[12/06, 5:27 pm] Jayshree Patel: NOGSS NO-0103
વિષય-સંતોષ- અસંતોષ
વિભાગ- ગધ
શીર્ષક-દ્વંદ્વયુધ્ધ
“મને પ્રાણથી પણ વધુ પ્રિય નિરાલી…”
અજાણ્યા નંબરથી મોબાઇલ પર આવેલ મેસેજમાં આ સંબોધન વાંચી નિરાલી ડઘાઇ ગઇ હતી અને તેણે ગભરાઇને ઝટપટ મોબાઇલ બંધ કરી દીધો હતો.
પતિ નિરવના ઓફિસે ગયા બાદ કુતૂહલ વશ મોબાઇલમાં પાછો મેસેજ ખોલતાં જણાયું કે પોચા રૂ જેવાં શબ્દોં સાથે ભીની -ભીની લાગણીથી લથબથ – લથબથ ઇચ્છાઓ હતી. આ વાંચતાં નિરાલીનાં દેહમાં વીજળી દોડી ગઇ હતી.
નિરાલીએ વિચાર્યું કે પતિ નિરવ હંમેશાં ઓફિસનાં કામમાં રચ્યો-પચ્યો રહેતો, પત્નીની સજાવટ તરફ ધ્યાન ન આપતો અને પ્રેમ કરવા માટે રાત્રે પથારીમાં પણ ટાઢોબોળ થઇને ઓછો સમય આપતો હતો.
નાસમજ નિરાલીએ નિર્ણય લીધો કે તે નિકેશનાં મેસેજને જવાબ આપીને આ પ્રેમસંબંધને ગુપ્ત રીતે નિભાવશે અને તેની અધૂરી ઇચ્છાઓ પૂરી કરી જીવન રોમાંચક બનાવશે.
નિકેશને મિસકોલ આપતાં એક ઉત્તેજનાપૂર્ણ, તોફાની પ્રેમસંબંધનો આરંભ થયો હતો જે ટેલિફોનિકથી શરૂ થઇ હોટેલની રૂમ સુધી પહોંચી ગયો હતો.
ધસમસતાં વહેતાં પાણીનાં પ્રવાહની જેમ કોઇ પણ જાતનાં ડર વગર નિરાલી આ વાત નિરવથી ખાનગી રાખી એક મ્યાનમાં બે તલવાર રાખવાં બરાબર પોતાનાં લગ્નેતર પ્રેમસંબંધમાં આગળ વધી રહી હતી . નિરાલીને આ દિવસો સોનવર્ણા લાગી રહ્રયાં હતાં.તે નિરવ અને નિકેશ બંનેની સાથે રહીને પોતાની રાતોંને રંગીન કરતી રહી.
કાળનું ફરવું ને બે વર્ષ બાદ નિરવને આ પ્રેમસંબંધની જાણ થતાં
નિરવે કહ્યું: “તે મારો દ્રોહ કર્યોં છે. હવે એક દિવસ પણ સાથે રહી શકું તેમ નથી”.
સહી કરવા માટે હાથમાં ડીવોર્સ
પેપર્સ જ આપી દીધાં..ક્ષણવારમાં જ તેનો સંસાર તૂટી જતાં નિરાલી અંદરથી ધ્રૂજી ગઇ હતી.
બદનામીથી બચવાં નિરાલીએ શાંતિથી સહી કરી આપી અને પોતાનાં સામાન સાથે નિકેશનાં ઘરે પહોંચી ગઇ હતી.
નિકેશે જ્યારે જાણ્યું કે નિરાલી બધું છોડી કાયમ માટે આવી છે તો કઠોર થઇ ઉશ્કેરાઇને કહેવા લાગ્યોં : “ સોરી, ડાર્લિંગ ! આપણો સંબંધ તો ફક્ત પ્રેમપ્રલાપ હતો. સ્ત્રીનાં સેક્સનું મહત્વ મારે મન રંગીન જીવન માટેનાં સાધનથી વિશેષ કાંઈ નથી.”
નિરવ સાથેનું સંતુષ્ટ જીવન પ્રલોભનની માંગથી ભોગપ્રાપ્રપ્તિનાં કારણે તે સંતોષ કાયમ ન રહેતાં તેનામાં રહેલી તૃષ્ણાથી આ પરિસ્થિતિ આવી હતી.
આજે સંતોષ- અસંતોષનાં દ્વંદ્વયુધ્ધમાં નિરાલી પતિતા બની લાચારીપૂર્ણ જીવન ગુજારી રહી હતી.
