GN_11-01-21
અરુણાબેન ત્રિવેદી
ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ સંચાલક,સભ્યો એ આજે ” ૨૦૨૧ વીતેલું વર્ષ,સમય સંજોગ, સંજોગવશાત” ગયા રવિવારે આપેલ વિષય અંતર્ગત લખેલ ગદ્ય રચનાઓ આજે પ્રસિદ્ધ કરવામાં આવી છે.આ વિષય ઉપર આવતીકાલ પ્રસિદ્ધિ નો છેલ્લો દિવસ..ત્યારબાદ નવા વિષય ઉપર ની લખેલી રચનાઓ નો આવતા સોમવાર સુધી પ્રસિદ્ધ થશે.ન્યૂઝ પોર્ટલ,વેબસાઈટ ઉપર પણ જોઈ શકાશે.અખબાર નિયમિત અપલોડ કરવામાં આવે છે.
NOG. સાહિત્ય સરિતા (૧)
NOG SS No. 0029
વિભાગ :- ગદ્ય
થીમ: વીતેલા વર્ષની યાદો
શીર્ષક : “શું કહેવું!”
“શું કહેવું!”
શું કહેવું! એક વર્ષ હાથતાળી આપ્યા વગર એ.. ગયું.
શું કહેવું! આટલાં બધાં વર્ષોમાં કોઈ હેન્ડ શેક કર્યા વગર નથી ગયું.
શું કહેવું! માનવજાતને મસમોટું સરપ્રાઈઝ એક ઝીણકું વાયરસ આપી ગયું.
શું કહેવું! પર્યાવરણને બદલે માનવને આવરણ જરૂરી થઈ ગયું.
શું કહેવું! આખી દુનિયાને લોકડાઉનમાં લોક કરતું ગયું.
શું કહેવું! ગંગા યમુનાને પ્રદૂષણમુક્ત કરતું ગયું.
શું કહેવું! વાતાવરણને દૂષણમુક્ત કરતું ગયું.
શું કહેવું! માનવજાતને ચેતવણી આપતું ગચું.
શું કહેવું! નવા વર્ષની આલબેલ પોકારતું ગયું.
શું કહેવું! બસ જીવનમૂલ્યોને શીખવાડતું ગયું.
-લીના વછરાજાની.
*********************†******** ***********
*NOG. સાહિત્ય સરિતા (૧)*
*NOG SS NO.-0036*
*વિભાગ – ગદ્ય*
*વિષય -વીતેલા વર્ષની યાદો*
*શીર્ષક -હૂંફ*
*હૂંફ*
સુનયનાબેનને જરા શરદી અને તાવ લાગતો હતો.નાકમાંથી પાણી પણ નીકળતું હતું. અગમચેતી વાપરી કોરોના ટૅસ્ટ કરાવ્યો અને… ઓહ ! કૉરોના રિપોર્ટ પોઝિટિવ આવ્યો.
પરિવારજનો ચિંતામાં પડી ગયાં. જો કે સુનયનાબેન થોડાં સમયમાં સંજોગવશાત સ્વસ્થ બની ગયાં. ઘરમાં વૃદ્ધ સસરા, પોતે પતિ-પત્ની, પુત્ર-પુત્રવધૂ અને પરી જેવી પૌત્રીનો પરિવાર-સંસાર હતો. દિલ મોટાં પણ મકાન નાનું હતું. સુનયનાબેને પોતાનો નિર્ણય સમજાવ્યો, ” હૉમ કોરોન્ટાઇન રહેવા કરતાં હું હોસ્પિટલમાં એડમિટ થઈ જાઉં. આ દૈત્યથી દાદા અને દીકરીને આપણે બચાવવા પડશે.” કચવાતા મને સ્વજનોએ નિર્ણય સ્વીકારવો પડ્યો.
હોસ્પિટલમાં સ્પેશ્યલ રૂમ રાખવામાં આવ્યો. બે બૅડ હતાં પણ દર્દી તો એક સુનયનાબેન જ હતાં. સારવાર સરસ અપાતી હતી પરંતુ મળતાવડા સ્વભાવનાં સુનયનાબેનને એકલું લાગતું હતું. તબિયત ઠીક થતી જતી હતી. એકાદ-બે દિવસમાં હોસ્પિટલમાંથી રજા મળી જશે એમ લાગતું હતું.
