ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ ની ચાર પદ્ય રચના પ્રસિદ્ધ કરવામાં આવી છે.
વિષય : વિદેશ ની વાટે,વતન ની વાટે. દિવસ – ૧
www.janfariyadnews.com
Email: prdpraval42@gmail.com
What’s up calling No : 9824653073
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
નિર્ણાયક મંડળ :જયશ્રીબેન પટેલ, માયાબેન દેસાઈ
એડમિન ટીમ.: નિર્ણાયક મંડળ, જયકાંતભાઈ ઘેલાણી,વિભૂતિ બેન દેસાઈ, પ્રદિપ રાવલ,સહયોગી : આરતી મરચંટ,અરૂણાબેન ત્રિવેદી
યુ ટ્યુબ ચેનલ : janfariyadnews
ન્યૂઝ પોર્ટલ : janfariyanews
વેબ સાઈટ : janfariyadnews
NOG SS No- 0091
વિષય: વતનની વાટ
પ્રકાર: પદ્ય
શીર્ષક: વતનની વાટ
વીતી ગયા વર્ષો, વતન જોયું જ્યારે.
બદલાયેલા ચહેરા જોયાં,
દુઃખ થયું ત્યારે.
જે રસ્તે ચૂંથીતી માટી,
પહોળાં એને જોયાં જ્યારે.
ભીડ હતી ગાયબ અને ટીખળી ડહોળી ત્યારે.
માટીની સુંદર દીવાલો,
ઇંટની દેખાણી જ્યારે.
જર્જરિત નિશાળ દેખી,
થયું મનોમંથન ત્યારે.
જે શાળામાં ભણતાં રમતાં,
યાદ આવ્યું જ્યારે.
યાદોની એક હાર બની,
વધુ વિચાર્યું ત્યારે.
ઝાલર વગાડી દોડી જતાં,
માર ખાતાં જ્યારે.
વીજળીની એ ઘંટડી દેખી,
ઉદાસ થયું મન ત્યારે.
રેડિયો, ટી.વી, ને મોબાઈલ,
નહોતાં અહીં જ્યારે.
મદારીને પૂતળીનાં ખેલ,
થાતાં અહીં ત્યારે
રમતાં ખેલતાં બાળકોને,
ન જોયાં જ્યારે.
મોબાઇલમાં એ માથાકૂટતાં,
દેખ્યા મેં તો ત્યારે.
બધું ગયું છે શહેર ભણી જ્યારે,
ગામડાંનાં પતન અહીં થયાં છે ત્યારે.
નથી દેખાતાં ચકલી માળા,
નહીં ભમરીનું ગુંજન.
સીમ અને સીમાડા નહીં ને,
નહીં પંખીનો કલરવ.
નથી નદીએ પનિહારી કે નથી ચોરે ભાભા.
નથી ગાયો ચરાવતા ગોવાળો કે નથી ઘેંટા બકરાં.
નથી ભાભલડી પૂછતી ,ક્યારે તમે આવ્યાં.
વતન દીઠે વર્ષો વિત્યા, ક્યાંથી અમે આવ્યા?
નથી વતનનો વાંક કે નથી કોઈની ભૂલ.
શહેરમાં વસવાની માયાએ અમને કરાવી ભૂલ.
ઉપકાર માનીએ વતનનો જેણે અમને રાખ્યાં,
દુઃખમાં અમને સાથ દઈને જોશને હિંમત આપ્યાં.
જિજ્ઞાસા. યુ .જોષી
‘શુક’
********************************
NOG SS No : 0079
પ્રવિણા કડકિઆ
પ્રકાર : પદ્ય
શીર્ષક : હે વતન
વતન છોડ્યે વર્ષોનાં વહાણાં વાયા
પ્રેમ વધ્યો, રાષ્ટ્રભાષા હૈયામાં વસી
————————
हम यहाँ के भी हैं!
हम वहाँ के भी हैं।
दोनों जहाँ से नाता रखते हैं हम।
..
भारत पर नाज है।
अमेरिका पर इतराते है।
भारतीय अमेरिकन बन गए हैं हम ।
..
हिंदी क्यों छोड़े भाई,
अंग्रेज़ी आसानी से बोलते हैं।
देशी तरिकेसे समजाने लगे हैं हम।
..
शाकाहारी बनाके खाते हैं।
बिनशाकाहारी खाना क्यों खाना?
मेक्सिकन इटालियन खाते हैं हम।
..
