ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક ન્યૂઝ પેપર ૧૭/૭/૨૦ શુક્રવાર (વાંચવા માટે આં લિંક ઉપર ક્લિક કરી વાંચો)
********************************FB Samachar તેમજ સાહિત્ય વિભાગ
ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક સમાચાર એફ બી લિંક નીચે મુજબ છે,
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602527970667964&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602508384003256&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602497747337653&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602488140671947&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602481217339306&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602450354009059&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602441264009968&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602426807344747&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602389637348464&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602383177349110&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602349357352492&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602332680687493&id=100027322995343
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=602372504016844&id=100027322995343
********************************સાહિત્ય વિભાગ””””””****************
ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર સાહિત્ય વિભાગ એડમિન પેનલ ની રચનાઓ નીચે મુજબ છે .
મારી માતૃભાષા ગુજરાતી.*ભાગ – ૧
‘જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી,
ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત’
આ કાવ્યપંક્તિ લખનાર કવિ શ્રી અરદેશર ખબરદારજીની ગુજરાતીઓ માટેની ભાવનામાં કેટલો બધો આત્મવિશ્વાસ છલકાય છે.આ પંક્તિ વાંચતાજ મન ગુજરાતી હોવાના ગૌરવથી ભરાઈ જાય છે.એકરીતે આપણા ગુજરાતીઓએ આ પંક્તિ સાર્થક કરીને બતાવી છે.દુનિયાનો એક પણ ખૂણો ગુજરાતીઓ વગરનો નથી.આજે આપણે અમેરિકા,લંડન,યુરોપ, જાપાન,આફ્રીકા,ચીન કે દુનિયાના કોઈપણ ખૂણે જઈએ તો ત્યાં આપણને મીની ગુજરાત મળીજ આવે.અહીં ભારતમાં રહીને કદાચ આપણે ગુજરાતી હોવાનું એટલું મહત્વ નહીં લેતાં હોઈએ જેટલું વિદેશ જઈને વસેલા ગુજરાતીઓ લ્યે છે.તેઓ વિદેશમાં વસીને પણ પોતાના ગુજરાતીપણાં સાથે બાંધછોડ નથી કરતાં.હા, ત્યાંની રહેણીકરણીને અનુસાર તેઓએ જે બાંધછોડ કરવી પડે તે અપવાદરૂપ છે.તેઓ પોતાના મૂળથી સાવ દૂર ન થઈ જાય તે માટે સતત પ્રયત્નશીલ રહે છે.ભારતમાં ઊજવાતાં દરેક તહેવારો ત્યાં વસેલા ગુજરાતીઓ ભેગાં મળીને ઊજવે છે.તેમના બાળકોને પોતાના મૂળ સાથે જોડી રાખવા તેઓ સતત નાનામોટાં મેળાવળાઓ યોજતાં હોય છે.જો દરિયાપાર વસેલો ગુજરાતી જ્યાં તેણે ઊંધા પ્રવાહમાં તરીને પોતાનું ગુજરાતીપણું ટકાવવા સતત પ્રયત્નો કરવા પડે છે અને આ કાર્ય તે સહ્રદયથી કરે પણ છે.અને તેને તે પોતાનું તેમાં ગૌરવ માને છે. તો શું આપણે આપણાંજ દેશમાં રહીને આપણીજ ધરતી પર રહીને ગુજરાતી ભાષાના અસ્તિત્વને ટકાવી રાખવામાં નિષ્ફળ જઈશું?
