ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ ની ૬ ગધ રચનાંં….
.વિષય : વિદેશ ની વાટે,વતન ની વાટે. દિવસ – ૭
www.janfariyadnews.com
Email: prdpraval42@gmail.com
What’s up calling No : 9824653073
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
નિર્ણાયક મંડળ :જયશ્રીબેન પટેલ, માયાબેન દેસાઈ
એડમિન ટીમ.: નિર્ણાયક મંડળ, જયકાંતભાઈ ઘેલાણી,વિભૂતિ બેન દેસાઈ, પ્રદિપ રાવલ,સહયોગી : આરતી મરચંટ,અરૂણાબેન ત્રિવેદી
યુ ટ્યુબ ચેનલ : janfariyadnews
ન્યૂઝ પોર્ટલ : janfariyanews
વેબ સાઈટ : janfariyadnews
NOG SS NO.0031
વિભાગ:- ગદ્ય
વિષય:-વતનની વાટે
પ્રકાર-ટૂંકી વાર્તા
શીર્ષક:-દિલની ખુશી
રમાબેન અને રમેશભાઇ છેલ્લા દસ વર્ષથી અમેરિકામાં દીકરા ,વહુ, પૌત્ર, પૌત્રીઓ સાથે ખૂબ આનંદથી રહેતા હતાં.પરિવારના બધાં સભ્યો બા-બાપુજીને ખૂબ જ માનથી અને પ્રેમથી રાખતા હતાં.દીકરાઓનો બિઝનેસ પણ ખૂબ સારો હોવાથી પૈસાનો પણ કોઇ અભાવ નહોતો.
રમેશભાઈ અને રમાબેનને આટલું બધું સુખ હોવા છતાં એ લોકો અમેરિકા આવ્યા પછી ક્યારેય પણ દિલથી ખુશ નહોતા.
હંમેશા તેમને પોતાના ગામની, મિત્રોની અને પરિવાર જેવા પાડોશીઓની હંમેશા યાદ આવતી.
અમેરિકામાં તેમને મિત્રો અને પાડોશીઓની ખોટ લાગતી.
આપણી ભારતીય સંસ્કૃતિ પ્રમાણે તો મિત્ર અને પાડોશીનું મહત્વ પરિવાર જેટલું જ હોય છે.જેની સાથે આપણે સુખ દુઃખ વહેંચી શકીએ.એક ભાણે બેસી જમી શકીએ.
આખરે એક દિવસ રમેશભાઇ અને રમાબેને છોકરાંઓને પોતે પાછાં તેમના ગામ જવા માંગે છે તે કહી જ દીધું.આ સાંભળી પહેલાં તો બધાં મુંઝવણમાં મૂકાઇ ગયા કે નક્કી બા-બાપુજીને અમારા તરફથી કંઇ ખોટું જ લાગ્યું હોવું જોઇએ તો જ તેઓ પાછા ગામ જવાની વાત કરે.તેમના મોટા દીકરા વહુએ તેમને પાછાં જવાનું
કારણ પૂછ્યું.તો બંનેએ મિત્રો અને પાડોશી વચ્ચે રહેવાની મજાનો અહીં અભાવ હોવાનું અને આ કારણે તેમને ગામમાં પાછા જવાનું કહ્યું.
આ સાંભળી બંને દીકરાના પરિવારે તેમને કહ્યું,” બા-બાપુજી તમે બંને એકલાં જ આવાં જીવનનો આનંદ લો એવું થોડું જ ચાલે અમારે પણ આ આનંદ લેવો છે.અમે આપણાં ગામમાં કોઈ કામ ધંધો કરીશું.એ નહીં કરીએ તો ગામનાં આપણાં ખેતરમાં ખેતી કરીશું.”
થોડાં સમયમાં જ રમેશભાઇ અને રમાબેન દીકરા ,વહુ અને તેમનાં બાળકો સાથે પોતાના ગામ આવી ગયાં.અને તેમના દીકરાઓ તેમના ખેતરમાં આધુનિક રીતે ખેતી કરવા લાગ્યાં.અને અમેરિકામાં જેટલું કમાતા એટલું જ ખેતીમાં કમાવવા લાગ્યા.અને ગામની રહેણી કહેણીથી આખો પરિવાર દિલથી ખુશ રહેવા લાગ્યો.
