*ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગરમાં દરેક સ્પર્ધકનું સ્વાગત છે*
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
*પદ્ય*
*૧* *કૌમુદી સોની*
*NG NO : 0075*
*શીર્ષક* : *પુષ્પ સમ્રાટ*
*૨* *હેમલતા દિવેચા* *NG No*:*0037*
*શીર્ષક*: *કહે! ગુલાબ*
*૩* *પ્રકૃતિ શાહ “પ્રીત* *NG NO::0048*
*શીર્ષક*: *ગુલાબ* *મુક્તપંચિકા*
*૪*અ* *શ્વેતા તલાટી*
*NG NO:0078*
*શીર્ષક*: *ગઝલ ગુલાબ*
*૪ બ* *મેહુલ ત્રિવેદી*
*NG NO:0015*
*શીર્ષક*: *ગુલાબ*
*ગદ્ય* *૧* *પૂજા (અલકા) કાનાણી*
*NG NO*: *0042*
*શીર્ષક*: *યાદોનું ગુલાબ*
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 * વિજેતા મિત્રોને ખૂબ ખૂબ અભિનંદન * *એડમિન પેનલ*🙏🙏
*ગદ્ય* વિભાગ *વિજેતા કૃતિ*
*૧*…..N.G. નંબર 0042નામ-પૂજા(અલકા)કાનાણીવિભાગ-ગદ્યશીર્ષક-યાદોનું ગુલાબ
વાત્સલ્ય ધામની સામે નાનકડી ગલીમાં કાર પાર્ક કરી, વિધિએ કાંડા ઘડિયાળમાં જોયું, અને મનમાં બબડી હજી તો સાત જ વાગ્યા છે. શિયાળો હોવાના લીધે થોડું અંધારું થયું હતું. છતાં ઓફિસ તો ખુલી હશે. મેનેજર સાથે વાતચીત કરી શકાશે.વિધિએ ફટાફટ વાત્સલ્ય ધામનો ઝાંપો ખોલવા હાથ લંબાવ્યો, બરાબર તે જ સમયે બીજો હાથ તેની સાથે અથડાયો.વિધિએ સોરી કહી એક નજર માંડી ત્યાં આખો ઢંકાયેલો ચહેરો, ફક્ત આંખો જ દેખાય તેવી એક યુવતીના હાથમાં બાળક જોઈને વિધિએ પરિસ્થિતિનો તાગ મેળવી લીધો. થોડી હિંમત કરી યુવતીનો હાથ પક્ડી કાર બાજુમાં લઈ જઈ કારમાં બેસવા ઈશારો કર્યો. પેલી યુવતી જાણે વશીભૂત થઈ વિધિની પાછળ દોરવાઈ.
વિધિએ કહ્યું,”જો તમને વાંધો ન હોય તો હું તમારી સાથે વાત કરું?” પેલી યુવતી એ હા પાડી. અંધારું હતું એટલે બંને માંથી કોઈની ઓળખ છતી થવાનો ભય ન હતો. વિધિ બોલી”જો તમને મારા પર થોડો પણ વિશ્વાસ હોય તો તમારી ઓળખ આપી શકો છો. તમારી આંખોમાં રહેલી લાચારી અને વ્યથાના ભાવને એક સ્ત્રી હોવાના નાતે સમજી શકુ છું. વાત્સલ્ય ધામના દરવાજે, હાથમાં બાળક અને પોતાની ઓળખ છતી ન થઈ જાય તે માટે રાખેલી તકેદારી, પણ હું સમજી શકું છું.” આટલું સાંભળતા,પેલી અજાણી યુવતી બોલવા લાગી. “મારું નામ સરયૂ, એટલું બોલતા આંખોમાં આંસુની ધાર વહેવા લાગી.” વિધિએ શાંત પાડી, પાણી પીવડાવી અને કહ્યું,”મારે તમારી મજબૂરી યાદ કરાવી ફરી એ યાતના નથી દોહરાવવી.હું કહું એ વાત સાંભળશો? મારા લગ્નના આઠ વર્ષે પણ હું માતૃત્વ નથી પામી શકી. દવા અને દુવા સહિત દરેક ઉપાય કર્યા પણ કોઈ ઉપાય કારગત નીવડ્યા નહીં. હું બાળકને દત્તક લેવા શુ કાર્યવાહી કરવી પડે તે જાણવા અહીં આવી હતી. ઈશ્વરે કદાચ આપણા બંનેના દુઃખના ઈલાજ માટે ભેગા કર્યા હશે ને? એવું મને લાગી રહ્યું છે. તમે ઈચ્છો તો હું તમારા બાળકની માતા બની, બાળકને સારો પરિવાર અને પરવરિશ આપી શકું. તેના બદલામાં તમારે…વાક્ય પૂરું કરવાની તક આપ્યા વગર સરયૂ બોલી,”દીદી, હું પણ એક સ્ત્રી છું. તમારી આંખોમાં છલકાતી વેદના અને કરુણાને સમજી શકી છું. મારે કોઈ પણ પ્રકારની કાર્યવાહી કે મદદની જરૂર નથી. બસ મારી દીકરીને તમને સોંપતા હું જિંદગીભરના ઉચાટ માંથી મુક્તિ મેળવીશ.નાની બહેન તરફથી મળેલો આ ઉપહાર સ્વીકારશો ને?મારી દીકરીનું નામ ગુલાબ રાખશો? મારી યાદોનું ગુલાબ હું તમને અર્પણ કરું છું. જતન કરી ઉછેરજો.”એમ કહી કારનો દરવાજો ખોલી સજળ નેત્રે સરયૂ ચાલી નીકળી અને વિધિના હાથમાં રહેલું ગુલાબ ખિલખિલાટ હસી પડ્યું.
