ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ
મેમ્બરો એ ” એકરાર,સ્વપ્ન સંસાર,સ્વપ્ન જેવા સંબંધ ” વિષય અંતર્ગત લખેલી ” ગદ્ય ” રચના
NOG SS NO:0031વિષય:એકરાર વિભાગ:ગદ્ય પ્રકાર: ટૂંકી વાર્તા શીર્ષક: અમૂલ્ય ભેટ
અમિત અને અવનીના લગ્નની તે દસમી વર્ષગાંઠ હતી.આમ જોઇએ તો તેઓની પાસે ગાડી,બંગલો પૈસાની સારી આવક , સમાજમાં સારૂં નામ બધું જ હતું.પણ બધાને બધું સુખ નથી મળતું કંઇક તો ઉણપહોય જ છે.તેમ આ દંપતીને પણ બધું હોવા છતાં સંતાન સુખ નહોતું. અમિતે લગ્નની વર્ષગાંઠના દિવસે સવારમાં જ અવનીને કહ્યું કે સાંભળ આજે મારે તારી જોડે એક વાત કરવી છે.અવનીએ કહ્યું કે “હાં બોલને જે કહેવું હોય તે કહે નેં આ દસ વર્ષમાં ક્યારેય પણ તારી કોઇવાત ના સાંભળી હોય તેવું બન્યું છે?” આ સાંભળી અમિતે કહ્યું કે ” પણ આ વાત થોડી ગંભીર છે માટે અહીં મારી પાસે બેસીને સાંભળ.” અવની અમિતનીપાસે બેસી બોલી ” કહે એવી તો કંઇ ગંભીર વાત છે?” અને અમિતે કહેવાનું શરૂ કર્યું “જો અવુ આપણે બીજી કોઈ વાતે દુઃખી નથી.હસતાં રમતાં આપણા લગ્ન જીવનના દસ વર્ષ ક્યારે પૂરાં થઇ ગયા તે પણ ખબર ના પડી, ભગવાને આપણને બધું આપ્યું છે પણ સંતાન પ્રાપ્તિનું સુખ ન આપ્યું જેનો વિષાદ તને અંદરખાને છે એ હું જાણું છું.એ માટે આપણે ગયા વર્ષેડોક્ટર પાસે પણ ગયેલા ત્યારે તારો રિપોર્ટ તો નોમૅલ આવેલો પણ મારા રિપોર્ટમાં આવેલું કે હું જ પિતા બનવા અસમર્થ છું.પણ આ જાણી તું ક્યાંક મને છોડી જતી રહીશ તો? એ ડરથી મેં તને ખોટું કહેલ કે આપણા બંનેના રિપોર્ટ નોમૅલ છે.પરંતુ ઘણા મહિના વિચાર કયૉ પછી આજે મેં તને સાચી વાત કહેવાનું નક્કી કર્યું.આ વાત જાણી તું ચાહે તો મને ડિવોસૅ આપી શકે છે.તારો જે ફેંસલો હોય તે મને સાંજે જણાવજે.”આમ કહી તે ઓફિસજવા નીકળી ગયો. અવની પણ આખો દિવસ અમિતને શું કહેવું તેના વિચારોમાં ખોવાયેલી રહી.સાંજે અમિત આવ્યો ત્યારે તેણે રાબેતા મુજબ ચા નાસ્તો આપ્યા અને એની સામે બેસી કહ્યું કે ” અમિત મારે પણ મારા ભૂતકાળની એકવાત તને કહેવી છે.હું જ્યારે કોલેજમાં હતી ત્યારે સાથે ભણતા એક યુવાન સાથે હું પ્રેમમાં પડેલી તેણે મને તે મારી સાથે જ લગ્ન કરશે કહી કેટલાય સપના બતાવ્યા.હું પણ તેની વાતોમાં આવી જઇ એક દિવસ મર્યાદા ઓળંગી બેઠી.બીજા મહિને જ મને એવું લાગ્યું કે મારામાં બીજો જીવ પાંગરવા લાગ્યો છે.