ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ ની ૫ ગદ્ય્ રચના રજૂ કરવામાં આવે છે.
વિષય : આપણ જીવન નો યાદગાર રમૂજ પ્રસંગ- .દિવસ – ૪
www.janfariyadnews.com
Email: prdpraval42@gmail.com
What’s up calling No : 9824653073
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
નિર્ણાયક મંડળ :જયશ્રીબેન પટેલ,
યુ ટ્યુબ ચેનલ : janfariyadnews
ન્યૂઝ પોર્ટલ : janfariyanews
વેબ સાઈટ : janfariyadnews
NOG SS No : 0079
વિષય : રમૂજી ઘટના
પ્રકાર : ગદ્ય
શીર્ષક જમણવાર
——————-
વર્ષો જૂની વાત છે. આજે પણ બરાબર યાદ છે.મારો મોટો દીકરો સાત વર્ષનો અને નાનો બે વર્ષનો. મારા પતિના બધાં ભાઈ અને બહેનને જમવા બોલાવ્યાં હતાં. અમે વિલેપારલા રહેતાં હતાં.
મારા જેઠ અને નણંદના બાળકો આગલા દિવસે આવી ગયાં હતાં. બધાં બાળકોને મારે ઘરે ગમતું હતું . સવારે બધાંને મારા વરજી જુહુ ફરવા લઈ જાય અને ત્યાં ઈડલી સંભાર ખવડાવીને લાવે.
બાસુંદી, ખમણ, પુરી , પુલાવ અને ઉંધિયું મહેનત કરી બનાવ્યું હતું . ઘડિયાળમાં અગિયાર વાગ્યા બધાં મુંબઈથી આવી પહોંચ્યા .
બાળકોને રમવાની મજા આવે મોટાંઓને વાત કરવાની . બધી તૈયારી થઈ ગઈ હતી. કામ કશું બાકી રાખ્યું ન હતું .
મારાં જેઠાણી બોલ્યાં, “ચાલો પહેલા
બાળકોને જમાડી લઈએ”. હું રસોડામાં તૈયારી કરવા ગઈ .
મારાં બાળકો ઘરમાં સહુથી નાનાં છે. બાળકો એટલે તોફાન મેલ. જેવી થાળી પીરસાઈ અને મારા મોટા દીકરાએ બાસુંદી ખાવાની તૈયારી કરી તો એક જણ બોલ્યો, ‘ એ તો તીખી છે.” પછી લીલી ચટણી દેખાડીને કહે ,” એ ગળી છે”.
આમ કહ્યું એટલે મારાં બંને ચટણી ખાય. તીખી લાગે પણ બોલ્યાં વગર ખાય. મને બાળકોની ધમાલનો અવાજ સંભળાયો. દોડીને આવી પણ મોડું થઈ ગયું હતું .
બાળકો તો હસી મજાક કરી રહ્યાં હતાં. હું કંઈ બોલી શકી નહીં .
