“એક નાની પહેલ તો કરી જુવો
“એક સામાન્ય પેન્ટ અને શર્ટ પહેરીને એક વ્યક્તિ તેના લગભગ ૧૫ થી ૧૬ વર્ષના દીકરા સાથે મોટી હોટલમાં પ્રવેશ કરે છે. બંને જગ્યા જોઈ ને ખુરશી પર બેસે છે. ખુરશી પર બેસે છે એટલે તેને જોઈને એક વેઈટર તેઓ પાસે જાય છે અને એકદમ સ્વચ્છ પાણીના બે ગ્લાસ તેમની સામે રાખે છે અને તેઓને પૂછે છે નમસ્કાર સાહેબ, તમારા માટે શું લાવું?
તે માણસ એ જવાબ આપ્યો કે મેં મારા દીકરાને વચન આપ્યું હતું કે જો તો દસમાં ધોરણમાં સારા માર્કે પાસ થઈ જઈશ તો હું તને મોટી હોટલમાં જમવા માટે લઈ જઈશ. આજે મારા દીકરા એ એનું વચન પૂર્ણ કર્યું છે, અને તે માત્ર દસમા ધોરણમાં ઉત્તીર્ણ નથી થયો તે તેનો બોર્ડમાં પણ નંબર આવ્યો છે. એટલે તમે કૃપા કરીને તેના માટે અહીંની સ્પેશિયલ થાળી લઈને આવો.
વેઈટરે પૂછ્યું, ઓકે તમારા દીકરા માટે હું અહીં ની સ્પેશિયલ પંજાબી થાળી લઈને આવું છું, તમારા માટે શું લઈને આવું? તે માણસ ફક્ત ઈશારો કરીને કશું નહીં લાવવા માટે વિનંતી કરી.
વેઇટર નું ધ્યાન તે માણસ એ પહેલા શર્ટ માં પડ્યું, શર્ટનો કોલર ઘસાઈ ઘસાઈને સહેજ ફાટી ગયો હતો. વેઇટરને એ ભાઈ ના કપડા તેમજ તેની વાતો સાંભળીને એવું જ લાગ્યું કે તે ભાઈ ની આર્થિક પરિસ્થિતિ નબળી હશે તેમ છતાં દીકરા માટે થઈને તેઓ મોટી હોટલમાં દીકરાને જમાડવા માટે આવ્યા હતા.
આ દ્રશ્ય જોઈને વેઈટર ભાવુક થઈ ગયો અને તે હોટેલના માલિક પાસે ગયો અને આખી વાત માલિકને જણાવી, સામાન્ય રીતે કોઈ મોટા હોટલમાં ડિસ્કાઉન્ટ પણ નથી હોતું એવામાં આ હોટલના માલિકે તે વેઈટર ની વાત સાંભળીને કંઇક અલગ પ્રકારનો જ નિર્ણય લીધો.
તેને વેઇટરને કહ્યું, હમણાં એ ટેબલના ઓર્ડરને લઈને ટેબલ પર ન જઈશ, અને તે ટેબલ પર એક કેક લઇને પહોંચ એટલામાં હું પણ ત્યાં આવું છું.
અચાનક જ વેઈટર ટેબલ પર કેક લઈને જાય છે એટલે પેલા માણસે આશ્ચર્યચકિત થઇને વેઇટરને કહ્યું અમે આ કેક નો ઓર્ડર નથી કર્યો તમારી કંઈક ભૂલ થતી લાગે છે.
એવામાં જ હોટલના માલિક આવ્યા અને તેને જણાવ્યું સાહેબ આમાં અમારી કંઈ જ ભૂલ નથી થતી, તમારા દીકરાની ઉપલબ્ધિ વિશે મને વેઈટરે બધી વાત જણાવી એટલે આ કેક તેમજ આજની આ સાંજ અમે તમારા માટે યાદગાર બનાવીશું. કેક આવ્યાના થોડા જ સમય પછી ટેબલ શણગારી દીધું, અને દીકરા ની સફળતાની ઉજવણી કરી.
પછી હોટલના માલિકે પૂછ્યું, તમારા ઘરેથી બીજું કોઈ નથી આવ્યું? પેલા માણસે કહ્યું મારી પત્ની ઘરે છે.
