ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ મા આજે સભ્યો ની પાંચ ગદ્ય રચનાઓ પ્રસિદ્ધ કરવામાં આવી છે.
વિષય : સવાર.બપોર.સાંજ.રાત
..સંપર્ક સૂત્રો…….
www.janfariyadnews.com
Email: prdpraval42@gmail.com
What’s up calling No : 9824653073
સર્જક,લેખકો : ઘનશ્યામ વ્યાસ,દીપિકા ચાવડા,પ્રવિણા કડકિયા(અમેરીક,)શીલા પટેલ, ડો.અનિરુદ્ધ વ્યાસ,
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
મુખ્ય નિર્ણાયક : જયશ્રી પટેલ
યુ ટ્યુબ ચેનલ : janfariyadnews
ન્યૂઝ પોર્ટલ : janfariyadnews
NOG SS No : 0013
પ્રકાર : ગદ્ય
વિષય: સવાર બપોર સાંજ
અમે ૬ ભાઈ બહેનો સવામણની રજાઈ
ઓઢીને સાથે સૂઈ જઈએ. વહેલી સવારે જેને નિશાળે જવાનું હોય એને અમારો ઘરઘાટી નામ દઈ ને ઉઠાડે. પણ ઉઠેતો છોકરાંઓ શાના? બા પણ
ઉઠાડે તો પણ હા હા કરે, પણ ઊઠે નહી.જ્યારે બાપુજીની એક હાકલ પડે તો ન ઉઠવા વાળા પણ ઉઠી જાય.દૂધ પીને નિશાળે.
કોઈ જવાબદારી જ નહીં.ખાય પી ને
જલસા.ખૂબ ખૂબ મજા કરી.
આવી અમારી સવાર અમે વર્ષો સુધી
માણી.
પછી જેમ જેમ બપોર ચડતી ગઈ એમ એમ જવાબદારી પણ વધતી ગઈ.માબાપની, ભાઈબહેનોની ,
આપણાં છોકરાઓની અને ઘરવાળીની.
આખી બપોર આપણી કમાવામાં અને
છોકરાઓને ભણાવવામાં જ ગઈ.
નસીબ સારા કે બાપદાદાના ધંધેજ
બેસવાનું હતું. છોકરાઓ પણ ભણીગણીને ક્યારે બપોરની સાંજ પાડી દીધી ખબર જ ન પડી.
પપ્પા મમ્મી હવે જિંદગીની સાંજ શરૂ થઈ ગઈ છે. આ પાસપોર્ટ અને આ ટિકિટ. બેનને ત્યાં અમેરિકા ફરીને આવો અને એની સુવાવડ પણ કરી ને પછી જ આવજો, એટલી વારમાં અહિયાં તમારી અને તમારા મિત્રો માટે એક બંગલો બનાવી રાખું છું. અમારી સાંજ અમારા છોકરાંઓ સાથે ખુબ જ
મસ્તાની રહી.ફરવાનું અને દીકરા દીકરીઓને ત્યાં રહેવાનું. એમને બધીજ
રીતે મદદગાર થવામાં સાંજ ક્યારે
પૂરી થવા આવી એની જાણ પણ
થઈ નહીં.
જેવી રાત પડી એટલે ઘણાં બધાં રોગો
એ અડ્ડો જમાવવાની કોશિશ કરી,પણ
પહેલેથી જ આચારસંહિતા પાળી હોવાથી એટલો વાંધો ન આવ્યો.
હવે તો આ રાત અમારી આધ્યત્મિક
થવા માંડી.રોજ ટીવીમાં જોઇને
રામદેવબાબાના યોગા કરવાના,પછી
સત્સંગ કરવાનો અને પૌત્રો અને પૌત્રીઓ સાથે ગપાટા મારવામાં ક્યાં
રાત વહી ગઈ ખબર જ ન પડી.
સોમવારે જ અમે અમારી ૪૬મી
લગ્નતિથિ ઉજવી,જેમાં સવાર,
બપોર,સાંજ અને રાતનાં
બધાં જ રંગ માણી લીધાં.
