વિશ્વ માતૃભાષા દિવસ નિમિત્તે સાહિત્ય સરીતા ગ્રુપ ના મેમ્બરો લખેલી રચનાઓ નીચે મુજબ છે.
સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
મુખ્ય નિર્ણાયક : જયશ્રી પટેલ
યુ.ટ્યુબ.ચેનલ એડીટિંગ : મીનાક્ષી રાવલ
What’s up calling : 9824653073
YouTube : janfariyadnews
NOG SS No : 0051
પ્રકાર: પદ્ય
શીર્ષક: મને ગર્વ છે
શબ્દ : માતૃભાષા
મને ગર્વ છે,
મારી માતૃભાષા પર….
મને ગર્વ છે,
ભાષાશૈલી પર…
મને ગર્વ છે,
સાહિત્ય સરિતા પર…
મને ગર્વ છે,
મારી ભાષા ગુજરાતી પર…
મને ગર્વ છે
મારી સંસ્કૃતિ પર….
મને ગર્વ છે
મારી લેખન કળા પર….
મને ગર્વ છે
શબ્દાવલી પર…..
મને ગર્વ છે
સુંદર ભાષા જ્ઞાન પર…
મને ગર્વ છે
મનની મીઠી વાણી પર…
મને ગર્વ છે
મારા સાહિત્ય પુસ્તક પર…
મને ગર્વ છે
મને ગર્વ છે
મારી માતૃભાષા પર…
ઉર્વશી મહેતા
અમદાવાદ.
***************************************
NOG SS NO:079
શીર્ષક:માતૃભાષા
માતૃભાષા પ્રત્યે પ્રેમ અને આદર તો લોહીમાં હોય. ભલેને તમે ચંદ્ર યા મંગળ પર વસો !
યાદ રહે ,” એક વ્યક્તિનું આ નથી કામ સમુહનું જુઓ શુભ પરિણામ”.
“મા, માતૃભૂમિ અને માતૃભાષા “ અમર રહે.
પ્રવિણા કડકિઆ.હ્યુસ્ટન.અમેરિકા
**********************†***†****†********
NOG SS No – 0011
સાહિત્ય સરિતા
*વિશ્વ માતૃભાષા દિવસ*
*શીર્ષક: ગુજરાતી*
ગરવી ગુજરાતની ભાષા છે મીઠી ગુજરાતી,
ગુજરાતી જન બોલે ભાષા મીઠી ગુજરાતી.
થોડું અંગ્રેજી ને હિન્દી સાથે ગુજરાતી,
મિલાવટ વગરની ભાષા સુંદર ગુજરાતી.
આખા વિશ્વમાં પ્યારુ ને ન્યારું છે ગુજરાત,
ગુજરાતને વ્હાલાં વ્હાલાં લાગે સવાઈ ગુજરાતી.
એ ભાઈ ગુજરાતી ભુલાય આખા વિશ્વમાં રે ,
એવા આખા જગમાં છે, મારા ભાઈઓ ગુજરાતી.
ગરવી ગુજરાતની આ ધરા ખૂબ ગૌરવંતી,
જ્ઞાન વિજ્ઞાન સાથે વેપાર કરતાં ગરવા ગુજરાતી.
બોલે ગુજરાતી ને ભણે ભલે એ અંગ્રેજી,
સત્તર ભાષામાં વ્હાલી લાગતી ગુજરાતી.
ભાષા પ્યારી લાગે ગુજરાતી ને બોલો વટથી,
અનેરી ભાષા સૌથી બોલાતી ઝટપટ ગુજરાતી.
મનોજકુમાર પંચાલ
‘મન’ ©️
પાલનપુર
************************†*************†
NOG SS NO – 0037
વિભાગ – ગદ્ય.( વાર્તા )
વિષય – માતૃભાષા.
શીર્ષક – માતૃભાષાનો મહિમા.