ત્યાં જ મોડી સાંજે 20-22 વર્ષનો નિસર્ગ બીજા બૅડ પર આવ્યો. તેને તાવ ભરેલો હતો. જરૂરી ઇંજેક્શન-દવાઓ આપીને વૉર્ડમાં મૂકી ગયાં હતાં.
સુનયનાબેનને તો વાતચીતનો સાથીદાર મળ્યો ,” આવ બેટા, તને જલ્દી સારું થઈ જશે; મારી જેમ જ.” નિસર્ગને તાવ અને દવાનું ઘેન લાગતું હતું.કહે, “માસી, મને બહુ ઠંડી લાગે છે. તમારું બ્લેન્કેટ મને આપશો ?” શિયાળાની ગુલાબી ઠંડી વાતાવરણમાં પ્રસરેલી અને એમાં પાછો તાવ હતો. સુનયનાબેને વિચાર્યું, થોડી ઠંડી મને પણ લાગે છે. પરંતુ તેમનામાં વાત્સલ્યભાવ ઉમટ્યો ઊભા થઈ પોતે જ પોતાનું બ્લેન્કેટ ઓઢાડી પીઠ પર હાથ ફેરવી આશ્વાસન આપી આવ્યાં. રાત્રિ શરૂ થઈ ગઈ જ હતી. બંને શાંતિથી સુઈ ગયાં.
સવારે નર્સનો ટહુકો સંભળાયો.”ગુડ મોર્નિંગ,કેમ છો?”
સુનયનાબેને “જેશ્રીકૃષ્ણ”કહ્યા અને નિસર્ગ તરફ પડખું ફેરવ્યું તો તે પણ આ બાજુ જ જોઈ રહ્યો હતો.
સુનયનાબેને પૂછ્યું, “કેમ છે બેટા, હવે ? રાત્રે ઊંધ તો સરખી આવી હતી ને ?”
નિસર્ગ તો આંખનો પલકારો પણ માર્યા વગર જોઈ જ રહ્યો હતો.નર્સની પાછળ જ પ્રવેશેલા ડૉકટરે નિસર્ગનાં પોપચાં પર હળવેથી હાથ ફેરવી આંખ બંધ કરી માથે ઓઢાડી દીધું.
અમદાવાદ
(સત્યઘટના પર આધારિત)
********************†**†****** *********
NOG SS No :- 001
પ્રકાર : ગદ્ય
શિર્ષક : વીતેલા વર્ષ ની યાદો, સંજોગાવશાત્
એ તો ગઈ હવે બસ,,ઇતિહાસ બની ગઈ..વર્તમાન સુધારવા યાદ રાખવા પૂરતા મુદ્દા તરીકે વાગોળીએ જેથી ભૂલો નું પુનરાવર્તન ના થાય..સ્વભાવગત સામૂહિક ભાવનાથી વ્યવસાયી હોવા છતાં નોન પ્રોફેશનલ સાહિત્યિક લેખકોને સંસ્કૃતિની જાળવણીનો ભાવ જાગૃત કરવા નીકળ્યો,શરૂવાત આરંભે શૂરા ની જેમ સારી થઈ પણ ક્યાંક સ્ત્રી સ્વભાવનું આનુવંશિક પણું,હું નો અહમ જેવો સ્વભાવ ટકરાયો ત્યાં દીવાલ બનાવી ઝાંપે બેસવાનું નક્કી કરેલ પણ ખોદેલા ખાડામાં પડવાનો વારો આવ્યો…ગયો કેપ્ટન બનવા પણ રમતવીર તરીકે ભાગ લેવાનો વારો આવ્યો.દરેક નો સ્વ સુંદર.વ્યક્તિગત ભાવ અને મારો સામૂહિક સ્વચ્છ સાહિત્ય પીરસવાનો ભાવ..બસ આ હરીફાઈ માં એકલો જાણે રે..એકલો જાને રે…પરિસ્થિતિ નિર્માણ થઈ સારું છે કે સ્વ અખબાર છે તો સાહિત્ય પીરસવા હાથ તો લાંબો કરવો પડતો નથી…લેખકો ની છબી થકી સ્વ અખબાર મદદથી ઉત્સાહ જળવાઈ રહે તે રીતે સ્વ સ્વભાવ થી ક્યારેક પર રહી લેખકને ગમતું કરી પણ મથી રહ્યો… માન.સન્માન..એવોર્ડ..હાર.જીત ના વિવાદો ટાળવા સૌ સરખા રહેં નો ભાવ સમતોલન કરવા અને સામૂહિક ભાવ જળવાઈ રહે તે હેતુથી માત્ર વિષય ઉપરના નવીન સાહિત્ય નો આગ્રહી બન્યો અને બનાવવાનો પ્રયત્ન કરી રહ્યો.. ખેર..આતો સાહિત્યની વાત….
