ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ ની ૫ પદ્ય્ રચના રજૂ કરવામાં આવે છે.
વિષય : આપણ જીવન નો યાદગાર રમૂજ પ્રસંગ- .દિવસ – ૪
www.janfariyadnews.com
Email: prdpraval42@gmail.com
What’s up calling No : 9824653073
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
નિર્ણાયક મંડળ :જયશ્રીબેન પટેલ,
યુ ટ્યુબ ચેનલ : janfariyadnews
ન્યૂઝ પોર્ટલ : janfariyanews
વેબ સાઈટ : janfariyadnews
NOG SS No: 40
પ્રકાર : પદ્ય
વિષય : જીવનની રમૂજી ઘટના
શીર્ષક : કાઢો દાંત
ભણી-ગણી ઈજનેર બની; કારકિર્દી હજી જ્યાં શરૂ કરી
ત્યાં તો માંગુ આવ્યું પહેલું ને પરણી ગઈ આ છોકરી!
રસોઈઘરમાં જઈને ક્યારેય ચા ય નહોતી કરી,
પરણીને પહોંચી ગઈ સાસરે, અહો! ઈશ તેં ભારે કરી.
સાસુજીએ તો તુરિયાનાં શાકની માંગણી કરી,
આવડે નહીં કાંઈ ને ઠપકાર્યું પાણી ગ્લાસ ભરી!
માંડ માંડ કરી રસોઈ; આંખે પાણી ભરી,
સસરાજી કહે લાવો ઠામ, હવે તો જાણે આફત પડી!
ઠામ, ગોળો, બકડિયું, સીસો, પ્યાલો ને બોઘરી
સાંભળ્યા નહોતાં આ શબ્દો, મને સમજ લગીરે ન પડી!
કહે, ગેંડી પાસે મૂકી છે સાવરણી એ લાવો જરી,
ગેંડાની ફિમેલને થોડા કોઈ રાખે ઘરમાં ભરી!
વાતો કોઈકની હતી થઈ રહી
કહે એ તો દાંત કાઢે ઘડી-ઘડી!
હશે કોઈ એક્સપર્ટ ડેન્ટિસ્ટ; હું તો એવાં વિચારમાં સરી,
જાણ થઈ જ્યારે સઘળી ને હું ય હવે ડેન્ટિસ્ટ ખરી!
હવે તમે ય બધાં કાઢો દાંત
આનંદની લહેરખી ભરી!
✍️ વૈશાલી મહેતા.
*********************************
NOG SS No:.0050
વિભાગ- લેખ
વિષય – રમૂજી ધટના.
શીર્ષક- હાસ્ય દિલથી.
………………………………..
કહેવાય છે દિલનું હાસ્ય ખુશીનો ખજાનો છે. હાસ્ય પ્રભુએ આપેલી ભેટ છે ને, “હસે તેનું ઘર વસે” હસવા માટે કોમેડી ફિલ્મ ની જરૂર નથી પડતી. દરરોજની જિંદગીમાં છુપાયેલું છે.
ખાલી હસજો ને, ઇરાદો કોઈને ઠેસ પહોંચાડવાનો નથી .કેટલી નસીબદાર છું દાદા- દાદી, સાસુ-સસરા ,
બે જેઠ- જેઠાણી, નણંદ- નણદોઈ એવો પરિવાર રાત્રે આંગણે બેસી એ દેશમાં કરીએ મજા લઈએ, એકબીજાની ફીરકી તો હસવાનું બંધ ના થાય.