दिवाली पे दीये जलाए।
क्रिसमस ट्री भी लगाया।
दोनों त्योहार मनाते हैं हम।
—
शर्ट और पेंट भी पहना।
सारी कुर्ता गर्व से पहने।
भिन्न-भिन्न कपड़े शौकसे पहनते हैं हम।
—
छुट्टियों मनाने देश विदेश घूमें।-
अमेरिका जी भरके देखा।
भारत अनेकों मौक़े ढूँढते हैं हम ।
—
हम ए बी सी डी ज़रूर हैं।
क्योंकि प्यारे भारत माँकी संतान है।
शान सौकतसे यहाँ जीते हैं हम।
—
अपनी औलादों को आगे बढ़ाते हैं ।
हम त्रिशंकु नहीं मोर हैं।
पींछी और रंग ज़रूरी नहीं।
–
जय हिंद
प्रविणा कड़किए
********************************
NOG :SS : 0089
પ્રકાર: પદ્ય
વિષય: વિદેશની વાટે – વતનની વાટે
શીર્ષક: “ખોયું મેં ગાડું….!
રેખા શુકલ- અમેરિકા
બાપ બોલ્યો ચલ સાથે દીકરા હળ ચલાવને,
ભણવાનું પડતું મૂક હવે ઘરકામમાં હાથ દે ને ,
ગામ છોડી શહેરી બન્યો કમર તોડતો રહેને ,
ભણ્યો નથી તો જીવી લીધું શું ટ્રક ચલાવીને?
પ્રેમ લગ્ને દીકરો જન્મ્યો વધામણાં આંગણેને,
કંચન વર્ણી કન્યા જન્મી પણ ખર્ચા તો વધ્યાને!
કમર તૂટી તોડી રોટી જાત ઘણી રોજ મારીને,
દેશ છોડી વિદેશ પહોંચ્યો શાને કાજ મરીને ?
ન અહીં શાંતિથી જીવાયું વિદેશ વાટે રખડીને,
છૂટ્યો પ્રદેશ તો દેશ વાટે કયાંયનો રહ્યો ને !
રોજ લાશ મારી ઉઠાવી રોજ સૂરજ ઉદય ને,
પૃથ્વીનો મહેમાન બની કયાં કદીયે જીવ્યો ને?
એક સ્વર્ગે એક નરકે ત્રિશંકુ હું જ ફસાયોને,
લાલચ-લોભ-રોષ-નગદે મુજથી હું ખોવાયોને!
લખો-ભૂસો ખોટો-સાચો સરવાળે સપડાયોને,
ભરખે જિંદગી ભરખે કોરોના બોલો ફેર છે ને?
કઇ વાટે પ્રભુ દ્વારે લઇ જાશે કોઇ બતાવોને?
દેશ હોય કે વિદેશ વાટે રાજીપો કયાં કહોને ?
બોલતા શીખો ચૂપ રહો કોણ તમારું બતાવોને?
જન્મતાં રડાવે શ્વાસ, છોડાવી શ્વાસ રહેવાના ને!
— રેખા શુકલ
*******************************
NOG.SS NO /0026
પ્રકાર – પદ્ય એક રચના.
શીર્ષક -વતનની વાટ.
એક રચના.
સમયની ભલે તેજ રફ્તાર પ્યારે, વતન લ્યો વાટ જુએ છે.!
યુગો યુગોથી પોકારે, વતન લ્યો વાટ જુએ છે!
અહીં પાદર, અહીં પીપળો, નદીની એ જ સરવાણી,
ઊગીને રોજ આથમતો રવિ પણ વાટ જુએ છે !
અહીં પાદરનો એ ચોરો, ને પેલી ગાયના ઘણ, રોજે,
ત્યાં ભરવાડોનાં, ડચકારો બધાંયે વાટ જુએ છે!
ચઢીને વડની વડવાઈ, નદી કૂદતાં કતારોમાં,
ધૂબાકા મારતાં ન્હાવું, પડી ર’તા એ ધારોમાં,
મધૂરાં બાળપણની યાદ, તારી વાટ જુએ છે!
ભલે જ્યાં છો રહો ખુશ પણ,
પ્રભુ, બસ એટલું વાંછુ, નીકળતા પ્રાણ હો મારા,
રહું વતનની હું સદા વાટે, કે વતન ત્યાં વાટ જુએ છે!
અંજના ગાંધી “મૌનુ”
વડોદરા