ઘનશ્યામ વ્યાસ “મામા”
******†********************************
NOG. SS NO : 0095
પ્રકાર :–ગદ્ય
શિષૅક :– નિરજાની સવાર
નિરજા ટ્રેનમાં સાપુતારા તરફ જઈ રહી છે. સવારનું સુંદર મનોરમ્ય , કુદરતી વાતાવરણ છે. પહાડીઓની વચ્ચે થી હરિયાળાં જંગલો, પર્વતો ની ટોચ પર જાણે રૂ નાં મખમલી બિછાનાં જેવા ઘટાટોપ વાદળો, પહાડોની વચ્ચેથી ખળખળ વહેતાં ઝરણાં અને એમાંથી મંદમંદ વહેતું સંગીત અને એમાં સાથ પૂરાવતાં આ વનરાજીમાં વસતાં કલશોર કરતાં પંખીઓ નો કિલકિલાટ ! બસ આવી જ હતી નિરજાનાં લગ્ન જીવનનાં શરૂઆત ની જિંદગી !
જેની નવા જીવનની સવાર આટલી સુંદર હોય એનાં જીવનનો મધ્યાહ્ન અને જીવનની સંધ્યા કેટલી મધુર હોય ! એની કલ્પના જ કરવી ઘટે.
પણ નિરજાનાં જીવનની સવાર સોનેરી કિરણો રૂપી સોણલાં સજેલી હતી તો મધ્યાહ્ન ખરેખર ધોમધખતા તાપ સમાન રહ્યો. નિરજાની નોકરીને કારણે કામ ખૂબજ વધારે રહેતું. ઘરનાં કામ તો આયાબેન પાસે કરાવી લેતી, પણ ઓફિસનાં કામ ને કારણે નિરજાએ ત્યાં વધુ સમય આપવો પડતો. એનાં પતિ ધીરેન ને આ જરાય નહોતું પસંદ. અને એનો સ્વભાવ શંકાશીલ થઈ ગયો. રોજ – બરોજનાં ઝગડા એ ગંભીર સ્વરૂપ ધારણ કર્યું અને ધીરેન એની દીકરી શ્રેયાને લઈને ઘર છોડીને દૂર દૂર જતો રહ્યો.
નિરજાનાં જીવનનો મધ્યાહ્ન સૂરજ જાણે અકાળે ડૂબી ગયો. અનેક મુશ્કેલીઓ વેઠીને વર્ષો વિતાવ્યાં. કેટકેટલા સંઘષૅ પછી એનાં જીવનમાં સ્થિરતા આવી હતી ! ત્યાંજ વીસ વર્ષો પછી આજે ધીરેનનો ફોન આવ્યો હતો. એણે નિરજાને કહ્યું,
“ નિરજા હું હવે જિંદગીનાં છેલ્લા દિવસો જોઉં છું. વધુ નહીં જીવું હું હવે ! માટે તું અહીં આવીને આપણી શ્રેયાને લઈ જા !” અને નિરજાનાં પગ તળેથી જમીન ખસી ગઈ. એ તાત્કાલિક ટ્રેનમાં નીકળી ગઈ.
સ્ટેશને ઊતરતાં જ ઝડપથી રીક્ષા કરીને દવાખાને પહોંચી. ધીરેનને જોતાં જ એની આંખોની પાંપણે અટકેલો અશ્રુનો ધોધ છૂટી પડ્યો. ધીરેને શ્રેયાનો હાથ નિરજાનાં હાથમાં મૂક્યો. બેઉની એક નજર થઈ,ધીરેનની નજર નિરજાનાં મુખ સામે જ હતી ને એનો હાથ નિરજાનાં હાથમાંથી નીચે પડી ગયો ! એનો જીવનદીપ બુઝાઈ ગયો હતો.
આજે આટલાં વર્ષો પછી નિરજાનાં જીવનમાં ખુશીએ દરવાજો ખખડાવ્યો એ પહેલાં તો જાણે એનાં જીવનમાં અંધારી રાતે પ્રવેશ કરી દીધો હતો. એનો સુહાગ છીનવાઈ ગયો હતો. જીવન જાણે અંધારી રાત જેવું બની ગયું ! કોઇ ઉજાસ કે ઉલ્લાસ નહોતો રહ્યો. શ્રેયા ને લઈને પાછી ફરતી નિરજા હવે જાણે આ અંધારી રાતની સફરમાં પણ શ્રેયા માટેનાં જીવનની સવાર શોધતી હતી!
દીપિકા ચાવડા
ભાવનગર.
*****************************************
NOG SS No : -0079
વિષય :સવાર સાંજ રાત
વિભાગ :ગદ્ય
મથાળું :સુહાનો દિવસ
સૂરજ દેખાયો, વિદાય થયો આ ઘટમાળ સતત ચાલ્યા કરે છે. જરાય
ખલેલ પડતી નથી !
બાળપણનું રંગીલું પ્રભાત થયું. જુવાનીની ભરબપોરે પોરો ખાવા બેઠી . વસંતની સુવાસ માણી ત્યાં તો સાંજ ઢળી ગઈ.