મે બીજા દિવસે જ પેલા યુવકને વાત કરી કે મારા પેટમાં એનું બાળક છે આ સાંભળતા જ તેણે કહ્યું કે તારે જે કરવું હોય તે કર આ મોજમજા કરવાની ઉંમરમાં હું કોઇ જવાબદારી લેવા નથી માંગતો અને આ રીતે તો મારી ઘણી ગલૅફ્રેન્ડ છે હું કંઈ બધી જોડે લગ્ન થોડી જ કરવાનો અને તારી પાસે આ બાળક મારૂં છે એનો કોઈ પુરાવો તો છે નહીં.આ સાંભળી હું તો કાપો તો લોહી ના નીકળે તેવી પરિસ્થિતિમાં આવી ગઇ.આખરે ઘરે જઇ મેં મમ્મી-પપ્પાને બધી વાત કરી.મમ્મી-પપ્પા પણ કંઇ કરવા અસમર્થ હતા.આખરે એ મને એબોર્શનમાટે એક ડોક્ટર પાસે લઇ ગયા પરંતુ મારી તબિયત નાજુક હોવાથી જો એબોર્શન કરે તો મારી જાનનું જોખમ હતું અને મમ્મી-પપ્પાને હું એક જ સંતાન હોવાથી તે મને ખોવા નહોતા માંગતા. આખરે સમાજના ડરે શહેર છોડીને અમે બાજુના ગામમાં રહેવા જતાં રહ્યાં.નવમો મહિનો બેસતા જ મને દુઃખાવો ઉપડ્યો એ ગામના આરોગ્ય કેન્દ્રમાં જે નસૅ હતા તેણે મારી ડિલેવરી કરાવી મેં એક દીકરીને જન્મ આપેલ.રાત પડતાં જ મારા પપ્પા એનેકારમાં લઇને શહેરમાં આવ્યા અને આપણે અવારનવાર બાળકોને જ્યાં ભેંટ આપવા જઇએ છીએ તે ‘કલરવ’ અનાથ આશ્રમમાં તેને મૂકી આવ્યા. ત્યાં જે બાર વર્ષની પીંકી છે તે મારી જ દિકરી છે.પરંતુ સમાજના ડરે મારે તેને છોડવી પડી. હવે તું મારો ભૂતકાળ જાણ્યા પછી મને ડિવોસૅ આપી શકે છે અને તું આપીશ જ એની મને ખાતરી છે કેમકે કોઇ પણ પતિ પોતાની પત્નીનો આવો ભૂતકાળન સહન કરે.” એ પૂરી રાત અમિત અને અવનીની આંખોમાંથી નિંદર ઉડી ગઇ અને વિચારોમાં જ ખોવાયેલા રહ્યા સવાર થતાં જ અમિતે અવનીને ફટાફટ તૈયાર થઇ પોતાની સાથે આવવા કહ્યું, અવનીને ખાતરી હતી કેઅમિત એને પોતાની સાથે વકીલ પાસે જ લઇ જશે ડિવોસૅના પેપર માટે એટલે અવની પણ ચૂપચાપ તૈયાર થઇ અમિત સાથે કારમાં બેસી ગઇ અને વિચારોમાં ખોવાઈ ગઇ.અચાનક કારને બ્રેક લાગતા તેની તંદ્રા તૂટી અને તેણે જોયું તો તેઓ ‘કલરવ’ અનાથાશ્રમની બહાર હતા.અમિતે તેને ખૂબ પ્રેમથી કારમાંથી ઉતારી અને આશ્રમમાં લઇ ગયો અને આશ્રમનાં સંચાલિકા પાસે જઇ પીંકીને કાયદેસર પોતે દત્તક લેવા ઇચ્છે છે તે જણાવ્યું અને જલ્દીથી કાનૂની કાર્યવાહી કરવા કહ્યું.આ સાંભળતા જ અવનીની આંખોમાં હષૉશ્રુ છલકાઈ ગયા. અવનીને પોતાના ભૂતકાળના કરેલા એકરારની અમૂલ્ય ભેટ મળી
✍️:- મેઘલ ઉપાધ્યાય’મેઘુ’રાજકોટ
NOG SS No / 0044વિભાગ:- ગદ્યવિષય :- એકરાર, સ્વપ્ન સંસાર, સ્વપ્ન જેવો સંબંધ.શીર્ષક:- સાચુકલો સંબંધ.
