ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક આયોજિત સાહિત્ય સરિતા ગ્રુપ મા આજે સભ્યો ની સાત ગદ્ય રચનાઓ પ્રસિદ્ધ કરવામાં આવી છે.
વિષય : પિતા.માતા.સંતાન…સંપર્ક સૂત્રો…….
www.janfariyadnews.com
Email: prdpraval42@gmail.com
What’s up calling No : 9824653073
તંત્રી/સંચાલક : પ્રદીપ રાવલ
મુખ્ય નિર્ણાયક : જયશ્રી પટેલ
લેખકો : પ્રવિણા કડકિયા,માયા દેસાઈ,ઘનશ્યામ વ્યાસ,પ્રફુલ્લ પ્રસન્ના,જયશ્રી પટેલ, ડો.અનિરુદ્ધ વ્યાસ,
લીના વછરાજાની
યુ ટ્યુબ ચેનલ : janfariyadnews(સાહિત્ય સરિતા)
NOG: 0089
વિષય :મા
શીર્ષક:માયાળું માવલડી
પ્રકાર : ગદ્ય
———
મમ્મી મારી ખૂબ અનેરી
અદભૂત છે યાદો તારી
ઓ જીવનને બક્ષનારી
આંખલડી છે અમી ભરી !
***********************
મમ્મી, જન્મથી બાળપણ અને જુવાની સુધી તારી છત્રછાયા માણી હતી, અનુભવી હતી.
બાળપણમાં ખૂબ મસ્તીખોર હતી. માર પણ ખાધો હતો. પણ તારા પ્રેમની શીળી છાયામાં જિંદગી ખૂબ સુહાની હતી.
હા, ત્યારે એવું લાગતું હતું કે તારા પ્રેમની વર્ષામાં હમેશા ભિંજાતી રહીશ. ખબર છે ને મોટાઈ વિદાય થયા. મજધારમાં હતી ત્યારે તું સહારો હતી. આજે એ સહારો પણ નથી રહ્યો. ખબર છે, હવે શ્રીજીબાવાએ હાથ ઝાલ્યો છે ! હું નહી છોડું, તે છોડશે
ત્યારે બસ મુક્તિ પામીશ.
મા, આજકાલ કરતાં ૧૫ વર્ષના વહાણા વાયા. તને ખબર છે, મારું ગણિત પાકું હતું અને છે. વર્ષ , મહિના દિવસ અને કલાક બધું જીભને ટેરવે છે. તને શું કહું, હવે આદત પડી ગઈ છે. તારા આંગણમાં ખેલતી તારી દીકરી હવે જીવનને આરે આવીને, બાકીનું જીવન તારા માર્ગદર્શન પ્રમાણે જીવવાનો પ્રયત્ન કરી રહી છે.
એક વાતનો ગર્વ હંમેશાં રહ્યો છે, તારા આપેલા ઉચ્ચ સંસ્કાર અને શિખામણ
જીવનમાં દીવાદાંડી બની પથ ઉજાળે છે. મમ્મી ઘણીવાર તારી અને મારી
વચ્ચે ગેર સમજૂતી થઈ હશે. મા તરીકે તેં મને કાયમ માફી આપી છે. આજે
અંતરથી ફરી એકવાર ક્ષમાની યાચના કરું છું. બાકી તારો પ્રેમ જીવન જીવવા
માટે ખૂબ સહાય રૂપ છે.
મમ્મી તારી એ પ્રતિભાશાળી મૂર્તિ હમેશા આંખ સમક્ષ તરવરે છે. ઠાકોરજી પરનો તારો વિશ્વાસ, મહાપ્રભુજી પરની શ્રદ્ધા કેવા અપાર હતા. તારા વિષે લખવું એ મારી શક્તિની બહારની વાત છે. તેથી ટૂંકાણમાં દિલનાં ભાવ
દર્શાવવાનો વ્યર્થ પ્રયત્ન કર્યો છે.
તારી અણસમજ દીકરીનાં પ્રણામ.