૨૦૨૦ ઘણું શીખવી ગઈ..નવા જૂના સંબંધો થકી જાન્યુવારી થી સ્વપ્ન મહેલ બનાવતા બનાવતા ડિસેમ્બરના આયનામાં સંબંધોના સરવાળા કરવા બેઠો તો વાર્ષિક હિસાબોમાં અંતે ચારણામાં ઘણાં ચણાઈ ગયા અને રેતી બની સરકી જઈ કોઈક મન ગમતી સ્વ ની દુનિયામાં વિખરાઈ ગયા..સમ દુઃખીયા કંકર બની આથમતી સાંજ ની જેમ સાથે રહ્યા…..જેમ કોરોના નામક રોગ નવા રૂપ રંગ સાથે અસ્તિત્વ માં આવ્યો ને તબીબી વર્તુળ પણ જાગ્યા ત્યાંથી સવાર ની જેમ એકડો ઘૂંટવાનો શરૂ કર્યો અને કોઈ તબીબી ભણતરમાં પણ ના જોયું હોય તેવા અનુભવ સાથે ઝઝૂમી રહેલા જોવા મળ્યા….. અને રાજકીય,સામાજિક,આર્થિક, નવીન શરૂ થતી વિવાહિત,જિંદગીઓ ઉપર અવનવી સૂઝબૂઝ પ્રમાણે બદલાવ જોવા મળ્યા..જન જીવન હચમચી ગયું.બધું અસ્તવ્યસ્ત ભગવાન ભરોસે દરેક પરિવાર હાલક ડોલક પરિસ્થિતિમાં આવી ગયો..કોઈ અણસારની જેમ કોરોના એ ભલભલાને હચમચાવી દીધા..સોળે સાન, વીસે વાન,એકાવન વનમાં,અને સાઇઠે જાય(બુદ્ધિ)..તમામ વર્ગ ને ચિંતિત કરી નાખ્યાં..પ્રલયની અનુભૂતિનું જાણે પ્રથમ અનુભવ સમાન કોરોના નામક રોગ નું વાવા ઝોડું આખા વિશ્વ ને અસર કરી ગયું…કઈક માનસિક,શારીરિક આ રોગ ના બહાને આવી પડેલ પરિસ્થિતિ માં નિઃસહાય બની સગવડ,અગવડે સ્વધામ પહોંચી ગયા..જેના હાથમાં લાઠી તેનામાં દમ ની જેમ સત્તાધારી પક્ષ ના શાશકો,અધિકારીઓ ના વર્તન બદલાઈ ગયા અને સૌ પોતપોતાનું જીવ ની જેમ સંભાળવા બેસી ગયા..ભય,ભૂખ,ભ્રષ્ટાચાર મિટાવવાના બહાના હેઠળ આવેલ કહેવાતી હિન્દુ સત્તાધારીઓના વલણ બદલાયા અને સરકારી/આત્મ નિર્ભર બે ભાગમાં માણસો વહેચાઈ ગયા.લોક સંગીત, સાહિત્ય,કલાકારો,વિશેષ પ્રતિભા સંપન્ન લોકો છેતરાયા નો અહેસાસ.. પ્રત્યેક વર્ગ જાણે એક સરખી યાતના ભોગવતો હોય તેવો બેલેંસિંગ સમય જોવા મળ્યો..નવા વર્ષે સૌ સારા વાના થશે…બસ એક જ આશ..ધર્મ સ્થાનો પણ બંધ…માણસ નો મૂર્તિ સામે આસ્થાથી આજીજી કરવાના સ્થાનો પણ બંધ.. મન હળવું કરી ફરિયાદ કરવાનો આશરો પણ પોતીકા ઘર.પરિવાર બની ગયા…પોતાનામાં રહેલા માંહ્યલા ને ઓળખવામાં સૌ લાગી ગયા…માણસાઈ ની જાણે સામૂહિક પરીક્ષા હોય તેવું। અનુભવાયું….