નાના એવા ગામમાં એક ખૂબ સંસ્કારી કુટુંબ રહે. દાદા, દાદી, પપ્પા, મમ્મી, બેન અને નાનો સોહન. સોહન ખૂબ ચંચળ સવાર થતાં જ આંગણવાડીમાં જવાની ઉતાવળ કરે, ત્યાં સોહનને ખૂબ મજા આવે.પોતાના જેવા બાળકો સાથે નાચે-કૂદે ગેલ કરે.સોહન ખૂબ હોશિયાર હોવાથી, બધીજ પ્રવૃત્તિઓમાં પ્રથમ આવે તેથી બધાંને ખૂબ વહાલો.
સોહન પાંચ વર્ષનો થયો, માટે ઘરનાં બધાંજ સભ્યો હવે અભ્યાસ માટે ક્યાં મુકવો જોઈએ,એની ચર્ચા વિચારણા ચાલે છે.સોહનના પપ્પાના મત મુજબ સોહન ને શહેરની અંગ્રેજી મિડિયમ વાળી શાળામાં મુકવો જોઈએ.સોહનના દાદાજી કહે,”ના એ હજી નાનો છે,માટે અહિયાં આપણી પાસે રાખી અભ્યાસ કરાવશું.”દાદીજી કહે,” હું તો સોહન વિના ના રહી શકુ માટે અહીંયાની જ શાળામાં બેસાડો.”આ બધું રસોડામાં કામ કરતી સોહનની મમ્મી સાંભળે છે.
એજ સમયે ત્યાં સોહનનાં આંગણવાડી વાળા બહેન આવ્યાં.સોહનની મમ્મી બધીજ વાત વિગતે બહેનને કહે છે.અને એમનો અભિપ્રાય જણાવવાનું કહે છે.આંગણવાડી વાળા બહેન ખૂબ અનુભવી હોય છે.વળી સોહનને પણ સારી રીતે ઓળખે છે.એ બોલ્યાં,”સોહન હજુ નાનો છે,ભણવામાં તેજ છે.માટે આપલોકો જ્યાં મુકશો ત્યાં સારી પ્રગતિ કરશે.પરંતુ મારા અનુભવો પ્રમાણે કહું તો બાળકને ગુજરાતી શાળામાં પ્રથમ પાયાનું શિક્ષણ આપવું હિતાવહ છે. આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી હોવાથી, ઘર,વ્યવહાર,આસપાસમાં, બધીજ જગ્યાએ ગુજરાતી ભાષાનો ઉપયોગ કરીએ છીએ.જેથી બાળકને સમજવું,અભ્યાસ કરવો સરળ,અને સચોટ રહે છે.વળી આપણી ગુજરાતી ભાષાના નિષ્ણાતોનાં મત મુજબ, બાળકોને ‘પ્રાથમિક શિક્ષણ પોતાની માતૃભાષામાં આપવું જોઈએ ‘એવું સૂચવે છે.
ઘરનાં સર્વે આંગણવાડી વાળા બહેનની વાત સાંભળી વિચારમાં ડૂબી ગયાં. સોહનની મમ્મી કહે” બહેન આપની વાત ખૂબ ગમી.મારી પણ ઈચ્છા એવીજ છે.સોહન આપણી પાસે રહી, આપણી માતૃભષામાં શિક્ષણ મેળવે.આપણેજ આપણી ગુજરાતી ભાષામાં શિક્ષણ નહીં અપાવીએ તો એ ક્યારેય આપણી ભાષાનું ગૌરવ નહીં જાળવે.”
વહુની વાત સાંભળી દાદી બોલી ઉઠ્યા “અરે હા,પેલી કથાઓમાં પણ બાળકને પ્રાથમિક શિક્ષણ માતૃભાષામાં અપાવવાની વાત કહેવામાં આવે છે.શહેરોમાં વૃદ્ધાશ્રમ ખોલવા પડ્યા છે, એ વિલાયતી શિક્ષણની દેન છે. બાળકમાં સંસ્કારોનું સિંચન આપણી સાથે રાખીને જ પોતાની માતૃભાષામાં કરવું જોઈએ. સોહનના પપ્પા કહે “હું સોહનને દૂર કરવા નથી માગતો પણ આજના સમયમાં અંગ્રેજી શીખવું ખૂબ જરૂરી છે. સોહનના દાદા કહે “હા, તારી વાત તદ્દન સાચી છે, સમય સાથે ચાલવા અંગ્રેજી શીખવું જોઈએ પણ આપણો સોહન જાતે આગળ વધશે ઇતિહાસ સાક્ષી છે, ગુજરાતી ભાષામાં શિક્ષણ મેળવેલી વ્યક્તિ ક્યાંય પાછી પડી નથી. ગાંધી-સરદાર, મેઘાણી, અંબાણી, કવિઓ, કલાકારો સંતો વૈજ્ઞાનિકો.. હોય કે આપણી સરહદના ચોકી કરતા સિપાઈઓ, દેશ-વિદેશમાં આપણી ગુજરાતી ભાષાનું ગૌરવ વધ્યું છે.