પ્રવિણા કડકિઆ
હ્યુસ્ટન.અમેરિકા
******************************************
*NOG SS NO : 0081*
*વિષય:પિતા*
*પ્રકાર:ગદ્ય*
*શીર્ષક: પુરુષ*
આપણાં અસ્તિત્વ માટે જવાબદાર એક સ્ત્રી એટલે કે માતા અને પુરુષ એટલે કે પિતા વિશે વિચારીએ તો નતમસ્તક થઈ જઈએ છીએ. આ બે મહાન વ્યક્તિ દરેકનાં જીવન માટે અગત્યની હોય છતાં ફિલ્મ, સાહિત્ય, નવલકથા કે વાર્તામાં માતાનું અદકેરું મહત્વ ગણાવાયું છે.
સમર્પણ એ સ્ત્રીનો સ્વભાવ છે તો સ્વીકાર એ પુરુષની લાક્ષણિકતા છે .એ સ્ત્રી સાથે કદાચ બધી જ વાતો કરી શકે પોતાના દુઃખ દર્દ છુપાવીને .પુરુષ એટલે એક અડીખમ વૃક્ષ જે એક મીઠા ટહુકા માટે સદા ઝંખતું રહે છે. પુરુષ એટલે એક પ્રેમી ,પુત્ર ,પતિ કે પિતા .સ્ત્રી ભલે પુરુષ સમોવડી થવા ,તેનાથી ચડિયાતી થવા પ્રયત્ન કરે પણ પુરુષના સંગાથની, સહવાસની અને સ્વીકારની એને સતત ચાહત રહે છે. એ જ રીતે પુરુષ પ્રધાન સમાજમાં ભલે એની છબી એક મજબૂત વ્યક્તિત્વની હોય ,પણ એને સુદ્ધાં પોતાની લાગણીઓ, ઈચ્છાઓ કે ગમો-અણગમો હોય એ ભૂલાવી દેવાય છે અને એને એક “ટેકન ફોર ગ્રાન્ટેડ ,સુપરમેન”ની જેમ જ જોવાય છે. ઈશ્વરે એનું સર્જન કર્યું ત્યારે એને પણ આકાંક્ષા, સપનાં અને ભાવના આપીને જ પૃથ્વી પર મોકલ્યો ને . ઓફિસ કે ધંધાના રાજકારણ રૂપી સુનામી સામે એને લડવાનું હોય છે અને ત્યાંથી કશું ઘરે ન લાવતાં હસતાં મોંએ જીવવાનું હોય છે .દોસ્તો સાથે પણ જીવનની ઘટનાનુસાર ઘનિષ્ઠતા ઓછી થતી જાય છે તેથી એની ભાવના કે મૂંઝવણ એ કોની સમક્ષ રજૂ કરી શકે? જન્મે ત્યારથી જ “મર્દ કો દર્દ નહીં “જેવી ગ્રંથિ સાથે ઉછરે તેથી હાંફી જાય ત્યાં સુધી એ સહન કરતો જ રહે છે. પુત્ર તરીકે લાડ પામે તો સામે ઢગલો અપેક્ષાઓ મોઢું ફાડી ઉભી હોય.” પરણ્યા પછી પત્નીનો નહીં થઈ જતો” તો સામે પક્ષે પતિ તરીકે પત્ની માવડીયામાં ન ખપાવી દે એની ચિંતા. આમ દોરી પર ચાલતા નટની જેમ ભાવના જગતમાં એની પણ કસોટી થાય .બોલ્યા વિના આ બધું સહન કરવું એ જુલમ જ ને.આ સાથે કમાતી કે ન કમાતી પત્ની સાથે આર્થિક પાસાંને સંભાળતા સંભાળતા સંતાનો અને માતા-પિતા સાથે સંતુલન જાળવતાં જાણે પર્વતની ધાર ઉપર ચાલવું. દીકરો હોય કે દીકરી પોતાના સંતાનો માટે એ ફાટેલાં ખિસ્સે નાણાં સાચવવાની કપરી ભૂમિકા ભજવે છે .આ દરમિયાન પોતાના મોજશોખ કે ઈચ્છાઓને એ ઊંચી અભરાઈએ ચઢાવી દે છે. એને પણ ડર લાગે, ચિંતા થાય કે દુઃખ થાય એવું વિચારવું જાણે ગુનો હોય તેમ એ વિના બોલે બધું જ પાર પાડે એવું ગૃહિત ધરાય.
