GN_28-02-22.
[2/28, 1:00 AM] Pradip: *NOG SS No : 0110*
*પ્રકાર : ગદ્ય*
*વિષય : જીવનસફરના અનુભવો*
*શબ્દો : ૩૪૬
*શીર્ષક: ‘ક્યાંક ખટાશ,ક્યાંક મિઠાશ’*
*લેખકનું નામ : નિખિલ કિનારીવાળા (અમદાવાદ)*
પ્રસંગ-૧ (ખટાશ)
શિક્ષણ બાદ શાળા સમયનો મિત્ર અને તેનો મોટો ભાઈ પિતાના જામેલા વ્યવસાયમાં જોડાયા. પૈસે ટકે ઘણું સમૃદ્ધ કુટુંબ હતું. સમય જતાં બન્ને ભાઈઓ એ જ વ્યવસાયમાં અલગ થયા. તેનો મોટો ભાઈ વધુ તેજ હતો. મારો મિત્ર દોડમાં પાછળ રહી ગયો. મારો એ મિત્ર સાથે આછો પાતળો સંપર્ક સચવાયેલો હતો. તેની આર્થિક સંકડામણ વચ્ચે આજથી આશરે ૧૫ વર્ષ પહેલાં એક દિવસ અચાનક તેણે મને ઓફિસમાં ફોન કરી ૧૦,૦૦૦ રૂપિયાની મદદની માગણી કરી. અઠવાડિયા-દસ દિવસમાં પરત કરવાની ખાતરી આપી. તે દિવસોમાં આ રકમ મારે મન પણ મોટી હતી. છતાં મેં પત્નીને જાણ કર્યા વગર તેને રૂપિયા આપ્યા. ૧૫ દિવસે મેં ફોન દ્વારા તેનો સંપર્ક કર્યો. હમણાં મુશ્કેલી છે, આપી દઈશ કરતાં એકથી દોઢ મહિનો પસાર થઈ ગયો. ફોન ઉપાડવાના બંધ કર્યા. મેં મારી પત્ની સાથે વાત કરી. તેણે મહામુસીબતે તેની પત્નીનો ધરના ફોન ઉપર સંપર્ક કરી પરિસ્થિતિ સમજાવી. તેની પત્ની આ બાબતે કશું જાણતી ન્હોતી. મિત્રની પત્ની મિત્રને લઈને મારા ઘરે આવીને માફી માગી ૧૦,૦૦૦ રૂપિયા પરત આપી ગઈ. મિત્રતામાં ખટાશ અને મનમાં દુઃખ સાથે અમે છુટાં પડ્યાં.
પ્રસંગ-૨ (મિઠાશ)
૧૭-૧૮ વર્ષ પહેલાં એક મોડી સાંજે જમાલપુરના શાકમાર્કેટમાં હું અને મારી પત્ની પાથરણાં પાથરી શાકભાજીનો ધંધો કરતા ગરીબ ભાઈ-બહેનો પાસે શાકની ખરીદી માટે થોભ્યા. ઉતાવળે શાકની ખરીદી કરી મોટરસાયકલ ઉપર અમે ઘરે પહોંચ્યા. ઘરમાં પ્રવેશતાં જ બાળકોએ અમારા એક કૌટુંબિક મિત્રે અમારા ઘરના ફોન ઉપર ફોન કરી આપેલ સંદેશો આપ્યો, તમારા મમ્મીનો મોબાઇલ ફોન જમાલપુર શાકમાર્કેટમાં શાકવાળા ભાઈ પાસે રહી ગયો છે. શાકના પૈસા આપતાં ઉતાવળમાં પત્નીનો મોબાઇલ શાકના ઢગલામાં પડી ગયો હશે. શાકવાળા ભાઈની નજર પડતાં મોબાઈલ ફોનમાં છેલ્લો કોલ કોઈની મદદથી શોધ્યો અને તેમને ફોન કરી અમને સંદેશો આપવા કહ્યું. તે અમારા કૌટુંબિક મિત્ર હતા જેમને અમારા આ નંબરની જાણ હતી. વળી મારી ઓફિસમાં મોબાઈલ ફોનની પરવાનગી ન હોવાથી હું ફોન રાખતો નહીં હોવાથી મારો સંપર્ક ન્હોતો. હું મોટરસાયકલ પર ઝડપથી શાકમાર્કેટ પહોંચ્યો. ઘણું મોડું થયું હોવાથી શાકમાર્કેટ આટોપાઈ ગયું હતું. મારી રાહ જોઈ બેઠેલી વ્યક્તિએ આવી અમારો મોબાઇલ ફોન આપ્યો. આભાર વ્યક્ત કરી મેલા કપડા પહેરેલા તે વ્યક્તિને બક્ષિસ આપવા કોશિષ કરતાં તે બોલ્યો,અરે સાહેબ, આ અમારી રોજીરોટી છે, નહીંતર કાલે અમારી ઉપર વિશ્વાસ કોણ કરશે? તેની વિશ્વાસની પરિભાષાએ મનમાં મિઠાશ ભરી દીધી.