આપણા ઋષિમુનિ પણ કહેતા “જો આપણે આપણી સંસ્કૃતિનું મહત્વ જાળવી રાખવું હોય તો બાળકોને વારસામાં માતૃભાષાનું શિક્ષણ આપો “બાળકને જેટલી જરૂર પોતાની માતાનાં દૂધની છે,”એટલી જ જરૂર માતૃભાષાની છે.
અંતમાં સોહનને ગામની પ્રાથમિક શાળામાં બેસાડ્યો, જેથી માતૃભાષામાં શિક્ષણ મેળવી શકે.
હેમલતા દિવેચા. જૂનાગઢ
*************†****************************
NOG SS NO : 0004
વિશ્વમાતૃભાષા દિવસે મારી માતૃભાષા ગુજરાતી પર કવિતા…ને ચાલો શીખીએ નવી કક્કાવારી રે….
ક*તો એ કલમનો,
ખ* ખડિયાનો તેમાં ઝબોળીને,
મે તો શરૂ કરી મારી ‘માતૃભાષા’
ગ*એ શુભારંભ ‘ગણેશનામ’
ઘ*માં મારા છે ‘ઘરમાં’ધમાધમ,
ચ* બેઠી ઝરૂખે “ચકલી”આનંદ પરમ્
છ* તો માથે ‘છત્રી’ઝીલે રીમઝીમ,
જુઓ કેવી મજાની છે આ મારી ’માતૃભાષા’
જ* તો દરિયામાં ‘જહાજ’વહેને,
ઝ*તેના પર ‘ઝંડો’લહેરે ને,
થાય ગર્વથી શિશ ઉપર મારું ને,
ટ* તો ‘ટમટમ’ તારા ઝબકે ને,
ઠ* તો બોરમાંના ‘ઠળિયા’નો,
ડ* એ ડમરૂ વાગે,
તાન ચઢે ‘માતૃભાષાને’,
ઢ* તો રમી મે ‘ઢગલા ‘બાજી ને,
જુઓ કેવી મજાની છે મારી’માતૃભાષા’,
પડ્યો ભાઈ ‘ણ’છૂટો જો જો કેવી મજા !
જોડાય શબ્દે તો’પણ,રણ અને ફેણ,’
બનાવી દે તે “માતૃભાષા”નો રણકાર,
ત* થી ગાંધીની ‘તકલી’ સ્મરે,
થ* તો ગૌ માતાનાં થાન તણો રે,
દ*થી ‘દરાખ’ મધથી મીઠી રે,
લાગે ત્યારે ‘માતૃભાષા’મિષ્ટી રે,
જુઓ કેવી મજાની થે મારી ‘માતૃભાષા’
ધ* થી ફરકે મંદિરે મંદિરે ધજા ન્યારી,
ન*થી નમણી ગુજરાતની નારી,
બને ‘માતૃભાષા કક્કાથી પ્યારી,
પ* તો ‘પતંગ ‘ચગે રંગબેરંગી ધાબે,
ફ* તો ‘ફરાકનો’ ને ફઈ મારી લાવે,
બ* તો હું ખાઉં ‘બરફ’નો ગોળો
મને બહુ ભાવે!