હસાવી જાય છે એવું લાગે ગામડેથી આવ્યાં સસરાજી અને પૂછયું ,”મોભી ચો જઈ તારી” ગામડાનાં એટલે થોડી તળપદી ભાષા આવી જ જાય.( મોભી એટલે મમ્મી)એની મજા કંઈક ઓર જ હોય અને જવાબ આપ્યો,
“મામી ક્યાં આવ્યા છે? એક બાજુ વરસાદ ચાલુ થયો. દાદા બોલ્યાં, “વરહાદ પડ સ મોચો પલળ સ!” મોચો એટલે કે (ખાટલો .)બા તો વળી દાદાને વટાવે એવાં. ઘર આંગણે હતાં. રસોડામાં હું, બા સોફામાં બેસી ટીવી સમાચાર જોતાં જોતાં બોલ્યાં,”ભઈ, બહુ વરસાદ છે. રસોઈ કરતા ડોકિયું કર્યું” કોની સાથે વાત કરો છો?”
એક દિવસ મોટાં જેઠ ની દીકરી ફુદકડી બની હતી. સૌએ ખેંચી ,એક પછી એક પાણીનો ગ્લાસ મંગાવતા જાય ખબર ન પડી આટલું પાણી ક્યાં જાય છે. ઘડાની લોજો ( હારમાળા )જે મૂકેલી હોય એમાંથી મોટો ઘડો ઉતારી લીધો અને એમાં નાંખતા જ રહ્યાં પાણી. નાની હતી માટે સાચું ખબર ના પડી.
મોટી જેઠાણી ગામડાંની હતી. અમે બ્રાહ્મણ દિવાળી ને લક્ષ્મી પૂજનમાં ખૂબ ફ્રૂટ આવે. સસરાએ કીધું,” તમને ફ્રુટ સલાડ બનાવતાં આવડે?”તેમણે કીધું,” હો.”તૈયારી કરી બધીને દૂધનું તપેલું ગેસ પર સારી પેઠે ઉકાળવા મૂક્યું . પોસ્ટમોર્ટમ કરી નાખ્યું ફ્રૂટ સલાડનું ! આજે એ જ વાતો ના સંભારણાં કરતાં પેટ પકડીને હસીએ છીએ. કેવા હતાં ને આપણે સમયનાં ટપલાં પડતાં તૈયાર થયાં.
એ બધાં પણ વડીલો જાણે જૂનાં ઘરડાં વૃક્ષ જેવાં. જેટલાં જૂનાં એટલો જ છાંયડો મીઠો. પ્રેમ અને વાત્સલ્ય વધુ. અમારામાં સંસ્કારનું સિંચન કરે જતાં.
” બસ હસતાં રહો, મોટેરાનું માન-સન્માન રાખતાં ૦ રહો.”
રાગીની શુક્લ” રાગ”
(મુંબઈ, કાંદિવલી).
****************************************
*NOG SS NO-* 0088
*વિષય શબ્દ*- રમૂજી ઘટના..
*પ્રકાર*- ગદ્ય
*શીર્ષક*- શોર્ટકટ
******************************
કહેવાય છે કે, *હસે તેનું ઘર વસે* પછી ભલેને *વસ્યા પછી ક્યારેય ના હસે.* ચાલો સૌ વર્ષો પહેલાંની એ ઘટનામાં જઈએ..
