NOG SS NO:20
૧
બાળવાર્તા
શીર્ષક: ‘મરવા’ની આળસ.
માર્ચ મહિનાની શરૂઆત થઈ હતી. જંગલનાં સૌ વૃક્ષો નવાં પર્ણો ધારણ કરવા થનગની રહ્યા હતાં.
જંગલમાં સૌ પ્રાણી અને વૃક્ષોએ મળીને વસંતપંચમીની ઉજવણી કરી હતી. સૌ પ્રાણીઓએ વૃક્ષ અને વેલાને નવા ફૂલ અને ફળ ધારણ કરવાની શુભેચ્છા આપી હતી.
ઠંડી ધીમે ધીમે અોછી થઈ રહી હતી. ગરમીનું પ્રમાણ હજુ નહિવત હતું. ત્યાં જ એક આંબા પર ધીમે રહીને એક ડાળી પર મોરમાંથી મરવા ખીલું ખીલું થઈ રહ્યા હતાં.
એક કોયલ એ જોઈ ગઈ. “કૂ.. ઉ…” એણે સૌને આંબા ડાળે મોરમાંથી મરવા ફૂટ્યા એની વધામણી આપી.
ખિસકોલી, કાગડો, પોપટ જેવા બધા જ પક્ષીઓ રાજીના રેડ થઈ ગયા. સૌએ આવીને આંબાને નવા ફળની વધામણી આપી.
આંબો પણ એનાં કેરીરૂપી નાનકડા બાળકો આવશે એ વિચારી જાણે સપનામાં સરી પડયો.
ધીમે ધીમે સમય પસાર થતો ચાલ્યો. નાનકડા મરવા મોરમાંથી બનવા લાગ્યા હતા. અમુક મરવા મોટા થવા પહેલા જ ખરી પડ્યા. આંબાને ખૂબ દુઃખ થયું. કુદરત કરે તે ખરું એમ વિચારી આંબાએ મન મનાવ્યું.
બાકીનાં મરવા નાનકડી કેરી બની ગયા હતાં. લીલા લીલા રંગ અને અનોખા આકારથી સૌને આકર્ષી રહ્યા હતાં.
એક દિવસ આંબો બધી કેરીઓને જોઈ રહ્યો હોય છે. ત્યાંજ એનું ધ્યાન એક મરવા પર પડે છે. તે હજી નાનો મરવો જ હતો..
“અરે બેટા! તું હજી કેરી કેમ નથી બન્યું?”આંબાએ એને પ્રેમથી પૂછ્યું.
“મારે મોટા નથી થવું. હું નાનો જ રહેવા માંગુ છું.”મરવાએ મોઢું ચઢાવી જવાબ આપ્યો.
“બેટા દરેક કામ સમયસર થઈ જવું જોઈએ એ કુદરતનો નિયમ છે. એ નિયમ મુજબ જે ચાલી નાં શકે તે જીવનમાં કશું મેળવી શકતો નથી.” આંબાએ મરવાને ખૂબ પ્રેમથી સમજણ આપી.
“ના પિતાજી મારે મોટા નથી થવું અને નથી જ થવું, અને હું ખરવાનો પણ નથી.
નાનકડી બધી જ કેરી મોટી થઈ ગઈ. કેટલીક કાચી જ તોફાની બાળકોના હાથે તૂટીને એમના મોં માં પહોંચી ગઈ. તો કેટલીક લીલામાંથી પીળો રંગ ધારણ કરવા લાગી. વળી કેટલીક પંખીઓના ચાંચથી ચાખાવા લાગી.
સૌ મોટી કેરીને પ્રેમ કરવા લાગ્યા. પેલા નાનકડાં મરવા ની સૌ મજાક ઉડાવવા લાગ્યા. તેથી એ નાનકડું મરવું ખૂબ દુઃખી થઈ ગયું. તેને આંબાએ કહેલી વાત યાદ આવી પરંતુ હવે મોડું થઈ ચૂક્યું હતું.
આખરે મે મહિનાની આકરી ગરમી સહન ન થતાં તે કાળું પડી ગયું. ના કોઈના કામ માં આવ્યું, ના તો કોઈનો પ્રેમ પામ્યું.
અંતે આંબાથી છૂટા પડતાં તે બોલ્યું, “મને તમારી વાત સમજતા બહુ વાર લાગી, જો સમયસર સમજી શકાઈ હોત તો જરૂર હું કોઈનાં કામમાં આવ્યો હોત.”
અસ્તુ.
નોંધ: મરવા એટલે મગ જેવડી નાનકડી કેરી.
ભાવના પટેલ ‘વલસાડી વાદળ’
———————————————————————————————————.
NOG SS NO:37
૨
બાળવાર્તા.
શીર્ષક ; કીડીબેનની જાત્રા.
દાદી કીડી ખૂબ બીમાર પડ્યા.પરિવારે ખૂબ સેવા – ચાકરી કરી.પણ દિવસે દિવસે એમનું સ્વાસ્થ્ય બગડતું જતું હતું.પરિવારમાં સૌથી નાની કીડી આ બધું જોઈ રહી હતી. તેણે મનથી નક્કી કર્યું, જો દાદીજી સ્વસ્થ થઈ જાય તો હું લાંબી જાત્રા કરવા જઈશ.
થોડાજ દિવસોમાં દાદીજી એકદમ સ્વસ્થ્ થઈ ગયાં.પણ પરિવારના સભ્યો મને એકલી જાત્રા કરવા માટે જવાની હા નહીં કહે,એવા વિચારથી નાની કીડીએ એક યુક્તિ અજમાવી.
મંદિર પાસેના ઝાડનાં દરમાં કીડીબેનનો પરિવાર રહે.રોજ અગણિત યાત્રાળુઓને જોઈ કીડીબેન ને પ્રશ્ન થયો. એણે પોતાની દાદી કીડીને પૂછ્યું, “દાદીજી આટલાં બધાં માણસો રોજ શા માટે મંદિરે આવતાં હશે ? “દાદીકીડી, કીડીને પોતાના ખોળામાં બેસાડી વિગતે કહે !
“જો બેટા, આ બધાંજ માણસો ઈશ્વરના દર્શન કરી પાવન થઈ,પોતે કરેલાં પાપો માંથી મુક્ત થવા માટે અહીંયા આવે છે.”કીડી કહે, “દાદીજી લોકો પાપ શા માટે કરે છે ?” દાદીજી કહે, “લોકો જાણતાં અજાણતાં પોતાના સ્વાર્થ માટે જે ભૂલો કરી બેસે એ પાપમાં પરિણમે. લોકો એના નિવારણ માટે ઈશ્વરના મંદિરે આવી, પૂજા પાઠ કરી મનની શાંતિ મેળવે…
બે ચાર દિવસો સુધી કીડીબેન કંઇક વિચારતા રહ્યાં. ત્યાર બાદ એક દિવસ પોતાના પરિવારને કહે, “મારે દૂર દૂર જાત્રા કરવા માટે જવાની ઈચ્છા છે. આપ સર્વે મને આશીર્વાદ આપો.”કીડીના પરિવારના સભ્યો એકદમ ચૂપ થઈ ગયાં ! દાદીજી કહે, “અરે ! આ તું શું કહે છે ? આપણે નાનાં જીવ કહેવાઈએ, આપણે આ બધું ના કરી શકાય.જાત્ર કરવા દૂર દૂર જવું એ બહું પરિશ્રમ વાળું કામ કહેવાય.વળી તારે શુ જરૂર છે, જાત્રા જવાની ? “કીડીબેન ને ઘરનાં સભ્યો ખૂબ સમજાવાનો પ્રયત્ન કરે.પણ કીડીબેન કોઈ ની વાત સમજવા તૈયાર ન થયાં.
