🎅🏻ઘડપણ🎅🏻
મારી કારને અચાનક.મેં બ્રેક મારી એક દાદા ફૂટપાથ પર નીચે પડેલા જોયાહું નીચે ઉતર્યો….દાદા નો હાથ પકડ્યો….દાદા નો હાથ ગરમ.. ગળે ને માથે હાથ મુક્યો…એ પણ એકદમ ગરમ.. દાદા તાવ થી ધ્રુજતા હતામેં દાદા નો હાથ પકડી કાર માં બેસાડ્યા….દાદા આટલો તાવ હોવા છતાં..રસ્તા વચ્ચે એકલા કેમ નીકળો છો….અત્યારે જ મારી સાથે દવાખાને ચાલો..અને તમારા પરિવાર ના કોઈ સભ્ય નો નંબર આપો..હું..તેને દવાખાને..બોલાવી લઉં…
દાદા..ભીની આંખે મારી સામે જોતા રહ્યા….મેં કીધું..દાદા..એકલા રહો છો ?
હા.એટલું જ બોલ્યા…
પરિવાર મા કોઈ…? પત્નિ હતી પણ વર્ષ પહેલાં સ્વર્ગે સિધાવીહું..અમારા ફેમિલી ડૉક્ટર પાસે લઈ ગયો…ડૉક્ટર મારી સાથે દાદા ને જોઈ બોલ્યા… પંડ્યા દાદા..આરામ કરવાનું કીધુ..હતું…ફરીથી એકલા બહાર નીકળ્યા..?
મેં ડૉક્ટર સામે જોઈ કીધુ….તમે ઓળખો છો.દાદા ને ?
હા.. સારી રીતે…હું તેમનો પણ ફેમિલી ડૉક્ટર છું. આતો અમારા પંડ્યાદાદા..છે…
ડૉક્ટર..દાદા નો તાવ..માપી..કીધુ….દાદા ની ઉમ્મર પ્રમાણે…દાખલ કરવા હિતાવહ લાગે છે…
પણ તેનો પરિવાર ?ડૉક્ટર તેની રૂમ ની અંદર મને લઈ ગયા…અને કીધુ.. દીકરો વહુ છે..પણ તેમના થી જુદા થઈ ગયા છે..દાદા ને ગાંઠિયા બહુ ભાવે… છે…દીકરો વહુ…ગાંઠિયા લાવે નહીં….ઝાડા થશે તો કોણ સાફ કરશે..એવી દલીલો કરે….ઘડપણ છે..જુદું..જુદું ખાવા ની ઈચ્છા પણ થાય….દાદા ને અઠવાડીયા માં બે વખત ગાંઠિયા જોવે…જ..એ પોતાની જાતે વ્યવસ્થા કરી ગાંઠિયા ખાઈ લેતા…ત્યાં સુધી વાંધો ન હતો…
એક દિવસ..દીકરો વહુ બોલ્યા..તમારી તમામ મિલ્કતો અમારે નામે કરી દયો…..દાદા એ કીધુ..હું..મરી જાઉ પછી..મિલકત તમારી જ છે….અત્યારે પેન્શન જે જમા થાય છે તે તમારું જ છે ને ?બસ….આ નાની બાબત ઉપર..દીકરાે વહુ..જુદા થઈ ગયા….એક વર્ષ પહેલાં તેમના પત્ની ગુજરી ગયા..દાદા..એકલા પડી ગયા ….આમ તો હું કોઈ ના ઘરે….વિઝીટ માં નથી જતો..પણ દાદા નો ફોન આવે એટલે કામ પડતા મૂકી હું તેમની તબિયત જોવા જતો..કારણ કે તમણે મારા ઉપર વિશ્વાસ મુક્યો હતો…
ડોક્ટર દાદા સામે જોઈ બોલ્યા.. દાદા….ગાંઠિયા ખાવા બહાર નીકળ્યા હતા ? દાદા..આવા તાવમા પણ હસી પડ્યા…હું બાજુ માં ગયો…માથે હાથ ફેરવી કિધું પછી ગાંઠિયા ખાધા કે નહીં ?…ગાંઠિયા નો તાવ હોય તો કહો હું લઈ આપું…દાદા….એ મારો હાથ પકડી..કીધુ..બેટા 100ગ્રામ…..