ગુજરાતી ભાષાના ભવિષ્ય વિશે વિચારીએ તો આજનો સિનેરીયો જોતાં મનમાં ચિંતાની ઘંટડીઓ વાગવા માંડે છે.એના ઘણાં કારણો છે.એમાંનું પહેલું કારણ એટલે આજની તારીખમાં અંગ્રેજી માધ્યમનો જે ગાડરીયો પ્રવાહ વહ્યો છે તે રીતે લગભગ ૯૫% ગુજરાતીઓ પોતાના બાળકને અંગ્રેજી માધ્યમમાં ભણવા મોકલે છે.અને આ બાળકોની અંગ્રેજી માધ્યમની શાળાઓમાં ગુજરાતી તો શું હીન્દીમાં પણ બોલવાની સખત મનાઈ ફરમાવવામાં આવે છે.આ રીતે બાળકને પોતાના વિચારોને પોતાની રીતે પ્રગટ કરવાનો અધિકારજ ઝૂંટવી લેવામાં આવે છે.બાળકો જે વાતાવરણમાં ઉછરતાં હોય છે તે વાતાવરણની અસર તેના અંતરમનમાં ખૂબ ઊંડી હોય છે.જેમકે કોઈ એક બાળક ગુજરાતી કુટુંબમાં ઉછરી રહ્યું છે તો એ બાળકની ભાષા કુદરતી રીતે ગુજરાતીજ રહેવાની છે.અને બોલતાં શીખે ત્યારે તેના મુખમાંથી ગુજરાતી શબ્દોજ બહાર પડવાનાને!! પરંતુ આ રીતની કુદરતી અસરને ઓછી કરવા માટે ગુજરાતી માબાપ એટલા બધાં પ્રયત્નો કરે છે. જેમકે પહેલું પગથિયું ઘરમાંથીજ શરૂ થાય છે. બાળક સ્હેજ નજર માંડતુ થાય કે ત્યારથીજ એને બતાવવામાં આવતી વસ્તુઓ કે રંગોના નામ માબાપ અંગ્રેજીમાં બોલવા માંડે.જેમકે રેડ કલર, ડૉગી, કૅટ વગેરે.ફૂલ જેવા ભૂલકાંઓને આપણે જોઈએ છીએ ત્યારે તેમનામાંથી ભોળપણની, પ્રામાણિક્તાની એક મહેક આવે છે.નામ લેતાંજ આપણાં ચિત્તમનમાં રમતાં,કૂદતાં,હસતાં,જીદ કરતાં બાળકોનું ચિત્ર ઊપસી આવે છે. પરંતુ તેમનું આ શૈશવ કેટલો સમય ટકે છે!!©️
ક્રમશઃ
લેખિકા : આરતી મરચંટ
મુંબઈ : કાંદીવલી.
***********††***************** ***********
એકલા..
ચાહ્યું છતા તારું હૃદય હતું
મને ચાહવા તારે ,એને પૂછવું પડ્યું?
ક્યાં જઈ અટકશે આ ચાહત..?
પૂછને તારા હૃદયને ,કેટલું સહેવું પડ્યું?
તેતો કરી મને ઘેલી સૂર મહીં
કેમે ન રુક્યાં તે ,વાંસળીને રુકવું પડ્યું ?
માની લઈશ હું એકલી જ છું,
શું તારે ખાતર, અહીં મારે ઝૂકવું પડ્યું?
સહી શકું એટલી સમજણ તો છે,
ભલે તું ન સમજે ,જગને સમજવું પડવું .
સંજોગ તો જો અહીં છે સર્વેનો સાથ,
અરે !
તું જ સુધી પહોંચવા,એકલા ચાલવું જ પડ્યું.
જયશ્રી પટેલ
૧૬/૭/૨૦૨૦
****************************** ***********
*દ્રષ્ટિભ્રમ*
સલૂણી સવારની જાણ થતાં જ ભમરાએ બાગમાં સુગંધિત-સુંદર ફૂલની આજુબાજુ મંડરાવાનુ ચાલુ કરી દીધું. ફૂલ તેના રૂપરંગના ગુણગાન સાંભળી ગર્વિત થઈ ઉઠ્યું. પ્રેમગાન કરતાં ફૂલ અને ભમરો તમામ નિયમોને તોડી દુનિયાની નજરે ચઢી ગયા. ધીમા છૂટેલા પવને સાથ આપ્યો ને બાગ આખો મહેકી ઉઠ્યો. ફૂલ ખોવાયું ભમરાની દૃષ્ટિમાં! બસ આમ ને આમ કેટલો સમય નીકળી ગયો!
બીજી સવારે ફૂલને અહેસાસ થયો કે ભમરો તેની સાથે છે પણ તેનું ધ્યાન બીજી ડાળી ઉપર છે.
એ જ છોડના એક કરમાયેલા ફૂલથી ન રહેવાયું, “તું શું માને છે, તારાં પર મંડરાતો ભમરો તારા પર પ્રેમ વરસાવે છે? તારું સાનિધ્ય ઈચ્છે છે? દૃષ્ટિભ્રમ છે એ ચાહનાનો. સમજી જા.” પેલા રૂપાળાં ફૂલને કહેતાં એ કરમાયેલા ફૂલે છોડ પરથી પડતું મૂક્યું! ને વળી એક ચાહના ધરતીમાં રગદોળાઈ ગઈ!
