GN_24-7-20 News of Gandhinagar PDF
( ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક વાચવા ઉપર તારિખ ઉપર ક્લિક કરી બ્રાઉઝર મા વાંચો.)
જૂનું અને જાણીતું બરોડાનું એકજ નામ ફેમસ “સત્ય વિજય ” શ્રાવણ માસ નિમિત્તે ફરાળી વાનગીઓ માટે આજે જ ઓર્ડર આપો.
*ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક ********સાહિત્ય વિભાગ મા આજે એડમીનની રચનાઓ નીચે મુજબ છે*********************
*મારી માતૃભાષા ગુજરાતી ભાગ -૨*
નામ લેતાંજ આપણાં ચિત્તમનમાં રમતાં,કૂદતાં,હસતાં,જીદ કરતાં બાળકોનું ચિત્ર ઊપસી આવે છે. પરંતુ તેમનું આ શૈશવ કેટલો સમય ટકે છે!!
ગતાંકથી ચાલુ……..
હજી તો બિચારૂં……!! બિચારૂંજ તો!!!! માંડ ડગ ભરતાં શીખે ન શીખે ત્યાં તો એને ‘પ્લે ગ્રુપ’ નામના ભંડકીયામાં પૂરી દેવામાં આવે છે.જ્યાં તેની ઉપર સાવકી ભાષાનો મારો ચલાવવામાં આવે છે.જેમકે comehere, stand-up,sit down, apple,banana,brinjal,good morning.અરે! હજી તો પોતાની માતૃભાષાના શબ્દકોષના પૂરા સો શબ્દો પણ શીખ્યું ન હોય અને પરભાષાના બોજાનો ટોપલો તેના નાજૂક હાથોમાં પકડાવી દેવામાં આવે છે.અને આ બધું મા બાપ માત્ર સમાજના ડરથી કરે છે. તેઓ સતત એક દબાણ નીચે જીવતાં હોય છે કે જો આપણે સમાજની સાથે નહીં ચાલીએ તો લોકોની હાંસી પાત્ર થઈશું, સમાજથી પાછળ રહી જઈશું.માટે બાળકને ભણાવવા તો અંગ્રેજી માધ્યમમાંજ.એવી એક માન્યતા તેમના મનમાં આરૂઢ થઈ જાય છે.અને આ નાનકડાં ભૂલકાંઓ સમાજ અને માતાપિતા વચ્ચે ચાલી રહેલા આ શીત યુધ્ધમાં ભીંસાય છે.ઘરમાં બાળક માતૃભાષામાં બોલેચાલે અને શાળામાં સાવકી ભાષામાં.એની સમજદારીની બારીઓ ખૂલવાને બદલે એના પર અંગ્રેજી ભાષાનું મોટું નવતાલ તાળું લગાવીને બંધ કરી દેવામાં આવે છે.જેને ખોલવાની ચાવી અંગ્રેજી માધ્યમ પાસે પણ નથી.કારણ ભાષા ન સમજાય અને બાળક વર્ગમાં પ્રશ્નોના ઉત્તર ન આપી શકે તો શિક્ષકો દ્વારા તેમને very dull student……!કહીને શિક્ષા આપવામાં આવે છે કે “write this answer 10 times.”…….!! જેનો સ્વીકાર બાળક તો કરીજ લે છે,સાથે સાથે માબાપ પણ “અમારા બાળકની ટીચર તો બહુજ સ્ટ્રીક્ટ છે.” કહીને સહજતાથી સ્વીકારી લે છે.આ બાળકો પછી એટલુંજ જુએ છે જેટલું બતાવવામાં આવે, એટલુંજ બોલે છે જેટલું બોલાવવામાં આવે,અને એટલુંજ સમજે છે જેટલું સમજાવવામાં આવે છે.આ રીતે બાળકના આત્મવિશ્વાસ પર એક પ્રશ્નાર્થ ચિન્હ મૂકાઈ જાય છે. ધીરે ધીરે બાળક પોતાનો આત્મવિશ્વાસ ગુમાવતો જાય છે. માન્યુ કે અંગ્રેજી ભાષા વિશ્વની ભાષા છે એનું મહત્વ આંતરાષ્ટ્રીય સ્તરે છે પરંતુ આપણે એનું એટલું બધું મહત્વ પણ ન રાખવું કે જેનાથી આપણું પોતાનુંજ અસ્તિત્વજ મટી જાય.આપણી ઓળખાણજ ભૂંસાઈ જાય.