મેઘલ ઉપાધ્યાય ‘મેઘુ’ રાજકોટ
*****************†**************
NOG SS No.0007
વિભાગ : ગદ્ય
વિષય: વતનની વાટે
શીર્ષક : પરદેશગમન એક લાલસા
“જુઓ નગીનદાસભાઈ, અમે અમારી દીકરી માત્ર અને માત્ર તમારા વિશ્વાસે દરિયાપાર તમારા દિકરા ચંદ્રેશ સાથે પરણાવી હતી.અમને હતું કે અહીં ભારતમાં જે પરિવારની ખાનદાનીના ઉદાહરણો અપાતાં હોય એવા ઘરનાં કૂળદીપકમાં કંઈ જોવા જેવું નહીં હોય અને અમે આંખ બંધ કરીને અમારી ફૂલ જેવી દીકરી તમને સોંપી.અને તમે…….?તમે મને અને મારી દીકરીને આ દિવસ દેખાડ્યો?બે વર્ષ પહેલાં શ્રીને તમારા ઘરની વહુ બનાવવાના લીધેલાં મારા નિર્ણય પર આજે મને પસ્તાવો થાય છે કે કાશ! મેં શ્રીની ના ને માની લીધી હોત અને એને આગળ ભણવા દીધી હોત, તો કદાચ મારી દીકરી આજે મારાથી નફરત ન કરત.”કહીને હરિવદનભાઈ રડી પડ્યા. “અરે ! પણ હરિવદનભાઈ, મારી વાત તો સાંભળો…….! તમારા દરેક આરોપો , તમારો ગુસ્સો મને માન્ય છે.પરંતુ મુરબ્બી જો મને મારા દીકરાના કરતૂતોની ખબર હોત તો હું પોતે જ એના લગ્ન શ્રી દીકરી તો શું કોઈ છોકરી સાથે ન કરાવત.આ અપરાધ મારાથી અજાણતાં થઈ ગયો છે. એ માટે હું તમારો અને શ્રી દીકરીનો અપરાધી છું.જેને માટે તમે મને જે સજા આપશો તે ભોગવવા હું તૈયાર છું.”નગીનદાસભાઈને આટલું બોલતાં ગળે ડૂમો ભરાઈ આવ્યો.” નગીનદાસભાઈ હું તમને શું સજા આપીશ?મારી દીકરીનું જીવન તો ભરજુવાનીમાં રોળાઈ ગયું.બસ એક મહેરબાની કરો.અમને અમારી દીકરી પાછી આપી દ્યો.એને તમે ઈંડિયા પાછી મોકલી આપો.અમે અમારું ફોડી લઈશું.અમને કે અમારી શ્રીને તમારી મિલક્તમાંથી કંઈ નથી જોઈતું.દીકરીને પરદેશમાં જ પરણાવવાની લાલચે મને ક્યાંયનો ન રાખ્યો.અમને અમારી દીકરી પાછી આપી દ્યો; એટલે હું મારી ભૂલોનું પ્રાયશ્ચિત કરી શકું.” ફોન પર થતી વાતચીત સાંભળીને અંદરના રૂમમાંથી શ્રી બહાર આવી.એણે જોયું કે નગીનદાસભાઈ જે એના સસરા હતા તે ફોન પર કરગરી રહ્યાં હતાં અને ફોન પર એના પપ્પાની સજળ નયને માફી માંગી રહ્યાં હતાં.એ તરત જ પામી ગઈ કે સામે છેડે ઈંડિયાથી એના પપ્પાનો ફોન હતો.ફોન પરની આ વાતચીતનો સિલસિલો છેલ્લાં એક વર્ષથી ચાલી રહ્યો હતો.શ્રીએ તરતજ નગીનદાસભાઈના હાથમાંથી ફોનનું રીસીવર લઈ લીધું અને બોલી,” પપ્પા, મેં તમને કેટલીવાર કહ્યું છે કે હું હવે ઈંડિયા પાછી નથી આવવાની.તમે આમ દર થોડાં દિવસે પપ્પાજીને ફોન કરીને હેરાન કરવાનું બંધ કરો.મારી સાથે જે કંઈ પણ થયું એમાં પપ્પાજીનો કોઈ જ વાંક નહોતો અને ન તો તમારો કોઈ વાંક હતો.મારા નસીબમાં જે હતું તે થયું.ઠીક છે તે વખતે હું તમારાથી ખૂબજ નારાજ થઈ હતી,અને તમારી સાથે વાત કરવા નહોતી માંગતી.