*ગદ્ય* વિભાગ
*૧ *……N G NO. 60 શબ્દ સંખ્યા : ૩૯૬ શીર્ષક : ગુલાબ
દરરોજની જેમ આજ ઢળતી સાંજે પણ પ્રોફેસર વર્મા પોતાનાં આંગણાના બગીચામાં બેઠાં હતાં. અવની પર ધીમે ધીમે અંધારું પથરાઈ રહ્યું હતું. પરંતુ, આ અંધારું સવાર થતાં જ ઉજાશમાં પલટાઈ જવાનું તે હકીકત પ્રોફેસર પણ જાણતા સમજતાં હતાં. જયારે કોઈ કોઈ અંધારા એવાં પણ હોય કે જેને ક્યારેય અજવાળું નસીબ નથી થતું! જેમ કે પ્રોફેસરનાં જીવનમાં પથરાયેલું કાયમી ઘોર અંધારું!
સાંજના મંદ મંદ વહેતાં પવનની થોડી ગતિ વધે ત્યારે પ્રોફેસરે નેતરનાં ટેબલ પર મૂકેલી નોવેલના પાનાં ફરી જતાં જોયા , અચાનક જ નોવેલનું એ પાનું ખૂલી ગયું અને સાથે જ પ્રોફેસરની જિંદગીની કિતાબનું પણ…નોવેલના પાનાં પર લખાણની સાથે એકલી અટૂલી દરિયામાં તોફાન સામે ટક્કર લઈ રહેલી નૌકાનું ચિત્ર હતું ,અને સાથે જ હતું પ્રોફેસરની જિંદગીના કટુ સત્ય સમું સૂકાયેલું ગુલાબ !
જેનાં પર નજર પડતાં જ પ્રોફેસરની યાદોમાં સદા જીવંત એવો એક ગુલાબી ચેહરો ફરી ઝળકી ઉઠ્યો. એ ચહેરો તેમની પ્રેમિકા નલિનીનો હતો. જે કયારેય તેમની પત્ની ન બની શકી. કેવાં !સુંદર દિવસો હતાં એ! જયારે પોતે અને નલિની સાથે કોલેજમાં ભણતાં હતાં. પોતે એકદમ શરમાળ પ્રકૃતિનાં અને નલિની તેમનાથી બિલ્કુલ ઉલ્ટા સ્વભાવની. તેને બોલ્યાં વગર તો ઘડીભર પણ ન ચાલે. કોલેજનાં એક સાહિત્યિક કાર્યક્રમમાં અનાયાસે જ બંનેને સાથે કાવ્ય પઠન કરવાનું થયું. એ પ્રસંગ પછી ધીમે ધીમે વાતચીત શરૂ થઈ. બીજાં કિસ્સાઓમાં બને છે તેમ જ અહીં પણ બન્યું. પ્રેમે બંનેના મનમાં પ્રવેશ કરી અનુરાગ પ્ગટાવ્યો .બંને લગ્નનાં પવિત્ર બંધનમાં બંધાવા થનગની રહ્યાં. પણ હાય રે! કિસ્મત! સમાજની ઊંચ-નીચની દીવાલોએ તેમનાં સપનાં પૂરા ન થવા દીધાં. નલિનીનો એકવીસમો જન્મદિવસ આવી રહ્યો હતો. ત્યારે પ્રોફેસરે તેનાં માટે તેને વ્હાલાં લાલ ગુલાબનો મોટો બુકે તેને સરપ્રાઈઝ તરીકે આપવાનો પ્લાન કરેલો. પોતાનાં સપનાનાં ઘરને પણ નલિની રંગીન ગુલાબનાં કુંડાઓથી સજાવવા ઈચ્છતી હતી તે પ્રોફેસર જાણતા હતાં. માટે જ ઘરનાં નકશામાં તેમણે સુંદર બગીચો ડીઝાઈન કરાવી રાખ્યો હતો. પણ આ સપનાંઓ પૂરા થાય તે પહેલાં જ પોતાની સગાઈ અન્ય જોડે નક્કી કરી નાખવામાં આવી છે તે વાતની ખબર પડતાં જ નલિનીએ મોતને વ્હાલું કરી લીધું. અલબત્ત માતા-પિતાને મનાવવાની ભરપૂર કોશિષ કર્યા પછી પણ નિષ્ફળ થયા બાદ તેણીએ હતાશામાં આ પગલું ભરી દીધું હતું ! પ્રોફેસરે તેને ભેટ આપવા માટે લાવેલો બુકે તેની અર્થી પર સજાવવો પડ્યો. તેનાં તનની સુવાસ પામેલાં એ બુકેમાંથી પ્રોફેસરે સર્વેની નજર ચૂકાવીને એક ગુલાબ લઈ લીધું. એ જ હજુ સુધી તેમનાં જીવનનો આધાર બની રહ્યું હતું.