મેં ડોક્ટર સામે જોયું….ડોક્ટર સાહેબ…હસી ને મને હા પાડી ..એમણે દાદા ને અંદર ના રૂમ માં સુવાડી.. ઇંજેકશન આપ્યું.. અને કહ્યું….આરામ કરો..ત્યાં…સુધી હું ગાંઠિયા લઇને હું પાછો આવ્યો. ..ડોક્ટર મારી રાહ જોતા હતા….હું દોડી અંદર ગયો…ડોક્ટર કહે..રેહવા દ્યો.મેં કીધું..કેમ શુ થયું..? સાહેબદાદા…હવે આ દુનિયા માં નથી રહ્યા….મારા હાથ માંથી ગાંઠિયા નું પેકેટ નીચે પડી ગયું…
ફક્ત એક..કલાક ના અજણયા સંબંધો હતા છતાં..પણ હું..મારા આંસુ ને રોકી શક્યો નહીં…..જે માઁ બાપે પોતાની જાત સંતાનો પાછળ ઘસી નાખી હોય…એ આવી રીતે ઘડપણ મા તેમને તરછોડી કઈ રીતે જઈ શકતા હશે ?ડોક્ટર સાહેબ…બોલ્યા..ભાઇ આપે માનવતા નું કામ કર્યું છે…..આજે મારૂ દવાખાનું પણ દાદા ના માન મા બંધ રહેશે….
ડોક્ટર સાહેબ બોલ્યા…તેમનો અંતિમ સંસ્કાર કરવાનો આપણો કાયદાકીય અધિકાર નથી…તેમના પુત્ર નો મોબાઈલ નંબર મારી પાસે..છે આપણે. તેને જાણ કરી દઈએ….
અગત્ય ની વાત એ છે…દાદા એ તેમના વકીલ નો નંબર ડોક્ટર સાહેબ ને આપી ને ગયા હતા…અને કીધુ હતું…મારા દેહાંત પછી…મારી અંતિમ ઈચ્છાઓ પ્રમાણે વિલ મેં બનાવ્યું છે…તે ઈચ્છા પૂરી કરવા ની જવાબદારીડૉકટર સાહેબ તમારી..છે..મારો મૃત્યુ પછી વકીલ તમને ફોન કરશે…
દાદા ના વિલ પ્રમાણે..તેમની મિલકત નો 75% હિસ્સાની રકમ માંથી એક ગાંઠિયા અને ચા ની દુકાન ખોલવી..ત્યાં રોજ..ઘરડા અને ગરીબ વ્યક્તિ ને..મફત મા ચા અને ગાંઠિયા મળે તેવી વ્યવસ્થા કરવી….ગાંઠિયા ની દુકાન નું નામ મારા અને મારી પત્ની નામ ઉપર થી રાખવું…..બાકી ના 25 % રકમ માંથી ગરીબ વ્યક્તિઓ ને તમારે દવા આપવી.. *મરતી વખતે ગંગા જળ ની કોઈ જરૂર નથી..*મર્યા પછી શ્રાધ ની જરુ નથી વૃધ્ધ માત પિતાને ભાવતી વસ્તુ તેમના જીવતા આપો.**એટલે એ તૃપ્ત થઇ જશે.*
*🙏સંપાદક:”મન” કેનેડા🙏 🇮🇳૨૩-૦૮-૨૦૨૦🇨🇦
*બાળવાર્તા ન:૧*
*દંભી સાધુ*
નમસ્તે બાળકો,
તમે બે બિલાડી અને વાંદરાની વાર્તા સાંભળી છે ને? ચાલો આજે એવી જ એક સરસ બોધવાળી વાર્તા વાંચીએ…
ભારતમાં અનેક ગામડાં છે ને અનેક ભાષા.કેરાલા પાસે એક નાનું ગામડું ને તેમાં એક મલેશ નામનો છોકરો રહે.બહુ બહાદુર ને સાહસી .કદી પણ ડરતો નહિ.તેના ગામમાં એકવાર એક સાધુ પધાર્યા બધા તેમની સરસ સરસ વાતો માં આવી ગયા ને ઘરેથી મહારાજ માટે સારૂ સારૂ ભોજન લઈ આવતા,કમાતા તેમાંથી તેમને પૈસા આપતા.સાધુમહારાજ તો હવે ખાઈ પીને તંદુરસ્ત થઈ ગયા હતા.પૈસે ટકે પણ સુખી થયા હતા. મલેશ પણ માતા પિતા સાથે તેમની પાસે જતો. એક દિવસ બે વૃધ્ધ સાધુ પાસે આવ્યાને તેમની ગરીબી દૂર થાય તેવી પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા. સાધુએ પૂછ્યું ,”શુ તમે બન્ને મિત્રો છો?”