પરંતુ હવે મેં પણ તમને માફ કરી દીધાં છે.તો પ્લીઝ પપ્પા; હવે આ એકનું એક રટણ કરવાનું બંધ કરો.અહીં પપ્પાજી અને મમ્મીજી મારું ખૂબજ ધ્યાન રાખે છે.જો હું ઈંડિયા પાછી આવી જઈશ તો એ બંને અહીં સાવ એકલા થઈ જશે.માટે હું એમને એકલા મૂકીને ઈંડિયા પાછી નથી આવવાની. એન્ડ ધેટ્સ ફાઈનલ.” કહીને શ્રીએ રીસીવર મૂકી દીધું અને શ્રી ભૂતકાળમાં સરી ગઈ.કૉલેજની ફાઈનલ યરની પરીક્ષામાં શ્રીએ ટૉપ કર્યું હતું.એ હજી આગળ ભણવાનો વિચાર કરતી હતી ત્યાં તો અમેરિકાના મુરતિયાનું માંગુ એના માટે આવ્યું.શ્રીનાં પપ્પાને પહેલેથી જ વિદેશમાં વસવાની ખેવના હતી.એટલે તેઓ પોતાની દીકરી શ્રી માટે એવા જ કોઈ મુરતિયાની શોધમાં હતાં.જે વિદેશમાં ગ્રીન કાર્ડ ધરાવતો હોય.જેથી કરીને જો દીકરી ત્યાં હોય તો પોતે પણ કોઈ જુગાડ કરીને વિદેશમાં કાયમી વસવાટ કરી શકે.લગ્નની વાત થતાં જ શ્રીએ હરિવદનને રીતસર આજીજી કરીને કહ્યું,” પણ પપ્પા મારે હજી આગળ ભણવું છે.મારે આટલી જલ્દી લગ્ન નથી કરવા.પ્લીઝ પપ્પા હજુ બે વર્ષ થોભી જાવ.પછી હું જ સામેથી તમને મારા માટે તમને ગમે એવો મુરતિયો શોધવા કહી દઈશ.” શ્રી એ દિવસે ખૂબ કરગરી. પરંતુ હરિવદન એકના બે ન થયા.જે મુરતિયાની વાત આવી હતી તે ચંદ્રેશના પરિવારની ગણના શહેરના ઊંચા ખાનદાનમાં થતી હતી.માતા લતિકા સમાજસેવિકા હતાં.અને પિતા નગીનદાસ ભાઈનો બજારમાં કપડાંનો મોટો અને જાણીતો શો રૂમ હતો.ચંદ્રેશ અમેરિકા ભણવા ગયા પછી ત્યાંજ નોકરી શોધી અને હવે ત્યાંજ વસવાટ માટેના પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો.ચંદ્રેશની આટલી તપાસ પરથી જ હરિવદને શ્રીને ચંદ્રેશ સાથે ઘડિયા લગ્ન કરાવી અમેરિકા રવાના કરી દીધી.લગ્નના બે ત્રણ મહીના તો બધું ઠીક ઠાક ચાલ્યું.પરંતુ પછી ચંદ્રેશે પોતાનો રંગ દેખાડવાનું શરૂ કરી દીધું.શ્રીને તો આગળ ભણવું હતું. પરંતુ ” અહીં રહેનાર દરેકે પોતાનો ખર્ચો જાતેજ ઊપાડવો પડે,એટલે નોકરી તો કરવીજ પડે.” કહીને શ્રીને પરાણે કોઈ સ્ટોરમાં નોકરી પર લગાડી દીધી.ત્યાં વેતન કલાકના હિસાબે મળે.એટલે શ્રીએ વિચાર્યું કે ઠીક છે દિવસના બેત્રણ કલાક કામ કરીને બાકીના સમયમાં ભણશે.પરંતુ ચંદ્રેશ શ્રીને ફરજીયાત દસ થી બાર કલાક કામ કરવા કહેતો અને જે પગાર મળે તે પોતે રાખી લેતો.સામે પતિ તરીકે બજાવવાની ફરજને નામે શૂન્ય.ચંદ્રેશ ક્યાં કામ કરે છે,કેટલા પૈસા કમાય છે જેવી બધીજ બાબતોથી શ્રી અજાણ હતી અને બીજી બાજુ શ્રીના પપ્પા હરિવદન ઈંડિયાથી ફોન કરી કરીને શ્રીને પોતાને અમેરિકા બોલાવવા સતત દબાણ કરી રહ્યાં હતાં.