હોટલના માલિકે તે માણસને હોટલની સ્પેશિયલ થાળી પાર્સલ કરી અને મોટી મોટી ત્રણ થેલીઓ આપી તેમજ સાથે દીકરાને એક સુંદર મજાની સોગાદ પણ આપી. દીકરો આ બધું જોઇને એકદમ ખુશ થઈ ગયો. અને તે હરખના આંસુ સાથે ઘરે ગયો, ઘરે ગયા પછી દીકરો અને તેના માતા-પિતાએ સાથે મળીને ભોજન કર્યું બધા લોકો એકદમ ખુશ થઈ ગયા હતા.
ખાસ કરીને હોટલના માલિકનું આવું અભૂતપૂર્વ વર્તન જોઈને દીકરો ખૂબ રાજી થઈ ગયો હતો.
ધીરે-ધીરે સમય પસાર થતો ગયો, દીકરો પહેલેથી જ ભણવામાં હોશિયાર હતો તે ભણી ગણીને મોટો અધિકારી બની ગયો. અને થોડા સમય પછી દીકરો પોતાના શહેરમાં કલેકટર તરીકે આવ્યો. તેણે આવીને સૌથી પહેલા એ હોટલમાં સંદેશ પાઠવ્યો કે કલેકટર સાહેબ આજે રાત્રે આ હોટલમાં જમવા માટે આવશે.
હોટેલના માલિક આ વાત સાંભળીને ખુશ થઈ ગયા અને તરત જ એક ટેબલ ને ખુબ જ સરસ રીતે શણગારી દીધું. અને કલેકટર સાહેબ રાત્રિનું ભોજન આ હોટલમાં કરવાના છે આ સમાચાર મળતા જ તે હોટલ ગ્રાહકોથી ભરાઈ ગઈ હતી.
પરંતુ કલેકટર સાહેબ માટે એક ટેબલ ખાલી રાખવામાં આવ્યું હતું, પોતાના સમય અનુસાર કલેકટર સાહેબ તેના માતા-પિતા સાથે હોટલ પહોંચ્યા એટલે હોટલના માલિક સહિત હોટેલના તમામ સ્ટાફ કલેકટર સાહેબ નો સન્માન કરવા માટે ઉભો થયો.
હોટલના માલિક ખુદ તેના ટેબલ પર આવ્યા અને તેને પુષ્પગુચ્છ આપીને તેને ઓર્ડર આપવા માટે વિનંતી કરી.
ત્યારે એ નવયુવાન કલેકટર એ પોતાની જગ્યા પરથી ઊભો થઈને હોટલના માલિક તેમજ વેઈટર સામે નમી ગયા, અને કહ્યું કદાચ તમે બંને લોકો મને નહીં ઓળખી શક્યા હોય પરંતુ હું એ જ છોકરો છું જેના પિતાએ એક થાળી નો ઓર્ડર તો કર્યો હતો પરંતુ બીજી થાળી લેવા માટે પૈસા નહોતા અને એ સમયે તમે બંને માનવતા નો સાચો દાખલો રજૂ કરીને મારા દસમા ધોરણમાં પાસ થવાની ખુશીમાં મને એક અદભુત પાર્ટી આપી હતી અને તમે મને હોટલની સ્પેશિયલ થાળી પાર્સલ કરીને પણ આપી હતી.
આજે હું કલેક્ટર બની ગયો છું પરંતુ એ રાત્રી મને આજે પણ યાદ છે, અને આજે હું તમને બધાને પાર્ટી આપું છું અહીં જેટલા ગ્રાહકો છે તેમજ જેટલો સ્ટાફ છે તે બધા લોકોના બિલ આજે હું આપીશ. અને તમને એક બેસ્ટ સીટીઝન થી સન્માનિત પણ કરવામાં આવશે.
વાત માત્ર થાળીની નથી, આ વાત તમારી સાથે શેર કરી છે તેમહત્વનો ઉપદેશ આપીને જાય છે કે આપણે જે સમાજમાંથી આવ્યા છીએ એ સમાજ મા ઘણા એવા લોકો છે જે ગરીબ લાચાર પણ છે. અને આ ગરીબ અને લાચાર વ્યક્તિઓને ક્યારેય મજાક ઉડાવવી ન જોઈએ પરંતુ ઊલટું તેની પ્રતિભાને માન આપવું જોઈએ, અને તેને પ્રોત્સાહન આપવું જોઇએ.
તમારી નાની એક પહેલ ને લીધે એવું પણ શક્ય બને કે તમારી ઉદારતાને લીધે કોઈપણ છોકરો કે છોકરી આગળ વધીને તેના લક્ષ્ય સુધી પહોંચે તો આપણા સમગ્ર સમાજને લાભ કરી શકે છે.