નિખિલ અને મીતા એકજ કોલેજમાં ભણે.બંને સારા મિત્રો,ચેસ ચેમ્પિયન.ચેસની પ્રેક્ટિસ સાથે જ કરે. શતંરજના પ્યાદા ચલાવી, રાજાને બચાવવાની ચાલ ગોઠવતા ગોઠવતા બંને ક્યારે એકમેકની જિંદગીમાં ગોઠવાવા માંડ્યા તે ખ્યાલ જ ન રહ્યો. બંને એકબીજાને મનોમન પ્રેમ કરવા લાગ્યા.બેમાંથી કોઈને પ્રેમનો એકરાર કરવાનું સુઝ્યું નહીં. છૂટા પડ્યા પછી બંનેને એકમેકના વિચાર આવે.સાથે જીવવાના સપનામાં રાચે. નિદ્રાધીન થાય ત્યારે સ્વપ્નમાં જ સંસાર ચાલુ થઈ જાય.સંસાર ભોગવી રહ્યા હોય એવા મધુર સ્વપ્નમાં ખોવાઈ જાય.. બીજે દિવસે મળે ત્યારે રાતના જોયેલ સપનાનો કોઈ ઉલ્લેખ નહીં.જાણે કંઈ જ બન્યું નથી એમ મિત્રો બની રહે.એમ કરતા ગ્રેજ્યુએશન પૂરું કરી,નિખિલે એ.સીએ કરવા નિરમા કોલેજમાં અને મીતાએ એમ.બીએ.કરવા પી.ડી.પી.યુ., ગાંધીનગર માં એડમિશન લીધું.બંનેનુ ભણતર અલગ દિશામાં,અલગ કોલેજમાં એટલે દિવસ દરમ્યાન મળતા નહીં, પરંતુ રહેવાનું ગાંધીનગર એક જ સોસાયટીમાં એટલે મળવાનું તો થાય જ.હજુ સુધી કોઈને પ્રેમનો એકરાર કરવાનું સુઝ્યું નહીં. એક દિવસ મીતાએ , નિખિલને રીવરફ્રન્ટ પર મળવા બોલાવ્યો અને કહ્યું,” મારા લગ્નની વાત ચાલે છે” સાંભળતાં જ નિખિલનુ મોં ઝંખવાઈ ગયું, મીતાને કહે,” એક વાત કહું? મને રોજ એવું સ્વપ્ન આવે કે આપણો સંસાર ચાલુ થયો” સાંભળતાં જ ઉત્સાહ માં તાળી પાડી મીતાએ કહ્યું,”લે ત્યારે કેવો જોગાનુજોગ! મને પણ આવું જ સ્વપ્ન આવે છે.” સાંભળતાં જ નિખિલ બોલી ઉઠ્યો,” તો પછી આ સ્વપ્ન જેવા સંબંધને સાચુકલો જ બનાવી દઈએ.ચાલ,અંહી થી સીધા જ તારા ઘરે તારા પપ્પાને મળવા.” બંને જણાએ મીતાના માવતરને વાત કરતાં લીલી ઝંડી મળી ગઈ.મીતાના પપ્પાએ બીજે દિવસે નિખિલના માવતરને મળવાનું જણાવ્યું.બધાં મળ્યા. નિખિલના માવતરે પણ મીતાને પુત્રવધૂ તરીકે સ્વીકારતા સૌ રાજી થયા. પ્રેમનો એકરાર કરવાની પહેલ ન કરી પરંતુ સ્વપ્નમાં સંસાર શરૂ થતો જોઈ સ્વપ્ન સંબંધને વાસ્તવિક સંબંધ બનાવી બંને હીંચકે ઝૂલતા ઝૂલતા સ્વપ્ન સંસારને યાદ કરી મલકી રહ્યા.
