GN_22_6-20 (News of Gandhinagar PDF)
મનીષ વોરા.(સહ સંચાલક)
########################
ગઇકાલે ફાધર્સ ડે નિમિત્તે ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગર દૈનિક સાહિત્યિક વિભાગ ના ગ્રુપ મેમ્બરો ની અભિવ્યક્તિ,કેટલીક રચનાઓ પ્રસ્તુત છે.
આયોજક તંત્રી : પ્રદીપ રાવલ.
ગ્રુપ સંચાલક: જીજ્ઞા કપુરિયા. નિર્ણાયક : જયશ્રી પટેલ, વંદના વાણી,કિશોર ઠક્કર.
સહ સંચાલક : પ્રણવ ઝાખર,મનીષ વોરા.
સહ નિર્ણાયક : આરતી મરચાંટ,આરતી રામાણી
********************************
(૧) ❣ખમતીધર ખભો❣
તમારા સફળતાનાં શિખર પરથી એક નજર જરા ભુતકાળમાં પણ નાંખી જોજો,
તમને મંજિલે પહોંચાડવામાં એક એવી ભુમિકા પિતારુપી નજરે પડશે કે જેને તમારું ભવિષ્ય બનાવવાનો બધો ભાર પોતાનાં ખભા પર ઉપાડી એક હરફ સુધ્ધા ઉચ્ચાર્યો નહીં હોય!…..
એ ખભો,
જયારથી તમારા આગમનનાં એંધાણ વરતાણા ત્યારથી માનસિક માતૄત્વ ભોગવીને,તમારી જવાબદારીને પોતાનાં ખભા પર ઉપાડીને તમારા આગમનની વાટ જોઈ હશે!….
એ ખભો,
તમે પાપા પગલી ભરતાં શીખવામાં પડો આખડો ત્યારે દોડી ને તમને ખભા પર બેસાડીને છાંના રાખીને મંદ મંદ હસતા હશે.!…
એ ખભો,
તમારી દરેક ભુલ પર સાચું માર્ગદર્શન આપવા કડક વલણ અપનાવીને કદાચિત હાથ પણ ઉગામ્યો હશે,
પછી છાનામાના ઓશિકું ભીનું કર્યુ હશે.!…..
એ ખભો,
તમારી સફળતામાં હરખના આંસુ સાથે તમારી પીઠ થપથપાવી હશે અને મિત્રવર્તુળમાં આ મારો દિકરો કહીને છાતી ગજ ગજ ફુલી હશે..!….
એ ખભો,
તમારી બધી મુશ્કેલીમાં અથવા પ્રગતિનેપંથે અડીખમ ઊભાં રહીને “ગભરાઇશ નહીં હું છું એમ કહયું હશે.”!……
આવા આ પિતા રુપી વડલાની છત્રછાયામાં રહીને તો જોજો ગમે તેવી વિકટ પરિસ્થિતિમાં તમને એક દિશા અવશ્ય મળી જશે……..
જીજ્ઞા કપુરિયા “નિયતી”(ગ્રુપ સંચાલક )
(૨) *****************************
સુરસાગર,
ધર્ય તણો મારગ,
વ્હાલપનો વડલો
પ્રેમ ભરેલો પ્યાલો
એવા પપ્પાને વંદન
દર્દો સંતાડી
સંતાપ ભગાડી
આનંદ જગાડી
નિત્ય નવા ખ્યાલો
એવા પપાને વંદન
મેહુલ ત્રિવેદી….ખેરાળી
(૩)*****************************
કેટ કેટલાં ઉપકાર છે તાત તણા
આંગળીના વેઢે તો ક્યાં ગણાય છે ?
દિ આખો પરિશ્રમ કરી ઘરે આવતાં
મુજ બાળ ને જોઈ ચહેરો મલકી ઉઠતો
થાક્યાં પાકયા ઘરે આવી હાશ કરતાં
ઘર પરિવાર માં દિ આખાનો થાક વિસરાતો
પ્રેમથી મુજને રમાડતાં
અને હું અબૂધ પિતાથી ડરતો રહેતો
સમજણો થયો કિંતુ પિતા ને ન સમજ્યો
લાગણી પિતાની ઠુકરાવતો રહ્યો
મુજ પ્રેમ માટે તરસતા રહ્યા પિતા
ને એમની આંખોમાં એ તરસ જોઈ ના શક્યો
વળાવી આવ્યા તાત ને ત્યારે આવી સમજ
પ્રેમ માટે ઝૂરતા પિતા ની યાદમાં ” વિભૂ “ઝૂરી રહ્યો છું આજ .