નિલમ દોશી
મુંબઇ
[12/06, 5:27 pm] Jayshree Patel: NOGSS NO. – 0034
વિષય : સંતોષ-અસંતોષ
વિભાગ : ગદ્ય ( લેખ)
શીર્ષક : સંતોષી નર સદા સુખી
‘સંતોષી નર સદા સુખી’ એ કહેવત બાળપણ થી સાંભળતાં આવ્યાં છીએ, પરંતુ સમજાય છે મોડી. બાળપણ રમતમાં વીતે છે, યુવાની ચાર દિન કી ચાંદનીની જેમ ખીલે છે અને મુરઝાઈ જાય છે. પ્રૌઢાવસ્થા સુધીમાં જીવનનાં સારાં- નરસાં અનુભવોનું ભાથું આપણી સાથે બંધાઈ જાય છે. ભૌતિક સુખની આંધળી દોટમાં આપણે સાચાં સુખનો સ્વાદ પણ નથી માણી શકતાં. કાયમ અસંતોષમાં રહીને જે મળ્યું છે એ પણ માણવાનું રહી જાય છે. વધુ નામ, કિર્તી અને પૈસા મેળવવાની લાલસામાં મનુષ્ય ની હાલત ધોબીના કૂતરાં જેવી થાય છે. આપણાં વડવાઓએ કહેલી કહેવતોમાં એમનાં અનુભવોનો નિચોડ હોય છે.
અહીં બે પાડોશીની વાર્તા યાદ આવે છે. એક પડોશી ઉપર ભગવાન પ્રસન્ન થયા અને વરદાન માંગવા કહ્યું. સાથે એક શર્ત રાખે છે કે, ” તને જેટલું મળશે, એનાથી બમણું તારા પડોશીને મળશે. તે વ્યક્તિએ પ્રથમ તો ગાડી, બંગલો, પૈસા બધું માગ્યું. પડોશીને બધું બમણું મળ્યું. અસંતોષી વ્યક્તિ હવે એવું માંગે છે કે,” તેની એક આંખ ફૂટી જાય. શર્ત મુજબ પડોશીની બંને આંખો ફૂટી જાય છે.ત્યારબાદ હાથ, પગ એમ અલગ-અલગ અંગોની વાત કરે છે. આ છે માનવમનનો અસંતોષ! અતૃપ્તિ! તેથી જ મનુષ્ય દુઃખી થાય છે.
આમ જોઈએ તો સંતોષ- અસંતોષ માનવમનની ઉપજ જ છે. મનનું ગમતું થાય તો સંતોષ નહીં તો અસંતોષ! ” આપણી ઈચ્છાઓની તૃપ્તિ જ નથી થતી. હંમેશા વધુ ને વધુ મેળવવાની લાલસાને કારણે જ અસંતોષનો વીંછી ડંખ મારતો રહે છે. એક સુંદર વાક્ય જોઈએ, **” ગમે તેટલી નદીઓનાં સ્વીકાર પછી પણ સાગર અતૃપ્ત જ રહે છે. ટનબંધ લાકડાંઓનાં ભક્ષ્ય પછી પણ અગ્નિ અતૃપ્ત જ રહે છે. અમાપ વિષયોના સેવન પછીય ઈન્દ્રિયો અતૃપ્ત જ રહે છે.”**
એવી જ રીતે માનવને તૃપ્તિનો ઓડકાર આવતો જ નથી. તેથી જ સંતોષ-અસંતોષનું દ્વંદ્વ ચાલુ જ રહે છે. માણસને અંતે શું જોઈએ? માત્ર છ ફૂટ જમીન! એ સમજાઈ જાયને તો ખરેખર આ દ્વિધાનો અંત આવે!
“સંતોષની લાગણી મનમાં થશે જે’દિ,
સાચું સ્વર્ગ પૃથ્વી પર લાગશે તે’દિ,
વ્યર્થ દોડવું શાને મૃગજળ પાછળ,
તૃપ્ત હશે મન, અસંતોષ ભાગશે તે’દિ.”
–ડૉ. રેખા શાહ
** “મોતી વેરાણા ચોકમાં”
આચાર્ય શ્રી વિજયરત્નસુંદરસૂરિ
(પા.નં.30)
[12/06, 5:27 pm] Jayshree Patel: NOG 005
વિષય – સંતોષ-અસંતોષ
વિભાગ ગદ્ય
💅 સંતોષ
“હજી ઉપર કર. ક્યાં ગયું તારાં હાથમાંથી જોર.” ગેલેરીમાં સંતાઈને આ દ્રશ્ય જોતાં સંકેત દ્રવી ઊઠ્યો.
