ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ ૧ માં આજે ગત રવિવારે આપેલ વિષય (એકરાર,સ્વપ્ન સંસાર,સપના જેવો સંબંધ) અંતર્ગત આજે છેલ્લી પાંચ પદ્ય અને એક ગદ્ય રચનાઓ.તેમજ એક આગળ ની બાકી ગદ્ય રચના નીચે મુજબ છે..આવતીકાલ થી નવા વિષય ઉપર લખેલ રચનાઓ આવશે.. www.janfariyadnews.com
*NOG. સાહિત્ય સરિતા(૧)**NG. NO. – 0036**વિભાગ – પદ્ય**વિષય – એકરાર*
*એકરાર*
*ઊંડા અંતરથી એકરાર કરું છું,**ઋણાનુબંધ હૃદયે સ્વીકાર કરું છું.*
*ધડકતા દિલમાં દબાયેલી વાત,**યાદે સ્નેહવર્ષા ધોધમાર કરું છું.*
*અધૂરાં સ્વપ્ન છલકાવવાની વાત,**પાંપણ ઈશારે હું ઉચ્ચાર કરું છું.*
*રાધા-કૃષ્ણ સમ જીવવાની વાત,**આશા-પુલે ઝૂલી અણસાર કરું છું.*
*હોઠ પર આવી રોકાયેલી વાત,**મખમલી સ્વપ્ને ઉપહાર કરું છું.*
*ખુદ મળી ભીતરે મળવાની વાત,**વિશ્વાસે જાણે ચમત્કાર કરું છું.*
✍🏻અરુણાબેન ત્રિવેદી અમદાવાદ
એક નામ વિનાના સબંધનો મેં એકરાર કરી લીધો,મેં તારા પ્રેમનો સ્વીકાર કરી લીધો.
અમુક સંબધો બેનામ પણ સાચા,એવાતનો મેં સ્વીકાર કરી લીધો.
તું ને હું એકબીજાના પૂરક એ વાતનોઆજે મેં સ્વીકાર કરી લીધો.
રૂહ થી રૂહ સાથે ભળી જવાની વાતનો મેં એકરાર કરી લીધો.
કોઈ નહીં સમજે તારાને મારા સંબંધને એ વાતનો મેં સ્વીકાર કરી લીધો.
એક નામ વગરના સબંધનો મેં એકરાર કરી લીધો,તારાને મારા સબંધનો મેં સ્વીકાર કરી લીધો.
નયના પટેલ..નૈંનવડોદરા.
******************************************
NOG SS NO : 0043સાહિત્ય સરિતા (૧)વિષય: એકરારવિભાગ: પદ્યપ્રકાર: ગીત
આ તે કેવી અસમંજસ?પ્રેમ છે કે નફરત,મન ફરતુ બસ આ જ અસમંજસમાં.
મારી આંખો જો જુએ તને,તો અનુભવે શાંતિનો હાશકારો.નથી ચાલતું તારી સાથે દલીલ કર્યા વિના,તો પછી કેમનું સમજવું આ પ્રેમ છે કે નફરત?
આવે છે જો તું મારી સામે,હૃદયના વધી જાય છે ધબકારા,કોણ જાણે તું મારી છે કે નથી?દિવસ-રાત મન રહેતું આ અસમંજસમાં જ.
કરું છું હવે એકરાર મારા પ્રેમનો,અને મુક્ત કર મને આ અસમંજસમાથી.
મૈત્રી ઉપાધ્યાયઅમદાવાદ
ચરણે તારે શીશનમાવી , કરું હું એકરાર !
સમજ્યો ના હું મર્મ જીવનનો, ભટક્યો નિરાધાર!
સુખનું મૃગજળઆ સંસારે ભાળ્યું અનરાધાર!
હરણાં સમ દોડ્યોઆગે ભ્રમણાની ભરમાર!
હારી થાકી યાચું હુંતવ શરણું પાલનહાર!
મુજને સાચો માર્ગબતાવો ,જગના પાલનહાર!
વિશ્વનું હું પંખીમુજ ,પથદર્શક કિરતાર !
જગકલ્યાણે ઉડાન હો મારી, એવો છે નિર્ધાર !
કૌમુદી. સોની…20/12/20
*****************************************
NOG SS No – 0050સાહિત્ય સરિતા (1) પદ્યવિષય- એકરાર.શીષૅક – પ્રેમનો એકરાર…………………………પ્રેમનો એકરાર કરું તમ સંગ કેવો..?અંતરનાં ઉંડાણથી એકરાર કરું છું..!સાવ ખુલ્લી આંખે તારા સ્વપ્ન જોઉં..!સમય વહેતો અટકી જાય ને…,કશું ન જોઈએ તેવી માગણી કરું ..!કુરબાન થાવ જીવન સાર્થક કરું… !