એમાં એક દિવસ અચાનક શ્રીની તબિયત બગડી,એટલે કામ પરથી રજા લઈ ઘરે આવી.ઘરનો દરવાજો ખોલી અંદર આવી તો અંદરનું દ્રશ્ય જોઈ શ્રીની આંખો પહોળી થઈ ગઈ.પોતાના બેડરૂમમાં ચંદ્રેશ કોઈ ગોરા છોકરા સાથે……….!આમ અચાનક શ્રીને જોઈને ચંદ્રેશ પણ ડઘાઈ ગયો.આખરે ચંદ્રેશે કબૂલ કર્યું કે “એ સમલૈંગિક છે અને આ એનો મિત્ર ફેલેક્સ પણ સમલૈંગિક છે.અમે એકબીજા વગર રહી શકીએ એમ નથી.માત્ર પપ્પાના દબાણને વશ થઈને મેં તારી સાથે લગ્ન કર્યા હતા.આઇ એમ સૉરી.” આ સાંભળીને શ્રી હતપ્રભ થઈ ગઈ.ચંદ્રેશને શું કહેવું, કંઈ સમજાયું નહીં.એ ત્યાંજ જમીન પર ફસડાઈ ગઈ અને ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગી અને બોલી,” તો પછી મને આ બંધનમાંથી મુક્ત કરો. મને મારા કમાયેલા પૈસા પાછા આપો. હું ઈંડિયા પાછી જતી રહીશ.” એટલે ચંદ્રેશે કહ્યું,”સૉરી એ બધાં પૈસામાંથી મેં એક ઘર ખરીદ્યું છે જ્યાં હું અને ફેલેક્સ રહેવાના છીએ.તારે રહેવું હોય તો અહીં આ ઘરમાં રહી શકે છે.” કહીને ચંદ્રેશ ફેલેક્સને લઈને કાયમ માટે જતો રહ્યો.શ્રીએ નગીનદાસભાઈને બધી વાત કરી.એ લતિકાબેન સાથે તાબડતોબ અમેરિકા પ્હોંચ્યા.ત્યાં જઈ લતિકાબેન અને નગીનદાસભાઈએ ચંદ્રેશને ખૂબ સમજાવ્યો.પરંતુ એ ન સમજ્યો અને નગીનદાસ શ્રીની માફી માંગતા રડી પડ્યા અને બોલ્યા,”મને માફ કરજે દીકરી મને ચંદ્રેશની આ સ્થિતિનો સ્હેજ પણ અણસાર નહોતો.નહીંતર હું એના લગ્ન જ ન કરાવત.પણ તું ચિંતા ન કર.આજથી તું અમારી દીકરી.તને જેટલું ભણવું હશે એટલું હું તને ભણાવીશ. આજથી તારી બધી જવાબદારી અમારી.”કહીને સજળ નયને એમણે અને લતિકા બહેને શ્રીના માથે હાથ મૂકી દીધો.આ બાજુ હરિવદનને પોતાના આવા સ્વાર્થી અને ઉતાવળીયા નિર્ણય માટે પસ્તાવો થયો.”કાશ…….! એકવાર શ્રીની વાત માની લીધી હોત,તો આજે મારી દીકરીની આવી હાલત ન થાત.” હરિવદને શ્રીને પાછી આવવા ઘણી સમજાવી. પરંતુ હવે એ નગીનદાસભાઈ અને લતિકાબેનને એકલા મૂકીને પાછી આવવા તૈયાર નહોતી.કારણ ચંદ્રેશના ગયાં પછી એ બંને જણ રીતસરના ભાંગી ગયા હતાં.”શ્રી બેટા એક કપ ચ્હા મળશે?” નગીનદાસભાઈએ શ્રીને કહ્યું અને શ્રીની વિચાર શ્રુંખલા તૂટી. “હં અ, હા પપ્પાજી,હમણાંજ લાવી.” કહીને શ્રી રસોડામાં ગઈ.