એ તો જીદ કરી અન્ન, પાણી છોડી બેઠાં. ઘરનાં સભ્યો મુંઝાયા હવે શું કરવું ? મકોડાં ભાઈ આવ્યાં, એમણે પણ ન જવા માટે ઘણું સમજાવ્યું, પણ કીડીબેન ન સમજ્યા. મંકોડા ભાઈ કહે, “કીડીબેન ને જવાદો, રસ્તામાં મુશ્કેલીઓ આવશે, એથી થાકી પાછા ફરશે.” ચાલો હું એમને જંગલના રસ્તા સુધી પહોંચાડી આવું. કીડીબેન તો પોતાનો સામાન પેક કરી બધાંના આશીર્વાદ લઈ મંકોડા ભાઈ સાથે ચાલ્યાં જાત્રા કરવા….
મં—કોડાભાઈ રસ્તામાં ખૂબ સમજાવે, પાછા વળી જવા કહે, પણ કહેવાય છે ને ” અડગ મનના મુસાફિરને હિમાલય પણ નડતો નથી.” કીડીબેન, પોતાની વાત પર અડગ રહ્યાં.મકોડા ભાઈ જંગલમાં છોડી ચાલ્યાં ગયાં.
કીડીબેન ખૂબ ધીરજ પૂર્વક આગળ વધ્યાં. ચાલતાં ચાલતાં થાક્યાં. માટે ઝાડનાં થડે આરામ કરવા બેઠાં.ઝાડ પર રહે વાંદરાભાઈ. વાંદરાભાઈ એ જોયું, નીચે કીડીબેન ખૂબ થાકેલી હાલતમાં બેઠાં છે, સાથે સામાન પણ ઘણો છે.માટે કીડીબેન ક્યાંક જતાં હોય એવું લાગ્યું. વાંદરાભાઈ કીડીબેન પાસે ઝાડ નીચે આવ્યાં.વિગતે બધું પૂછ્યું.કીડીબેન, પોતાની ઈચ્છા જણાવે છે. વાંદરા ભાઈ પહેલાં તો એમને પાછા વળી જવા સલાહ આપી, પણ કીડીબેન ની શ્રદ્ધા, મનોબળ જોઈ પોતે પણ એમને મદદ કરી જંગલની બહાર મૂકવા તૈયાર થયાં.કીડીબેન ખુશ થયાં ! એતો વાંદરાભાઈ ની પીઠ પર બધો સામાન લઈ બેસી ગયાં.વાંદરા ભાઈ હૂપ… હૂપ.. કરતાં કૂદ્યા….અને થોડાજ સમયમાં જંગલની બહાર કીડીબેન ને છોડી આવ્યાં.
કીડીબેન ખૂબ મળતાવડા સ્વભાવના.તેથી બધાં સાથે તેમની દોસ્તી.એક વખત કબૂતરોને, શિકારીથી, બચાવ્યાં હતાં.તેથી બધાં જ પંખી,પ્રાણીઓ એમને સારી રીતે ઓળખે.મદદ કરવા માંગતા હતાં.
વાંદરા ભાઈનો આભાર વ્યક્ત કર્યો.પછી…
કીડીબેન ખુશી ખુશી આસપાસની નદીઓમાં ન્હાયા. સ્વચ્છ થઈ મંદિરોમાં જઈ લોકોની પાસે બેસી શાંતિ પૂર્વક ઈશ્વરના દર્શન કર્યાં, પૂજા, પાઠ કર્યાં.સાંજ સુધીમાં થાકી આવ્યાં, નદી કિનારે.નદી કિનારે બેઠાં બેઠાં કંઇક વિચારમાં પડ્યા. એ જોઈ નદી માંથી કાચબા ભાઈ આવ્યાં. કાચબો કહે,” અરે ! કીડીબેન, આમ આટલો બધો સામાન સાથે લઈ ક્યાં જવા નીકળ્યાં ? કીડી કહે, “અરે વીરા, હું, તો દૂર દૂર જાત્રા કરવા માટે જાવ છું.પણ આ નદીના પ્રવાહને જોઈ સામે કિનારે કેવી રીતે પહોંચીશ ! એ વિચારું છું.કાચબા ભાઈ પણ આગળ ન જવા માટે સમજાવે છે.પણ કીડીબેન ના સમજ્યા.એ તો આગળ જાનના જોખમે પણ જવા તૈયાર હતાં.કીડીબેન ની હિંમત, જોઈ કાચબો એમને પોતાની પીઠ પર બેસાડી સામે કિનારે લઈ જવા તૈયાર થયા.
બધાંજ પ્રાણીઓના સાથ સહકારથી નાની કીડીની જાત્રા ખૂબ અનંદ્દાય અને રસપ્રદ રહી.કીડી તો ફરી પાછા પોતાના ઘર તરફ ચાલ્યાં.બધાંજ પ્રાણીઓ એ ફરી મદદ કરી,સાથે મળી કીડી બેનનું સામૈયુ કર્યું, નાચતાં કૂદતાં,ગીતો ગવાય…
” નાના સરખા કીડી બેન,જબરા હિમંત વાળા,
એકલા જગની જાત્રા કરી આવ્યાં.”
બધાં પ્રાણી,પંખીઓના આવતા જોઈ કીડી બેનનું પરિવાર પણ સાથે જોડાય છે.દાદી કીડી નાની કીડી ને ખુશી ખુશી પોતાની બાથમાં લઈને ગૌરવ વ્યક્ત કરે છે.
✍️(C) હેમલતા તુલસીદાસ દિવેચા.
——‐————————————————————————————————–
NOG SS NO: 007
૩
બાળવાર્તા
શીર્ષક: ડકલી બકલીની સંગાથે
હેલ્લો બાળકો! કેમ છો બધાં? આ લૉકડાઉનમાં ઘરે બેસીને તો તમે બધાં કંટાળી ગયા હશોને? મેં તો કેટલાંય બાળકોને એમ કહેતાં સાંભળ્યા કે હવે તો મોબાઈલમાં ગૅમ રમી રમીને પણ કંટાળો આવે છે.શું તમને પણ હવે મોબાઈલથી કંટાળો આવેે છે? તો પછી ચાલો તમારો કંટાળો દૂર કરવા હું લઈને આવી છું એક જબરદસ્ત, મસ્ત; એક તોફાની અને બીજો ડાહ્યો, એમ બે મિત્રોની વાર્તા.
મિત્રો, મુંબઈ શહેરમાં રહેતાં આ બંને મિત્રોના નામ છે ડકલી અને બકલી.આ બંને વચ્ચે ખૂબ ગાઢ મિત્રતા હતી.બંનેના ઘરો એકબીજાના ઘરની આમને સામને હતાં.બંનેની મિત્રતા એટલી બધી ગાઢ હતી કે બંનેનો સવારે ઊઠવાનો સમય,ખાવા પીવાનો સમય, રમવાનો સમય,ભણવાનો સમય,નિશાળે જવાનો સમય અરે! નહાવા જવાનો સમય પણ લગભગ સરખોજ.બંને જ્યાં જાય ત્યાં સાથે જ જાય.આસપાસ રહેતાં લોકો એમને રામલક્ષ્મણની જોડી કહેતાં.રોજ સવારે ઊઠી બારીમાંથી બંને એકબીજાને દૂરથી હાથ હલાવી ગુડમોર્નિંગ કરીને પછી જ પોતાની દિનચર્યાની શરૂઆત કરતાં.ડકલી અને બકલીમાંથી ડકલી એકદમ ડાહ્યો.બધાંની વાત માને.અને બકલી ડકલીથી સાવ જ ઊંધો.એ કોઈનું ન માને.ડકલી ભણવામાં એકદમ હોંશિયાર, અને બકલી ગપાટાં મારવામાં હોંશિયાર.ડકલી બકલી કરતાં એક વર્ષ મોટો હતો.તેથી શાળામાં પણ એ બકલી કરતાં એક વર્ષ આગળ હતો.ડકલી છઠ્ઠા ધોરણમાં અને બકલી પાંચમાં ધોરણમાં ભણતો હતો.બકલીને નિશાળે જવું જરાય ન ગમે.અને એમાં પણ ગણિત વિષય તો જરાય ન ગમે.એટલે ડકલી બકલીને રોજ પરાણે ગણિતનું લેસન કરવા પોતાની સાથે જ બેસાડે. બકલી આમ પાછો ડકલીની બધી વાત માને હં કે!