પરિસ્થિતિનો સ્વીકાર પુરુષ સ્ત્રી કરતાં વધુ સરળતાથી કરે છે પણ એની જાહેરાત કે દેખાડો કરવાનું ટાળે છે. કંઈક બદલી નાખવાનાં વિચાર
કરતાં એને સ્વીકારી આગળ ચાલવામાં વધુ હિત છે એમ માનતો પુરુષ મૂકપણે સ્વીકૃતિમાં માને છે.
સ્ત્રીઓમાં મૂળભૂત ઈર્ષાનો ગુણ હોવાથી બીજી સ્ત્રીઓ સહકાર ન પણ આપે .પણ પુરુષ બીજાં પુરુષને સહકાર આપવામાં મોખરે રહે છે. સમર્પણ કરવાની વાતમાં પણ સ્ત્રીનાં સમર્પણને અગ્રતા અપાય છે પણ હકીકતમાં વગર બોલે કુટુંબ માટે જ જીવતાં
પુરુષનું સમર્પણ પણ મહાન જ હોય છે .એક જ શર્ટ કે પેન્ટને “ચાલશે ,પછી જોઈશું” કરી ચલાવનારા પિતા કે પતિની કિંમત બહુ મોડી અંકાય છે.
ખરાબ મૂડને સ્ત્રીઓ હોર્મોન અસંતુલનમાં ખપાવી પુરુષો પર થોપે છે ત્યારે યાદ રાખવું ઘટે કે પુરુષોને પણ હોર્મોન્સ હોય છે . તેમનાં પણ સારા ખરાબ મૂડ સાચવી લેવા જોઈએ.
પુરુષ એટલે એક અડીખમ દીવાલ. યાદ રહે દીવાલને પણ કદીક વહાલ પ્રેમમાં ભીંજાવું ગમે છે. ત્યાગ કરવામાં કદીયે પાછળ ના રહેનાર પુરુષને પણ સંવેદના હોય છે .એની ભાવનાઓ દુભાય ત્યારે સ્ત્રીઓની જેમ રોઈ કકળીને નહીં પણ ઓશિકામાં મોઢું છુપાવી વ્યક્ત કરે છે અને ત્યારેય એ તકેદારી લે છે કે ઓશીકુ એના આંસુથી ભીંજાય નહીં.
સંતાનોના સપનાંઓ અને ઈચ્છાઓનું લિસ્ટ એ પોતાની જાતે જ બનાવી લે છે અને એ લિસ્ટ ગજવામાં રાખી પોતાની જાતને એ માટે સક્ષમ બનાવવા હજાર પ્રયત્નો કરે છે.
એના આંસુ જોયા નથી એટલે પુરુષને ખારાશ વિશે ખબર નથી એમ ધારવાનું ?સ્ત્રી સંવેદનશીલ છે એમ કહીએ છીએ કારણકે એ પોતાના અન્યાય, વેદના અને ભાવનાને ગાઈ બજાવી કહી શકે છે પણ પુરુષો સંવેદનહીન તો નથી જ. દીકરીને સાસરે વળાવતાં પિતાને જુઓ તો ખબર પડે એના આંસુઓના મહાસાગર વિશે.
પુરુષની જિંદગી પણ સ્ત્રીની જેમ અનેક પાત્ર ભજવતાં બદલાતી જ હોય છે . ત્યારે એને પણ કેટલું છોડવું પડે છે, કેટલું ભૂલવું પડે છે અને આમ કરવામાં એ કેટલો તૂટી જાય છે. અંદરને અંદર ભંડારી રાખેલી એની આ ભગ્ન ભાવનાઓ એને કેટલી કનડતી હશે એ કોઈ વિચારી શકે ખરું?
આવા વજ્ર જેવી છાતીવાળા પણ ઘરનાંઓ માટે સદા કોમળ એવા પુરુષને પણ સહકાર, સંવાદ, સાથ અને સહકારની જરૂર હોય છે. તે ચાહે છે ફક્ત સ્નેહની અમીવર્ષા જે એની હાંફને વિરામ આપે અને આગળ દોડવાની હામ!
#માયા દેસાઈ
મુંબઈ ભારત.