સોસાયટીના એક માજીએ ઘરમાં જ કોરોનાને કારણે શ્વાસ છોડ્યો હતો. તેમને અંતિમધામે પહોંચાડવા શબવાહિની કે એમ્બ્યુલન્સનો ગામમાં દુકાળ હતો એટલે ભાડૂતી ટેમ્પો બોલાવવામાં આવ્યો હતો. સોસાયટીમાં તો ગ્રહણ લાગી ગયું હોય તેમ બધાં ઘરનાં દરવાજા બંધ હતાં.
પીપીઈ કીટ પહેરીને વહુ-દીકરો જેમતેમ કરીને માજીનાં શરીરને ટેમ્પામાં મૂકવાની કોશિશ કરતાં હતાં.
જે માએ દિકરાને હાથમાં ફૂલની જેમ સાચવ્યો તે માનું શરીર દીકરાથી ન ઝલાતા જમીન પર પટકાયું.
“બા…” દીકરાની પોક આખી સોસાયટીમાં ફરી વળી. સંકેતને આંખ સામે આખું બ્રહ્માંડ હલતું દેખાયું. તેણે દોડતા જઈ માજીનાં શરીરને ઊંચકીને ટેમ્પામાં મૂક્યું.
કંઈક કર્યાનો સંતોષ અનુભવતાં સંકેતના હાથ વહુ-દીકરા સામે નમ્રતાથી જોડાયાં.
©️ વંદના વાણી
[12/06, 5:27 pm] Jayshree Patel: *NOG SS 19*
*વિષય..સંતોષ* / *અસંતોષ*
*વિભાગ…ગદ્ય*
*શીર્ષક.. પરમ સંતોષ*
મનુભાઈ બે રૂમ રસોડાવાળાં મકાનમાં રહેતાં હતાં. લીલાબેન.. એમનાં પત્ની,બહુ મહત્વાકાંક્ષી. રોજ મનુભાઇને સંભળાવ્યાં કરે..કે” તમને બે પૈસા કમાતા જ નથી આવડતું. આ બાજુવાળા વિસાણી ભાઈએ કેવો બંગલો બનાવી નાંખ્યો? ગાડી લઈ લીધી.તમે હજુ ત્યાંના ત્યાં જ છો.”
મનુભાઈ જવાબમાં કશું બોલતાં નહીં. એમને પોતાની જીવનશૈલીથી સંતોષ હતો. એ કદી બીજાનું જોઇને સડસડાટ આગળ વધવામાં માનતાં નહોતાં. પરિશ્રમથી જે મળે એનો સંતોષ. સ્ત્રી સહજ સ્વભાવ હોય એટલે લીલાબેન બડબડાટ કર્યા કરે.આમને આમ જીવન ચાલ્યું જતું. એકવખત સવારમાં જ બે..ત્રણ ગાડીઓ વિસાણીભાઈનાં બંગલામાં આવી ગોઠવાઈ ગઈ.અને બંગલો સીલ કરી દીધો. આઠ કલાકની કડક પૂછપરછ બાદ એમનાં બે નંબરી ધંધાની પોલ ખૂલતી ગઈ. ધરપકડ બાદ કોર્ટમાં કેસ ચાલ્યો. સાત વર્ષની સજા થઇ. બધી જાહોજલાલી જાણે મૃગજળ થઈ ગઈ.મનુભાઇએ લીલાબેનને કહ્યું,”જો,આ અસંતોષનું પરિણામ. કદી ખોટાં રસ્તે ચાલવું નહીં. જે છે એમાં સંતોષ માની સુખી રહેવું.”
લીલાબેનને પણ સાચી વાત સમજવામાં આવી. અને પરમ સંતોષ થયો.
*કલ્પનાબેન* *ત્રિવેદી .સુરેન્દ્રનગર*
[12/06, 5:27 pm] Jayshree Patel: NOG SS
NG NO.0031
વિષય:-સંતોષ/અસંતોષ
વિભાગ:-ગદ્ય
પ્રકાર:-ટૂંકી વાર્તા
શીર્ષક:- ભાણું
રાતનું વાસી જમવાનું શેઠાણીએ પોતાને ત્યાં કામ કરતી મંગુને ટિફીનમાં ભરી આપ્યું.મંગુ તેથી રાજી થઇ ગઇ.મા ને જમવાનું લાવેલ જોઇ તેનાં બાળકો પણ રાજી થઇ ગયા.માએ પિરસેલ વાસી ભાણું પણ બાળકો ખૂબ આનંદ અને સંતોષથી જમ્યા.