*બાળવાર્તા નં ૩૫*
*વરૂની ઉદારતા*
અમે નાના હતા ત્યારે વરૂ અને બકરીના બચ્ચાની વાત બહુ જ સાંભળતા તેમાં વરૂ એટલે લુચ્ચું પ્રાણી એમ કહેવાતું..બધા પ્રાણીઓને ભગવાને જુદો જુદો સ્વભાવ આપેલો છે બધાને જુદા જુદા ગુણો આપેલા છે..ને બધાના જુદા જુદા રહેઠાણ પણ આપેલા છે. એકવાર જંગલમાં બધા પ્રાણીઓ પોતપોતાના રહેઠાણ બહાર પોતપોતાના કુટુંબીઓ સાથે બેઠા છે.બધા પોતપોતાના બચ્ચાંને રમાડી રહ્યા છે.તમને ખબર છે સિંહ માટે કહેવાય કે સિંહ કે સિંહણના બચ્ચાં હંમેશાં પોતાની માની આસપાસ જ ફરેને સિંહણ શિકાર કરી લાવે ને તેને ખવડાવે તેઓને ભરડું અથવા સરાયું કહેછે.તેઓ બહુ જ ખુંખાર હોય છે.એવું પણ કહેવાય છે કે સિંહણનું દૂધ સિંહના બચ્ચા જ પચાવી શકે…નહિંતો સોનાનાં પાત્રમાં જ ઝિલાય.ગુફામાં રહેને કોઈને પ્રવેશવા પણ ન દે. થોડે દૂર વાઘ ને વાધણ બોડમાં રહે તેમને એક બચ્ચું હતું.તે બોડમાં રહે ને તે પણ કોઈને ન રહેવા દે.તેવી રીતે શિયાળ પણ નાની ગુફામાં કે પત્થરો નીચે જગ્યાકરી રહે.તેનાથી થોડે દૂર વરૂ રહે તે થોડા નીચાણ વાળા ભાગમાં રહે.જ્યાં ઊંચા ઘાસનો ઘાસિયો વિસ્તાર ત્યાં રહે.રાત્રે તે શિકાર કરવા નિકળે તેના બચ્ચાંને વરૂની બચ્ચા જ કહે છે.આમ બધા રહે સાથે પણ વ્યવહારે થોડા જંગલી. હવે તો માણસો પણ એવાજ થઈ ગયા છે ને? ચાલો એકવાર બધા પોતપોતાના શિકાર પતાવી ને આવ્યાને મે કહ્યું તેમ કુટુંબીઓ સાથે ટોળા કરી બેઠાં છે.અચાનક જંગલમાં ખૂબ ગરમી ને સૂકા ઝાડ તપી ગયા હતાને તેનાં ઘર્ષણથી આગ ફાટી નીકળી .બધા દોડાદોડ કરવા લાગ્યા જો ગુફા બોડ માં ભરાય તો ગુંગળાયને મરી જાય તેથી તેઓ એ નક્કી કર્યુ કે નીચેની તરફ ભાગીએ જેથી બચી જવાય.બાળકો પ્રાણીઓને ખૂબ જ સુંઘવાની ઈન્દ્રિય સતેજ હોય છે..બધા જ ભાગ્યા કોઈ આમ તો કોઈ પાણી તરફ,કેટલાચ દાઝ્યા કેટલાય મરણને શરણ થયા. વરૂભાઈ તો ઘાસવાળી જગા છોડીને પત્થરીલી જગા તરફ બાળ બચ્ચાને લઈને દોડ્યા.ત્યાં એમની નજર સિંહના એક સરાયું ઉં ઉં કરી રડીને ધ્રુજી રહ્યું હતું તેની પર પડી.તે ત્યાં ગયાને બચ્ચાંને પોતાના મોઢામાં લઈ દોડ્યાને શહેર તરફ નીકળી ગયા.સિંહ સિંહણ પણ જુદા પડી ગયા હતા.વાઘને વાઘણ તો બહાર ન જતા બોડમાં જ ભરાયા હતા.તેમનું બચ્ચું પણદોડતું દોડતું નીચેની તરફ આવી ગયું હતું.વરૂભાઈએ તેને પણ મોઢામાં લીધુંને તેને પણ શહેર તરફ જ્યાં પોતાનાબચ્ચાને નાળામાં સંતાડ્યા હતા ત્યાં જ છુપાવીને મૂકી દીધું.