બન્ને વૃધ્ધો કહ્યું ,”હા,”.
બે માથી એક મિત્ર બોલ્યો,”પણ અમે આખી જીંદગી ખેતીવાડી સાથે સંભાળી છે,પણ હવે રામજી કામ નથી કરી શકતો,ને હું એકલો મહેનત કરું છું .હવે એને સરખો ભાગ જોઈએ છે તો હુ કેમ આપું ?”
સાધુ ચાલાક હતા સમજી ગયા બન્ને વચ્ચે ફૂટ પડી છે ,હવે વધુ ફૂટ પાડીશ તો તેમની જમીન મારી થઈ જશે. બસ તેમણે એનકેન પ્રકારે જમીન હડપવાના પ્રયત્ન કરવા માંડ્યા .બે ત્રણ દિવસે જમીન માપવા જાયને થોડો ટૂકડો ખોટો માપે..
આ બધુ મલેશ ની નજરમાં આવી ગયું . બન્ને જણા ને સમજાવા લાગ્યો પણ સાધુ ના નામની પટ્ટી આંખો પર ચઢી હતી.તેથી ન સાંભળ્યું ને ધીરે ધીરે તેઓએ સાધુને જમીન આપી ગરીબી અપનાવી . મલેશ આ ન જોઈ શક્યો ને એણે હવે ઢોંગી સાધુની પોલ ઉઘાડી પાડવાનું નક્કી કર્યુ. તેણે ગામના પાંચ છ છોકરાઓને પોતાની સાથે લીધા ને સાધુ ની આસપાસ પહેરો સરૂ કરી દીધો.
એકવાર જેવો ભજન નો કાર્યક્રમ ચાલુ થયોને તે બધા છોકરાઓ સાથે આગળ બેઠો ને સાધુની આંખ મીંચી કે એણે બધાને આંખ ખોલવા કહ્યું .જોયુ તો સાધુ મહારાજ ત્યા નથી…
બધાને લઈ તે પાછળ ગયો તો સાધુમહારાજ એશ કરી રહ્યા હતા ફળ ને મેવો ખાતા હતા.મલેશે બધા ડબ્બા માટલા ખોલી લોકોને બતાવ્યા તેમના જ પૈસે તે મોજ કરે છે તે સમજાવ્યું .લોકોને આંધળો વિશ્વાસ ન કરવા સમજાવ્યા ને પોલીસ બોલાવી તે સાધુને સજા કરી.
બધા પૈસાથી ગામમાં સરસ દવાખાનું ખોલ્યું ને ગામ વાસીઓને સુખી કર્યા.બાળકો *જયા અન્યાય દેખાય ત્યા ન્યાય કરો ને ઢોંગ દેખાય ત્યા તેને ઉઘાડો પાડો.*
*જયશ્રી પટેલ*
*Very beautiful post…👌*
વાત પંચરની કે કેળવણીની..???