બસ..હવે જે છે તેમાં જ નવા વર્ષ થી બધું ચલાવવાનું…જે હાથ માં તે બાથમાં, સાથમાં…જેવું છે તેવું..ચાલશે.ભાવશે…..એમ જ બસ. ૨૦૨૧ ની શરૂવાત નો પહેલો રવિવાર પણ જઈ રહ્યો છે..યાદ આવે બહેન હર્સિદા રાવલ ની પંક્તિઓ… એકલાં જ આવ્યા મનવા…. એકલાં જવાના….સાથી વિના…સંગે વિના… એકલાં જવાના
સૌ નો સ્વ સૂઝબૂઝથી સાથ સહકાર વર્તમાનમાં મળી રહે તે જ અભ્યર્થના……..
પ્રદીપ રાવલ..ગ્રુપ સંચાલક.આયોજક(ગાંધીનગર)
****************************** **********
NOG SS No:: 0078
વિભાગ ::ગદ્ય
વિષય ::વીતેલા વર્ષની યાદો
વ્યોમ અને ધૃતિ ના લગ્નને છ વર્ષ થઇ ગયા હતા. બંને જણની મુંબઈમાં સરસ નોકરી હતી. સુંદર ફ્લેટ, ગાડી બધું જ હતું.બસ શેર માટીની ખોટ હતી. ધૃતિનું મન મુંબઈમાં લાગતું ન હતુ.
ધૃતિ હંમેશા વ્યોમ ને કહેતી હતી, “વ્યોમ ચાલ ને અમદાવાદ જઇએ . મારે હવે નોકરી નથી કરવી. હાઉસવાઈફ બનીને શાંતિથી રહેવું છે. તું પણ તારી બદલી કરાવી લે. આપણે એકબીજાને સમય આપી શકીશું અને કદાચ આપણી ઈચ્છા પણ પુરી થાય.”
વ્યોમ ધૃતિ ને ખૂબ ચાહતો હતો.તેણે અમદાવાદ બદલી કરાવી લીધી. એક ફ્લેટ ભાડે રાખી લીધો. બંને જણ ખુશ હતા. વ્યોમ ખૂબ મહેનતુ હતો. અહીં નોકરીમાં પ્રમોશન મળતા જ તેમણે એક સરસ બંગલો બુક કરાવ્યો. હજી બંગલાનું કન્સ્ટ્રકશન ચાલતું હતુ. એકાદ વરસમાં બંગલો રેડી થશે. બધું જ સરસ ચાલતું હતું. એ દિવસે વ્યોમ, ધૃતિ ના આનંદનો પાર નહતો જયારે ખબર પડી કે ધૃતિ મા બનવાની છે. દિવસો વીતતા ગયા. ધૃતિ ને સાતમો મહિનો બેઠો. ખૂબ ધામધૂમથી બેબીશોવર કરવામાં આવ્યું. પછી ધૃતિ વડોદરા એના પિયર જતી રહી. તેને એપ્રિલ મહિનાની તારીખ આપી હતી.
માર્ચ 2020માં અચાનક જ કોરોના એ આપણી વચ્ચે એન્ટ્રી લીધી. બધા ખૂબ જ ડરી ગયા હતાં. ધૃતિનાનાં મમ્મી-પપ્પા, ભાઇ -ભાભી તેને ખૂબ સાચવતા હતાં. ડિલિવરી ની તારીખ નજીક આવતી હતી.21 એપ્રિલ 2020ના રોજ ધૃતિએ એક સુંદર દીકરીને જન્મ આપ્યો. માં દીકરી બંને એકદમ સ્વસ્થ છે.
જૂન મહિનામાં લોકડાઉનમાં છૂટ મળતા જ વ્યોમ લગભગ દર પંદર દિવસે રવિવારે વડોદરા તેમને મળવા જતો.અમદાવાદ માં વ્યોમ એકલો જ રહેતો હતો તેથી ધૃતિ ને તેની ચિંતા રહેતી હતી. ત્યારે વ્યોમ કહેતો હતો, “ચિંતા ન કર ધૃતિ, આપણને જુવાન લોકો ને કંઈ ન થાય. હું કાળજી લઉ છુ.અને હું તો પોતાની ગાડી લઈને આવુ છું.”