ત્યાં તો જમવા માટે મહારાજની પાડેલી બૂમે તેમને ફરી વર્તમાનમાં લાવી દીધાં. સમાજ અને નસીબનો શિકાર બનીને અકાળે વૃદ્ધ થઈ ગયેલાં તેમણે ભીની આંખો લૂછી, પુસ્તકને બંધ કરી હૃદયે લગાડી દીધું. બગીચામાં ખીલેલાં ગુલાબનાં ફૂલોમાં તેમને નલિનીનો હસતો ચહેરો દેખાયો.
ભગવતી પંચમતીયા ‘રોશની’
*†******************†*******************
*૨*….NG :0073વિષય: ગુલાબપ્રકાર :ગદ્ય/લઘુકથા શીર્ષક: ગુલાબ
*ગુલાબ**=====*
આજે ફરીથી વનિતાની આંખો છલોછલ ઉભરાઈ ગઈ પણ આનંદથી. એમ તો એની ચંચળ આંખો ક્યાંય ઠરતી નહોતી પરંતુ જ્યારે ગુલાબના ફૂલ પર પડે અને એ પણ સુંદર ગુલાબી રંગ જોઈ સ્થિર થઇ જતી. એ એક છોડ ઘરમાં લઈ આવી હતી. છોડને કોઈ નુકસાન ના થાય એટલે કુંડું ધાબે મૂકી આવી હતી. ત્યાં પણ સીધો તડકો ના પડે એટલે એણે એક પાટિયું મુકી એના પર ઓઢણી ગોઠવી. જેમ જેમ તડકો ફરે એમ દિવસમાં ચાર-પાંચ વખત ઉપર જઈ પાટિયું ખસેડી આવતી. ખૂબ કાળજી લેતી. શિયાળાના આગમનની સાથે, ચાર મહિનાની લાંબી કાળજી પછી એક કળી દેખાઈ. એના આનંદનો પાર ન રહ્યો. ફૂલ ખીલ્યું. એ આખો દિવસ નાચતી, કૂદતી, ઝૂમતી રહી. વારે-વારે ઉપર જઈ જોઈ, સૂંઘી આવતી. એ ગુલાબ એનું હતું. માત્ર એનું જ. એ ચાર મહિનાની ઇન્તેજારીને માવજતના ફળ રૂપી ગુલાબ હતું. સંગીતા સાંજે ઘરે રમવા આવી. અતિ ઉત્સાહમાં એ એને ધાબે લઈ ગઈ ગુલાબ બતાવવા. બીજા દિવસે સંગીતાનો જન્મદિવસ હતો. એ સુંદર તૈયાર થઈને ચોકલેટ આપવા આવી. તેણીનાં વાળમાં ગુલાબ જોઈને પહેલાં તો વનિતા ઘણી હરખાઈ, પણ પછી એનું હૃદય જોર જોરથી ધબકવા લાગ્યું. ઊંધા પગલે દોડતી ધાબા પર આવી, જોયું, તો ગુલાબ ગાયબ! આંખો છલકાઈ ગઈ. દુઃખ તો અસહ્ય હતું.
પંદર દિવસ પછી આજે એક સુંદર ગુલાબ ખીલ્યું તે જોઈ એની આંખોમાં હર્ષાશ્રું છલકાયા,સ્પંદનોથી ગુલાબનો ગુલાબી રંગ એના ભીના અધરો પર મીઠા સ્મિત સાથે ભળી છલકાવા માંડ્યો. ———–©️—- પલ્લવી ગુપ્તા 🌷