*****************************************
NOG SS No : 0013
શીર્ષક: સાસરે વળાવતી વેળા એ દીકરી ને
પ્રકાર : ગદ્ય
આજ નહીં તો કાલે ,મારી દીકરી
તારે જવાનું છે મારાથી દૂર દૂર દૂર…
તારાં સપનાંઓની એક નવી જિંદગી
તું શરૂ કરીશ ત્યારે હશે મારા સુવચનોનાં કેટલાક સ્મરણો, જે તારા માર્ગમાં અજવાળું પાથરશે….
શૈશવ વટાવીને ક્યારે મોટી થઈ
અને ક્યારે વિદાય વેળા આવી એ
ખબર જ ન પડી.
કાલની પાલ, આજની રૂપાલી,
આજે અમે આંસુભરી આંખે મૌનમાં
કહીએ છીએ કે જાણે – અજાણ્યે કદાચ તને ક્યાંય ,ઓછું આવવા દીધું હોય, ક્યાંક મનદુઃખ થયા હોય, તને ક્યાંક દુભવી હોય તો સમજજે કે દીકરી એ તારા ભલા માટે જ.
તારા લગ્નની આ વિદાય વેળાએ અમ
હૃદયમાં ઉદભવતી આ મીઠી વ્યથાને,
શબ્દોનાં સથવારે અર્પણ કરેલ આ
અમૃતબિંદુને તારા જીવન સાગરમાં
સમાવી દે જે.
તારી થોડી શૈશવની યાદ,પ્રેમભરી મસ્તી,નિખાલસ સ્વભાવ,સમજણ, ઘણી બધી પુણ્યાઈ પિયરમાં જમા રાખજે અને બદલામાં આપણે સાથે વિતાવેલી દરેક ક્ષણની આનંદમયી પળનાં સંભારણા સાથે લેતી જજે.
તને શાળાએ ભણવા મૂકી ત્યારે દીકરી, મને ક્યાં ખબર હતી કે એ અર્ધી કન્યા વિદાય હતી,એક પિતા અને પુત્રીનાં વિખૂટા પડવાનો એ આરંભ હતો.
મારી દીકરી તું મોટી થઈ પછી હવે થશે
આ ક્રમનું પુનરાવર્તન, આપણે વિખૂટા
પડવાના.
મારા વડલાનો શીતળ છાંયો છોડીને તું
તારી જિંદગીનો એકડો જાતે ઘૂંટવાની.
ઘરકામ કરતી વખતે દુનિયાની માતાઓ પોતાની પુત્રીઓ સાથે જે વાતો કરે છે તે જ છે આ સંસારની સૌથી મોટી યુનિવર્સિટી. જે તને કોઈ
પાઠ્યપુસ્તકનાં અભ્યાસક્રમમાં નહીં
મળે. અને એટલે જ મારી દીકરી, ઘણી વાર મારે તને કશું કહેવું પડતું નથી,કારણકે એમાંનું ઘણુંબધું તો મધુર
વાણીમાં તારી માતાએ તને અમૃતની
જેમ ઘૂંટડે ઘૂંટડે પીવડાવ્યું હોય છે.
ઘનશ્યામ વ્યાસ ” મામા”
કાંદિવલી.મુંબઈ
***************************************
*NGO સાહિત્ય સરિતા(૧)*
*NOG SS No.- 39*
*વિષય -મા બાપ*
*પ્રકાર – ગદ્ય – સ્વર્ગસ્થ પિતાને પત્ર*
*શબ્દો / ૨૯૯*
*શીર્ષક – પિતૃયોગ*
*તારીખ- ૨-૨-૨૧*
*મંગળવાર*
*પૂજ્ય સ્વ.પિતા*