હાથતાળી દઈને સમય પસાર થઈ ગયો. શું જીવન માણ્યું ,કાંઈ પામી કે?
પછી બસ, આવ્યા, રેતીમાં પગલાં પાડ્યાં અને વિદાય થયા.
લાગે છે જીવન કેટલું લાંબું છે. આ જીવનની સવાર તો રમત ગમતમાં પૂરી કરી . બાકીના જીવનનું શું ? બપોરનાં ધોમધખતા તાપમાં , છાંયડો શોધી આરામ કર્યો.
હવે સંધ્યાકાળે આંખો ખુલ્લી રાખી
બાકીનું જીવન કલામય રીતે જીવવાની ખેવના છે. હર પળ સજાગ રહી એ દિશામાં કૂચ જારી છે. સહાય જગતનો નાથ કરી રહ્યો છે.
સૂર્યાસ્ત થાય તે પહેલાં થોડી ક્ષણો સંતોષનો શ્વાસ લેવાય તેવી અભિલાષા રાખી છે.
નિરાશા ન સાંપડે તેવી આશા.
પ્રવિણા કડકિઆ
અમેરિકા
****************************************
NOG SS No :- 0038
વિભાગ :- ગદ્ય
વિષય :- સવાર,બપોર,સાંજ,રાત
શીર્ષક :- ગામડાની સવાર
મસ્ત મજાની આંખને ઠંડક આપે એવી ને જાણે કુદરતનાં ખોળે રમતાં હોય એવો અહેસાસ કરાવતી હોય એવી તાજગીભરી , મધુર સંગીતમય સુંદર સવાર એટલે ગામડાની સવાર.
મને ગામડાની સવાર બહુ ગમે. અમે વેકેશનમાં ગામડે જઈએ ત્યારે ઘરની પાછળ આવેલી વાડીમાં ક્લબલ કરતા પારેવાનું મધુર સંગીત સાંભળવાનો સુંદર લ્હાવો હું ક્યારેય ન ચૂકું. સવારે ઓટલે બેસીને કુદરતનો એ સુંદર નજારો જોઈ મન ખુશ થઈ જાય.
બીજું સુંદર સંગીત જ્યારે ગાય, ભેંસનું દૂધ દોવાતું હોય ને ત્યારે સાંભળવા મળે….આંગણે સૂરજદાદા સવારી લઈ આવે એની સાથે જ પારેવા પણ ચણ ચણવા આવી જાય.ચકલી, કબૂતર જેવા અનેક પક્ષી ચણતાં જાય ને જે મસ્તી કરે એ જોવાની મજા કંઈક જુદી જ તાજગી આપે.
ઘરડાં બા દાદા મંદિરે આવતાં જતાં હોય ગૃહિણી માથે દૂધ ઉપાડી ડેરીએ દૂધ ભરવા જતી હોય. ખૂબ સરસ દ્રશ્ય હોય ગામડાની સવારનાં, શહેરની ધમાલભરી સવાર અનુભવ્યાં પછી ગામડાની ધમાલભરી પણ આંખને ઠંડક આપે એવી સવાર વધારે વ્હાલી લાગે.
બાકી જન્મ્યાં ત્યારથી જીવનરૂપી સવારની શરૂઆત થાય બપોર આવતાં તપવું પણ પડે ને જીવનની સાંજ અકળાવી મૂકે ને રાતના અંધકારમાં સમાઈ જવાનું હોય છે.
જીવનનો સવાર,બપોર,સાંજ ને રાતનો ક્રમ બધાએ નિભાવવો પડે છે.
✍️શીલા પટેલ ” આકાંક્ષા ”
ગાંધીનગર.