આ બધું જોઈને દુ:ખ થાય છે અને વિચાર આવે છે કે લોકો શું કહેશે એ બીકે માણસ સદા ડરતો હોય છે.વાઘ વાઘથી નથી ડરતો પણ એક સભ્ય માણસ હંમેશા બીજા સભ્ય માણસથી ડરતો હોય છે.વિચારો કે આનાથી ઊંધુજ થયું હોત તો? જે પ્રવાહ અંગ્રેજી ભાષા તરફ વહેવા માંડ્યો છે તેજ પ્રવાહ આપણી માતૃભાષા તરફ વહેતો હોત તો?આપણીજ માની કૂખે જન્મીને માને ઓળખવાની જરૂર ન પડત. જે મમ્મી પપ્પા આજે વટથી એમ કહે છે કે”અમારા બાળકોને તો ગુજરાતી બોલતાં કે લખતાં વાંચતાં નથી આવડતું.” કદાચ એ લોકોને આ વાક્ય બોલવામાં નાનમ લાગત……….!!આ બધું શક્ય છે.જો આપણા ૯૦% ગુજરાતીઓ જાગૃત થાય.આપણે બાળકોને ભણતર ભલે અંગ્રેજી માધ્યમમાં આપીએ પરંતુ ગણતર તો ગુજરાતીજ શીખવો.કારણકે ભણતરની સાથે સાથે ગણતર ખૂબજ જરૂરી છે.ગુજરાતી ભાષા શીખવવાના વર્ગો ખોલવા પડે એ એક શરમજનક અને ખેદની વાત છે,પરંતુ તેને આપણે જરાક હકારાત્મક અભિગમથી વિચારીએ તો ગુજરાતી ભાષાના ભવિષ્ય માટે એક આશાનું કિરણજ કહેવાય.આવા વર્ગોમાં ગુજરાતીઓજ પોતાના બાળકોને ગુજરાતી ભાષા શીખવા મોકલે છે.તો એના પરથી સાબિત થાય છે કે ગુજરાતીઓમાં આજે પણ હ્રદયના એક ખૂણામાં ગુજરાતીપણું જાગૃત છેજ. તો એમાં વધુ જાગૃતિ લાવવા ખાસ ગુજરાતીઓ માટેજ વિવિધ હરિફાઈઓ યોજવી જોઈએ.જે અત્યારે ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગરના વૉટસપગ્રુપમાં બાળવિભાગમાં યોજાય છે.જેમાં ઘણા બાળકો હોંશભેર ભાગ લે છે.આ આખી ચર્ચામાં માતાપિતા કેન્દ્રસ્થાને આવે છે.આજના દરેક માતાપિતાએ પોતાના બાળકને ભાષાનું ગૌરવ લેવડાવતાં પહેલા પોતે ગૌરવ લેતાં શીખવું પડશે.આપણે જેમ આપણી જાતને ખૂબ પ્રેમ કરીએ છીએ એ રીતે આપણે આપણી ભાષાને પ્રેમ કરતાં શીખવું પડશે.ભાષાનું જતન આપણે કરશું તો આપણી આવનારી પેઢી એનું જતન કરશેજ.એ માટે ઘરમાં ગુજરાતી પુસ્તકો વાંચવાની આદત કેળવવી જોઈએ.જરૂરી નથી કે તમે દરેક પુસ્તકો વસાવો,એ માટે પુસ્તકાલય ઉત્તમ પર્યાય છે.જે વિસ્તારમાં ગુજરાતીઓ વધારે હોય તે વિસ્તાર પૂરતી મીની લાઈબ્રેરી ઊભી કરવી જોઈએ.ભાષાને જીવાડવા માટે વાંચન એક અસરકારક ઉપાય છે.પરંતુ શરત એટલી કે દરેકને પોતાના રસ અને રૂચિ પ્રમાણે વાંચન મળે.
ક્રમશ:::::::::::::::::::::::::
લેખિકા : આરતી મરચંટ
મુંબઈ : કાંદીવલી
****************************** *********
*જડભરત*
તે પોતાનું ઘર છોડીને વાજતે ગાજતે અરમાનોની પોટલી લઈને સાસરે આવી હતી, એનો હું સાક્ષી. ગૃહપ્રવેશ વખતે કેવી ગભરાઈ ગયેલી! “જોઉં કેવા સંસ્કાર છે?” કરીને તેના પગ પર સૌની નજર મંડાયેલી હતી. પછી તો તે હંમેશા ગંભીર બનવાનો પ્રયત્ન કરતી પણ તેનું રમતિયાળપણું વારેઘડીએ ડોકાઈ જતું. એની નિખાલસતા સાસરે બધાને સ્પર્શી ગઈ અને સૌની લાડકી બની ગઈ.