ભ*થી ભમે’ભમરડો’વીંટે દોરી રે,
મ*પૃથ્વીની સુંદર સૃષ્ટિ “મા”ની રે,
ય*થી યજ્ઞ ને કરે ‘યતિ’ પવિત્ર,
ર* ‘રામ’ ફરે ‘રથ’ પર ફરે સર્વત્ર,
લ* ભાઈ ‘લક્ષ્મણ’ તોબંધુથી વધું મિત્ર રે,
વ* તો ભારી ‘વજન’ વાળી,
મારી સર્વની માતૃભાષા રે,
બોલી જાણો ભાઈ’શ’ ‘શરણાઈ’નોને,
ષ* ‘ષટકોણે’ખૂણા બનાવે છ ને,
સ* ભાઈ ‘સસારાણાનાં’અંગે શ્વેત ફર રે,
હ* મારી ‘માતૃભાષા ભરે હરણ તણી રે,
જુઓ કેવી મજાની છે આ મારી’માતૃભાષા’!
ક્ષ*તો ‘ક્ષણે ક્ષણે’થાય અઘરો,
ત્ર* તો રાચે,શિવના ‘ત્રિશૂલ’ કેરો
જ્ઞ* તો ‘જ્ઞાન’વધારે ને માતૃભાષાને તારે,
કેમ વિસરાય ઉરેથી મારી ‘માતૃભાષા’,
ચાલો ન વીસરીને ને શીખીએ ને,
શિખવાડીએ..રે
માતૃભાષા તો આપણા સૌની રે..
સૌની રે..!
જયશ્રી પટેલ
( મુખ્ય નિર્ણાયક )
*****************************************
NOG SS NO:0029
શીર્ષક: મારા શબ્દો માતૃભાષા માટે
મારા શબ્દો..
આજ માતૃભાષા ગૌરવ દિવસ..
આજ આપણી ગુજરાતી ભાષાનું ગૌરવ કરવાનો દિવસ.
મારો ગુજરાતી કક્કો જ મારી ઓળખાણ છે.
ક્યારેક આપણે કક્કો બારખડી શીખ્યાં હતાં તો આજના અદ્યતન યુગમાં મોબાઇલમાંય ગુજરાતી માણી શક્યાં.
આખી ગુજરાતી ફેઇસ બુકનો હિસ્સો બની શક્યાં.
કેટલીક ભાષાનો એટલો મોટો પ્રભાવ આપણા ઉપર પડેલો છે કે આપણને અમિતાભ બચ્ચન સામે ઊભા રાખી દીધા હોય એવી લઘુતાગ્રંથિ આવી જાય.
જગતની બધી ભાષામાં આપણી માતૃભાષા પણ એક ગૌરવપૂર્ણ સ્થાન ધરાવે છે એવું શું કામ ગળે નથી ઉતરતું?
હા, વૈશ્વિક સ્તરે ઈંગ્લિશ જેવી સર્વમાન્ય ભાષા વાપરવી હિતાવહ છે. એવુંય નથી કે બીજી ભાષાનું મહત્વ ન રાખવું. પણ એને આપણા પર હાવી તો ન જ થવા દેવાય.
ગુજરાતી બોલતાં, લખતાં, કહેતાં સંકોચ શું કામ?
ન રાખો. ન રાખો. ન રાખો ને!
વિશ્વના કેટલા બધા પ્રદેશ હજી પોતાની જ પ્રાદેશિક ભાષા વટભેર વાપરે છે! કોઇને સમજાય કે ન સમજાય – એ એમનો પ્રશ્ન નથી..
પણ આપણે તો ઘરમાંય જ્યાં હજી તો નાનું બાળક પૂરું ગુજરાતીય ન શીખ્યું હોય ત્યાં અધકચરું ગુજિંગ્લિશ શીખવાડી દઇએ.
દા.ત. સ્ટમક ફુલ થઇ ગયું?
અરેરે!
આપણી માતૃભાષા તો સંપૂર્ણ શુધ્ધ શિખવાડો!
આ છેલ્લા કેટલાક પ્રવાહમાં એવી માનસિકતા જણાય છે કે ગુજરાતીની જોડણી કે વાક્ય સાચાં લખાય કે ન લખાય – અંગ્રેજી તો ફાંકડું જ આવડવું જોઇએ.
અને વર્ષમાં એક જ દિવસ ગુજરાતી અથવા જે તે માતૃભાષાને યાદ કરવાને બદલે રોજ બે-ચાર શબ્દો શુધ્ધ બોલવા- લખવા એ આપણી માતૃભાષાનું વધુ સન્માન નથી?