એમાં એક દિવસ બકલી સ્કૂલમાં ગણિત વિષય શીખવતાં ટંડેલસરની અડફેટે આવી ગયો.આમ પણ બકલીના ગણિત વિશેના અણગમાથી ટંડેલ સર બરાબર વાકેફ હતાં જ.મિત્રો થયું એમ કે ટંડેલસર બોર્ડ પર એક દાખલો સમજાવી રહ્યાં હતાં.ત્યારે પાછળથી એક છોકરાએ જોરથી પીપૂડી વગાડી.પીપૂડી ખબર છેને ; પેલી મોઢાંમાં મૂકીને વગાડીએ એટલે આગળથી કા પણી એક પટ્ટી ઉપર જાય અને પાછી નીચે આવે! હં…અ! તે પીપૂડીનો અવાજ સાંભળી ટંડેલ સર ચમકી ગયા.અને તરત જ પાછળ જોયું; તો બધાં છોકરાંઓ એકબીજાની સામે જોયા કરે અને ધીમું ધીમું હસ્યાં કરે.ટંડેલસરે ગુસ્સામાં પૂછ્યું; “કોણે વગાડી પીપૂડી? અને વર્ગમાં પીપૂડી લાવ્યું કોણ?” પણ વર્ગમાંથી કોઈએ જવાબ ન આપ્યો.પીપૂડીનો અવાજ સાંભળીને બકલી પણ ચમકી ગયો. કારણ કે થોડાં દિવસ પહેલાં જ એણે એક પીપૂડી ખરીદી હતી.અને એને લઈને શાળામાં પણ આવ્યો હતો, ત્યારે વર્ગમાં બધાં છોકરાંઓને બતાવી હતી.બધાં છોકરાંઓએ એ પીપૂડી વારા ફરથી વગાડી પણ હતી.બકલીને પણ બહુ મઝા આવી હતી તે દિવસે. પરંતુ સાંજે જ્યારે બકલીએ એ પીપૂડી ડકલીને બતાવવા પોતાની સ્કૂલબેગ ખોલી તો એમાં પીપૂડી નહોતી.એણે આખું દફતર ઊંધુ કરીને ખાલી કરી નાંખ્યું પણ પીપૂડી ક્યાંય ન જડી.જેથી ડકલી અને બકલી બંને નિરાશ થઈ ગયા હતાં.એ વાતને લગભગ આજે અઠવાડિયું થઈ ગયું હતું.આજે જ્યારે એ છોકરાએ એકદમ સેમ ટુ સેમ પીપૂડી વગાડી ત્યારે બકલી ચમકી ગયો અને એ છોકરાના હાથમાં પીપૂડી જોઈ મનમાં જ બબડ્યો; ‘ અરે! આતો મારી જ ગુલાબી અને બ્લ્યુ રંગની પીપૂડી છે,જે સાત દિવસ પહેલાં ખોવાઈ ગઈ હતી.’ બબડીને એણે પોતાની બેન્ચ પરથી ઊઠીને પેલા છોકરાના હાથમાંથી પીપૂડી ઝૂંટવી લીધી.જે ટંડેલસર જોઈ ગયાં.બકલીના હાથમાં પીપૂડી જોઈને સરને એમ જ લાગ્યું કે પીપૂડી બકલીએ વગાડી છે.એટલે એમણે બકલીને એની સજારૂપે આખો દિવસ વર્ગની બહાર ઊભો રાખ્યો.બકલીએ સરને કહેવાનો પ્રયત્ન કર્યો પરંતુ તે સમયે ટંડેલ સર ખૂબ ગુસ્સામાં હતાં અને બકલીની વાત સાંભળવા તૈયાર જ નહોતાં.જેથી શાળા છૂટ્યાં બાદ બકલી ખૂબ જ ગુસ્સામાં હતો.કારણ સરે એની એકપણ વાત સાંભળ્યા વગર જ એને સજા કરી હતી.જ્યારે ડકલીએ જોયું કે બકલી ગુસ્સામાં છે તો એણે બકલીને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો અને કહ્યું; ” જો બકલી; પીપૂડીના અવાજથી સરને ભણાવવામાં ખલેલ પડી અને એમને ગુસ્સો આવી ગયો.અને ગુસ્સામાં ને ગુસ્સામાં એમણે તને સજા કરી. પરંતુ જ્યારે એમનો ગુસ્સો ઠંડો થઈ જાય ત્યારે તું જઈને સરને બધી વાત વિસ્તારથી કરજે કે પીપૂડી તે નહોતી વગાડી .ઊલ્ટાનું એ છોકરાએ તારી પીપૂડી ચોરી લીધી હતી; એટલે જ્યારે તે એ પીપૂડી એની પાસે જોઈ ત્યારે એ પીપૂડી એની પાસેથી ઝૂંટવી લીધી હતી.જોજે ટંડેલ સર તને પછી ક્યારેય ખોટો ગુસ્સો નહી કરે.” ડકલી જ્યારે બકલીને આ રીતે સમજાવી રહ્યો હતો ત્યારે ગુસ્સામાં હોવાથી ડકલીની વાત પર બહુ ધ્યાન ન આપ્યું.
ઘરે જઈ રાત્રે ટીવી જોતાં જોતાં જ્યારે એનું મગજ ઠંડુ થયું ત્યારે એને પણ ડકલીની વાત સાચી લાગી.બીજે દિવસે શાળાએ પહોંચીને એણે પહેલું કામ ટંડેલ સરને મળીને, ડકલીએ શીખવાડ્યું હતું એ રીતે પોતાની વાતની રજૂઆત કરવાનું કર્યું.જે સાંભળીને ટંડેલ સરને સાચી હકીકતની ખબર પડી.પછી ટંડેલ સરે એ છોકરાને બોલાવીને પૂછ્યું, ત્યારે એણે પણ કબૂલ્યું, કે સાત દિવસ પહેલાં એણે રીસેસમાં બકલીની પીપૂડી ચોરી હતી.અને બકલીને ચીઢવવા વર્ગમાં પીપૂડી એણે જ વગાડી હતી.એ છોકરાની વાત સાંભળી સરે એને સજા કરી અને બકલીને એની વાત નિર્ભય પણે કહેવા બદલ શાબાશી આપી.
જોયું મિત્રો, આ વાર્તા પરથી આપણને એજ શીખ મળે છે કે હંમેશા આપણા ગુસ્સા પર કાબૂ રાખવો.ગુસ્સામાં કરેલા નિર્ણયો સાચા નથી પડતા.બીજું હંમેશા સાચું બોલવું.કારણ તમે સાચાં હોવ તો બધાં જ તમારી વાત માનશે અને તમને શાબાશી આપશે.અને છેલ્લે…… ક્યારેય કોઈની વસ્તુની ચોરી ન કરવી.