***********************************
NOG SS No : 0082
પ્રકાર: ગદ્ય
વિષય: સવાર બપોર અને સાંજ,
શીર્ષક: માતાની દિનચર્યા,
નિકેત બેટા ,
ચાલ સવારના 6 વાગ્યા છે
પપ્પા ઉઠી જઈ પૂજામાં બેઠાં છે
સાત વાગે તારે સ્કૂલે જવાનું છે, નાસ્તો તૈયાર છે, ફ્ટ ફટ નાહી લે,
મીરાં ,તું રોજ મોડી ઉઠે છે,
મમ્મી કૂકર મૂકી નાસ્તો ટેબલ પર મૂકી દોડતાં દોડતાં બધાંજ કામ ઘરના કરતાં
કરતાં એક શ્વાસે બોલી.પપ્પાને આજે ફેકટરીએ નવા ઓર્ડર માટે વહેલું જવું પડે તેમ હતું,
મમ્મી દરેકનાં સમયને જાળવવાનો પ્રયત્ન કરતી કરતી કિચનમાં દોડધામ કરી સમય સાચવતી હતી,
હું પથારીમા સૂતી સૂતી મમ્મીની સ્ફૂર્તિ અને કામ કરવાની ઝડપ જોયા કરતી હતી, પપ્પા પોતાના સવારનાં કામ પતાવી નીકળી ગયા, નિકેત પણ સ્કૂલે જવા નીકળી ગયો, હવે હું અને મમ્મી જ ઘરે હતા, હું મારા કામમાં વ્યસ્ત હતી,
મે મમ્મીને ક્યારેય નવરી પડેલ
મે જોઈ નથી, તે હંમેશા પોતાના કામમા વ્યસ્ત જ રહે,દાદા દાદી મારી મમ્મીને એક આદર્શ પુત્રવધૂની ઉપમા આપી વહાલથી જોતા,
એકવાર મારી મમ્મીને મે કીધુ કે મારે કોલેજમાંથી પર્યટનમાં જવાનું છે,
મમ્મી એ નાસ્તો વગેરે બનાવી દઈને મને જવા દીધી,
હું ચાર દિવસ પછી આવવાની હતી,
મારી બાજુમાં રહેતા જયા બેન એકદમ બીમાર પડી ગયાં, જયાબેનનો દીકરો અને દીકરી બન્ને પરદેશ રહેતાં હતાં,
મારી મમ્મી તરત દોડીને તેમને
ઘેર જઈને જયાબેનને દવાખાને દાખલ કર્યા અને સારું થયા બાદ તેઓ ઘેર આવી ગયાં, જયાબેન ને 4 દિવસ પછી રજા આપી, હું પણ પર્યટનથી પાછી આવી ગઈ,
ચાર પાંચ દિવસ પછી તેમનો
વિદેશથી આવેલ દીકરો અને જયાબેન મારે ઘેર આવ્યા, જયાબેનનો બાબો મારા મમ્મીને નત મસ્તક બની પગે લાગી ચોધાર આંસુડે રડવા લાગ્યો,
મારા મમ્મી મુંઝાઈ ગયાં કે આ કેમ રડે છે,પપ્પા પણ ત્યારે ઘરમાં હતાં,
જયાબેનનો બાબો ત્યાર બાદ
સ્વસ્થ બની બોલ્યો,”મેઘાબેન જો તમે મારી મમ્મીને દવાખાને લઇ જઇ એડમિટ ન કર્યા હોત તો મે મારા મમ્મી ગુમાવ્યા હોત”
ડૉ સાહેબે કહ્યું કે” જો તમે
તેમને સમયસર ન લાવ્યાં હોત તો તેમનું બચવું શક્ય ન હોત”
તમેજ મારા મમ્મીને જીવાડ્યા છે,
અને જયાબેનનાં બાબાએ
મમ્મીનાં હાથમાં કવર મૂકી
કહ્યુકે” જો તમે મારી મમ્મીને દાખલ કર્યા ત્યારે આ 20000 રૂપિયા ન આપ્યા હોત તો મારી મમ્મીની સારવાર ન થાત,
એમ કહી જયાબેન અને તેમનો બાબો આભાર માની ગયા, તેમના ગયા પછી મારા પપ્પા અને હું ખૂબ આશ્ચર્ય પામ્યા કે મમ્મી આટલા બધા પૈસા લાવી ક્યાંથી?
પપ્પાએ અચરજ પામી પૂછ્યું કે,”તે આ પૈસાની સગવડ કંઈ રીતે કરી?”
મમ્મીએ હસતા હસતા કહ્યું કે,”તમે મને જે પગાર હાથમાં આપતા હતાં તેમાંથી મે થોડા થોડા પૈસા તમારાથી છાના માના મારી પાસે ભેગા કર્યા હતાં,
અને રોજ હું ઘર ખર્ચમાં કાપ મૂકી પૈસા બચાવતી હતી, અને મારી દિવસચર્યાને તાલ મેલ આપતી હતી, પપ્પા ખૂબ ખુશ થયા અનેમુક્ત મને બોલ્યા, “શાબાશ મેઘા હું તારો પતિ અને મિત્ર તો ખરો પણ તું મારો પડછાયો છે.”
ડૉ અનિરુદ્ધ વ્યાસ
નડિયાદ