આખી સૃષ્ટી સમાણી તારામાં..!ભવે ભવ રહીએ એકબીજા સંગ..!હું કરું એવો પ્રેમનો એકરાર..!શ્વાસમાં ભળે વિશ્વાસ ને,શબ્દ થઈ શ્વાસમાં તું રહે..!પ્રેમ એટલે માત્ર પ્રેમજ..!
આપણી વચ્ચેનો અતુટ વિશ્વાસ..!આપણા સપનાઓને એકતાંતણે બાંધીએ ભેગા મળીને. … ,તને ઓઢું હું ને તને પહેરું હું..!
લે કર્યો મારા પ્રેમનો એકરાર..!ચલ, પ્રેમનું ઝરણું વહાવીએ…!
રાગીની શુક્લ”રાગ”(મુંબઈ ,કાંદિવલી.)
**************************************
ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર સાહિત્ય સરિતા – ૧વિષય : એકરાર શિર્ષક : તકરારપ્રકાર : ગદ્યNOG SS No :- 0052
તું તું મે મે શું ચાલી,તે મને ગાડીમાંથી ઉતારી ચાલ્યો ગયો.મે કાલાવાલા પણ કરી જોયા, “અવિનાશ ,હવેથી ભૂલ નહી થાય,સોરી યાર…હું ખૂબ પઝેસીવ છું તારા માટે, તારી સાથે કોઈ સ્ત્રીને નથી જોઈ શકતી,આ વાતની તને ખબર તો છે,તું ક્યા આ બધી વાતોથી અજાણ છે.””માન્યું કે મારે જોયા, સમજ્યા વગર *તકરાર* નહોતી કરવી જોઈતી.મને મારા કર્યા પર અફસોસ છે.હું કાન પકડી મારી ભૂલ સ્વીકારવા તૈયાર છું.” એટલીસ્ટ મોમ ડેડને મળી લે.”ના મારો મૂડ નથી,ફરી…”અવિનાશ ,ગાડી પૂરપાટ ઝડપે હંકારી નીકળી ગયો.નિત્યા અવિનાશને કેવી રીતે મનાવી લેવો તે વિચાર કરી રહી હતી.અચાનક હાથ રીમોટ પર પડતા જ ટીવી ઓન થયુ,વિચારોમાં અવિનાશ હજી દોડી રહ્યો હતો.લોકલ ન્યૂઝ ચેનલ પર ગોઝારા અકસ્માતનાં ન્યુઝ જોતા તે દંગ પામી ગઈ,મનમાં અટકળો ચાલી રહી હૃદય જોરજોરથી ધબકારા લેતું ધબકી રહ્યું હતું.’હે ભગવાન’ હું જે વિચારું છું તેમાંનું કશું જ ન થયુ હોય તો સારું?નિત્યાને કરેલા વ્યવહાર બદલ ગુસ્સો આવી રહ્યો હતો.’તે શું કામ આવું કર્યુ?’જો તેને તારો વિચાર જ ન હોત તો ,તે એંગેજમેન્ટ શા માટે કરત?તે કેટલો શ્રીમંત અને હું…..આંસુ નદીની જેમ વહ્યે જતા હતા.
ખાત્રી કરી લેવા સામે ફોન જોડ્યો.સામેથી અજાણ્યા વ્યકિતનો અવાજ સાંભળી તે અવાચક બની ચૂકી હતી.તેને ખુદથી ધૃણા થવા લાગી.લાનત છે ‘નિત્યા’.કેટકેટલાં અરમાનો સજાવીને બેઠી હતી,નજીવી ભૂલના કારણે……અરે!! કેમ ભૂલી જાય છે કે “તારા વર્તનના કારણે જ તો તે ગાડી ઝડપથી હંકારીને નીકળ્યો હતો” અને રસ્તામાં….સામેથી , અરે!! મેડમ સાંભળો..આ ફોન જેનો છે તે ભાઈ હોસ્પિટલમાં એડમિટ છે.થોડી ઈજા પહોંચી છે.