મિત્રો,અતિ લોભ એ પાપનું મૂળ છે.અને ઉતાવળે આંબા ન પાકે.ઈચ્છાઓ અને આકાંક્ષાઓને કાબૂમાં રાખવાથી ઘણી મુસીબતો આપોઆપજ ટળી જતી હોય છે.©️
લેખિકા : આરતી મર્ચંટ.
મુંબઈ : કાંદીવલી.
******†”*****”******************
NOG SS No. 0076
વિષય :- વિદેશની વાટે
પ્રકાર :- ગદ્ય
શીર્ષક :- જવાબદારી…
“પપ્પા મારે હવે આગળ નથી ભણવું, હું ફુવા સાથે જ વિદેશ સેટ થવા માંગુ છું, આમ પણ ફુવા ફોઈને લેવા આવે જ છે, હું આજે જ એમને ફોન કરીને કહી દઈશ કે મને પણ સાથે લેતા જાય. ”
દર્શિતનાં શબ્દો સાંભળીને વિશાલભાઈ દિગ્મૂઢ થઇ ગયા, હા કે ના નો કોઈ જવાબ જ ન આપી શક્યા, નાનપણથી દર્શિત માટે જે સપનાઓ જોયા હતાં એ બધાં હવે પાયાવિહોણા બની ગયા, કારણ દર્શિત જાણે ખૂબ મોટો થઈ ગયો હતો, પોતાના નિર્ણય જાતે લેવા મંડ્યો, જાણે પોતાના બાપની એને કાંઈ જરૂર જ ન હોય.
વિશાલભાઈ વિચારવા લાગ્યા કે પોતાની ભૂલ ક્યાં થઈ દર્શિતનાં ઉછેરમાં? પહેલેથી અંગ્રેજી માધ્યમમાં ભણાવ્યો એ ભૂલ? એની દરેક માંગણી પૂરી કરી એ ભૂલ? હજી દર્શિતની ઉંમર જ શું છે? હજી તો માંડ 18 વર્ષનો થયો, હજી તો માંડ 12 પાસ કર્યું છે, હજી તો આગળ ભણવાની ઉંમર છે, અને અહીં શું વાંધો છે? પોતે એવા ય ગરીબ તો નથી કે પોતાના દીકરાને સારું ભવિષ્ય આપી ન શકે, રાજકોટમાં જ્ઞાતિમાં સારી પ્રતિષ્ઠા ધરાવે છે પોતે, એક વૈભવી જીવન તો આજ સુધી આપ્યું જ છે.
વળી આટલી નાની ઉંમરે દીકરાને એકલો વિદેશ મોકલતા જીવ પણ નથી ચાલતો. અને પાછો અહીંનો પોતાનો બિઝનેસ પણ ખૂબ વ્યવસ્થિત જામેલો છે, પોતાના મમ્મી પપ્પાને પણ એમની ઢળતી ઉંમરે એકલા કેવી રીતે મુકવા? અનેક સવાલો ઉઠી રહ્યાં હતાં વિશાલભાઈના મનમાં.