દાવાનળ તો જાણે આખા જંગલને ભડથું જ કરી નાંખ્યું.ચારે બાજુ કાળી રાખ ઉડેને જ્યાં ને ત્યાં બધા જાનવર ના બળેલા મડદાં પડ્યા હતા.વરૂભાઈ,સિંહનું બચ્ચું,વાઘનું બચ્ચું ને વરૂનાં બચ્ચાં બધા ત્રણ દિવસ પછી શોધવા નીકળ્યા..બોડમાં વાઘ વાઘણના મરેલાં દેહ પડ્યાં હતા,સિંહ કે સિંહણનો કોઈ અતોપતો નહોતો તેનું બચ્ચું જાણે મૂંગું મૂંગું રડી રહ્યું હતું.અણધારી આફત જો આવી પડી હતી. વરૂએ બન્ને બચ્ચાંને પોતાની પાસે ખેંચી જીભ વડે ચાટવા માંડ્યું ને વિશ્વાસ કરાવ્યો ને આપ્યો હું છુંને..?એવો ભાવ આંખથી દાખવ્યો.રોજ વરૂ શિકાર કરી આવે ને તે તેના બચ્ચાંની સાથે સાથે સિંહ વાઘના બચ્ચાંને પણ જમાડે.આ દ્રશ્ય વન વિભાગના માણસો રોજ જુએને તેમને નવાઈ લાગે.બચ્ચાં દિવસે દિવસે સાથે રમે,જમે ને સૂવે..આમને આમ ત્રણ વરસ વિત્યાં . એકવાર ત્રણેય બચ્ચાં ખૂબ દૂર સુધી ફરતાં ફરતાં નીકળી ગયા.ત્રણેય હવે તો મા વગર વરૂ વગર રખડતાં ફરતા.પહેલી વાર નદી કિનારે પહોંચ્યાં.ત્રણેય પાણી જ પાણી જોય ખુશ ખુશાલ થઈ રમવા લાગ્યા. પાણીમાં કૂદ્યા..ડૂબકી મારી ને પગ વડે પાણી ઉડાડવા લાગ્યા.પછી થાક્યા એટલે કિનારે બેઠા.ત્યાં ત્રણેયને તરસ લાગીને એક સાથે પાણીમાં ડોક નીચી કરી પાણી પીવા લાગ્યા કે એક બીજાનાં પ્રતિબિંબ જોયા.ત્રણેયના ચહેરા જુદા જુદા..ત્રણેય એકબીજાની સામે ટીકી ટીકી જુએ છે. જુઓ બાળકો પ્રાણીઓને પણ સમજ છે કે ત્રણેય જુદા જુદા ચહેરા ધરાવે છે ,ત્રણેયના અવાજ માં ફરક છે..એક ગર્જના કરે છે,એક લાળી કરે છે,બીજો ત્રાડ નાંખે છે..ત્યાંતો તેમને શોઘતા શોધતાં વરૂભાઈ તો ત્યાં પહોંચ્યા ને તેમની સમજમાં વાત આવી ગઈ.તેમણે સિંહ અને વાઘનાં બચ્ચાંને લઈ જયાં સિંહનો વાસ હતોગુફાનો ત્યાં લઈ ગયા..ને સિંહના બચ્ચાને ચાટીને લાડ કરી ત્યાં છોડ્યું,વાઘના બચ્ચાને બોડ પાસે લઈ ગયાનેતેને પણ ચાટીને વહાલ કરી ત્યાં છોડ્યું ને પોતાના બચ્ચાને લઈ તે જ્યાં ઘાસવાળી જગ્યાને ઝાડી હતી ત્યાં આવી ગયા. બે ત્રણ રાત ત્રણેય મિત્રોને ખૂબ દુ:ખ થયું .ત્રણેય દૂર દૂર નજર નાંખી એકબીજાને શોધ્યાં કરતાં.આ બધું વન વિભાગના માનવીઓ દૂરબીન દ્વારા જોતા રહ્યાને મૂંગા પ્રાણીની *વરૂભાઈની ઉદારતા*ના સાક્ષી બની રહ્યા.*માનવ આવો સરળ ક્યારે બનશે?*એ પ્રશ્ન એકબીજાને કરતાં રહ્યા.
*જયશ્રી પટેલ**૧૯/૬/૨૦૨૦*