હું પિલવાઇ કૉલેજ કરતી ત્યારની આ ઘટના છે. તે દિવસે ટી.વાય.ની પરીક્ષા શરૂ થવાની હતી. પેપર ૧૧વાગે શરૂ થવાનું હતું મહેસાણા થી પિલવાઈ જવા હું ૭:૧૫ નીકળી. બસનો સમય થઈ ગયો હતો. ત્યારે વહેલી સવારે મહા મહિનાનું માવઠું થયેલું અને થોડા નાનાં – મોટાં ખાબોચિયાં ભરાયાં હતાં. સરસ ઠંડી હવાની લહેરખીઓ સ્પર્શતી હતી અને હું બસ પકડવા માટે ઉતાવળી જઈ રહી હતી. હાઈવે દેખાયો અને મેં શોર્ટકટનો નિર્ણય લીધો. એલ આકારનો રસ્તો કાપતાં પચાસેક ડગલાં ઓછાં થાય. મને વિચાર્યું, વાહ!.. કોઈ રાતોરાત ખાડો પણ પૂરી ગયું છે ને!.. બસ પછી એક હનુમાન ડગલું..ને ભમ્મ.. આખેઆખી પાણીમાં ગરકાવ. મહેસાણા મોઢેરા ચોકડીનો હાઈવે.. ધીમે રહી ઊભી થઈ તો, *આઈ આઈ સોનપરી આઈ* જેવી ગોલ્ડન પરી થઈ બહાર આવી.. બાજુમાં લાટીવાળાએ એ પાણી ભરેલાં ખાબોચિયામાં લાકડાનો વહેર નાંખી દીધેલો. ઊભી થઈ વિચાર્યું, આજુબાજુ કોઈ જોઈ તો નથી ગયું ને! પણ હાય!.. હેર-સલૂનવાળાં ભાઈ જોઈ ખુલ્લાં મને હસતાં હતાં. મને નજીક બોલાવી કહ્યું, “હું કોઈને કહીશ નહિ પણ આ પાણી ભરેલી ડોલથી તમે સાફ કરી લો.” હું સાફ કરવા જાઉં, ત્યાં તેમણે કહ્યું, “ઊભા રહો, પહેલાં તમે કેવા લાગો છો દર્પણમાં તો જોઈ લો”. મેં તેના દર્પણમાં ડોકિયું કર્યું,.. વાહ! આખી લાકડાનાં વહેરથી લથપથ.. ગીત યાદ આવ્યું, *સોને જૈસા રંગ હૈ.. તેરા ચાંદી..* આમ સરેઆમ રોડ ઉપર નાહી. ઘરે જતાં વિચાર્યું, મા ભગવતી! કયા સ્વરૂપે પોંખશે.. જતાં આવતાં સૈા વળીવળીને જોતાં. વિચારતાં હશે આ વગર વરસાદે!.. પેટમાં પરીક્ષામાં મોડું થવાની ફાળ સાથે, ને માનાં ઠપકા સાથે સ્વચ્છ થઈ. બસ પકડી પરીક્ષાખંડમાં પહોંચી. ત્યારે અડધો- પોણો કલાક મોડી હતી. સરે કહ્યું, “આટલું વહેલાં અવાય?” મેં કહ્યું, ક્યારેક, પડી જવાય તો અવાય!..
મિત્રો, સંસારમાં સુખ-દુઃખના ચક્રમાં પડવું, વાગવું ચાલ્યા કરે, પણ ઊભાં થઈ ધૂળ ખંખેરી પ્રવૃત્ત થવું એ જ જીવન ઘટનાક્રમ.
*નામ -ડો. મનીષા વ્યાસ* ✍️
*અમદાવાદ*
*******†*********************************
NOG SS No: .0098
प्रकार:- गद्य
विषय:- जीवन की रोमांचक घटना
शीर्षक:- अबोध बालक।
वर्षों पुरानी बात है। मेरा छोटा बेटा रोहित जब जूनियर के.जी. में पढ़ता था। पढ़ने में होशियार था।
हमेशा उसे स्टार मिलता था।
एक बार स्कूल से मैडम ने ABCD
A to Z 10 time लिखने का होमवर्क दिया।
बेटे ने A to Z, A to Z, A to Z …
इस प्रकार से अपनी नोटबुक में १० बार लिखा।
मैडम ने पूरे पेज़में क्रोस कर दिया।
अपनी नोटबुक देखकर रोया और जब हमनें उसकी नोटबुकको देखा तो हम सबके हंसी के फव्वारे छूटने लगे।
बेटे को समझाया और अगले दिन उसके स्कूल गये। मैडम भी नोटबुक देखकर बहुत हंसी।उसको एक चोकलेट दी, और कहा You are a clever boy…
🖋️ लीना शर्मा
हालोल।