આ માત્ર મારો અંગત અભિપ્રાય છે.
જોકે હવે પાછું માતૃભાષાનું ચલણ અને એ જીવંત રાખવા માટેનું વલણ વધતું જાય છે એ પરમ આનંદની વાત. ઘણા સ્થાપિત સાહિત્યકારો, કલાકારો ગુજરાતી ભાષાના વપરાશ માટે આગ્રહ કરતા જણાય છે એ રાજીપો.
હું ગુજરાતી પહેલાં અને જન્મજાત
છું, વિવિધ ભાષાની જાણકાર પછી છું.
– લીના વછરાજાની.
**********************************
NOG SS NO: 0020
શીર્ષક:માતૃભાષા
માતૃભાષા મને મારી લાગે, પ્રાણથીએ એ પ્યારી લાગે,
મહોબતનો એ જામ લાગે, જામ ભરેલી પ્યાલી લાગે!
ગર્જના સાવજની કરતી ગુજરાતની એ પટરાણી લાગે,
નવજાતની એ લાલી લાગે, મને મા જેવી વ્હાલી લાગે!
જોશ ભરી જોશીલી લાગે, હોંશભરી હોશિલી લાગે,
ગામે ગામે નોખી લાગે,છતાંય એ પોતીકી લાગે!
અનન્ય અને ન્યારી લાગે,ફૂલોની ફૂલવારી લાગે, નિજાનંદની કેડી લાગે, વર વધુની છેડાછેડી લાગે!
બાળકશી માસૂમ લાગે, હસીના જેવી હસમુખ લાગે,
કાશી કાબા જેવી લાગે,મક્કા અને મદીના જેવી લાગે!
કહે “વલસાડી વાદળ” હેતની એ હેલી લાગે,ક્યારેક પ્રીત ઘેલી લાગે, સૌથી સારી સહેલી લાગે…!
_ભાવના પટેલ.”ગાંધીનગર.
***************************************
❤️❤️❤️માતૃભાષાનું દેવું❤️❤️❤️
ગીની’ઝ રેકોર્ડ્બુક માં પહેલો પ્રયત્ન થયો ત્યારે ૪૨૦૦ પાનાનું પુસ્તક હતુ જે સહિયારા સર્જનનાં ૫૦ પુસ્તકો માટે પુરતુ હતુ પણ તે પ્રયત્ન અસ્વિકૃત થયો.. અને બીજા પ્રયત્નની વાત “ખુદી કો કર ઇતના બુલંદનાં” ધોરણે ૧૦૦૦૦ પાના નો અપ્રગટ પ્રયત્ન હજી ગિની’ઝ બુકમા નિર્ણયની રાહ જોતો હતો તેને આંબવાનો અને તોડવાનો પ્રયત્ન વિચારાયો.
કોન્ફરન્સ કૉલ માં જ્યારે મુદ્દો મુકાયો ત્યારે કિરણભાઇએ “ડમી” તૈયાર કરી બધીજ સહાય કરીશની લીલી ઝંડી બતાવી “હું તમારા ઉત્સાહને વહેંચવા અને વેચવા તૈયાર છું” ત્યારે સૌ ખુશ હતા.લેખકો પર વિશ્વાસ મુકીને બેધડક પુસ્તક પ્રકાશિત કરવાનો શ્રેય એમના ફાળે જાય છે અમારે માટે મોટો પડકાર એ હતો કે અમારી પાસે જે સાહિત્ય હતુ તે જોડણી અને પ્રુફ રીડીંગ માંગતુ હતુ.જે કામ કિરણભાઈએ ઉપાડી લીધું ને અમારી, તમારી અને આપણી માતૃભાષાની અનોખી સફર શરુ થઇ ગઈ.