*પિતા સ્વરૂપે તમે મળ્યાં એ કેવો સરસ પિતૃયોગ! આજીવન તમે ડગલે ને પગલે મને પડતાં પડતાં સાચવી લીધી, મુશ્કેલીઓનાં તોફાનમાં હંમેશા મારો હાથ પકડી રાખ્યો, ક્યારેય મને હારવા ના દીધી. સંઘર્ષોથી ભરેલી જિંદગીમાં પણ અમને ફૂલની જેમ ખીલવા દીધાં, ખીલીને મ્હેંકવાની તક આપી! આખી જિંદગી તકલીફોની વચ્ચે જીવીને હસતાં રહ્યાં અને અમને પણ જેવી મળી છે એવી જિંદગીને જીવતા શીખવ્યું એ પણ પિતૃયોગ. નાની વયથી જ પરિવારનો બોજો ઉપાડવાની જવાબદારીને હસતાં હસતાં, સતત પરિશ્રમ અને સાદગીપૂર્ણ જીવનથી નિભાવી. ખૂબ ઓછી આવક, બે પાળીમાં નિવૃત્ત થયા ત્યાં સુધીની નોકરી, ન ખાવાનો પૂરતો સમય, ન ઊંઘવા માટે પૂરી રાત્રી, છતાંય અછતનો અમને કોઈ જાતનો અણસાર આવ્યા દીધાં વગર ચાર ભાઈબેનને કોઈ વાતે અધૂરપ ના આવવા દીધી! મૌન રહીને, સમયના પડકારને સતત ઝીલતાં રહીને, પોતાની સઘળી જરૂરિયાતોનું સમર્પણ કરીને બાળકોને પળે પળે ખુશ રાખવાની ખેવના એક પિતા જ કરી શકે!*
*આજે પણ તમે અને મારી મા જીવનની દરેક પળમાં મારી સાથે જ છો અને રહેશો, એ પળ સુખની હોય કે દુઃખની, તમને બંનેને મેં મારી અંદર મારી હૂંફ બનીને અનુભવ્યા છે. એ છે મારો જીવનયોગ.તમને બંનેને મૃત્યુએ એના સમયે વધાવી લીધા એ મૃત્યુ યોગ.બહુ બધાં યોગ જીવનમાં વ્યક્તિ મા બાપ થકી જ શીખે છે અને જીવે છે એ બાળક અને મા બાપ વચ્ચેનો સ્નેહયોગ.સમય ગમે તેવો હોય પ્રેમ આપવામાં રતીભર ફેર ના પાડ્યો કારણકે તમે માબાપ હતાં એ કેમ ભૂલાય!*
*જીવનની છેલ્લી ક્ષણ સુધી મારાં જીવવામાં તમારા બંનેનું યોગદાન રહેવાનું જ*
*તડકા છાંયડાવાળી મારી જિંદગીમાં હંમેશા તમે બંને વડલાની છાયા બનીને રહ્યાં. ઓછી મનસાઓ, ઓછી જરૂરિયાતો, ચાલશે-ફાવશે ભાવશેની સુંદર ભાવના, સાદગી ભર્યું જીવન, અને જીવનભર સતત પરિશ્રમ, છતાંય તમારું સંતોષી જીવન મારી નજર સમક્ષ તરવર્યા કરે છે.*
*ના અમને ડરવા દીધાં, ના હારવા દીધાં, વૃદ્ધવયે પણ હંમેશા અડીખમ આધારસ્થંભ બનીને ઊભા રહ્યાં.*
*પ્રણામ અને ખૂબ ખૂબ પ્રણામ, દરેક ભવમાં તમે બંને માથા ઊપરનું છત્ર બનીને મારી સાથે જ રહો એવી પ્રભુપ્રાર્થના.*
*તમારી ગાંગલી ( ગંગા )*
*પ્રફુલ્લા”પ્રસન્ના”*
******************************************
NOG SS NO :004
*શીર્ષક**માતા-પિતા,*
*વિભાગ: લેખ*
માતા- પિતા એટલે આપણાં અસ્તિત્વની ઓળખ. હા! તે ન હોત તો આપણે જ નહોત.
તેવીએ હસ્તીઓ એટલે ભગવાને તેમનાં સ્વરૂપે આપણી સમક્ષ હાડમાંસનાં ઈશ્વર જ અર્પ્યા છે ! પત્થરની મૂર્તિ પૂજવાં સવારનાં પહોરમાં નીકળી પડીએ છીએ, ત્યારે વિચાર્યું છે કે પેલી આંખોમાં કંઈક પ્રશ્ન હતો, તે જોવા કે પૂછવાં પણ આપણે ઊભા રહેતા નથી.