✍️ વિભૂતિ દેસાઈ ઘાસવાલા બિલીમોરા.તારીખ:- ૧૬/૧૨/૨૦૨૦
******************************†*†*******
NOG SS NO – 0080 – સાહિત્ય સરિતા – ૧વિષય – સ્વપ્ન સંસાર ( ગદ્ય )શીર્ષક – સપ્તરંગ——————– “ચાલો, સુભાષ બ્રિજ …. ” બોલતા બોલતા બસસ્ટોપ આવ્યું એટલે કંડક્ટર સીટી બસ ઊભી રાખી. બસચાલકની બેઠક બાજુના દરવાજેથી પેસેન્જર ઉતરવા લાગ્યાં, છેલ્લે એક પગે ખોડંગાતી એક આધેડ વયની સ્ત્રી ધીમે ધીમે ઊતરી. એ ઊતરી ગઈ પછી ચાલકે ટ્રાફિકમાં બસ આગળ ચલાવી ત્યારે એ ઉતરનાર સ્ત્રી તરફ નજર પડતાં જ એને થયું. “આ તો અદ્દલ નીતા જેવી જ ! પૂરાં બાવીસ વરસ થયાં, એને જોયાને ! એ અહીં ક્યાંથી હોય? નીતા અને નયન એક જ ફળિયામાં રહેતા. પોતાનાથી એક ધોરણ પાછળ ભણતી નીતાને પોતાના જ બધાં ય ચોપડા અડધી કિંમતે આપતો. નયન ભણવામાં હોશિયાર એટલે પરીક્ષા ઉપર ઘણીવાર નીતાને કાંઈક ન આવડતું હોય તો તરત જ એની મમ્મી બોલતા. ” મારી નીતુને જરાક નો આવડે ઈ હિખવાડજે હો બટા, તને ભગવાન જાજા મારક આપશે ” શીખવાડયા પહેલાં આશીર્વાદ પણ અચૂક મળી જતાં. નીતુ ગણિતના પેપરમાં ખાસ આવતી, નયન એને દાખલા શીખવે એટલે તરત જ આવડી જાય, ને નીતુનું મોઢું ખુશીમાં ગુલાબ જેમ ખીલી ઊઠે! હું એનામાં ખોવાઈ જતો. “નયન, આ ગણિતના અડધા માર્ક તારી મહેનતના ” એમ કહી મીઠું સ્મિત આપે ત્યારે એનાં ગાલમાં પડતાં ખંજન પણ મને ડોલાવી દેતા. દસમાં ધોરણમાં મને સારા ટકા આવ્યા એટલે સાયન્સમાં આગળ ભણવા માટે હું શહેરમાં ગયો. રજામાં ઘરે આવું એટલે નીતા શીખવા માટે રાહ જ જોતી હોય ! એને પણ દસમીમાં સારું પરિણામ આવ્યું. પણ એને આગળ ભણાવવાની ન હતી. ભણતી ઉઠાડી લેવાની હતી, પણ શાળાના હેડમાસ્તરને ખબર પડી.એણે ઘરે નીતાના ઘરે આવી એનાં માબાપને સમજાવ્યા. ” દીકરી ભણવામાં હોશિયાર છે તો એને આગળ ભણાવો ને ” પણ, સા’બ હાહરીમાં જઈને ઈને રોટલા જ ટીપવાના સે, ” પણ, બે વરસ ભણાવો, ” હેડમાસ્તર સાહેબના કહેવાથી એને ગામની નિશાળમાં જ ભણવાનું શરૂ કરાવ્યું , “બાર ચોપડી તો અમારાં કટમમાં કોઈ નથ ભણ્યું હાં, એટલે ઇના બાપાની મરજી નથ કે નીતુ આગળ ભણે, બે વરહમાં તો ઈને સાસરે વળાવી દેવાની. ” નીતુની મા ઘણીવાર આવો રાગ આલાપતી. પછી તો એને હું ક્યારેક આંકડાશાસ્ત્ર ના દાખલા શીખડાવતો. એની બોલવાની મીઠાશ, ગાલના ખાડા જોતા હું એનાં પર મોહિત થઈ જોયા કરતો. એ શર્મીલી બની ત્યાંથી સરી જતી. એની માના કહેવા પ્રમાણે સાચે જ બારમાં ધોરણમાં સરસ પરિણામ આવવા છતાં એની ભણતરની ગાડી અટકાવી દેવામાં આવી. એમએસસી પછી મને શહેરમાં જ કમ્પનીમાં નોકરી મળી.