તો મિત્રો, મઝા આવી? તમને આ વાર્તા કેવી લાગી એ જરૂર જણાવજો.©️
લેખિકા: આરતી મરચંટ
મુંબઈ
———————————————————————————————————-
NOG SS NO:044
૪
બાળવાર્તા
શીર્ષક: રિમઝિમ ખિસકોલી.
સુંદરવન નામના જંગલમાં લીમડાનાં ઝાડ પર રિમઝિમ નામની ખિસકોલી પરિવાર સાથે રહે.બરાબર સામે એક દરમાં ઉંદર મામા પરિવાર સાથે રહે. ઉંદરનું સૌથી નાનું બચ્ચું મોન્ટુ.આપણા આ મોન્ટુભાઈ ભારે તોફાની,વડ પરના વાંદરા ઉતારે એવાં.
મોન્ટુને માવતરે એકલા બહાર નીકળવાની ના પાડેલી.છતા પણ એક દિવસ ખિસકોલી બાઇને પૂંછડી હલાવી દોડાદોડી કરતી જોઈ, ત્યાં જવાનું મન થયું.
ઘરમાં બધા સૂતેલા હતા એટલે મોન્ટુ તો છાનોમાનો બહાર નીકળી આજુબાજુ જોઈ રસ્તો ઓળંગી છૂપાઈને રિમઝિમબાઈને જોવા લાગ્યો.
લાગ મળતા જ પૂંછડીને બચકું ભર્યું.રિમઝિમબાઈ તો લોહી લૂહાણ ચીસાચીસ કરે.ચીસ સાંભળી મોન્ટુના ઘરવાળા દોડી આવ્યા.૧૦૮ બોલાવી હાથીભાઈ ડોક્ટરને ત્યાં લઈ ગયા.મોન્ટુ પાસે રિમઝિમની માફી મંગાવી.
ઘરે આવતાં જ મોન્ટુને પિંજરામાં પૂરી ઉંચે લટકાવી દીધું.મોન્ટુભાઈએ તાણ્યો ભેંકડો.એને કહ્યું, “તેં આવું તોફાન કર્યું, અમારી ના છતાં એકલો બહાર ગયો એની સજા સાંજે ખાવાનું પણ નહીં મળે.”
મોન્ટુને એની ભૂલ સમજાઈ માવતરની માફી માંગી હંમેશા તમારું કહ્યું કરીશ એવું કહેતા જ બહાર કાઢી, ખાવાનું આપ્યું.
બે ત્રણ દિવસ પછી મોન્ટુને એની મમ્મીએ કહ્યું,” રિમઝિમમાસીને એના પરિવાર સાથે આપણે ત્યાં જમવાનું આમંત્રણ આપી આવ.”
રિમઝિમનાં બાળકો તો મોન્ટુની વાત સાંભળી ગભરાઈ ગયા.ત્યાં જવાની ના પાડી.રિમઝિમે સમજાવ્યા, ” મોન્ટુને ભૂલનું ભાન થયું છે, એનાં પ્રાયશ્ચિતમાં સહકાર આપીએ.” એમ કહી બધાં મોન્ટુને ત્યાં ગયા.
બંને પરિવારના બાળકો મિત્રો બન્યા.મજાની જિંદગી જીવ્યા.
વિભૂતિ દેસાઈ ઘાસવાલા બિલીમોરા.
આ વાર્તા આપણા પ્યારા દાદીશાને નામ.
———————————————————————————————————-
NoG SS NO:065
૫
બાલ વાર્તા
શીર્ષક: સોનાની પૂતળી ની વાર્તા
એક રાજકુમારી હતી. તેનુ નામ હીરા હતુ. તેને તેના રૂપનું બહુ અભિમાન હતુ. તેના કારણે તે બહુ અભિમાની થઇ ગઇ હતી.
એક દિવસ તે અરીસા સામે ઊભી હતી તો તેને તેમા પરી દેખાઈ. પરીએ કહ્યું “આટલું બધું અભિમાન સારું નહી”.
હીરાએ પરીને કહ્યું મારા બધાં અંગો સોના જેવા છે. હું સોનાની પૂતળી જેવી લાગું છું. પરીએ કહ્યું ” જેવી તારી ઈચ્છા “.
અને હીરા સોનાની પૂતળી બની ગઈ.
✍🏻દાદીશાને અર્પણ.
પ્રિશા શાહ(હર્ષા શાહની દીકરી)
———————————————————————————————————-
NOG SS NO:0048
૬
બાળવાર્તા
*શીર્ષક – મિત્રતા*
સુંદરવનમાં રહેતાં બ્લેકી કાગડો અને માધવ મોર પાકા મિત્રો હતાં. બધાં તેમની કજોડાં જેવી મિત્રતાની મજાક ઉડાવતા, પણ તેઓ તેને મન પર ન લેતાં. તેઓ પોતાની મસ્તીમાં ઉડતાં, જંગલમાં ફરતાં અને જોડકણું ગાતા,
“અમે તો પાકા દોસ્તારો,
લોકોને બોલવું હોય એ બોલે,
માધવ ને બ્લેકી, બ્લેકી ને માધવ,
અમારી બંધુબેલડી કાલી ને જાદવ.”
આ સાંભળી જંગલમાં ફરતું કોઈ પ્રાણી તેમની ટીખળ કરતાં કહેતું, “અરે બાપરે! આ કર્કશ અવાજવાળો કાગડો અને સુંદરતા ધરાવતો માધવ મોર, મિત્રો ! કેવી રીતે બને?”.
તેઓ રોજ તેમની મનગમતી શાંત જગ્યાએ જતાં અને તળાવના પાણીમાં તેમના પ્રતિબિંબ સાથે દિવસભરની વાતો કરતાં.
એક દિવસ તળાવના કિનારે, સુંદરવનની સુંદરતાનું ટી.વી. પર જીવંત પ્રસારણ બતાવવા એક ચેનલવાળા આવ્યા હતાં. તેમણે ત્યાં માધવ અને બ્લેકીને જોયાં, અચરજ પામીને તેમનો ઈન્ટરવ્યુ લીધો અને તેમની મિત્રતાની મિશાલ લોકો સમક્ષ રજૂ કરી. એ બનાવ પછી, સુંદરવનના દરેક પ્રાણીઓ અને પક્ષીઓ તેમને માન આપવા લાગ્યાં.
ઉપરની વાર્તા મેં એક સ્પર્ધામાં રજૂ કરી અને મને ઈનામ મળ્યું. ઈનામ આપતાં પહેલાં નિર્ણાયકે મને બોધ પૂછ્યો. મેં કહ્યું, “દુનિયાની ફિકર ના કરો, પોતાનું કામ કરો.”
*_પ્રિયાંશી શાહ ‘પાખી’_*
———————————————————————————————————-
બાળગીત
શીર્ષક: બાળપણની મહેચ્છા
******
મારે એ જ ધમાલ મસ્તી કરવી’તી,,,
કીટ્ટા બુચ્ચા ની રમત પાછી રમવી’તી!!
ખાલી બાટલી માં ટેટો નાખી,,,
સળગાવીને ભાગવું’તુ,,
ખિસકોલી ના બચ્ચાને
ટોટીથી દૂધ પાવું’તુ,,
મારા નાના ગલૂડાં ની ઝૂંપડીમાં, એક નાનકડું ગોદડું મૂકવું’તુ!!
મારી નાની સાઈકલની સીટમાં ટેડી બેરને બેસાડવું’તુ!!