બાપા, પિતા આપણાં માર્ગદર્શક છે,હા! પુરુષ મક્કમને કડક છે.તે પોતાની ભાવનાને બતાવી શકતા નથી પણ જ્યારે જ્યારે મારા જીવનમાં મે પિતા, ભાઈ,માસા,કાકા,મામા,બનેવી કે મિત્રનાં રૂપમાં પુરુષોને જોયા છે ત્યારે ત્યારે અનુભવ્યું છે કે બોલતા નથી, પણ હક વધુ જ કરે છે.રામ નથી છતાં મળેલ સ્ત્રી કોઈપણ રૂપમાં હોય તો તેને સીતાની છબીમાં જ જોવા માંગે છે.પિતા તરીકે ઘણાં બાપને મે ત્યાગ કરતાં જોયા છે. તેઓને માપ દંડનાં માપથી માપી ન શકીએ. એક જ દાખલો આપીશ મોહનદાસ કરમચંદ ગાંધી,કહેવાય છે
તેઓ એક સારા પિતા ન બની શક્યા ને છતાંય વિશ્વભરમાં બાપુ જ કહેવાયા…કેમ?કારણ એક પિતા તરીકે તેમણે ભારતને જ સંતાન ગણ્યું ને ઘણું ત્યાગ્યું. તેવા પિતાને ન સમજવા માટે તેમનાં સંતાનોનો પસ્તાવો કોઈએ ન જોયો!
માતા, તેના માટે તો કોઈ કાંઈ જ ન બોલી શકે!
માતા તો ગર્ભ ધારણ કરે ત્યારથી જ પોતાનાં સંતાનની ચિંતા કરવા માંડે અને કાળજી પણ. બાળઉછેર માટે ઘણી માતાઓને મેં પોતાની કેરિયર બાજુ પર મૂકી દેતાં જોઈ છે. તેણી તેના કોઈપણ સ્વરૂપને તેમાં બીબામાં ઢાળી શકે છે.હા, કોઈક સ્ત્રીઓ હવે કેરીયર પાછળ કુટુંબ કે કુટુંબ ભાવના વિસરી ચૂકી છે.પણ માતૃત્વની કે વાત્સ્લ્યની તેની ભાવના મારતા તે શીખી જ નથી ઘણાં કવિઓ ઘણાં કાવ્યો *મા* પર રચી ગયા છે, કવિ બોટાદકરનું કાવ્ય આજે ગીતાનાં કોઈ પણ અધ્યાય કરતાં ઓછું ન જ ગણાય.
તેમાંની બે જ પંક્તિઓ…
*ચળતી ચંદાની દીસે ચાંદની રે લોલ,*
*એનો નહિ આથમે ઉજાસ રે*
*જનનીની જોડ સખી! નહિ જડે રે લોલ.*
ભરતી ઓટ આવે નદી-સાગરમાં પણ ક્યારેય માતાનાં પ્રેમમાં તે નહિ જ આવે. માનું કાળજું કાઢી લઈ જતાં દીકરાને ઠેસ વાગતાં કાળજું બોલી ઉઠે છે,”ખમ્મા મારા દીકરા! વાગ્યું તો નથી ને!”આ મા છે.
હું પણ બે દીકરીની મા છું.હું ઘરે મોડી આવતી તો મારી માતા ચિંતા કરતી. હું કહેતી હું મોટી થઈ ગઈ છું.
ત્યારે તેણી કહેતી કે,”તું મા બનશે, તો તને ખબર પડશે.”
આવું તો તમે બધાંએ જ સાંભળ્યું હશે.આજે તો હું મારી દીકરીઓની મા પણ અને બાપ પણ છું.મે તેમને સમાજ સાથે કદમ મેળવી ચાલતા શીખવ્યું છે, અટકે તો મારી પાસે આવે છે ,ભૂલ કરે તો હું કડક પણ થાઉં છું તો તેઓથી ઈંગ્નોર પણ થાઉં છું.આજે તેઓ સમાજમાં લઢી વઢીને પણ સમાજ સાથે ઊભી રહે છે.માટે આ હાડમાંસ રૂપે ઈશ્વર તરફ પૂર્ણ કર્તવ્ય કરશો તો સારા કર્મો પામશો.
હું વૃધ્ધાશ્રમની વિરુદ્ધ નથી.મને તો આનંદ છે. ધણીવાર કહેવું છે જો મા બાપ ને ત્યાં હમ ઉમ્ર મિત્રો મળે, કંઈક નવું નવું કરવા મળે. લધુતાગ્રંથીથી બચે.સંતાન આજની દોડતી દુનિયામાં મા બાપને સાથ નથી આપી શકતા. ધણીવાર મે મા બાપને વાત કરવા માટે તડપતા જોયા છે.તો કેમ ન જાય વૃધ્ધાશ્રમ? સંતાન વિદેશ જઈ રહે છે તો મા બાપનું કોણ તો પોતાની સેવાસશ્રુંસા થાય તેવાં સ્થાને જઈ ન રહે?