‘અરધી સદીની વાંચનયાત્રા’ ભાગ-૧ મા મહેન્દ્ર મેઘાણીએ… “તમારા બાળકને આટલું આવડે છે ?” (૧૫વર્ષના બાળક માટે) શિર્ષક હેઠળ લેખ મૂક્યો છે. યાદ શક્તિને આધારે તેના મુદ્દા જણાવું..૧) પડિકુ વાળતાં૨) ફ્યુઝ બાંધતા૩) ચાદર પાથરતા / વાળતાં૪) શાક સુધારતા૫) કપડાંને ગડી કરતાં…૬) રસોઈ કરતાં…
*મૂળ વાત એટલી કે**”મેં દુઃખ વેઠ્યું તે, મારા બાળકને ભાગે નહીં આવવા દઉં”*
*એવી વેવલી માનસિકતા હેઠળ મા-બાપ બાળકને રોજીંદા જીવનના કામ કરવા દેતા નથી…*પડકાર લેવા તો દૂર રહ્યા …,કેટલાક તો” તુ તારે ભણ એટલે તારે આ કામ કરવાની જરુર નહીં. “એમ શિખવે છે…
એ બાળક હૉસ્ટેલમાં કે પી.જી. તરીકે કેટલું ગંદુ, અણઘડ રહે છે, અને છોકરીઓને સાસરીમાં કેટલી મુશ્કેલી પડે તે બધાને ખબર હશે. વળી, તેને નાના કામનુ મહત્વ નહીં સમજાય.
આવી રીતે ઉછરેલ છોકરો તેની પત્નીને અને છોકરી તેના પતિને માથે પડશે, ઢોકળાના ખીરાને દૂધ સમજી ઉકળવા મૂકશે. છોકરી થેલીમાં નીચે ટામેટા અને બટાકા તેની ઉપર મૂકાવી લારીવાળા માટે જૉકની પ્રેરણા આપતી અણઘડ ગૃહિણી બનશે. જે ઘરમાં આવું વલણ હોય તે ઘરની સ્ત્રીની હાલત કેવી થતી હશે ?
બાળક વિકસી રહ્યું હોય ત્યારે …તેનામાં કેટલાક કૌશલ ખિલવવા જરુરી છે….!
*કેટલાક વલણ અને કૌશલ જો અમુક ઉંમરે ના કેળવાય તો …**”પાકે ઘડે કાંઠા ના ચડે.” એમ બાળવિશેષજ્ઞો પણ કહે છે.*
વ્યક્તિ કોઈ પણ કામ કરે, એની કેળવણી એમાં પડઘાય.
*છાપાવાળા તો બાળક સફાઈ કરે કે પોતાની ડીશ સાફ કરે એનેય બાળમજૂરીમાં ખપાવવા ઉત્સુક છે..!!*
*બ્રાંડ લોકો તો શાળામાં સ્વચ્છતા અભિયાન સમયે પણ આવા સમાચારને વધાવી લેશે….*
બાળકને મન તો બધું રમત છે, *’કામ’ તો આપણે બનાવી આપીએ છીએ.*
નિબંધોમા ‘લખાવાતુ’ …*”હું મમ્મીને ઘરકામમાં મદદ કરું છું.”* વાક્ય ખતરનાક છે. *ઘરનું કામ કરવું એ ‘મદદ’ નથી.* *’ફરજ’ પણ નથી.**એ કરવાનું હોય,* *કારણો આપ્યા વગર.*
કારીગરો આધુનિક કૌશલ ઝડપથી શિખતા નથી એનુ એક કારણ નાનપણમાં કાચી રહેલ “હૈયુ-મસ્તક-હાથ” કેળવણી પણ ખરું…!!એ ખોટ એમને બેકાર બનાવે છે.
નાની ઉંમરથી બધું કામ કરવાની ટેવ પડી હોય તો ખાસ..જોઈ લેજો આસપાસ..
*વાત માત્ર કેળવણીની છે*