ઘણું સમજાવવાની કોશિશ કરી પણ વ્યર્થ, અંતે દર્શિતના દાદા -દાદીએ અને વિશાલભાઈએ દર્શિતની જીદ સામે નમતું મૂક્યું અને દર્શિતને તેના ફુવા સાથે વિદેશ મોકલવા તૈયાર થયાં, અને થોડાં સમય બાદ પોતે પણ ત્યાં દર્શિતને સાથ આપવા જશે એમ નક્કી થયું, દર્શિત તો રાજી જ હતો આ વાતથી.
દર્શિતના ગયા પછી, અહીંનો પોતાનો ધિકતો ધંધો પોતાના નાના ભાઈને સોંપ્યો અને માતાપિતાની જવાબદારી પણ નાના ભાઈને સોંપીને અહીંનું બધું કામ સમેટીને બસ પુત્રનું ભવિષ્ય બનાવવા માટે વિશાલભાઈએ વિદેશની વાટ પકડી. જો મા-બાપને સાચવવાની જવાબદારી તેમની હતી તો પુત્રના સપનાં પૂરા કરવાની જવાબદારી પણ તેમની જ હતી ને…! આજે એક દીકરાને એક જવાબદારીમાંથી પીછેહઠ કરવી પડી અને એક પિતાને પોતાની જવાબદારી નિભાવવા વતન છોડીને વિદેશની વાટે જવુ પડ્યું.
પારૂલ ઠક્કર “યાદ”
ભાવનગર
**********************”””*******
NoG SS No: 0007
વિભાગ..ગદ્ય
વિષય..વતનની વાટે
શીર્ષક..ઘર તરફ…
જયાં દિલથી દિલનો સબંધ હોય છે,
જ્યાં એકબીજમાટે માન સન્માન હોય છે,એની ખબર અશોકભાઈને ત્યારે પડી જ્યારે એમની પત્નીને નાની ઉંમરમાં આઠ ઓપરેશન કરાવ્યાં.
ત્યારે અશોકભાઈ શિવાય કોઈજ એમના પડખે નહોતું.એમની પત્ની સિરિયસ થઈ ગયા,અશોકભાઈ રડવા લાગ્યા ,આજે પૈસા કમાવાની લાહ્યમાં વિદેશ તો આવી ગયાં પણ પોતાનું કહેવાય એવા બધાં તો ત્યાં છે ,જે આવા સમયે મારી પડખે હોય એમને નિર્ણય લીધો કે હવે એમની પત્ની સારી થતાંજ એ ભારત પાછા આવી જશેને આજે આ બધું જ છોડી ભારત પોતાના પરિવાર પાસે આવી ગયાં, પૈસા કરતા પણ વધારે મૂલ્યવાન હોય છે પોતાનાઓ સાથેના સબંધ
અને મુશ્કેલીમાં મળતી સહાય એ મારા ભારતમાં જ મળે….
નયના પટેલ..નૈન.
*******************************
NOG SS NO : 0098
प्रकार:- गध्
विषय:- वतन की राह, विदेश की राह
शीर्षक:- मलाल
आज के युवाओं का दायरा के व्यक्ति हितों तक ही सीमित रह गया है। आज के इस विकासोन्मुख युग में अशांति ने अपना साम्राज्य हर क्षेत्र में फैला लिया है। आधुनिक जीवन शैली को अपनाने में युवा शक्ति किंकर्तव्यविमूढ़ की स्थिति में खड़ी भ्रमित और उद्वेलित है।
जो श्रम से दूर भागती है, थोड़े में अधिक चाहती है।
ये मिश्रा जी हैं , जो अपने अनुभव को बांट रहे हैं।
मैंने अपने बच्चों को कोनवेंट में पढ़ाया। उच्च शिक्षा के लिए बच्चों की इच्छा के खातिर विदेश भेजा। बच्चों ने पढ़ाई पूरी की, और वही के होकर रह गए। बच्चों की माँ इंतजार करते करते परलोक सिधार गई।बच्चों की पढ़ाई के चक्कर में मैंने रिश्तेदार , समाज व अपनों को खो दिया। आज मैं अपने आपको ठगा सा पाता हूँ।
लीना शर्मा ।
*******************************
NOG SS No : 101
( પરિચય : નવા મહેમાન મેમ્બર..વસંત ના વધામણા માં તેમણે તેમનો વિડિયો મોકલ્યો હતો)
પ્રકાર : ગદ્ય
શિર્ષક : વિદેશ ની વાટે,વતન ની વાટે
પ્રદીપભાઈ,
વિદેશની વાટે સંબંધિત મારી વાત ટૂંકા ફકરાઓ દ્વારા હકીકત ને મર્મસ્પર્શી રીતે રજૂ કરવાની કોશિશ કરી છે.
