[2/10, 11:20 PM] Bijal Jagad….Sahityakar.. ઘાટકોપર: શીર્ષક : તને ઝંખું છું.
નનામો પત્ર સફેદ રણ પર હું લખું છું,
આંખમાં દૃશ્યની અફવા તને ઝંખું છું.
એક ખૂણામાં નાનકડું પાણીનું ટીપું,
ભેજ ભર્યા હૃદયના ઓરડે તને ઝંખું છું.
તણાઈ રહ્યું છે આખુંય ગામ છાતીનું,
આંખને કાંઠે નદીઓ પર તને ઝંખું છું.
પલળી ગયા બધા સપનાઓ ઊંઘમાં,
મનપાંચમના મેળા સપનામાં તને ઝંખું છું.
હવે પાણીમાં છપાણું છે એમનું નામ,
રણનાં કાંઠડલે મૃગજળમાં તને ઝંખું છું.
~ બીજલ જગડ
મુંબઈ ઘાટકોપર
[2/11, 12:25 AM] Pravina Kadakiya.MeM NOG Houston: S S N O G ૦૦૮૯
વેલનટાઈન ડે
પદ્ય
પ્યાર સભર દિવસ
પ્રવિણા અવિનાશ
————
પ્યાર ભરેલો દિવસ આજે
ભાવના ભરેલી ખૂબી આજે
દિલ ધબકવું ચૂક્યું આજે
મનમાં મધુર ગીત આજે
દિલમાં ઉભરાય યાદ આજે
નાના મોટા સહુ ખુશ આજે
નવોઢા આનંદે મગ્ન આજે
પત્ની જોતી વાટ આજે
પ્રિતમ સ્મિત રેલાવે આજે
ખુશી સઘળે દીસે આજે
ચિંતા નત મસ્તક આજે
હરખ ન માય દેતા આજે
સુહાનો “વેલનટાઈન” આજે
[2/11, 11:25 AM] Sweta Talati.MeM.NoG: NG 0078
પ્રકાર – ગદ્ય
શીર્ષક – લાલ ફૂલોનો ગુચ્છો.
મારી બંને દિકરીઓ હવે તો ઘણી મોટી થઈ ગઈ. પણ જ્યારે તે નાની હતી ત્યારે તેમની શાળાની વાન આવે ત્યારે હું બારી પાસે રાહ જોઈને જ ઊભી હોઉં. ત્યારે અમે નર્મદા કોલોનીમાં સ્ટાફ ક્વાર્ટર્સમાં પહેલા માળે રહેતાં. પગથિયાં ચડતાં પહેલાં તેની ડાબી બાજુ એક ચાલી જેવું હતું અને ત્યાંથી પાછળના બગીચામાં જવાતું. બગીચામાં બારમાસી, ગુલાબ અને બીજા બેએક પ્રકારના ફૂલોના છોડ વાવેલા હતા.
મારી નાની દીકરી તે સમયે પહેલા ધોરણમાં હતી. શાળાની વાન જેવી ગલીમાં પ્રવેશતી દેખાય તો હું તરત જ નીચે તેમના હાથમાંથી સ્કૂલબેગ લેવા જાઉં.
એક દિવસ વાન ગલીમાંથી ઠેઠ ઘર સુધી આવી ગઈ અને હું મોડી પડી. બંને દાદર ચઢી ગયેલી. મેં બેગ – બોટલ લેવા હાથ ધર્યો ત્યારે છેલ્લે પગથિયે પહોંચી ગયેલી મારી નાની દીકરીએ બીજો હાથ પાછળ સંતાડી રાખેલો તે એકદમ સામે ધર્યો અને તેમાં પકડેલા લાલ ફૂલનો ગુચ્છો મને આપ્યો. મેં તેને પૂછ્યું,” અરે વાહ, આ કેમ?” ત્યારે તેણે મને કહ્યું – “મમ્મી, આજે વેલેન્ટાઈન ડે છે.”અમે સ્કૂલમાં ફ્રેન્ડ્સ વાત કરતા હતા કે આજે આપણે આખી દુનિયામાં જેને સૌથી વધારે પ્રેમ કરતા હોઈએ તેને લાલ ફૂલ આપવાના” તેથી હું ફટાફટ પાછળના ગાર્ડનમાંથી આ ફૂલ તારા માટે તોડીને ચડી. કાલું કાલું તો બોલતી હતી જ અને એમાં આવી મીઠી અને પ્રેમસભર શબ્દોની ઝડી સાંભળતાં જ હું તેને વળગી પડી.
પછી બીજા વર્ષે વેલેન્ટાઈન ડે ના દિવસે સવારથી ક્યારે તેનો શાળાએથી આવવાનો સમય થાય અને ક્યારે એ લાલ ફૂલનો ગુચ્છો મને આપે તેની હું રાહ જોતી હતી. છતાં પણ થોડી મોડી તેની સામે ગઈ. પણ આ વર્ષે તેના હાથમાં ફૂલ ન જોઈ મેં તેને પૂછ્યું- “મારાં લાલ ફૂલ ક્યાં?” તો કહે કે “મમ્મી, એ તો મને ખોટો ખ્યાલ હતો. તે દિવસે મમ્મી – પપ્પા કે ભાઈ – બહેનને ફૂલ ના અપાય. ત્યારે મેં તેને કહ્યું કે “અરે ગાંડી, તું ભોળપણમાં જે સમજી હતી તે જ બરાબર હતું.”
– શ્વેતા તલાટી
[2/11, 11:33 AM] Vibhitiben Desai: NOGSS૦૦/44
પ્રકાર:- પદ્ય
વિષય:-રોમાંચ, વેલેન્ટાઈન ડે,પત્ર વ્યવહારની યાદો્
શીર્ષક:- જીવનપથ
શબ્દો:- ૯૪
નામ:- વિભૂતિ દેસાઈ ઘાસવાલા બિલીમોરા
એક ડોસો હજૂ એક ડોશીને પ્રેમ કરે છે,
એક ડોશી હજૂ ડોશાનાં
આગમનની રાહ જુએ છે,
જીવનપથ પર ક્યારેક મળવાની આશમાં જીવે છે.
એક ને એક દિવસ ભેગા થવા માટે ઝૂરે છે .
ને દીકરાઓ તો માવતરના ભાગ પાડીને બેઠાં,
એક રહે નાનાને ત્યાં બીજું
મોટાને ઘેર.
સમય પૂર્ણ થતાં થતી માવતરની અદલા બદલી.
એક સાથે રાખીએ માવતરને એવી મતિ મૂંઝાઈ ગઈ .
ખૂટ્યાં શ્વાસ, એકે લીધી વિદાય બીજું રહ્યું ઝરતું.
ભેળાં થવાનું સોણલું માવતરનું તૂટી ગયું આજ.
” વિભૂ” જોને દીકરાઓ મનાવે વેલેન્ટાઈન ડે.
વિભૂતિ દેસાઈ ઘાસવાલા
બીલીમોરા