જેટલા અમેરિકામાં ગુજરાતી સર્જન કરતા હતા તે સૌ મિત્રોને એક ઇ મેલ મોકલ્યો અને બહુ જ ટુંકાગાળામાં મિત્રો એ તેમના અપ્રગટ અને પ્રગટ પુસ્તકો મોકલ્યા અને તેઓનાં માતૃભાષા પ્રત્યેનાં પ્રેમથી અમને સૌને તરબતર કર્યા…
હવે આ મહાગ્રંથનાં સર્જન ની ક્રિયા આરંભાઇ ત્યારે નામકરણ પહેલી જરૂરિયાત હતી. લાંબા મંથનોને અંતે મુખ્ય હેતૂ ઉપરથી જ નામ રાખવા સામે ક્યાંય વિરોધ નહોતો અને “સંવર્ધન માતૃભાષાનું”– અમેરિકન સર્જકોનું પ્રદાન સાથે જહેમતભરી યાત્રા શરુ થઇ દરેક પુસ્તકો વાંચવાનાં તેની શ્રેણી (વિભાગ) ફાળવવાની, શક્ય તેટલા વધુ સર્જકોને ઉજાસમાં લાવવાની ક્રિયામાં બ્લોગરો ખુબ જ ઉપયોગી થયા. અને જ્યારે લગભાગ નીચોવાઇ ગયાનાં તબક્કે ગીન્ની’ઝ રેકોર્ડ બુકમાંથી ૧૨૦૦૦ પાનાનાં પુસ્તક્નાં પુરાવા મોકલવાની મંજુરી આવી અને સૌ ફરી થી પ્રોત્સાહીત થયા.
આ પુસ્તક બૃહદ સ્વરૂપે ૧૦૦ જેટલા અમેરિકામાં ગદ્ય લખતા બ્લોગરો અને લેખકોની કૃતિઓ વાચક સમક્ષ લાવે છે જેમાં ઘણાં લેખકો સુયોગ્ય ગતિએ ઘણું ગુજરાતી સર્જન કરી રહ્યા છે..
હજી જ્યારે અમે ગિની’ઝ બુકની કસોટીએ ઉભા છીયે ત્યારે એટલું તો નક્કી છે ઈ.સ. ૨૦૧૬નું આ પહેલુ પુસ્તક હશે કે જેમાં ૧૨૫ કરતા વધુ પુસ્તકો હશે, જે પુસ્તકાલયો અને ગૃહપુસ્તકાલયોની શોભા બનશે. પ્રસ્તુત સાહિત્યની ગુણવત્તાની સાથે સાથે કેટલાય જુદા જુદા પ્રયોગોથી સર્જકોને સર્જન કરવા જરુરી સંશોધનો અને વિવિધ તાલીમો આપવાનો પ્રયત્ન થયો છે, પાલો આલ્ટોનાં હરિક્રીષ્ણ મજ્મુંદાર દાદા તો ત્યાં સુધી કહે છે કે પ્રજ્ઞાબેને તેમની “પુસ્તક પરબ” કમ “બેઠક”ને ગુજરાતી સંવર્ધનની પ્રાથમિક શાળા બનાવી છે. જ્યાં સામાન્ય વાચક લેખક બની સંવર્ધનનાં યજ્ઞને અતિ વેગે વધાવી રહ્યો છે..
ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાનાં ઘણાં સર્જકો આ કક્ષાએથી જ વધીને પોતાનું અદકેરુ સર્જન માતૃભાષાને ચરણે ધરી રહ્યા છે જેમાં શૈલા મુન્શા, પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ, વિશ્વદીપ બારડ, સરયૂ પરિખ, નવિન બેંકર, ધીરુભાઇ શાહ, ચીમન પટેલ, ડૉ ઇંદુબહેન શાહ, પ્રવીણા કડકિયા, હેમાબેન પટેલ, ગીતા પંડયા, ચારુલતાબેન વ્યાસ, મનોજ મહેતા, હિમંત શાહ અને વિજય શાહ છે. આમાનાં ઘણાં બ્લોગ જગત અને પુસ્તક સર્જનનાં ઝગ્મગતા તારલા છે.