મમ્મી ના ખોળામાં બેસી પરીઓના દેશમાં જાવું’તુ!!
ધમાલ મસ્તી કરતાં કરતાં પૈસો પાટે મૂકવો’તો,,
રેલગાડી એને કરતી મોટો,,,
વટ ભાઇબંધમાં પાડવો ‘તો!!
દાદાજીની લાકડી લઈ વાંકાચૂકા ચાલવું’તુ,,
હાઉકલી કરીને દાદીને બીવડાવવા’તા!!
રાત્રે પાછા ચાંદામામા સાથે ડોશીની વાત સાંભળવી’તી!!!
એક નાનો દેડકો લાવી
બેનડી ને પજવવી’તી!!
લખોટી નો દાવ લઈ,
ગિલ્લીદંડા રમવા’તા,
મારા ભાઈબંધ ની ટોળી સાથે, ગલીઓમાં ઘૂમવું’તુ!!
એ મારા બાળપણ,,, પાછું એકવાર આવી જા ને,,,
મારા અધૂરા સ્વપ્ન પૂરા કરવા!!
કલ્પના ત્રિવેદી
સુરેન્દ્રનગર
——————————————————————————–‐————————-
૨
બાળગીત
શીર્ષક:ચાલ બગીચે
ચાલ બગીચે રમવા જઈએ
આનંદ અને કિલ્લોલ કરીએ
મોબાઈલ – ટીવી જ જોયા કરીએ!?
આંખો મજાની ; શીદને ખરાબ કરીએ?
ચાલ બગીચે …
મિત્રો સઘળા ભેગા થઈએ,
એકમેકના હાથ ઝાલીએ.
ચાલ બગીચે …
બેઠા બેઠા તો આળસું થઇએ,
બગીચે થોડી કસરત કરીએ.
ચાલ બગીચે …
વૃક્ષો, ફૂલો ને પતંગિયા મજાનાં,
ચાલ ઘડીક કુદરતને મળીએ.
ચાલ બગીચે …
કાલ સવારે મોટા થઈ જઈશું,
કોણ જાણે કે કોણ ક્યાં હોઈશું?
ચાલ આજને જ ઉજવી લઇએ,
ચાલ બગીચે રમવા જઈએ.
✍️વૈશાલી જે મહેતા
———————————————————————————————————-
૩
બાળગીત
શીર્ષક: પરિવારનું પુષ્પ
કર્ણ-દ્વારે મીઠાં ટહૂકે ટહૂકે ખિલે ફૂલ ;
બાળહાસ્ય ભરે હૈયું ખિલખિલાટ ઝૂલ…
મન-દ્વારે મધુર *અવાજ* કરે રૂડું ગુંજન;
જીવનરસ મનભરી માણે સ્નેહ ખૂબ…
હૃદય-દ્વારે સ્પર્શી રૂડો *રવ* કરે સ્પંદિત ;
કૂણી કૂણી લાગણીઓનાં કરવા શા મૂલ?
દિલ-દ્વારે મીઠી મઝાની સંવેદનાઓ ઝરે;
મૌનની મધુર મુલાયમતા તો થાય ડૂલ…
સ્નેહ-દ્વારે માણેલી સંવેદી પળો પાંગરે ;
સંભળાય દશે દિશાથી વેદગાન અતિમૂલ;
અંતર-દ્વારે પૂર્ણ પ્રેમ છલકે, મન મલકે ;
મેધધનુષી રંગો ઝરમર ઝરવા વ્યાકુલ…
અરુણાબેન ત્રિવેદી
અમદાવાદ
✍🏻➖➖➖➖➖➖➖➖✍🏻
(પૌત્રનાં *અવાજ* નું માણેલું સંવેદન )
દાદીશાને માન સાથે અર્પણ
———————————————————————————————————-
૪
બાળગીત..
શીર્ષક:ચાંદી’શા વાળ
=================
મારા દાદાના ચાંદી’શા વાળ ભાઈ
મને વારે વારે અડકવા બહુ ગમે
કેવા સુંવાળા એ તો લાગે મજાનાં
બે હાથ મારા એવા રેશમથી રમે
મારા દાદાના……
હળવેથી ફેરવું એ રેશમમાં દાંતિયો
કે દાદાના બોખા મુખે સ્મિત ઝમે
હેતથી વાંસામાં ફરે ધ્રુજતા હાથ
હળવા એ સ્પર્શ મને બહુ બહુ ગમે.
મારા દાદાના…….
દાદા તો મારા છે ખાસ ભાઈબંધ
મધથી મીઠાં છે અમારા સંબંધ
હોઠેથી નીતરે છે દાદાના વેણ
હરખી મારું મન એને ચરણે નમે.
મારા દાદાના….
* વર્ષા જાની.
* ભાવનગર
દાદીજીને આ બાળગીત ભાવપૂર્વક અર્પણ..🙏🌹
———————————————————————————————————-
૫
બાળ ગીત
શીર્ષક:સંતાકૂકડી
આજે રમીએ સંતાકુકડી
હું અને મારા પપ્પા,
માંડ એમને રજા મળી છે
કરીએ બંને મજા !
મમ્મી રમાડે રોજ, આજે
ઘરઘર દાવને રજા
રિંગ રમીને કંટાળી હું,
નથી એમાં કઈ મજા!
મારા દાવે હું સંતાઉ તો
ડરવાનું નહીં જરાયે,
કૂક કરતાં વ્હાલી આવશે
હસતી રમતી બહારે!
આપણાં ઘરની છું હું બોસ
જાવ, તમે કહો તેમ થાશે,
દાવ લઈશ હું પહેલા હંમેશ
દેવો તમારે ભાગે !
કૌમુદી સોની
સુરત
દાદીશાને અર્પણ🙏🙏🙏
———————————————————————————————————-
૬
દાદીસાને મબલખ વ્હાલ સાથે સમર્પિત..🙏
કલમનો બચપન તરફ વળાંક..
બાળકલ્યાણ દિન પર લખેલી રચના.
“મહેચ્છા”
સપનું અમારું ઘર મજાનું,
જીવશું સુખ સંસાર,
હવે જીવશું સુખસંસાર,
અમને ખપતો નથી અંધકાર..(૨)
લઇશું હાથે કલમ કિતાબો,
મળશે વિદ્યાદાન,
હવે મળશે વિદ્યાદાન,
અમને ખપતો નથી અંધકાર..(૨)
ચાહના કેવળ ઉજળું જીવન,
બચપન તરુણ પ્રકાશ,
હવે બચપન તરુણ પ્રકાશ,
અમને ખપતો નથી અંધકાર..(૨)
અમ અધરો પર સ્મિત નિરાળું,
મહેકે જીવનબાગ ,
હવે મહેકે જીવનબાગ,
અમને ખપતો નથી અંધકાર..(૨)
જાગ જરા કટ્ટર માનવ સૂણ,
બાળ તણો લલકાર,
હવે બાળ તણો લલકાર,
અમને ખપતો નથી અંધકાર..(૨)
સપનું અમારું ઘર મજાનું,
જીવશું સુખ સંસાર,
હવે જીવશું સુખસંસાર,
અમને ખપતો નથી અંધકાર..(૨)
-લીના વછરાજાની.
‐———————————————————————————————————૭
*મારી આ રચના બકો જમાદાર ને સમર્પિત 🙏*
(અનેકગણી શુભેચ્છાઓ સાથે)
બા મીઠી બા
બા તારા રોટલા બહુ મીઠા લાગે,
ઉપર ગોળ ને ઘી તું લગાવી આપે.
