હાઈસ્ટ્રીટના નાકે બેસી પડ્યો છું સૂનમૂન
જાણે બારમી સદીનું કોઈ દેવળ હું હોઉં
પગમાં કળતર છે આંખ્યમાં મેડ વે નદીના ઝળઝળિયાં છે
પગની પીંડીઓમાં લીલી નસો ઉપસી આવી છે
જાણે પાનખરના વૃક્ષમાં લીલોતરી હોય
જન્માન્તરોનો થાક છે
સહેજ દૂર ચોખ્ખો ચણાક ચોક દેખાય
કબૂતરો પાંખ સમેટી ચણવા ઉતરે
પાનખરની પીળી પથારીમાં વૃક્ષો ઊંઘે છે
એટલું સારું છે કે વૃક્ષોની આંગળીઓને વેઢા નથી ,કે રોજ ગણ્યા કરે ” કેટલા પાંદડા ખર્યા
વૃક્ષો મારા જેવા ગણિતમાં સાવ કાચા
પણ મૂળથી તો ડબલ ચ વાળા સૌ સાચ્ચા
મારી પોતાની આંગળીના વેઢા દેખાઈ ના જાય એવા ભયથી મેં લેધરના મોજામાં હાથ સંતાડી દીધો છે
હાથમોજા સિવાય હાથમાં રહ્યું છે શું ?ખોવાયેલી વીંટી વગરની તર્જનીમાં હવે તો વેઢો એ જ વીંટી થઇ ગયો વેઢો એ જ શકુન્તલાની ખોવાયેલી વીંટી છે ખાઉધરી માછલી વીતી પચાવી ગઈ છે
અનિલ રમાનાથ