“હવે તારું કામમાં ધ્યાન નથી”, પ્રથમ બાળકના જન્મ પછી બેવડાયેલી જવાબદારીમાં એ મુરઝાવા લાગી. “કોને સંભાળું?” પગમાં પૈડાં મૂક્યા હોય તેમ તેને આમતેમ દોડતી હું જોતો રહેતો. ઘૂંટણિયા ભરતું તેનું બાળક મને સ્પર્શી જતું ત્યારે હું ઝૂમી ઉઠતો.
દિવસ-રાત કે સુખ-દુઃખને ને કોઈ ટોક ખરી?
“ઉંબરો ઓળંગતા ધ્યાન રાખજો, પહેલા પગ બહાર નીકળે એ પ્રમાણે ઠાઠડી ઉંચકજો.” આજે મારી નજર પણ એના પગ પર હતી! જવું હતું મારે પણ તેની સાથે, પણ મેં તેને વચન આપ્યું હતું, ઘરના બધાને સાચવવાનું!
હું ઉંબરો, એક દીકરીના સંબંધને સાચવતો જડભરત બનીને ત્યાં જ ઠોકાઈ રહ્યો.
©️ લેખક – વંદના વાણી
****************************** ************
………….ટૂંકી વાર્તા
ઈર્ષા,
રોમિલ નાનપણ થીજ હા જ્યારથી શાળા મા ભણતો ત્યારથી જ મીરા ને ચાહતો. આમેય તેના સુંદર ચહેરા પર શહેરની બધી છોકરીઓ
મરતી.મીરા રૂપાળી નહિ પણ આકર્ષિત ચહેરો ધરાવતી પણ મક્કમ મન ની ચંચળ હરણી જેવી હતી.હંમેશા આગળ ભણવાનો શોખ ધરાવતી.ક્યારેક રોમિલ સાથે ને બીજા યુવકો સાથે બોલતી.શાળા ના દિવસો હવે પૂરા થવાના એ બધા જ માટે જુદા થવાના દિવસો હતા. કોલેજ નું આકર્ષણ બધાને હતું .મીરા માટે રોમિલ બધા સાથે ઝઘડતો.ઘણીવાર લોકો બન્ને ને સાથે જોતા ચિડવતા પણ સ્થિતપ્રજ્ઞ મીરા ક્યારેય વિચલિત ન થતી.
સમય જતા બધા વિખરાયા ને કોલેજ મા નવી નવી ઓળખાણ થતા મીરાના જીવનમાં અનેક મિત્રો ને સખીઓ સાથે ઉઠકબેઠક સરૂ થઈ.વિશાળ દુનિયાના પરિચય મા આવતા મીરા નું ભણતર ગણતર ને મા બાપ ના સંસ્કાર નું તેજ ઉમેરાતું ગયું .ખૂબ વાંચન ને કારણે મીરાના વિચારો મા પણ વિશાળતા હતી.
મીરા ના લગ્ન ની વાતો ચાલીને તેણે મોટા શહેરને આવકાર્યું હતું કે અહિ જીવનની ઘણી બધી રીતે એ આગળ વધી શકશે.જીવન મા ઘણા અરમાનો સાથે આવેલી મીરા હવે સંસાર મા પડી ગઈ ને ભણતર નો ઉપયોગ પોતાના બાળકો ને અને ગરીબો ના બાળકો ને ભણાવા મા કરવા લાગી. સંસારિયા નો તેમાં સાથ મળ્યો,પતિ મિત્ર સમાન હતા..સંસાર ચાલતો હતો ત્યા કુદરતને ઈર્ષા આવી ને પતિ નું મૃત્યુ થયું .મીરા ઘરમાં રહી જ્ઞાન ને જેટલું વહેંચી સકાતુ વહેંચતી .
અચાનક એકવાર તે ઋષિકેશ ફરવા ગઈ અનેક આશ્રમો જોયા.ગંગાકિનારે બેઠી હતી
પવનની એક લહરખી જૂદો જ સ્પર્શ કરી ગઈ સમજી ન સકી …ત્યા તટ પર એક અનોખા તેજ થી ચમકતા ચહેરાને જોતી રહી ..હૈયાને ટંટોળી પૂછી બેઠી કેમ સ્પર્શે છે આ પવન ? કોઈ અતિ નજીકની મિઠાસ છે..જાણે કહી રહી છે..”હુ તને ઓળખું છુ ,પણ તુ હજુ પણ મને ન ઓળખી શકી”
તેજસ્વી પુરૂષ બીજું કોઈ નહિ રોમિલ હતો! જીવન ના આ મોડ પર અહીં મળી જશે એ કલ્પના પણ નહોતી. ન પૂછી સકી પણ રોમિલ ના એક જવાબે તે હાલી ગઈ..”ઈર્ષા”!