ખાટી ખાટી કળી તું વાટકી ભરી આપે,
વ્હાલથી બટકા કરી તું મને ખવડાવે.
બાપુજી તમારી સંગ ખેતર જવું ગમે,
વહેતા પાણીમાં છબછબિયા કરવા ગમે.
ચાંદની ના અજવાળામાં દોસ્તો વળે ટોળે,
શેરી ગજવીએ ને મોડા સુધી રમીએ.
ગામ આખું ગજવતા નિશાળે જઈએ,
મસ્તી મજા કરી રમતા રમતા ભણીએ.
દાદાની વાર્તા સાંભળી સૂવાની મજા આવે,
કરચલી પડેલ હાથ દાદી વ્હાલથી ફેરવે માથે.
✍️શીલા પટેલ” આકાંક્ષા”
———————————————————————————————————-૮
બાળગીત
શીર્ષક:સૂરજ ઉગે
સવાર પડતાં સૂરજ ઉગે ઊંઘતા લોકો જાગે રે.
પંખીનાં મીઠાં ટહુકાથી દુનિયા આખી ચહેકે રે.
નાના બાળ નિશાળે જાતાં હસતાં કુદતા રમતાં રે.
ગાયો ચરાવવા ગોવાળ જાતાં મારગ ધૂળિયા થાતાં રે.
પનિહારીઓ પાણી જાતી બેડલાં માથે લઈને રે.
મંદિરોમાં ઘંટ વાગે આરતી ધૂન થાતાં રે.
અવર જવર લોકોની થાતાં ચહલ પહલ વર્તાતી રે.
ખેડૂત ખેતર ખેડવા જાતો બળદ સાથે લઈને રે.
ભાભા બધાં પાદર જાતાં વાતો મજાની કરતાં રે.
ડોશીઓ સૌ મંદિરે જાતી ભજન કીર્તન કરતી રે.
આખો દિવસ કામ કરીને સાંજે પાછાં ફરતાં રે.
સૂરજ પણ થાકીને જાતો એટલે રાત થાતી રે.
જિજ્ઞાસા યુ જોષી
“શુક”
———————————————————————————————————
૯
નામ- દીપ્તિ પટેલ
ઉપનામ- ‘શ્રીકૃપા’
શીર્ષક: મોર
🌹 *🌹 રંગબેરંગી મોર 🌹🌹*
🦚🦚🦚🦚🦚🦚🦚🦚🦚🦚🦚
રંગબેરંગી મોર આવે…
ઢુમક ઢુમક નાચે, ઢુમક ઢુમક નાચે..
ચોળી પહેરી , ચુંદડી ઓઢી નાચે (૨)
ટુહૂક ટુહૂક બોલે, ટૂહૂક ટુહૂક બોલે..
રંગબેરંગી મોર…
મોર નાચે સાથે ઢેલ નાચે (૨)
કળા કરી નાચે, ઢેલ જોઈ નાચે..
રંગબેરંગી મોર..
ટહુકાર કરી વાદળોને બોલાવે (૨)
ટહૂકી ટહૂકી નાચે, ટહૂકી ટહૂકી નાચે..
રંગબેરંગી મોર..
ટહુકાર સાંભળી વાદળો ગગડે (૨)
વીજળી ઝબૂક ઝબૂકે, વીજળી ઝબૂક ઝબૂકે..
રંગબેરંગી મોર..
ગડગડાટ વાદળો વરસાદ વરસાવે (૨)
મોર ઢુમક ઢુમક નાચે મોર ઠુમક ઠુમક નાચે..
રંગબેરંગી મોર..
દીપ્તિ પટેલ’શ્રીકૃપા’
વડોદરા.
———————————————————————————————————-૧૦
બાળગીત
શીર્ષક : યોગ કરો ભાઈ યોગ
યોગ રે યૉગ! કેવા હોય યોગ, ન લેશો કોઈ સ્ટ્રેસ,
આવો રે! હંમેશાં કરીએ રમતા રમતા કરાય એવા યૉગ.
યૉગ રે યૉગ હોય છે સરસ મજાનાં ભાઈ એ તો યૉગ,
હસતા હસતા ને રમતા રમતા આપણે કરીશું સૌ યૉગ.
ઊંધા પગે બેસો ને જમવાનું પચાવી દેતું ફટાફટ,
યૉગ રે યૉગ આ તો કહેવાય છે ભાઈ વજ્રાસન.
બંને પગને અડધા વાળી હાથથી પગના પંજા કરીએ લોક,
પગને ઉપર નીચે કરીએ ત્યાં તો કહેવાય ભાઈ બટરફ્લાય.
બંને હાથથી નીચે ઝૂકી પગના અંગૂઠા પકડીએ થોડી વાર,
યૉગ રે યૉગ આ તો કહેવાય ભાઈ પાદ હસતાસન.
બંને હાથને કમર પર મૂકી ધીમે ઝૂકીએ પાછળ તરફ,
યૉગ રે યૉગ આ તો કહેવાય ભાઈ અર્ધ ચક્રાસન.
છતાં સૂઈને બંને પગને જરા કરીએ થોડા સીધા ઉપર,
યૉગ રે યૉગ આ તો કહેવાય ભાઈ અર્ધહલાસન.
સીધી પલટી મારી બેસી કરી દઈએ આંખો પોતાની બંધ,
ત્રણ વાર ઓમકારનું ઉચ્ચારણ કરીને યાદ કરાય ભગવન.
સીધી પલટી મારીને આરામ આપીએ શરીર ને,
યૉગ રે યૉગ આ તો કહેવાય ભાઈ સૌનું વહાલું સુખાસન.
યૉગ રે યૉગ હોય છે ભાઈ સરસ મઝાના બધા યૉગ,
હસતા રમતા આપને કરશું સૌ બધા સાથે મળીને યૉગ.
જો ન કરે કોઈ યૉગ તો એને પણ કરાવો જોઈએ યૉગ,
“કરો યૉગ બનો નીરોગ” યાદ એ યાદ રાખો હરપલ.
સપના શાહ *હની*
ગોધરા
[1/25, 11:56 AM] Jayshree Patel: બાળગીત
૧૧
બાળગીત
શીષૅક – વંદનાવલી
પહેલું વંદન માતા-પિતાને,
જન્મ આપવા માટે.
બીજું વંદન ગુરૂજી આપને,
સંસ્કાર સિંચન માટે.
ત્રીજું વંદન ઇશ્વર તુજને,
સુંદર જીવન માટે.
ચોથું વંદન મારી શાળાને,
જીવન ઘડતર માટે.
પાંચમું વંદન સૌ વડીલોને,
વહાલ વરસાવવા માટે.
આપ સૌ મારા વંદન સ્વીકારીને,
આપો શુભાશિષ મુજને.
✒️પ્રકૃતિ શાહ “પ્રીત”
———————————————————————————————————-૧૨
બાળગીત
*શીર્ષક: પરોપકારભાવ*
કોયલબહેન તો કામણગારા,
કાગડા-કાગડી એમનાંથી છેતરાણાં…!
કોયલબાઈ પોતાનાં ઈંડા સેવડાવે કાગડીબાઈ જોડે,
કાગડા-કાગડી તો સરખા રંગે ભરમાણાં…!
બચ્ચાં નીકળી બહાર
બોલે કુ..હુ, કુ..હુ
કાગડા-કાગડી તો થયા ઝંખવાણા,
પરોપકારી ,પરગજુ ગુણે કોયલબાઈનાં
બચ્ચાં સચવાણાં…!
-ૠતંભરા વિશ્વજીત
ૠત્વિશ્વ
———————————————————————————————————-૧૩
બાળગીત
શીર્ષક: ધોબી.