*૨૭ ફેબ્રુઆરી ૨૦૨૨*
[2/28, 1:00 AM] Pradip: શિર્ષક :- સાહિત્ય સફરના અનુભવો
પ્રકાર :-ગધ.
NOG.SS.NO.109
ચાલો,આજ આપણે એ દુનિયા તરફ જઈએ,જયાં જિંદગીનું મૂલ્ય સમજાય,જીવવું,જોવું,જાણવું ને સમજવું,
એ બધા શબ્દો જીવનના પ્રરિક્ષેત્રમાં છે,આપણે શરૂઆત કયાંથી કરવી ખૂદ નક્કી કરવું પડે? સમયના વ્હેણમાં એકધારો સમય કયારે આવતો નથી કે કયારે આપણી આસપાસ રહેતો નથી,સમય સમયનું કામ કરે છે.પણ સુખને સમુૂધ્ધિ સમજી સૌના હિતાય વહેચવામાં આવે સુખ મળે,એ સુખ હ્રદયને મળવું જોઈએ ,ઉપાધિ આવે તો આશીર્વાદ સમજી સહર્ષ સ્વીકાર કરવો જોઈએ.આજ મારા અનુભવો આપણી સમક્ષ શેર કરું છું,મારી જ કવિતાની પંક્તિમાં કહું તો
“કંટકો હોય માર્ગને રસ્તો કરી જાણે,
તો ખરો બાકી માણસ થવાને લાયક નથી.”
“હું”શબ્દથી વાતની શરૂઆત કરું,તો મિત્રો “હું”અહમને પોષે છે,પણ હું અહીં મારા સ્વમાન માટે “હું”ને પ્રયોજું છું.હું એવી દુનિયામાથી આવું છું,જયાં ,શિક્ષણની સમજ નોહતી,
અહીં જીવવુંને નિજી કાર્યમાં ઓતપ્રોત રહેવું એજ જીવન હતું,
એ જીવન આનંદમસ્ત બની જીવતું રહેવું એ જ પ્રજાનો ધ્યેય હતો,ચારેબાજું અદ્દભૂત વનરાઈ,પક્ષીઓના ટહુંકો,ઝરણાના ગીતો,ડૂંદરોની ભીતરમાં ધબક્તુ જીવન હતું,મારી શરૂઆત તે પ્રકૂુતિના વિરલ સાંનિધ્યથી થઈ,સાહિત્ય ત્યાં સમજ વગરનું હતુ,અહીં સાહિત્ય શું છે? એનાથી બેખબર આખી દુનિયા હતી,છતા કુદરતે મારી કલમમાં અદ્દભૂત શક્તિનો સંચાર કર્યો ને હું સાહિત્યની દુનિયામાં મસ્ત બન્યો.તે દુનિયા તરફ જતા પહેલા ઝેરના કેટલાએ ઘુટ ભરવા પડયા તેની હું વાત નથી કરતો,એટલું ચોક્કસ કહીશ કે કમજોર હ્રદય હોત તો કયારનું મરી ગયુ હોત ,પણ પ્રકુૂતિએ મને જીવતા શિખવ્યો હતો,એટલે મે સતત પડકારોનો સામનો કર્યો,મે લાકોને કહ્યુ કે હું જેવો છું એવું જ જીવું છું.નિચિંત મને રોકવા પ્રયત્નો કર્યો છે?મારા હૈંયામાં કુદરતે આપેલી વરદાની શક્તિના કારણે હું પરીસ્થિતિ સામે ઝઝૂમ્યો ને આજે હું પ્રકાશને અંધકાર વચ્ચે પ્રજવલિત કરી શક્યો છું.એનું કારણ સંઘર્ષોની દેન છે.એ મારા માટે આશિર્વાદરૂપ સાબિત થયા છે એટલે મિત્રો પરીસ્થિિતિ કોઈ પણ આવે તેની સામે લડતા,સામનો કરતા,સમાધાન કરતા કાતો તેની સામે ભળતા આવડી જાય તો ગમેતેવા સંજાગો અનુકુળ બની જાય છે.જીવનને ઉજાગર કરવું હોય તો પડકારો સામે લડો કાલ તમારી હશે,જયાં માત્ર આનંદ યે આનંદ છાયો રહેશે.મારી સાહિત્ય સફરમા મે એનેક પરીસ્થિતિઓનો સામનો કર્યો,કાંટા નાખનાર ખૂદ થાકી ગયાને હું મારા લક્ષ તરફ વધતો ગયો,આજ હું મારામાં મસ્ત બની આનંદથી જીવું છું.આપણે પણ કડવા ઘુટ પીતા શીખી જઈએ ,સમય તમારો હશે એમા બેમત નથી.સૌંદર્યસોળેકળા ખિલ્યુ હશે.
બાબુ સંગાડા…મહેક