માતા પિતા ને સંતાન ત્રણેય સરખા હોય છે. આવા માતા પિતા કે સંતાનોને વગોવવાં કરતાં તેઓ સુખી આનંદી રહી સંસાર ચલાવે તેવી મારી માન્યતા છે.
અસ્તું
જયશ્રી પટેલ..૨/૨/૨૧.ગ્રુપ મુખ્ય સંચાલક.
***************************************
NoG SS No:0082
શીર્ષક: “સંતાન ના જીવનમાં
માતા પિતાનુ મહત્વ
અને જરૂરિયાત”
વિભાગ: ગદ્ય
જીવનની અવસ્થાઓ,
બાલ્યા વસ્થા,
યુવાવસ્થા,
( યૌ વન અવસ્થા)
વૃદ્ધાવસ્થા,
આ દરેક અવસ્થામાં માતા પિતા એક ક્રીએટર તરીકે પોતાના બાળકોની વિશેષ કાળજી રાખતા હોય છે,
સારા સંસ્કારનું સિંચન,
આધ્યાત્મિક જ્ઞાન,
પૂર્ણ સ્વતંત્રતા,
આર્થિક મહત્તમ યોગદાન,
રુચિકર અભ્યાસ પરત્વે પુત્ર અથવા પુત્રીની ઋચિમાં વિશેષ સમયની ફાળવણી આ બધું પોતાના બાળકો માટે દરેક માતા પિતા ઓછે વત્તે
સંજોગને અનુસાર સમય આવ્યે દેવું કરીને બાળકોનાં વિકાસ અને સમૃદ્ધિ માટે પોતાની અતૃપ્ત ઈચ્છાઓનું બલિદાન આપેછે,
માતા પિતા અને બાળક એક ત્રિવેણી સંગમ જેવુ મહત્વ ધરાવે છે,
આ યોગદાન પેટે માતા પિતા
કોઈ ભવિષ્ય માટે અપેક્ષા કે
માગણીઓ ને અનુમોદન નથી
કરતા, માતા પિતા પોતાના સ્વાસ્થ્યની પણ પરવા કર્યા વગર જે જવાબદારી તેમના ખભે લાદવામાં આવે છે,
તેમાં તેઓ ક્યારેય ઉણાં ઉતરતા નથી,
બાળકોનાં ઉછેર,અભ્યાસ,
અપેક્ષિત જરૂરિયાતોમાં માબાપ પોતાનું સર્વસ્વ ન્યોછાવર કરી દે છે,
આજની યુવાન પેઢી થોડી
રિઝર્વ,પોતાની અલ્લડ મસ્તી,
ફેશનેબલ જીવન શૈલી, અને
હિસાબી જીવન પરત્વે થોડાં કેર લેસ હોય છે, જે માબાપ પોતાના બાળકો માટે જે સર્વસ્વ અર્પણ કરે છે,
તે સમય તેમના માતા પિતાનાં જીવનમાં ખૂબ નિર્ણાયક હોય છે, માતા પિતા આર્થિક મદદ, સગવડો, જે સમયમાં પૂરી પાડે છે, તે સમય તેમના માતા પિતાનો જીવન કાળ અતિ મહત્વનો હોય છે, માતાપિતાની પુત્ર પ્રત્યે ફરજ ,
પુત્રની માતા પિતા ને ધ્યાન રાખી ઘડપણમાં સાચવવાની
જવાબદારી આ ખૂબ જ જરૂરી છે,
આધુનિક સગવડોનાં સહારે
સંતાનો એ પૂરતાં સજાગ રહી
મા બાપ પ્રત્યે આસ્થા,પ્રેમ, લાગણી, અને તેમનો સામાજિક મોભા ને આંચ ન આવે તેવું વાણી વર્તન હોવું જોઈએ,
જવાબદાર માતા પિતાના જવાબદાર સંતાન બની બાળકોના જીવનમાં જે ભોગ આપ્યો છે તેનું યોગ્ય વળતર
દરેક સંતાનોએ આપવું જોઈએ,
જેથી તેઓ તેમના જીવનનાં