નિત્યા હોસ્પિટલ પહોંચી અવિનાશ તેની સામે જ ઉભો હતો.નિત્યા તેને વળગી પડી, “તને કોઈ ઈજા,ચોટ તો….”અરે !!! ના..ના…હું ફિટ છુ.”અને પેલાં ન્યુઝ?””તે બધું ફેક હતું ,તે આઈડિયા તારી ન્યુઝ રિપોર્ટર ફ્રેન્ડસ નિશાનો હતો.આપણને વધુ નજીક લાવવા.સામેથી બીજો સૂર પૂરાયો “તારી અક્કલ ઠેકાણે લાવવા બુદ્ધુ…”
નિત્યા અવિનાશ સમક્ષ *એકરાર* કર્યો, હવેથી આ રીતનું વર્તન તેનાં તરફથી ક્યારેય નહી થાય તેનું વચન આપ્યું.
સંજય તરબદા “સાંજ”વડોદરા
NG no : 0027પ્રકાર : ગદ્યશીર્ષક :- પરભવની પ્રીત
નસવાડી તાલુકાના દુગ્ધા ગામમાં એક ફોરેસ્ટ ઑફિસર વિજયસિંહની નવી જ નિમણૂક થઈ. વિજયસિંહ દુગ્ધામાં તો આવી ગયા પણ શહેરના ચડતા લોહીને આ આદિવાસી વિસ્તારમાં જરાય મન લાગતું નહિ. ક્યારેક રેવા નામની નાનકડી અનાથ બાળકી ત્યાં ફરતી તો એને બોલાવી સાથે જમતાં. રેવા થોડુંઘણું ઘરકામ કરી આપતી. ધીમે-ધીમે રેવા રોજ રાહ જોતી કે, કયારે સા’બ તેને ખાવા બોલાવે. એક દિવસ વિજયસિંહે પૂછ્યું, “શું તને તારા માતા-પિતા યાદ આવે છે?” રેવા પાસે કોઈ યાદ જ નહોતી, શું જવાબ આપે. વિજયસિંહ પોતાના માતા-પિતા અને એક નાના ભાઈની વાતો રેવા પાસે કરતા. આમ, મન બહેલાવતા પણ મુંબઈ જેવાં મોટા શહેરમાં ઉછરેલ વિજયસિંહને આ નાનકડાં ગામમાં જરાય ગોઠતું નહિ. બીજી બાજું રેવાને તો જાણે છત્રછાયા મળી ગઈ હતી. એક મહિનો માંડ વિત્યો. તેમણે બદલી માટે અરજી કરી. બીજો એક મહિનો વીતી ગયો. એક દિવસ અચાનક વિજયસિંહે રેવાને બોલાવીને કહ્યું કે, “રેવા હું મારા ગામ જાઉં છું.” રેવાએ દબાતાં અવાજે પૂછ્યું, “ક્યારે પાછા આવશો ?” વિજયસિંહ કહે, “મેં બદલી માંગી હતી પરંતુ નામંજૂર થઈ એટલે નોકરી છોડીને જાઉં છું.” રેવા ધીમેથી બોલી, “મને લઈ જશો?” વિજયસિંહ કાંઈ ના બોલી શક્યા. રેવા ચૂપચાપ ધીમે પગલે ત્યાંથી નીકળી ગઈ. બીજે દિવસે વિજયસિંહ પોતાનો સમાન લઈ નીકળી પડ્યા. રેવા દૂરથી જોતી રહી. વડોદરા પહોંચતા સુધીમાં તો વિજયસિંહનું મન ખૂબ વિહવળ થઈ ગયું. તેમની નજર સામેથી નિર્દોષ, ખામોશ રેવાનો ચહેરો ખાસતો જ નહોતો. વડોદરા બસ સ્ટેશનમાં ઉતારી વિજયસિંહ એક બાંકડા પર બેસી પડ્યા. તેમનું મન આગળ જવા તૈયાર જ ના થયું. બેચેન વિજયસિંહ પાછા દુગ્ધા આવ્યા. રેવાને શોધવા આખા ડુંગરાળ વિસ્તારમાં ફરી વળ્યા. રેવા….રેવા….બૂમો પડતા ટેકરીઓ, નદીના વહેણમાં બધે જ ઘૂમ્યા. સતત બે દિવસ સુધી પહાડોમાં ઘૂમતા રડી પડ્યા. અચાનક એક મહુડાનાં થડને લપાઈને બેઠેલી ગુમસૂમ રેવા દેખાઈ. વિજયસિંહ દોડીને રેવાને ભેટી પડ્યા. બંને ખૂબ રડયાં. ધીમેથી વિજયસિંહ બોલ્યા, “બહેના ચાલ હું તને લેવા આવ્યો છું.”
— જ્યોતિ આચાર્ય .. અમદાવાદ[
12/27, 10:55 PM] Pradip Raval: હવે આજનો નવો વિષય છે.” વીતેલા વર્ષ ની યાદો,સમય સંજોગ ” વિષય