* મુખ્ય ધ્વનિ છોકરાઓ પરદેશ ગયા પછી વતનને ભૂલી જાય છે ને માતા પિતાની ઉપેક્ષા કરે છે આ મહત્તમ કુટુંબોમાં બને છે .
* આના માટે જવાબદાર તે દેશો કે તેની સંસ્કૃતિ નથી જ. તમારા સંતાનોને ત્યાં કમાવા જવાની અને તમને ત્યાં સંતાનોની મોકલવાની ઈચ્છા જ જવાબદાર છે .
તેમાં મારો દીકરો કે દીકરી વિદેશમાં રહે છે કે ભણવા ગયો હતો તે લોકોને કેહવાપણું મોટાભા કે દંભીપણા બધું હોઈ છે.
* કોઈપણ પરદેશ મફતમાં કશું આપી શકતો નથી ડોલર લઈને દીકરા દીકરી આપવાની તૈયારી રાખવી જ પડે.
અમારો એક મિત્ર આખાબોલો હતો. મોર્નીગ વોક પછી એક બાંકડે અમે મિત્રો રોજ બેસીને ગપાટા મારીએ. એક દિવસ અમે બેઠાં હતાં ત્યાં એક તાજેતરમાં નિવૃત્ત થયેલા અને આમ પ્રતિષ્ઠિત બેન્ક કર્મી પસાર થયા. તો આ ભાઇએ એમના હુલામણા નામે બોલાવતા તેઓ ઉભા રહ્યા…. તેઓ એ ઉત્સાહ થી કહ્યું ,”અમે બંને આવતા રવિવારે અમેરિકા જશું. દીકરાએ ફરવા બોલાવ્યા છે” અમારા મિત્રે સીધો સવાલ કર્યો કે તમારા દીકરાની વહુને સુવાવડ આવવાની છે?
જવાબ હા માં આવ્યો ! એટલે કહ્યું કે અમેરિકામાં કામવાળા મળતાં નથી અને મળે તો અતિશય મોંઘા હોય એ પોષાય નહીં એટલે તમને બન્ને ને અમેરિકા બોલાવતા હશે. પેલા ભાઈ તો સ્તબ્ધ થઈ ગયા.
* આ સ્થિતિ જોઈ અમેરિકામાં સ્થિત થયેલાઓનાં બાળકોને સામાન્ય રીતે ઉભરાતો માતૃ પિતૃ પ્રેમ ઉભરાતો નથી તેમને ભારતની અશિસ્ત ભરેલી દંભી વર્તણુંક ગમતી નથી તેથી તેઓ અહીં આવવું પસંદ કરતાં નથી. આમ મૂળથી તેઓ વિખુટા પડતા જાય છે.
* શરૂઆતમાં ભણવાના અને/ અથવા ત્યાં પૈસા કમાવા લોકો જતાં હવે સમૃદ્ધ વર્ગ છેલ્લા 5 -6 વરસમાં જે વાતાવરણ સર્જાયું છે તેનાથી દૂર થવા અને પોતાના છોકરાઓને સારું શિક્ષણ, કેળવણી, મળે અને તેથી કુટુંબ સાથે કાયમી સ્થળાંતર કરે છે.
મૂળ તો વિદેશની જીવન શૈલીનાં આકર્ષણ પાછળ અહીંની સમાજ વ્યવસ્થા અને દંભ જૂઠથી વ્યથિત યુવા પરદેશી ભોમકા પર આંખ માંડે છે.
લેખક: ભરત સાંગાણી.
મારી આ રચના આપને મોકલું છું.
ભરતભાઈ સાંઘાણી..મુંબઈ