ધોબીડાં ઓ ધોબીડાં,
મારા કપડાં ધોજે ધબાક, ધબાક.
મારા પપ્પાના આ લે કપડાં,
એનાં ખીસ્સા પાકીટ જોજે જરા,
એમાં કંઈનું કંઈ રહી જાય નહીં.
જોજે પપ્પા ગુસ્સે થાય નહીં..
ધોબીડાં ઓ ધોબીડાં.
મારી મમ્મીની એ લે સાડી,
જો ન બગડે કરજે સરખી ગડી,
જોજે સાડી એ વિખરાય નહીં,
મારી મમ્મી ગુસ્સે થાય નહીં.
ધોબીડાં ઓ ધોબીડાં,
મારા કપડાં ધોજે ધબાક, ધબાક.
🙏માનનીય દાદીશાને અર્પણ.
અંજના ગાંધી “મૌનું”
વડોદરા
———————————————————————————————————-૧૪
બાળગીત
🙏🙏દાદીશાને સપ્રેમ અર્પણ🙏🙏
શીર્ષક :બાળહઠ(ગુજલીશ રચના)
Sunday હોય કે Monday
જાવું છે સ્કૂલ હવે everyday
થઈ ગયા બોર હવે Indoor
ફ્રેન્ડ સાથે રમવું છે outdoor
ઠ
કરવી છે રિશેષમાં ફ્રેન્ડ સાથે fight
ભલે થાય મેલો, મારો કૉલર white
પહેરાવી દે તું મને મારાં socks & shoes
કરવું નથી હવે મારે કંઈ પણ choose
પેક કરી દે પરોઠા તું in Lunch box
ખાટી દ્રાક્ષવાળી વાર્તામાં આવે fox
ખોવાઈ જાય સ્કૂલમાં ભલેને મારી tie
હવેથી બોલીશ નહીં કદી પણ હું lie
ઠંડા પાણીની ભરી દે મોટી bottle
ઘરે જ જમીશું,ના જઈશું હવેથી hotel
કરીશું ધીંગામસ્તી in the class
નથી કોઈ ફિકર, થશું fail કે pass
ઘરે બેસીને life થઈ ગઈ છે boring
કરવું છે કાંઈક હવે તો scorring
મમ્મી જાવું છે હવે તો મારે school
બહાનાં બનાવીને ના બનાવ મને fool
કોરોના-કોરોના go away
Little children wants to play
— ડૉ.રેખા શાહ કચોરીયા
———————————————————————————————————-
૧૫
બાળ ગીત.
શીર્ષક..ચંદામામા
દૂર ગગનમાં વસે છે
ચંદામામા મને જોઈ હસે છે.
તારલાઓ ટમ ટમ કરે છે,
ચંદામામા જોડે રમે છે.
વાદળોમાં સંતાય જાય છે,
મામા સંતાકૂકડી રમે છે.
ચાંદામામા વહાલા છે,
બાળકોના પ્યારા છે.
નયના પટેલ..નૈન
વડોદરા
———————————————————————————————————-૧૬
બાળગીત
શીર્ષક: ડાયનોસોર
મારે તો જોવાં છે ડાયનોસોર
નાની.. રમકડાં કે બુકમાં નહીં
મારે તો સાચાં જોવાં છે ડાયનોસોર.
સામે ઊભો રહું ને એની આંખો જોઉં
એનાં અણીયાળા દાંતને જરા ગણી લઉં
મારે તો સાચાં જોવાં છે ડાયનોસોર.
રેપ્ટર કે ટ્રાયસેરોટોપ્સ,સ્ટેગો ને
બ્રેકીઓ ,બ્રોન્ટો ને ટાયરેનો
આ બધાં જ મારાં દોસ્ત છે
વળી ઊડી ય શકે ટેરોડોકટાઈલ
મારે તો સાચાં જોવાં છે ડાયનોસોર.
મૂવી અને ચિત્રમાં બહુ જોયાં
નવાઈ એ કે એનાં થાય ન બચ્ચાં
એનાં ઈંડાને તો મારે છે પંપાળવા
નાની…મારે તો બસ સાચાં જ જોવાં છે ડાયનોસોર.
#માયા દેસાઈ
મુંબઈ ભારત.
———————————————————————————————————-૧૭
*બાળગીત*
શીષૅક :*ચાદો સૂરજ*
ચાંદા- સૂરજ
બા જોને આકાશે થયું અંધારું,
દીવાની જ્યોતિથી શું થાય અજવાળું?
ઓહ! આને જ કહે ને અમાસ!
સમજ્યો પૂર્ણ ચમકે ચાંદ તે પૂનમ!
બા જોને પેલા આકાશે ચમકે તારા,
ટીમ ટીમ કરી મને હસાવે ને રડાવે.
મિત્રો મારા ચાંદામામા થાય નાના,
પણ જેમ જેમ દિ જાય તેઓ થાય મોટા.
બા તેમની બાને નહિ થતી હોય નિરાશા?
તેની ચાંદનીની કેવી શીતળતા હર્ષાય!
બા જોને ચાંદાને તો કેવી એક દિ’ની રજા,
બિચારા સૂરજદાદા ને રોજ જ કેવી સજા?
આ નભ કરે અન્યાય..
ચાંદા સૂરજની સાથ,હું જઈ કરું ન્યાય?
બા તું કહે આજ ચાંદાની બાને દુ:ખ ન થાય?
હું તારી સાથે કેવી કરું વાતને પામું સુખ!
જયશ્રી પટેલ
૨૯/૧૨/૨૦૨૦
(*બાળગીત વિરોધી શબ્દો સાથે*)
———————————————————————————————————-૧૮
બાળગીત
શીર્ષક: એ દિવાળી આવી રે….
એ દિવાળી આવી રે ,(૨)
ખુશીઓ સંગ લાવી રે.(૨)
ધમ ધમાધમ ધૂમધામથી ઉજવો ,
ધડામ ધડાકા ફટાકડા ફોડીએ રે,
ફેલાય પ્રકાશ ને આનંદ ખૂબ,
ઘર,ગામની સફાઈ કરીએ રે.
રંગબેરંગી રંગોળી આજ પૂરો,
દિવડા પ્રગટાવી હાર કરીએ રે઼.
આસોપાલવનાં તોરણ બંધાવીએ,
ચોતરફ ખુશીની છોળો ઉડાડીએ રે.
મીઠાઈઓ ખાશું ને ખવડાવશું,
દિલથી દિલ આજ મિલાવીએ રે.
નૂતન વર્ષે નવા સંકલ્પ લઈએ,
નવા વિચાર થકી નવાચાર કરીએ રે.
– મનોજકુમાર પંચાલ
‘મન’
પાલનપુર
———————————————————————————————————-૧૯
બાળગીત
શીર્ષક: વિનંતી.
મમ્મી, જવા દે ને રમવા.
પ્લીઝ, જવા દે ને રમવા.
આખો દિવસ લેસન લેસન,
સ્કૂલમાં પણ ભણ ભણ ને ઘેર પણ એ જ આપે મને કરવા.
મમ્મી, જવા દે ને રમવા.
વિજ્ઞાનના પ્રયોગો ને અઘરું અંગ્રેજી,
ગણિતનાં આટાપાટાની વાત નથી માંડી હજી.
હિન્દી ડરાવે મને ને ડ્રોઈંગ કરી દે પાગલ,
ઇતિહાસમાં હું અટવાઈ જાઉં ને ભૂગોળ કરી દે ઘાયલ.