હા રોમિલને મીરા ના તરછોડવાની ઈર્ષા એ તે હિમાલય ના પંથે વળ્યો ને એને ગુરૂ નિત્યાનંદ નો સાથ મળ્યો . અત્યારે તે જીવન મા તેશ્રેષ્ઠ યોગસાધના નો ઊપાસક છે.ઈર્ષાએ જીવન ને સુધારી દીધું છે.
મીરા પ્રથમ વખત રોમિલના સાચા પ્રેમમાં પડી.
જયશ્રી પટેલ….૩/૧૨/૧૭
****************************** *************
ગાગા લગાગા, ગાગા લગાગા, ગાગા લગાગા.
સઘળી કહાની ફિલ્મી ઢબે કંડારાઈ ગઈ છે,
આ જિંદગીની દાસ્તાન પણ સંકેલાઈ ગઈ છે.
તમન્ના હ્રદયની અંદર જ ધરબાયેલી રહી છે,
દિલની બધી કામેચ્છા હવે છંછેડાઈ ગઈ છે.
આ જિંદગીને સાચી હકીકત પિછાણવી છે,
એકદમ સાચી વાતો બધી છુપાવાઈ ગઈ છે.
અરમાન દિલના કોરા તરસથી તડપી ઉઠ્યાં છે,
દિલની બધી આકાંક્ષા અહી વિખેરાઈ ગઈ છે.
A જસ્ટ વન મિનીટમાં અસલ ભાષા ભૂલશો નહિ,
આ યુગની ફેશનથી જ ભાષા ભુલાઈ ગઈ છે.
અનિલ દવે. (“અનુ”)
****************************** *********
*એક ઘટના પણ પછી અફવા બની ગઈ,*
*ના બની અફવા તો એ રચના બની ગઈ.*
*પ્રીત છેવટ મન તણી ભ્રમણા બની ગઈ.*
*આ ખુમારી પણ હવે રઘવા બની ગઈ.*
*દંશ માર્યો છે એ અંગત છે બધા જણ,*
*માણસાઈ એ પછી પથરા બની ગઈ.*
*આ ધરમનો ખેલ પણ ઈશ્વર તણો છે,*
*જાત કોઈ લીલી તો ભગવા બની ગઈ,*
*સરહદો સૌ ક્યાંક ભેગી થઈ અને થઈ,*
*શ્વેત કાગળ પર સહજ નકશા બની ગઈ.*
*સાવ અણઘડ હાથમાં આવી છે આખી,*
*વારતા પણ એ પછી ફકરા બની ગઈ.*
*છે જરૂરત આ જગતને ત્યાં સુધી બસ,*
*હાજરી તારી પછી અથવા બની ગઈ.*
ડૉ.કિશોર ઠક્કર. લોલાડા.
****************************** **
*એડમીન પેનલ – પ્રદીપ રાવલ (તંત્રી/માલિક) (M-9824653073)
*નિર્ણાયકશ્રી-જયશ્રી પટેલ,વંદના વાણી,કિશોર ઠકકર
*સહ નિર્ણાયક – આરતી મર્ચન્ટ ,આરતી રામાણી
* સંચાલક – જીજ્ઞા કપુરિયા
* સહ સંચાલક – મનીષ વોરા
સંપર્ક : Email : prdpraval42@gmail.com
****************************** *
નોધ :- ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક પ્રસિદ્ધ સાહિત્ય વિભાગ ના આયોજક,આયોજન,સંચાલન હવે પછી સાહિત્ય વિભાગ ગ્રુપ એડમિન કરશે.કોઈપણ લખાણ કે વ્યક્તિગત વાદ વિવાદ જવાબદાર એડમીન ટીમ રહેશે.તંત્રી ક્યાંય પણ કોઈપણ લખાણ કે ગ્રુપ મેમ્બરોને લગતા વાદ વિવાદ ને જવાબદાર નથી.જે સર્વે આં ગ્રુપ ના મેમ્બર નોધ લેવી ..તંત્રી : પ્રદીપ રાવલ