નવા બંગલાનું બાંધકામ પૂરું થઇ ગયું હતું. પઝેશન મળી ગયું હતું. ફર્નિચરનું કામ ચાલુ હતું. વ્યોમ,ધૃતિ એ નક્કી કર્યું હતું કે તેઓ નાનલી પરી ને લઈને સીધા નવા બંગલામાં જ રહેવા જશે. દિવાળી પછી ધૃતિ ને પરી સાથે વળાવવાની તારીખ પણ નક્કી થઇ ગઈ.
15,16 ઑગસ્ટ શનિ -રવિની રજાઓમાં વ્યોમ વડોદરા આવ્યો હતો. બધાંને મળીને સોમવારે સવારે ગાડી ડ્રાઈવ કરી અમદાવાદ પાછો ગયો. બે દિવસ પછી અચાનક વ્યોમ ને તાવ આવ્યો. હશે કંઈક એમ માની એ પેરાસિટામોલ ગળીને નોકરીએ જતો હતો. પછી અશક્તિ, શરદી, ખાંસી અને શ્વાસ લેવામાં તકલીફ થવા લાગી. રવિવાર આવતા સુધી તો તેની હાલત બગડી ગઈ. તેના કલિગ્સ મિત્રોએ તેને પ્રાયવેટ હોસ્પિટલમાં દાખલ કર્યો. વ્યોમ કોરોના પોઝિટિવ હતો.
અહીંયા વડોદરામાં ધૃતિના મમ્મી-પપ્પા તથા વ્યોમ ને મળવા આવેલા તેના કાકા -કાકી પણ કોરોના પોઝિટિવ થયા હતા. કોઈ ચમત્કારની જેમ ધૃતિ, પરી અને તેના ભાઇ-ભાભી એકદમ સ્વસ્થ હતા.
વ્યોમની ચિંતા બધાને કોરી ખાતી હતી. પંદર દિવસથી તે હોસ્પિટલમાં હતો.તબિયત બગડતી જતી હતી.તેના 90% થી વધારે ફેફસા ખરાબ થઇ ગયા હતા. તેને બાયપેપ પર મૂક્યો હતો. થોડા જ દિવસો માં સમાચાર આવ્યા કે હી ઇઝ નો મોર.
ધૃતિને માથે આભ તૂટી પડ્યું હતું. શું વિચાર્યું હતું ને પળવાર માં શું થઇ ગયું? આ નિર્દયી દુનિયામાં નાની પરી ને લઈને તે કોના સહારે જીવશે? કોને ખબર હતી કે થોડા દિવસ પહેલા જ બધાને મળીને ગયેલો વ્યોમ ફરી ક્યારેય દેખાશે નહી.
(આ એક સત્યઘટના છે )
વંદના દયાળ (સુરત )
***************†************** ************
NGO. સાહિત્ય સરિતા ( ૧ )*
*NOG SS No – 0039*
*વિષય – ગદ્ય – આલેખન*
*શીર્ષક — સંજોગોવસાત*
*તારીખ – ૩-૨-૨૦૨૧*
*રવિવાર*
*શબ્દો– ૩૦૦*
નાની હતી ત્યારે ફૂલ ગુલાબી ઝૂલ ઝૂલ વાળું ફ્રોક પહેરવાની બહુ મનસા હતી,
પણ સંજોગોવસાત એ શક્ય ના બન્યું
અને હું મોટી થઈ ગઈ….
સરસ બંગડીઓ, માળા, બુટ્ટી ( ખોટા જ )જોઈને વિચારતી, આવું બધું મને ક્યારે મળશે? પણ મા બાપ બિચારા શું કરે? ચાર ભાંડરડા,દાદા અને મા બાપ.પપ્પાને નોકરી અને એક રૂમ ઓસરીનું ઘર. સંજોગોએ એ મનસાઓ મનમાં જ ભંડારી દીધી…
બધાં છોકરાં સ્કૂલે સાયકલ લઈને જતાં, મને પણ બહુ ઈચ્છા હતી સાયકલ ચલાવવાની, શીખવાની… ભાડાની ક્યારેક કોઈ ભેરુ લાવે તો એકાદ વાર આંટો મારવા આપે પણ એમ હું ના શીખી શકી….