બધાં વિષયોની ભરાઈ છે જોને સભા,
બધાં મળીને બેઠાં મારાં કાઢી નાખવા ગાભા.
શું ભૂલું આમાંથી ને શું રાખું યાદ?
બેગ ખોલું તો પુસ્તકો કરે મને સાદ.
પણ હવે નથી કરવું લેસન મારે,
જાવું ભાઈબંધો સાથે રમવા.
ઘર સામેનો ચોક જોને જુએ મારી વાટ,
આ અણોસરો ફૂટબોલ બોલતો,
તું ક્યારે આવી મારે મને લાત?
ખખડતી પેલાં ડબ્બામાં લખોટીઓ,
જો જાઉં કાઢવા તો મારે પપ્પા સોટીઓ.
ગિલ્લી- દંડા ને બીજાં સાધનો
જોને પડ્યાં ધૂળ ખાય.
ક્યારે થાય પૂરું લેસન
ને ક્યારે રમવા જવાય?
મમ્મી, હું તારો લાડકો ‘દિકો
તું સાંભળને મારી વાત.
કાલે કરીશ વધારાનું લેસન
આજ રમવાની કરને વાત.
મમ્મી, જવા દે ને રમવા.
પ્લીઝ, જવા દે ને રમવા.
ભગવતી પંચમતીયા. ‘રોશની’
———————————————————————————————————-૨૦
બાળગીત
***********
શીર્ષક:ચાલને ઘર ઘર રમીએ”
હું સાદ દંઉ તું આવ
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
*
બા, બાપુ ગયા મંદિર
મોટો ભાઈ રમે બોલબેટ
બહેન કરે છે ફોનમાં ચેટ
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
*
ઓ ટીના ઓ મીના ઓ રીના
સાથે વેદા રીયાને લાવ
હાથ હલાવતાં આવ
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
*
મન મનાવ્યું, દિલને સમજાવ્યું
એકલતા ઝટપટ દૂર થાય
સાથે પાટીને પેન લઈ આવ
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
*
ચાલીનો ખૂણો છે ખાલી
ફ્રીજમાંથી પેંડા હું લાવી
સેવ મમરા લઈ તું આવ
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
**
લેસન બધું કરી લીધું
દાખલા બધા ગણી લીધા
દફ્તરમાં ચોપડા ગોઠવી લીધા
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
**
ઝાંઝરનાં છમ છમ સુણાય
મારું હૈયું ધક ધક થાય
ગરબા ગાવાનું મન થાય
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
**
હું બનું મમ્મીને તું બને પપ્પા
રસોડામાં હું, કમાવા તું જા
મિત્રો સંગે મોજ મણાય
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
**
ભૂલકાંઓથી ઘર ઉભરાય
યાદોંની શરણાઈ રેલાય
ભાવતા ભોજન રંધાય
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
**
વેદા ,રિયા, આન્યા ,તાન્યા
રાહના જોવડાવતા
નાચતાં કૂદતા આવતા
ચાલને ઘર ઘર રમીએ
*************************
પ્રવિણા કડકિયા
———————————————————————————————————-૨૧
બાળગીત
શીર્ષક: બાળગીત
હું તોફાની બાળ !
સુંદર મજાનાં બાળ અમે
કાલુ કાલુ અમે બોલીએ.
રમત રમતાં હસતાં હસતાં,
ખિલખિલાટ અમે સૌ કરીએ.
મમ્મી પપ્પાના ખોળામાં અમે,
ગોળ મટા ખાઈને કૂદી પડીએ.
પપ્પા મમ્મી મને ખૂબ વહાલા,
બન્ને ગાલે મીઠી પપ્પી કરતાં.
નિશાળ જવા અમે થનગનતા,
દફ્તર અમે ગળામાં ભેરવતા.
મોટા થઇને અમે ખૂબ ભણતા,
દાદા દાદી ને ખૂબ સાચવતા.
ટીચર સિસ્ટર ભાઈ બધાંને,
હેલો કહીને હાથ હલાવતા.
સવાર સાંજ વંદન કરી ને,
પપ્પા મમ્મીને વહાલ કરી સૂતા.
ડૉ અનિરુદ્ધ વ્યાસ
નડિયાદ
———————————————————————————————————-૨૨
બાળગીત
શીર્ષક:- નાચવું છે!
નાચવું છે રે મારે નાચવું છે ,
પેલા મોરલિયા જેમ મારે નાચવું છે.
ગાવું છે રે મારે ગાવું છે ,
પેલી કોયલની જેમ મારે ગાવું છે.
કૂદવું છે રે મારે કુદવું છે ,
પેલા સસલાની જેમ મારે કુદવું છે.
તરવું છે રે મારે તરવું છે ,
પેલી માછલડી જેમ મારે તરવું છે.
ઊડવું છે રે મારે ઊડવું છે,
પેલા પંખીની જેમ મારે ઊડવું છે .
હસવું છે રે મારે હસવું છે
પેલા ફુલડાની જેમ મારે હસવું છે
મેહુલ ત્રિવેદી
ખેરાળી
———————————————————————————————————-૨૩
બાળગીત (ઘડિયાળ)
*વાગી ગયા બાર*
તું તું મેં મેં કરતાં લડતાં,
નાના-મોટા ઘડિયાળનાં કાંટા.
નાનો કહે મોટાને, તારે કરવી કૂદાકૂદ ,
ઘડી ઘડી જગ્યા બદલતો,
વાંદરા જેવો ચંચળ તું!
મોટો કહે નાનાને, તું હાથીચાલે ચાલતો
અટક્યો; ન ખસે જલ્દી
જાણે કરતો દાદાગીરી.
ત્યાં પડી બૂમ દાદાજીની
“ટપૂડા બોલ તો ક્યાં છે નાનો ને મોટો?”
ઝીણી નજરે દેખી, ભેદ ખોલતો ટપુડો-
“દાદા, બાથંબાથી કરતાં બંને
પહોંચ્યા છે નંબર બાર પર,
દાદાજી હસતા બોલ્યા, “વાગી ગયા છે બાર હવે”
વાત સાંભળી દાદાજીની, શરમાયો નાનો ને મોટો
રહીશું સંપીને એવાં, મળશે ન અમારો જોટો
*-વંદના વાણી, વ્યારા… ✍️*
————————————‐———————————————————————૨૪
શીર્ષક :: બાળ કરે વાત
કેમ ફોસ્ટર હોમ બાળકો બદલતા રહે છે
ને મા-બાપ વૄધ્ધાશ્રમે વધ્યા છે
સંત તો અરે હવે ઘરે આવે છે ને જંગલમાં ગુરૂ કોઈ હવે ના વસ્યા છે !!
ગલૂડીયાંને બચોળિયાં ના ઘર બદલે છે,
મકાનમાં બંધ માનવી વધ્યા છે
વાર્તા ઓનલાઈન વંચાય ને
રામ સીતા મંદિર થી ટી.વીમાં વસ્યા છે !!
વાંચશો ત્યારે રામ રામ, બાકી
મુખે થી સાંભળ્યા કરીએ રાધે – શ્યામ
અટપટી ને અનુપમ વાતુ -જાતુ ને ભાતુ જોઈ સૂતા રહે છે ઘનશ્યામ !!
ડ્રાઈવર લેસ કાર ને ઉડતી કારે,
સ્પેસશીપમાં જઈ આવવાનું પરગામ
ગુગલ કરો ને “વાઈટામીન આઈવી”
ચડાવો આજકી તાજાખબર શ્યામ !
—–રેખા શુક્લ
———————————————————————————————————-
🌷 આભાર સૌ મારા મિત્રો અને સખીઓ 🌷