વંદના વાણી
****************************** †***********
ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગા
એક ખાલી હોય એ આકાશ આપી દો,
ને પછી મુઠ્ઠીભરી વિશ્વાસ આપી દો.
લાશ માફક જિંદગી જીવી શકાશે ના,
જો જનમ આપો તો ભેગા શ્વાસ આપી દો.
રાત આપો તો ભલે આપો,ફિકર ક્યાં છે?
સૂર્ય ઉગશે એવી થોડી આશ આપી દો.
ના કશું આપી શકો તો કંઈ વાંધો ના,
સૌ મળીને પ્રેમથી શાબાશ આપી દો.
હો સરળ આ જિંદગી તો શું મજા એની,
દોસ્ત પણ બે-ચાર તો બદમાશ આપી દો.
લો કરો ઈચ્છા બધી ભેગી અને દાટો,
ના શકો દાટી તો પાછી લાશ આપી દો.
છંદ છે તો છે ગઝલ એ વાત નક્કી છે,
લય અને આ તાલ સાથે પ્રાસ આપી દો.
ડૉ. કિશોર ઠક્કર, ગાંધીધામ.
**†*************************** ************
*રૂડું ગૉમડું(ગામડું)*
તમારા શહેરની ભાગદોડ ભરી જિંદગીમાં ગામડાંની યાદ તાજી હશે જયાં તમારા દાદાજી સાથે તમે વટથી ફરતાં હશો અને એની યાદ ગોંદરેથી જ શરૂ થઇ જતી હશે….
*એ ગૉમડું*
જયાંની માટી સાથે તમારો જુનો નાતો હશે વડલાની વડવાઈ પર ઝુલવાંની મજા પણ માણી હશે ને દુધાળાં ઢોરને જોઈને કઢિયલ દૂધની યાદ પણ આવી હશે…..
*એ ગૉમડું*,
જયાં મિત્રને જોઈને “કેમ કાળુભા ચ્યાં હેડયાં !”કહીને ગળે પણ વળગી પડ્યાં હશો અને પછી છાનામાનાં આંખમાં આવેલાં આંસુ પણ લૂછયાં હશે…..
*એ ગૉમડું*,
જયાં ખેતરોમાં પોંકની, ઓળાની, ઉબાડિયાંની મજા પણ માણી હશે અને રાતનાં શેકોટી કરીને બટાટા રતાળુ શેકવાની સાથે કસુંબો પીતાં પીતાં ડાયરાની મહેફિલ પણ જમાવી હશે……
*એ ગૉમડું*,
જયાં કાલાં ફોલવાની સાથે ગુલેલમાં પથ્થર ભરીને પંખી પણ ઉડાડયાં હશે અને ખેતરોનાં શેઢે માંચડે સુવાની અને બળદગાડામાં ફરવાની મજા જ કંઈ જુદી હશે….
*એ ગૉમડું*,
જયાં હાડકાં ગાળી નાખે એવી ટાંઢમાં નદીમાં સ્નાન કરી થરથર ધુજતાં પણ હશો અને માથે બેડું લઈને આવતાં લપસી પડતાં હાંસીપાત્ર પણ ઠર્યા હશો……
*એ ગૉમડું*,
જયાં સાંજ પડતાં અલખને ઓટલે ઝાંલરો પણ વાગતી હશે અને ગૌપગની રજ લઈને સૂરજ પણ આથમતો હશે ,
આવું આ રૂડું રૂપાળું ગામડાંનો ગમે એટલો વિકાસ થશે પણ એની સુંદરતાને ઊની આંચ નહીં આવે…..
જીજ્ઞા કપુરિયા “નિયતી “
5/2/2020
****************************** *
*એડમીન પેનલ – પ્રદીપ રાવલ (તંત્રી….માલિક)(મો.9824653073)
*નિર્ણાયકશ્રી-જયશ્રી પટેલ,વંદના વાણી,કિશોર ઠકકર
*સહ નિર્ણાયક – આરતી મર્ચન્ટ ,આરતી રામાણી
* ગ્રુપ સંચાલક – જીજ્ઞા કપુરિયા
* સહ સંચાલક – મનીષ વોરા