એક દિવસ હું મોટી થઈ ગઈ.મેટ્રિક પાસ થઈ ગઈ.પપ્પાએ ધાર્યું હોત તો સંજોગોવસાત મને આગળ કોલેજ ના કરાવી શક્ત. પણ અહીં એમણે સંજોગોને બાજુમાં હડસેલયા અને મને ગ્રેજ્યુએટ બનાવી.
અડતાલીસ વર્ષો પહેલાં સામાજિક ડર ને કારણે મને પ્રેમલગ્ન કરવાની પરવાનગી ના આપી અને સંજોગોવસાત મિત્રોના સહકારથી આર્યસમાજમાં સાદાઈથી લગ્ન કર્યાં.
સમય જતાં બંનેના મા બાપે બોલાવ્યાં પણ લગ્નના નામે સંજોગોના કારણે કંઈ જ ન આપ્યું
મારા પતિને બહારગામ ટ્રાન્સફરેબલ જોબ અને ત્રણ બાળકો એટલે સંજોગોવસાત હું નોકરી ન કરી શકી.
આખી જિંદગી સંજોગોને આધિન રહી, રહેવું પડે, રહેવું જોઈએ.પણ સંઘર્ષ બહુ ખેડયો.
બાળકોનો અભ્યાસ પૂરો થઈ ગયા પછી ધીમે ધીમે બધું થાળે પડશે એવું લાગ્યું પણ એન્જિનિયરિંગના છેલ્લા વર્ષમાં ભણતા દીકરાને ડિપ્રેશન અને પછી સ્ક્રીઝોફેનિયા થયો. સંજોગોવસાત એના લગ્ન ના કર્યા.નાના દીકરાના લગ્ન થયાં, નાની દીકરી જન્મી એને ત્યાં. પતિ નિવૃત્ત થયા.મોટા દીકરાની ટ્રીટમેન્ટ વીસ વર્ષથી ચાલુ જ પણ હવે સારું હતું.
વિચાર્યું કે હવે શાંતિથી જીવીએ પણ ઈશ્વરને મંજુર ના થયું.પાંત્રીસ વર્ષની ઉંમરે નાના દીકરાને હાર્ટએટેક આવ્યો અને ગુજરી ગયો.
નિવૃત્ત થવા ઇચ્છતા અમે હજુ પ્રવૃત્ત છીએ, જવાબદારીઓ વધી છે, સંજોગો સામે બાથ ભીડીને લડી રહ્યાં છીએ.
આખી જિંદગી સંજોગો પ્રમાણે વિતાવી, હવે કોરોના શું ચીજ છે?
આપી દે ઈશ્વર, જેટલા તાપ અને પછડાટો આપવી હોય એટલી.દેહ છે ત્યાં સુધી બધું ખમી લઈશ.
*પ્રફુલ્લા”પ્રસન્ના”*
*****************†************ ********””””””
ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ લેટેસ્ટ સમાચારો.
[1/10, 10:37 PM] Pradip Raval: “૨૦૨૧ નું વર્ષ,,પ્રેમભાવ,,,બદલાતી જીવન શૈલી”…ગયા રવિવારે રાત્રે ૧૦ વાગ્યા પછી આપેલ વિષય ઉપર ખૂબ સુંદર,ભાવાત્મક,સત્ય ઘટના આધારિત,,વિષય ના પેટ વિભાગો ને પસંદ કરીને ખૂબ સુંદર પદ્ય,ગદ્ય,લેખ,વાર્તા. ગ્રુપ ના સન્માનીય માયા દીદી,,દાદી શા..મામા…પ્યારે અને સૌ સભ્યો,મારા સહિત રચનાઓ ગ્રુપ માં મૂકી છે….ખૂબ ઉત્સાહ જનક રીતે છેલ્લે છેલ્લે સમય સુધી માં પણ ગ્રુપ ના સભ્યો રચનાઓ મૂકી સર્જક ની સામૂહિક સાહિત્ય પાઠશાળા ને શોભાવવા ખૂબ રસ બતાવી રહ્યા છે જે આપણા સૌ ના માટે આનંદ ની વાત છે…આજે મારા ઘર ના જયશ્રી પટેલ ( નિર્ણાયક,દાદી શા) અતિથિ બન્યા અને તેમની સાથે સાહિત્યિક વાતો,તેમનો અનુભવ,આપના સભ્યો ના લેખન બાબતે ના તેમના આંતરિક ભાવો બાબતે ખૂબ રસપ્રદ ચર્ચા થઈ..