બાની સાથે ફોનમાં વાત કરતો હોય ત્યારે ઘણીવાર એ ઘરે આવી હોય તો એના અવાજનો રણકાર સાંભળી હું પુલકિત થઈ ઉઠતો. અમારું, અરસપરસનું ખેંચાણ ક્યારે આટલુ બધું તીવ્ર બની ગયું એ ખબર જ ન પડી ! પછી તો વાત શેરી, ચોરેચૌટે ફરતી થઈ ગઈ, નીતુનું ઘરની બહાર નીકળવું હરામ કરી દેવામાં આવ્યું. દિવાળી ટાણે હું ઘરે આવ્યો. ચોરેથી નીકળતો હતો ત્યાં સટાક દઈને વાંસામાં એક ડંડો પડ્યો, હું પડતાં પડતાં રહી ગયો. સામસામા મારામારી થઈ ને પછી પોલીસ કેસ, આ બધા લફરામાં મારી નોકરી છૂટી ગઈ ! હું ભાગીને શહેરમાં આવી ગયો. જે તે ફરતી ફરતી નોકરી કરી લેતો. નીતાને એનાથી ડબલ ઉંમરના પુરુષ સાથે પરણાવી દેવામાં આવી. —————— ” ચાલો, ગીતા ચોક, છેલ્લું સ્ટોપ, કન્ડકટર બોલ્યો, એક સ્ત્રી ધીમા પગલે બસના આગળનાં ભાગમાંથી ઊતરી ગઈ. નયનના વિચાર વમળ પર પડદો પડી ગયો! પછી તો નયન દરરોજ એ જ ચહેરો ગોતવા સતર્ક રહેવા લાગ્યો ! બસમાં ઉતરતા પેસેન્જર માં નીતાને ખોજતો… ત્રણ ચાર દિવસ પછી ફરીથી એ જ સ્ત્રી બસમાં ચડી. ખૂબ ગીર્દી હોવાથી કન્ડકટરે એની પગની તકલીફને લઈને પોતાની સીટ પર બેસવાનું કહ્યું. એ જેવી બેસવા માટે આગળ આવી. તેવી એકબીજાની નજર મળતાં જ એ બોલી પડી, ” તમે નયન? ” હા, તમે નીતા? બન્ને અધીરા મનમાં અનેક પ્રશ્નો સાથે લાગણી ઉભરી આવી! સ્ટોપ આવ્યું એટલે પેસેન્જરોની ચડ ઉતરમાં આ બન્નેએ મોબાઈલ નમ્બરની આપલે કરી લીધી. ચાલો, સુભાષ બ્રિજ… ” નીતા, નયન સામે મળવાની અધીરાઈ ભરી નજરે ઊતરી ગઈ. બન્ને જણાએ મળીને, મળીને બાવીસ, બાવીસ વરસની લાગણીના ઉભરા એકસાથે ઠાલવ્યા. નીતા પણ એકલી અટુલી, ને નયન પણ.. એકબીજાને પામવાના જીવનભરનાં સપનામાં રાચનારા બન્ને વાસ્તવિકતામાં ભળી ગયાં. આકાશમાં ઘનઘોર વાદળા ઘેરાઈ ગયાં, ધોધમાર વરસાદ વરસી પડ્યો. અને નદી સમંદરમાં ભળી ગઈ! સપ્તરંગી મેઘધનુષની આભા સમગ્ર વાતાવરણને ખુશનુમા બનાવી રહી.
વર્ષા જાની….ભાવનગર
NOG SS No : 0079સાહિત્ય સરિતાપ્રકારઃ ગદ્ય* લઘુકથાશિર્ષકઃ ભૂલનો એકરાર
“હાશ, ખૂબ આનંદ થયો.”
જે વાત મનમાં ઘોળાતી હતી તે હવે શાંત થઈ ગઈ. બે દિવસથી દિલને ચેન પડતું ન હતું. ક્યારે સહુને આ વાત કહું અને મારા મનનો ભાર હલકો કરું . મન મર્કટ સમાન છે. એક ઠેકાણે બે સેકન્ડ પણ ટકતું નથી. રાતના અવિનાશ આવ્યા, તે મારી હાલત જોઈને બોલ્યા, ‘કેમ આમ’?