બાકી તબક્કામાં માન સન્માન ભેર જીવી શકે,
“માત પિતા છે મહાન
ડગલે પગલેચાલતા શીખવે,
આત્મ પીડાની કોઈ ગ્લાનિ નથી
ફૂલ સદ્રશ્ય બાળ જતન કરે
હાલ ચાલ મનથી પૂછે,
કરકસરથી જીવન ભરી
સૌ સમસ્યા હલ કરે
ડૉ અનિરુદ્ધ વ્યાસ,
નડિયાદ,સાક્ષર નગરી
****************************************
NOG. સાહિત્ય સરિતા (૧)
NOG SS No. 0029
વિભાગ:ગદ્ય
વિષય: મા
લેખ શીર્ષક :
“માડી તારાં નામ છે હજાર”
“માડી તારાં નામ છે હજાર”
નવરાત્રિનાં નવ દુર્ગાનાં નવ નામમાં જે અલૌકિક શક્તિ અને માન છે એ જ અભિમાન અને ગૌરવ –
“મા, મમ્મી, મોમ, મમ્મા, આઇ, મધર”
શબ્દમાં સાક્ષાત અનુભવાય છે.
કઇ સુંદર મીઠી લાગણીઓ ‘મા’ શબ્દ સાથે સંકળાયેલી નથી? ‘મા’ એટલે એ ઉચ્ચ હસ્તી કે જેની બેહિસાબ મબલખ સલામત સરહદમાં દરેક બાળક બેખૌફ જીવે છે. એના રાજમાં તો એનું પચાસ વર્ષનું બાળક પણ બાળપણનું લાડ મેળવતું રહે છે.
પોતાની કોઇ જ સ્વાર્થી લાગણી કે માંગણી વગર પોતાના સંતાન અરે માત્ર સંતાન જ નહીં પણ આખા પરિવારનું કાળજીપૂર્વક જતન કરે એ ‘મા”.
થોકબંઘ કવિતાઓ, જથ્થાબંઘ સુવાક્યો, અગણિત વાતો ‘મા’ માટે લખાઇ ગઇ. એ બધા જ ગ્રંથ કે સાહિત્યની પણ ઘણી ઉપર ‘મા’ની હસ્તી બિરાજે છે.
બસ મા એટલે ‘મા’.
કોઇ ગૂગલ પણ એનો સાચો અર્થ સમજાવવા સમર્થ નથી.
મમ્મી એટલે બાળક માટે અલ્લાઉદ્દીનનો જાદુઇ ચિરાગ.
મમ્મી એટલે બાળક માટે હાતિમતાઇની પરી.
મમ્મી એટલે બાળક માટે સુપરમેન, બેટમેન.
મમ્મી કંઇ પણ કરી જ શકે.
જરા મનની અંદર ડોકિયું કર્યું ત્યાં જણાયું કે આપણે મમ્મી વિશે લખવા જેટલા મોટા અને મેચ્યોર્ડ થઇ ગયાં પણ તોય મમ્મી શબ્દ બોલીયે ત્યાં તો દિલનાં ઊંડાણમાંથી હાશકારો રગ રગમાં પ્રસરી ગયો.
બસ, જગતની દરેક મા-મમ્મીને
અંતરતમ શુભકામનાઓ.
હા, મનનાં એક ખુણે અચૂક એક ડંખ એવી કેટલીક કમનસીબ ‘મા’ માટે વાગતો રહે છે કે જે પોતાના સંતાન સાથે રહી શકતી નથી.
ઇશ્વર થોડો ક્રુર લાગે જ્યારે હું વૃધ્ધાશ્રમમાં ઈવેન્ટ કરું ત્યારે એ સંગીત મને બહુ બેસૂરું લાગે છે.
સુખી અને સંપન્ન માતા પિતા માટે આપણી લાગણી તો હોય જ પણ
એ કમનસીબ અને દુ.ખી મા બાપ માટે મારી દિલથી દુઆ કે,
હે પાલનહાર, આવી કરુણતાનું કંઇક નિવારણ કરજે.
અંતમાં બસ સર્વે જના: સુખીનો ભવન્તુ.
-લીના વછરાજાની.