ખરો આનંદ તો ત્યારે થયો કે સવારે ૭ વાગે તેઓ માત્ર સાહિત્ય ના કામે બરોડા થી અમદાવાદ આવ્યા અને વ્યસ્ત હોવા છતાં તેમને આપની રચનાઓ ને ચેક કરી મને ફોટા સાથે પ્રસિદ્ધિ માટે સમયસર મોકલી આપી તેમજ આજે રચના મોકલવાનો છેલ્લો દિવસ હોવાથી તેમને તેમની રચના પણ સમયસર ગ્રુપ માં પોસ્ટ કરી….૪૦ વર્ષ થી વધારે એક્શન નો અને સાથે સાહિત્ય ની અનુભવ અને આ ઉંમરે પણ આટલા વ્યસ્ત રહી કૌટુંબિક જવાબદારી પણ એટલી ચુસ્તતા થી સંભાળી સાહિત્યિક સંબંધો માં પણ ઓતપ્રોત રહેવું…સાથે સાથે પોતાની સાહિત્યિક પ્રગતિ મંપં પરોવાયેલા રહેવું……આપના ગ્રુપ નું ગૌરવ છે કે આવી વ્યક્તિ નિસ્વાર્થ પણે પોતાના ગુરુ માયા દીદી ની પણ આમન્યા સાથે ગ્રુપ ના સૌ સભ્યો ને સ્વચ્છ સાહિત્ય નું શિક્ષણ પણ આપી રહ્યાં છે…દાદી શા ને નત મસ્તક…..સંચાલક..પ્રદીપ રાવલ
[1/10, 10:47 PM] Pradip Raval: હવે ગ્રુપ માં રચનાઓ મૂકવાનો સમય પૂર્ણ થયેલ જાહેર કરું છું…
નવો વિષય છે….” ઉત્તરાયણ…,મીઠું (ખારાશ)…,(સગપણ (સગાઈ,છૂટાછેડા)…
ઉપરોક્ત પ્રથમ વિષય તાંજેટર માં આવી રહેલ ઉત્સવ નો છે…બીજો વિષય મીઠું..(ખારાશ)..સંબંધો,,સામાજિ ક જીવન ના પ્રસંગોચિત છે…ત્રીજો વિષય આપની સામાજિક પરિસ્થિતિ ને અનુલક્ષી ને આપવામાં આવ્યો છે… જેથી સભ્યો ને લખવામાં સરળતા રહે.
ઉપરોક્ત વિષય તા.૧૭/૧/૨૧ રવિવાર રાત્રે ૧૦ વાગ્યા સુધી માં પદ્ય,ગદ્ય૩૦૦ શબ્દ સુધી વાર્તા,લેખ,માઇક્રો ફિક્શન,,હાઈકુ, સાયજીકી…સાહિત્યિક લખવા આપવામાં આવે છે…જે આપ્યા મુજબ ફોર્મેટ માં ભૂલ વગર શબ્દ કોષ સાથે રાખીને લખવાનો આગ્રહ પણ નિર્ણાયક તરફથી રાખવામાં આવે છે…
આયોજક.સંચાલક. પ્રદીપ રાવલ
[1/10, 10:48 PM] Maya Desai.Bombay.MeM.NOG: સરસ વિષય
[1/10, 10:53 PM] Pradip Raval: મારા મુકેલ પ્રસ્તાવ ૨ ઉપર કોઈના પણ પ્રતિભાવ આવ્યા નથી એટલે હું ગ્રુપ માં વિષય બહાર ની કોઈપણ બિન જરૂરી પોસ્ટ કોઈએ પણ ગ્રુપ માં મૂકવી નહિ..દાદી શા એ આપેલ સૂચના નું આપણે સૌ એ પાલન કરવું..આ બાબતે માયા દીદી ,પ્યારે(જય કાંત ભાઇ તેમજ હું પોતે સહમત છું.અને એકરાર પણ કરિયે છીએ..
પ્રસ્તાવ ૨ ઉપર મત અને પ્રતિભાવ આપવાનો સમય પણ અહી પૂર્ણ થયેલ જાહેર કરું છું…
સહકાર બદલ આભાર..