પ્રવિણા કડકિઆ
****”**************************†****†*****
NOG SS no.0007
વિભાગ : ગદ્ય
વિષય : રમૂજી ઘટના
શીર્ષક : ચોરી પકડાઈ ગઈ
આ પ્રસંગ મારા લગ્ન પહેલાંનો છે. મારા લગ્ન માટેની વાત ચાલતી હતી. એમાં મારા જે ભરથાર છે તેમની સાથેની પહેલી મુલાકાત મલાડના એટલે કે અમારા વિસ્તારના એક જાણીતા મંદિરમાં ગોઠવી હતી. મને જોવા મારા પતિદેવની સાથે એમના મમ્મી એટલે કે મારા સાસુ અને જેઠાણી બંને આવ્યાં હતાં. થોડી ઘણી ઔપચારિક વાત કરી અમે સહુ છુટા પડ્યાં. પહેલી જ મુલાકાતમાં એ સૌને હું કદાચ પસંદ આવી ગઈ હતી; એટલે મારી તપાસ કરવા માટે મારા સાસુમાએ એક બહેનને વાત કરી; જેઓ અમારા બંને કુટુંબો વચ્ચેના જે મધ્યસ્થી ભાઈ હતાં તે ભાઈને ઓળખતાં હતાં. પરંતુ તેમના ઘરનું સરનામું ખબર નહોતું.તેઓ મલાડ ઈસ્ટ માં રહે છે એટલી જ માહિતી એમની પાસે હતી અને વ્યવસાયે શિક્ષક છે. એટલે બીજે દિવસે મારા સાસુમા એ બહેનને લઈને એ ભાઈના ઘરે મારા માટે તપાસ કરવા નીકળ્યાં. હવે થયું એવું કે મારા પપ્પા પણ શિક્ષક હતાં અને અમે પણ મલાડ ઈસ્ટમાં જ રહેતાં હતાં. મારા સાસુજી અને એ બહેન એ મધ્યસ્થી ભાઈને શોધતા-શોધતા અમારી સોસાયટીમાં આવી ચડ્યાં અને સોસાયટીની ઓફિસમાં જઇને “અમારે એક શિક્ષક ભાઈ છે, એમના ઘરે જવું છે “એમ કહ્યું.એટલે જે સોસાયટીના સેક્રેટરી હતાં એમણે કહ્યું,”અમારી સોસાયટીમાં તો એક લેડી ટીચર છે અને એક જેન્ટસ ટીચર છે તમારે કોને મળવું છે? “એટલે મારા સાસુજીએ કહ્યું કે “હા જેન્ટ્સ ટીચર છે એમને મળવું છે.” એટલે અમારી સોસાયટીનો વોચમેન અમારા ઘરે આવ્યો અને પપ્પાને કહ્યું, “સર આપકો કોઈ ઢૂંઢ રહા હૈ. “એટલે પપ્પાએ મને જ કહ્યું કે, “જા તો આરતી, જોતો કોણ છે?” એટલે હું વોચમેન સાથે સોસાયટીની ઓફિસમાં ગઈ. દૂરથી બંને બહેનોને જોઈને પહેલાં તો ઓળખી ન શકી ,પરંતુ મારા સાસુમા મને ઓળખી ગયાં કે ‘અરે! આતો ગઈકાલે મંદિરમાં જેને જોવાં ગયાં હતાં એ જ છોકરી છે.’ એટલે એ સમજી ગયાં કે આ તો ખોટાં સરનામે આવી ગયાં છીએ.પણ હવે શું થાય! પછી હું એમને મારી સાથે ઘરે લઈ આવી. આપણે બંદા તો પહેલેથી જ બોલ્ડ છીએ, એટલે રસ્તામાં જ સાસુમાને પૂછી લીધું કે, “તમે તો ગઈકાલે મંદિરમાં મને જોવા આવ્યાં હતાં એ જ છો ને ! “મારા સાસુમા ન તો હા પાડે કે ન તો ના પાડે. એમને જોઈને મારા પપ્પા પણ સમજી ગયાં કે દીકરીની તપાસ કરવા આવ્યાં છે. પપ્પાએ એમને આવકાર આપ્યો. ચા નાસ્તો કરાવ્યો. અને કહ્યું,”બેન આ મારું ઘર અને આ તમારી સામે મારી દીકરી, જે પૂછવું હોય એ પૂછી લ્યો.” મારા સાસુમા તો એટલા ભોંઠા પડી ગયા હતા કે મોઢામાંથી અવાજ જ નહોતો નીકળતો. પછી એમની સાથે આવેલા બહેન બોલ્યાં કે,”અમે તો રાજગોરસરના ઘરે જવા નીકળ્યાં હતાં , તમારે ત્યાં ભૂલથી આવી ગયાં. એટલે પપ્પાએ પણ કહ્યું કે, “એ તો મારા પરમ મિત્ર છે.” પછી મારા પપ્પાએ મને જ કહ્યું , “કે જા ,એમને રાજગોરસરના ઘરે મૂકી આવ, અને હું એમને મારી જ તપાસ કરાવવા રાજગોરસર ના ઘર સુધી મૂકી આવી હતી. આજે પણ આ પ્રસંગ મારી દીકરીઓને સાથે શેર કરું છું ત્યારે અમે બધાં એટલું હસીએ છીએ કે વાત ન પૂછો. મારા સાસુમા તો આજે હયાત નથી પરંતુ એમનો તે વખતનો ભોળો ચહેરો આજે પણ મારી સ્મૃતિમાં એવો જ છે.
