાશ પ્રસરી જાય ભૂંસાઈ જાય અક્ષર
પાછળથી આવીને આંગળીઓથી આંખો દબાવી દેતો,હળવેથી ચૂમી, મારા આંસુ તું ચૂમી પી લેતો,
મધુરતાથી ભરી દે ક્ષણે ક્ષણ જિંદગીનીખીલી જાય ખુશીઓ મેઘ ધનુષી રંગોથી.
ભીનું મન બની જાય લીલું છમ્મ,ઉમંગે લહેરાય,શમણાં થઈ જાય બંધ આંખે પૂરા,હૈયે હેત છવાય.
*પ્રફુલ્લા”પ્રસન્ના”**અમદાવાદ******************************************: NG/ 0064વિભાગ : પદ્ય (મીઠાશ/ મધુરતા)શીર્ષક : પગલીની મીઠાશ
કેટકેટલાં વર્ષો વીત્યાં,ન ટળ્યાં હજી વાંઝિયા મેણાં.મધુરતાની અનુભૂતિ કાજ; કડવા તો કેટલાં ઓસડ, મેં મન મનાવી ગળેથી ઉદરે રેડ્યાં.આંખે હંમેશા સુકું રણ જડ્યું,અફાટ હૈયું ઓશિકે ઢળ્યું.નથી માનતું મન હવે,જીદે ચડ્યું લોહીનું એક એક કણ હવે.નહીં ચાલે તારી આ મનમાની, બાલ કૃષ્ણ હવે તો તું પાડજે મારાં ઉદરે પગલી નાની.સમાજના મેણાં તો તો’યે સહી જઈશ,સ્ત્રીત્વની અધૂરપને કેમ કરી સંભાળું?વહેલો આવ તું મારાં વ્હાલમ,અંગે અંગ તડપે તારી કિકિયારીઓ કાજ.પ્રાર્થના સૂણી દોડ્યો કાન,ઉદરે થયો એકાએક આ કેવો મીઠાશનો અહેસાસ?
નેહા બગથરીયા————–*****†*************************** ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગર NG No :0051વિભાગ: પદ્યશીર્ષક:” મહીં વહેંચવા હાલી રે લોલ”!શબ્દ: મધુરતા/મીઠાશ
પરોઢિયે વલોણાનીઝાકમઝોળ સંભળાય રે લોલ.. !
મટકીમાં મીઠાશ ભરી મહિયારણ મહીં વહેંચવા હાલી રે લોલ…!
લટકેને મટકે મહીંડા ઢોળતી સેમાડે હાલી રે લોલ….!
સાદ પાડતી ગોકુળનીગલીએ ગલીએ હાલી રે લોલ…!
પ્રભાતિયાના ગીતો હળવે હળવેથી ગાતી હાલી રે લોલ…!
ગાગર ભરેલા મહીંડા છલકાવતી હાલી રે લોલ….!
ગોકુળની ગોપીઓ ગોરસ રસ પીવડાવતી હાલી રે લોલ…!
મહીંડાની મધુરતાનો સ્વાદ અનેરો પ્રેમ આપતી હાલી રે લોલ…!
ઉર્વશી મહેતા અમદાવાદ.