હવે જે વાત માં એમને રસ ન હોય એને કહીને શું ફયદો ? ગમે તેમ ગલ્લાં તલ્લાં કરી વાતને વાળી લીધી. હજુ બે દિવસ રાહ જોવાની હતી. કાગડોળે ગુરુવારની રાહ જોઈ રહી. અવિનાશ પોતાને ધંધે જવા નીકળ્યા બાળકો શાળાએ જવા રવાના થયા.
સવારનો નાસ્તો સાથે કરવાની આદત. ગુરુવારે મારે ‘યોગ’ના વર્ગમાં જવાનું હોય તેથી ખાલી લિંબુ મધનું ગરમ પાણી પીને હું નિકળતી. એ દિવસે ખાસ બધાનો મનગમતો નાસ્તો બનાવી ગરમા ગરમ પિરસતી. સહુના મોઢા પર સંતોષની રેખા જોઈ આનંદ માણતી.
‘યોગ’ કરવાનો આ તો ફાયદો છે. ગયા ગુરૂવારે યોગના વર્ગમાં ગઈ તો મારા મોઢા પર નિરાશા હતી. વર્ગમાં બધાની વચ્ચે કહ્યું, માનવામાં નહિ આવે મારી યોગ કરવાની ‘મેટ’ ગાડીમાંથી ચોરાઈ ગઈ’ !આ તો સારું થયું એક ધાબળો ગાડીમાં હતો તે લઈને આવી. આવો અનુભવ મને પણ થયો હતો.
ખેર આજે જ્યારે વર્ગમાં ગઈ ત્યારે સહુ પ્રથમ વર્ગ ચાલુ થતાં પહેલાં , “મારે એકરાર કરવાનો છે ” .
બધા ચમક્યા, સહુના મુખ પર વિસ્મય ફેલાયું. ‘મારી યોગની મેટ ઘરમાંથી મળી’.! . પ્રવિણા કડકિયા.હ્યુસ્ટન
.********************************†***†****NOG SS No.0007પ્રકાર : ગદ્ય (મા.ફી.)શીર્ષક : એકરારઆજે શ્યામલીના એકરારમાં કંપન નહોતું.શાંતિ હતી.પોલીસ સ્ટેશનમાં લેડીઝ કૉન્સ્ટેબલની આંખમાં આંખ પરોવી એ પોતાનાં ગુનાનો એકરાર કરતાં બોલી,”આજથી બે વર્ષ પહેલાં જો એના પ્રેમનાં એકરારનો અસ્વીકાર કર્યો હોત તો આજે હું અહીં પોલીસ સ્ટેશનમાં તમારી સામે ન બેઠી હોત. કદાચ…….સમાજના કોઈ મોભ્ભાદાર ઘરની મોભાદાર વહુ, પત્ની,એક આદર્શ માતા હોત.અને લેડીઝ કૉન્સ્ટેબલે શ્યામલીને હાથકડી પહેરાવી દીધી.©️
લેખિકા : આરતી મરચંટમુંબઈ : કાંદિવલી.*
*****************************************
NOG SS No /022 વિષય : એકરાર વિભાગ : ગદ્ય શિર્ષક : યાદ છે તને!લેખક : જ્યોતિન્દ્ર દિનેશચંદ્ર મહેતા, પાલઘર
પવન તે ફ્લેટમાં નવો જ રહેવા આવ્યો હતો. તે તૈયાર થઈ રહ્યો હતો ત્યાં જ તેના કાનમાં આ શબ્દો પડ્યા,”એય ડોશી, ઉઠતી કેમ નથી! મરી ગઈ કે શું?”
પવને પોતાનો દરવાજો ખોલીને બાજુના ફ્લેટના ખુલેલા દરવાજામાંથી અંદર નજર કરી. ગોરધનભાઈ હોલના પલંગમાં સૂતેલી પોતાની પત્ની ગંગાને ઢંઢોળતા આ શબ્દો કહી રહ્યા હતા.
પવન આગળ વધે તે પહેલાં ગંગાબેન સળવળ્યા એટલે પવનનો શ્વાસ હેઠો બેઠો.