લેખિકા: આરતી મરચંટ
મુંબઈ: કાંદિવલી
*****†************************************
NOG.SS No :. 0019
વિષય..રમુજી ઘટના
શીર્ષક… નિર્દોષ હાસ્ય
આમ તો સ્વભાવ મુજબ હું દરેક પરિસ્થિતિમાં હસતી જ હોઉં છું.નાની નાની વાતમાં હાસ્ય શોધતી રહું.
વાત 1989 ની છે.ત્યારે કાર હતી નહીં, એટલે બસ મારફત બહારગામ જવાનું બનતું. અમે સુરેન્દ્રનગરથી ગાંધીનગર જતાં હતાં.બસમાં ઘણાં ગામડાંના લોકો પણ હતાં.મારી આગળની સીટમાં એક બાળક એનાં મમ્મી સાથે હતો.સંજોગવશાત્ એને વિરમગામ ઊતરવું પડ્યું. એને આવતાં વાર લાગી,ડ્રાઈવરે બસ ચાલુ કરી. એનાં મમ્મી મોટેથી બોલ્યાં,” એલાં, નાનકા, ઝટ કયર,આ તારી માને લઈને આ તારો બાપ હમણાં ઉપાડશે.”
ઘડીક તો સૌ સાંભળી જ રહ્યાં.અર્થ સમજતાં આખી બસ ખડખડાટ હસી પડી.
પેલાં બહેન તો બધાં સામું જોઈ રહ્યાં.
હજુ પણ યાદ આવે તો હસી પડાય છે.
કલ્પના ત્રિવેદી
*****************************************
NOG SS NO : 0005
રમૂજી ઘટના
ગદ્ય
શબ્દો ૨૪૮
©️વંદના વાણી
😀તમે પણ હસી તો લેજો જ!😀
“અરે, ટ્રેન ઊભી જ છે. ચાલ જલદી.” મુંબઈ જવા માટે નીકળ્યાં હતાં અમે બંને. સુરત સ્ટેશનની આ વાત છે.
ઘણી ઢોલિયા હા મેં મ માંગામથી બસમાં સુરત પહોંચતા અમને એક કલાક મોડું થઈ ગયું હતું. દરરોજ તે ટ્રેન પ્લેટફોર્મ નંબર એક નંબર પર ઊભી રહે છે એટલે અમે દોડતાં એક નંબરના પ્લેટફોર્મ પર પહોંચી ગયાં, પણ તે દિવસે ટ્રેન બે નંબરના પ્લેટફોર્મ પર ઊભી હતી.
પ્લેટમફોર્મ નંબર એક પરથી બે પર જવા માટે સીડી ચઢી-ઊતરીને જવું પડે. ટ્રેન ઉપડવાને ફક્ત પાંચ મિનિટની વાર હતી. પહોંચવું અમારા માટે અઘરું હતું.
એક નંબરના પ્લેટફોર્મ પર બીજી ટ્રેન ઊભી હતી. મારાં પતિદેવ કહે આ ટ્રેનમાંથી ઊતરીને સામેની ટ્રેનમાં આરામથી ચઢી જવાશે.
અમે ઝટ એક નંબરના પ્લેટફોર્મ પરની ટ્રેનમાં ચઢી ગયાં. હું નીચે ઊતરતી હતી ત્યાં તો અમારી ટ્રેનની વ્હીસલ સંભળાઈ.
“ચાલ, જલદી ઊતર. એક જ મિનિટ છે.” મારાં પતિદેવ પહેલા નીચે ઉતરી ગયાં હતાં એટલે ઉતાવળ કરતાં હતાં.