પ્રજ્ઞાબેન કહે છે તેમ સતત અંગ્રેજી અને સ્પેનિશ નાં વાતવરણમાં ગુજરાતી રહેવુ અને લખવુ સહેલું નથી, વળી તે લખાણ ને ઓપિનિયન, કુમાર, અખંડ આનંદ કે નવનીત સમર્પણ જેવા સમૃધ્ધ સામાયિક સ્થાન પામવુ એ સ્વયં એક તપશ્ચર્યા અને સિધ્ધિ પણ છે., કલ્પના રઘુ, તરુલતાબેન મહેતા,ડૉ દર્શના વરીયા નાડકર્ણી, સાક્ષર ઠક્કર, જયશ્રી મર્ચંટ, પી કે દાવડા, પદ્મા કાન્હ,જયા અને હેમંત ઉપાધ્યાય, જયવંતીબેન પટેલ, મધુરિકા શાહ,ચંદ્રિકા વિપાણી, વસુબેન શેઠ,સ્વ મેઘલતાબેન મહેતા, ફુલવતી બેન શાહ, રશ્મી બેન જાગીરદાર, નિહારિકા વ્યાસ, કુંતાબેન શાહ, પદ્માબેન કનુભાઇ શાહ ડો દીનેશભાઇ શાહ, ડો મહેશ રાવળ તથા પ્રેમલતા મજમુંદાર જેવા સર્જકોથી ભરેલુ છે.કેલીફોર્નીયા–સાન્ફ્રાન્સીસ્કો આજે પણ પ્રજ્ઞાબેન સાથે વિદેશવાસી થયા પછીયે, પોતાના દેશ–પ્રદેશ અને સમાજ–સંસ્કૃતિની અવિસ્મૃત પરંપરામાં શ્વસતા રહીને “બેઠક”માં સર્જકો લખતા રહે છે જે ગૌરવની વાત છે.
આ પુસ્તક આવા સર્જકો ઉપરાંત રાજુલ કૌશિક ( બૉસ્ટન) , ડો લલિત પરીખ, ડૉ નીલેશ રાણા, હરનીશ જાની (પેન્સીલ્વીયા) , નટવર મહેતા પ્રીતિ સેનગુપ્તા, મોના નાયક, ધૃતિ સંજીવ ,મહેંદ્ર ભટ્ટ ( ન્યુ જર્સી) , ડૉ ચંદ્રવદન મિસ્ત્રી, વિનુભાઇ પટેલ, કેપ્ટન નરેંદ્ર ફણસે .સપના વિજાપુરા, ( કેલીફોર્નીયા)રેખા શુકલ ( શિકાગો), રેખા સિંધલ ( ટેનેસી) પ્રભુલાલ ટાટારીઆ ( ભૂજ) જયંતીભાઇ પટેલ (કરમસદ), રેખા પટેલ (ડેલાવર) નરેશ ડોડીયા ( જામનગર) નીલમ દોશી ( રાજકોટ) અર્ચના પંડ્યા ( અમદાવાદ), કાંતિભાઇ કરસાલા ( જેતપુર), હીના પારેખ “ મનમૌજી” (વલસાડ), જિતેન્દ્ર પાઢ ( નોર્થ કેરોલીના) જેવા લેખકોની કલમ થી સમૃધ્ધ છે.
પુસ્તકમાં ગદ્યની રમણીયતા અનેક રીતે વહેંચી છે.આ પુસ્તકમાં મુખ્ય ધ્યાન ખેચે છે. “સહિયારી સર્જકતા” આપણી ભાષાને કેન્દ્રમાં રાખીને શબ્દો અહીં પાંગર્યા છે પછી એ નવલકથા હોય, નિબંધો, વાર્તા સંગ્રહો, હાસ્ય લેખો, આસ્વાદો, નાટકો, હેતૂલક્ષી પુસ્તકો, પ્રાયોગીક કે નવતર લખાણો, અહી કરેલ ભાષા સંવર્ધન નાં નવતર પ્રયોગો પણ જેમ કે શબ્દ સ્પર્ધા..છબી એક સંવેદના અનેક અને “તસ્વીર બોલે છે”,જે ઘણા સર્જકોને સંશોધન કરવા પ્રેરશે એમાં કોઈ શંકા નથી .ટુંકમાં અહી લેખકો ક્યારેક રાગની વાત કરે છે તો ક્યારેક વિરાગની ક્યારેક કોઈ કાવ્યમૃતનું આચમન કરાવે છે તો ક્યારેક માનવીના મનને તાગવાનો પ્રયાસ, સર્વત્ર લેખકની નવી દ્રષ્ટિનો અણસાર પરખાય છે.દરેક લેખક શબ્દ અને ભાષામાં જીવ પરોવી નિખાલસ થયા છે.