ગંગાબેન ધીમેથી બેઠાં થયાં અને ગોરધનભાઈ તરફ જોઈને કહ્યું,”સવારે સવારે ડોશી ડોશી કહીને મારા કાન પકવી દીધા. મારે તમારી સાથે વાત નથી કરવી. મને છૂટાછેટા જોઈએ છે બસ!”
તેમના આ શબ્દો સાભળીને પવન ઉભો રહી ગયો. તેને આશ્ચર્ય થયું.
“હું આજે જ કોર્ટમાં જઈશ, એટલો મોટો દાવો કરીશ કે ઘર વેચવું પડશે.” ગંગાબેને ધમકી આપી.
ગોરધનભાઈએ સામે પડકાર કર્યો,”જા જા, તારી સાથે રહેવા પણ કોણ માંગે છે. તું જઈશ તો તારા જેવી સત્તર આવશે.”
પવને માંડ માંડ હસવું રોકી રાખ્યું અને તે ફ્લેટમાં અંદર આવતાં પૂછ્યું,”શું થયું દાદા-દાદી?’
“શું થાય દીકરા! આમણે મારી સાથે કરેલું છળકપટ મારી સામે આવી ગયું. આ જો સાબિતીઓ.” એમ કહીને બે કાગળો પવન સામે ધર્યા અને આગળ કહ્યું,”કોર્ટમાં આ મૂકીશ એટલે તરત છુટાછેડા મળી જશે.”
પવને તે કાગળો હાથમાં લીધા અને ખોલ્યા. તે પ્રેમપત્રો હતા. કાગળોનો ઉડી ગયેલો રંગ બતાવતો હતો કે કાગળો બહુ જૂના હતા. એક ગોરધનભાઈએ લખેલો હતો જેમાં મારી વહાલીથી લઈને જુદાં જુદાં સંબોધનો હતાં, ગોરધનભાઈની લખવાની શૈલી સરસ હતી. બીજો કાગળ કોઈ સ્ત્રીએ લખેલો હતો જેમાં તેણે હકારમાં જવાબ આપ્યો હતો.
“દીકરા, હવે તું આમને પૂછ કે આ કાગળ કઈ છમ્મકછલ્લોને લખ્યો હતો?”
ગોરધનભાઈ માથું ખંજવાળતા રહ્યા પણ કંઈ યાદ ન આવ્યું એટલે કહ્યું,”યાદ નથી, હશે કોઈ મારી ચાહવાવાળી.”
પાછળથી અવાજ આવ્યો,”બતાવો જોઈએ મને.” તે અવાજ માનસીનો હતો.
માનસીને જોઈને પવનનું હ્રદય થંભી ગયું. તેણે તે પ્રેમપત્રો માનસી સામે ધર્યા. માનસીએ કાગળ નીરખ્યા અને ગંગાબેન તરફ જોઈને કહ્યું,”શું બા તમે પણ! આ કાગળો તો તમે એકબીજાને લખેલા હતા, એટલે જ બંને કાગળો તમારી પાસે છે.”
ગંગાબેન સમજી ગયા હોય તેમ પોતાનો અવાજ ધીમો પાડતાં બોલ્યા,”તો ઠીક! બાકી બીજી કોઈને લખ્યા હોત તો!”
ગોરધનભાઈએ પોતાના કપાળ ઉપર હાથ મારતાં કહ્યું,”હા, યાદ આવ્યું. ચાલીમાં તમે રહેવા આવ્યા અને તને પહેલીવાર જોઈ હતી, તેના પછી તને આ કાગળ લખ્યો હતો. તારી હા આવ્યા બાદ પિતાને કહીને તારા ઘરે માગું મોકલાવ્યું હતું. બધાને લાગ્યું ગોઠવેલાં લગ્ન પણ ખરેખર તો પ્રેમલગ્ન હતાં. યાદ છે તને!”
“સારું સારું, છોકરાઓ સામે મને શરમાવો નહીં.”
બધાં હસી પડ્યાં. પવન ફ્લેટની અંદર જતાં ગોરધનભાઈએ પત્રમાં લખેલી કાવ્યની પંક્તિઓ યાદ કરવા લાગ્યો.
જ્યોતિન્દ્ર મહેતા, પાલઘર