બીજી તરફ શેઠાણીએ પોતાનાં દીકરા માટે દીકરાને ભાવતી અવનવી વાનગી જમવામાં બનાવી હતી.દીકરો જ્યારે જમવા બેઠો ત્યારે શેઠાણીએ ગરમા ગરમ વાનગીઓ થાળીમાં પિરસી.દીકરાને જમતો જોઇ શેઠાણીએ પૂછ્યું,”બેટા, જમવાનું ભાવે છે ને? બધું તારું મનપસંદ બનાવ્યું છે.” આ સાંભળી દીકરો બોલ્યો,” શું મનપસંદ જમવાનું તે કોથમીરની ચટણી તો બનાવી જ નથી.”
મેઘલ કિશોરભાઇ ઉપાધ્યાય ‘મેઘુ’ રાજકોટ
[12/06, 5:27 pm] Jayshree Patel: સાહિત્ય સરિતા(1)
NOG નંબર-0042
વિષય-‘સંતોષ-અસંતોષ’
વિભાગ-ગદ્ય
પ્રકાર-લઘુકથા
શીર્ષક-વહુ બની દીકરી
સુધાબેન તેનાં એકને એક દીકરા સમીરના લગ્ન તેની સાથે કામ કરતી સીમા સાથે કરાવ્યા તો ખરા પણ, મનમાં એક ડર હતો કે, પૈસાદાર ઘરની દીકરી અને કેરિયર ઓરિયન્ટેડ, અમારા ઘરમાં સેટ થશે! ભવિષ્યમાં કંઈ થયું તો જવાબદારી ઉપાડી શકશે?
રંગે-ચંગે લગ્ન પતાવી સમીર અને સીમા પોતાનાં કામ પર પૂર્વવત્ ગોઠવાવા લાગ્યા.
“મમ્મીજી, સાંજે રસોઈમાં શું બનાવીશું! મને એટલી સારી રસોઈ બનાવતા નથી આવડતું, શીખવશો?”
“હા બેટા, ચોક્કસ એક કરતા બે ભલા.”
રોજ સાંજની રસોઈ બનાવતા ધીરે ધીરે સીમા,સુધાબેનના હાથ નીચે તૈયાર થવા લાગી સાસુ-વહુનો મનમેળ મિત્રતામાં પરિણમ્યો.
એક સાંજે અચાનક ઘરમાં ચાલતા સુધાબેનનો પગ સ્લીપ થયો અને તે પડી ગયા. સીમા દોડતી આવી, “મમ્મીજી, તમે ગભરાવ નહીં હું તમને ડોક્ટર પાસે લઈ જઉં છું.”
થોડીવાર રહી ડોક્ટરે પગમાં ક્રેક હોવાને લીધે દોઢ મહિનાનું પ્લાસ્ટર આવવાનું જણાવ્યું. સજળ નેત્રે સુધાબેન બોલ્યા,”સીમા તું કઈ રીતે મેનેજ કરીશ! ઓફિસ,ઘર અને મારી સેવા.”
“બસ, આટલી નાની વાત! ઓફિસમાંથી મેં રજા લઈ લીધી છે, બધું થઈ જશે,ડોન્ટ વરી.”
‘દુઃખનું ઓસડ દાડા’ એ ન્યાયે દોઢ મહિનો ક્યાં વીતી ગયો તેની ખબર પણ ન પડી! સમયસર દવાથી માંડીને દરેક કાર્ય ખૂબ કાળજીપૂર્વક સીમાએ કરતા સાસુ-વહુનો મિત્રતાનો સંબંધ માં-દીકરીનાં સંબંધમાં પરિણમ્યો.
સુધાબેને સીમાના મમ્મીને ફોન પર વાત કરતાં કહ્યું, “જયાબેન,આજે એક સાચી વાત કહું !હું દીવો લઈને શોધવા જઉં તોય મને સીમા જેવી દીકરી ના મળે! સમજું અને પ્રેમાળ. સમીરના લગ્ન વખતનો ડર જાણે સુખના સંતોષમાં પરિણમ્યો. હવે કદાચ મને મૃત્યુ પણ આવે તો!” આટલું બોલતાં ગળે ડૂમો બાઝી ગયો અને ફોન મુકાઈ ગયો.
સુધાબેનને રડતાં જોઈ
વ્હાલ કરતા સીમાબોલી “ખબરદાર જો મરવાનું બોલ્યા છો તો! એવી વાત મને નહીં ગમે હાં.”
દિવાલ પર સમીરના પપ્પાના ફોટા પર ચડાવેલો સુખડનો હાર જાણે સંતોષની લહેરખી સાથે ઉડવા લાગ્યો.
પૂજા(અલકા)કાનાણી