હા આ પુસ્તક હીચકે ઝુલતા તો કદાચ નહીં વંચાય પણ ટેબલ ખુરશી ઉપર મુકીને જરુર વંચાશે.અને જો ગીનેશ બુકમાં આ પુસ્તકને સ્થાન મળશે તો ગુજરાતનું અને ગુજરાતી ભાષાનું આ પહેલું પુસ્તક વૈશ્વિક સ્તરે આદરણીય જાડુ પુસ્તક બનશે ( Thickest book of world)
Vijaybhai Shah Thank you so much:)
અમે તો આવ્યા ગિનિસ બુક માં…
પૂરો લેખ વાંચજો બધા લેખકોનો સમાવેશ જેમનું લખાણ પ્રગટ થયું છે મારા લખાણ માટે આભારી 😀😇 ખુશખબરી શેર કરીએ 🙏રેખા શુક્લ.અમેરિકા
*******†************************************************
વિશેષ નોંધ: આ મારો વ્યક્તિગત મત છે અને જરૂરી નથી કે બધા જ સહમત થાય. આપને યોગ્ય લાગે તો ચોક્કસ આગળ વધારજો અને સહમત ન હો તો પણ નાહકનો વાદ-વિવાદ ન કરવા નમ્ર વિનંતી.)
આજે વિશ્વ માતૃભાષા દિવસ પર એક અલગ જ વાત કરવી છે. આપણી માતૃભાષા માટે શક્ય હોય તો આપની દસેક મિનિટ જરૂરથી ફાળવજો. માતૃભાષા દિવસ વિશેની માહિતી મેં અગાઉનાં લેખમાં આપી જ છે જેની લિંક નીચે 👇 આપી છે પણ આજે ભાષાનાં જતનની વાત કરવી છે.
https://www.facebook.com/joshi.vaibhavi/posts/10164484330985018
કવિ નર્મદનું વાક્ય ચોક્કસ કહેવાનું મન થાય છે કે,
“મને ફાંકડું અંગ્રેજી ન આવડવાનો અફસોસ નથી
પણ મને કડકડાટ ગુજરાતી આવડવાનો ગર્વ છે.”
જો કે વર્તમાન સમયમાં આ વાક્ય ઉલટાવીને બોલવું પડે એવો ઘાટ છે. આપણી ભાષા પર આપણું પ્રભુત્વ હોવું એ ખરેખર ગર્વની વાત છે અને એનું મહત્વ અને ગરિમા જળવાય એ જોવાની જવાબદારી દરેકેદરેક ગુજરાતીની છે. આપણાં બાળકોને બીજું કઈ નહિ તો ભાષા અને આપણી સંસ્કૃતિનો અમૂલ્ય વારસો ચોક્કસ ભેટમાં આપજો.
આપણી માતૃભાષાનો વૈભવ તો જુઓ, જતી વખતે જતાં લોકોને પણ આવજો કહીયે છીએ અને ખારાં નમકને પણ મીઠું કહીયે છીએ. માણસે માણવું હોય, મહોરવું હોય, ખીલવું હોય, સર્જનાત્મક બનવું હોય તો જીવનરૂપી ક્યારીમાં માટી તો માતૃભાષારૂપી જ હોવી જોઈએ. આપણી ભાષા ખુબ જ સમૃદ્ધ છે અને બને એટલી એ વધારે ને વધારે સમૃદ્ધ થાય એ માટે આપણે બધા જ કટિબદ્ધ થઈએ એ જ સાચી ઉજવણી.
જેમાં શબ્દો સાંભળવા કાન તરસે અને જેનાં શબ્દો સીધા હૈયાને સ્પર્શે એવી મારી માતૃભાષાને મારાં કોટી કોટી વંદન..!!
વૈભવી જોશી. ઑસ્ટ્રેલિયા