ઊતરવા પગથિયાં વાપરું તો વાર થાય એટલે મેં તો માર્યો ભૂસકો!
ભમ્મ… !
મને ઊભાં થતાં વાર લાગી અને એ ટ્રેન તો છૂકછૂક કરતી બાજુમાંથી નીકળી ગઈ.
કેમ ખબર?
ભૂસકો મારતી વખતે મેં નીચે જોયું જ નહીં. હું તો પડી એ ગટરમાં! મારી હાલત જોઈ સવારે છ વાગ્યે બંને પ્લેટફોર્મ પર હાસ્યનું મોજું ફરી વળ્યું. ગટરમાંથી ઊભી થઈ ત્યારે હું અને મારાં કપડાં એટલાં ખરાબ થઈ ગયાં હતાં કે મારા પતિદેવ પણ મને ઓળખી ન શક્યા. અમે બંને પણ હસ્યાં છે કંઈ!
આ વાતને યાદ કરીએ ત્યારે અમારાંથી અચૂક સાથે બોલાઈ જ જાય છે,
“રામનામ કરતાં રહ્યાં,
ગંગા છોડી ગટરમાં ન્હાયા!”
વંદના વાણી
**†***””*******************************
NOG SS No : 0048
વિષય – જીવનનો રમૂજી પ્રસંગ
વિભાગ – ગદ્ય
*શીર્ષક – ફૂલમારો*
મારા પતિદેવનાં મિત્રો ખૂબ મસ્તીખોર. અમારા લગ્ન પહેલાં બે-ત્રણ મિત્રોનાં લગ્નમાં હાજરી આપી, ત્યારે મંગળફેરા વખતે વર-વધુ પર ચોરીમાં લાગેલા ફૂલો તોડીને એનો મારો થતો જોયો હતો. અમારા લગ્ન વખતે હું એના માટે માનસિક રીતે તૈયાર હતી, એટલે મેં ચોરીમાં ઓછા ફૂલોનું સુશોભન કરાવ્યું હતું. મંગળફેરા ચાલુ થતાં જ ફૂલોનો મારો ચાલુ. પતિદેવે ઘરેથી પહેરેલ ફૂલોનોહાર અણવર પાસે હતો, એની અંદર મોતીની બે-ત્રણ સેર હતી. ફૂલો ખૂટી પડતાં એ હાર તોડી એમાંથી મારો ચાલુ કર્યો. અમારાં કરતાં વધારે ફૂલમારો પંડિતજી પર થતો હતો. એ અકળાઈ ગયાં, એમાં બે-ત્રણ વખત તેમને મોતી વાગ્યાં. ત્રીજો ફેરો ચાલુ થતાં પહેલાં એ ચોરીમાંથી નીચે ઉતરી ગયાં અને કીધું, “મારે લગ્ન નથી કરાવવાં. તમે બીજાને બોલાવી લો.” પતિદેવ અને મિત્રોના મોઢાં જોવા જેવા થઈ ગયાં.
મારા પિતાજીએ પંડિતજીને સમજાવ્યું, “છોકરાંઓ છે. થોડી વધારે મસ્તી થઈ ગઈ. માફ કરી દો.” પરંતુ, પંડિતજી અડી ગયા હતાં. જ્ઞાતિનાં શેઠ પણ લગ્નમાં આવ્યાં હતાં, તેઓના કહેવાથી પંડિતજીએ વિધિ પૂરી કરાવી. પતિદેવનાં મિત્રોએ છેલ્લાં ફેરામાં પંડિતજીને જ નિશાન બનાવી ફૂલમારો કર્યો.
એ પછી ત્રણેક વર્ષે પતિનાં મિત્રનાં લગ્નમાં પણ એ જ પંડિતજી આવ્યાં હતાં. અમને બધાંને જોઈને કહે, “જો આ વખતે ફૂલમારો કર્યો તો લગ્ન નહીં કરાવું.” અમે સૌ ખડખડાટ હસી પડ્યાં.
પ્રકૃતિ ‘પ્રીત’