વિભૂતિ દેસાઈ ઘાસવાલા .બિલીમોરા
જગત ના તમામ સંતાનોને અર્પણ
“Happy fathers. Day”
(૪)*****************************
પિતા શું છે??? એ કહેવું મુશ્કેલ છે.
પિતાનું મહત્વ શબ્દોમાં વર્ણવવું જ મુશ્કેલ છે,
એને ઈશ્વરનું બીજુ સ્વરૂપ કહેવું એ જ ઉકેલ છે.
હશે કોઈ કોઈને પિતા માટે એક દિવસ ઉજવવાનો,
બાકી દિવસે પિતાને છોડે એ મગજથી ચસકેલ છે.
જીંદગી જીવવા શ્વાસ લેવા દુનિયા બતાવી સાથે રહી,
કહ્યું નહીં ક્યારેય તમારી જીદથી પોતે કેટલા થાકેલ છે.
મારો દિકરો મારો દિકરો કહી કહી ને ચડાવ્યો ખભે માથે,
એને પણ જરૂર છે સ્નેહની, સ્નેહ એનો સદા પાકેલ છે.
સંસ્કૃતિ છે બીજા દેશની આ, પિતા માટે ઉજવે એક દિવસ,
ભારત ભૂમિ માત સમાન કહે, તેજલ પિતા એમાં જ ટકેલ છે.
– તેજલ વઘાસીયા (ઉમરાળી, જૂનાગઢ)
21/06/2020 રવિવાર
(૫)*********†*******************
વ્હાલનો દરિયો પાપા….🌸
બહારથી દેખાય પથ્થર જેવા
દિલમાં જેના વહે વ્હાલનો દરિયો….!!
આંખનું રતન કરીદે દાન દિલને રડતું મૂકી
એવો બાપ જેવો દાનવીર બીજો નથી જોયો…!!
હું છું ને તું ચિંતા ના કરીશ કહી મૂકે હાથ શીરે
પોતે તપે તડકેને છાયા આપે સંતાનને…!!
બની નિવ ઘરની ને સલામત રાખે પરિવારને
સહન કરે દુઃખ પોતે બની સંતાનનો રખવાળો…!!
હસતી જોઈ દીકરીને ચડે સેર લોહી જેનું
લાડ લડાવ્યા એટલા કે ના ચૂકવાય ઋણ તેનું…!!
નથી નિહાળ્યા ભગવાનને ક્યારેય નયનથી
પાપા જેવા હશે એવું કહે “શીલા “દિલથી….!!
શીલા….🌸… ગાંધીનગર
(૬)*****************************
🌺🌺 સંસ્મરણ 🌺🌺
રાત્રે 3 વાગ્યે રસોડામાંથી અવાજ આવતા જાગી અંદર ગઈ. ત્યાં આછા પ્રકાશે એક આકૃતિ સ્ટવ પાસે બેસી પોતાના કામમાં તલ્લીન જોઈ. “આખા દિવસમાં ભૂખ લાગે તો આ ડબ્બામાં ખાખરા બનાવી મૂકું છું ખાઈ લેજે અને મિનેષ-દીપુને પણ આપજે. બાજુવાળા માસી જમવાનું મુકી જવાના છે પણ ઓછું પડે તો આ ખાઈ લેજો. તું સુઈ જા.”
મમ્મી કુકર ફાટતા દાઝી હતી. પથારીમાં હતી. અમે ત્રણેય ભાઈ-બહેન એકદમ નાસમજ. ઘર સાચવનાર ફક્ત એ જ.
ઈમાનદાર શિક્ષકની છાપ. મુખ્ય વિષય ગણિત-વિજ્ઞાન છતાં ખાસ જરૂર હોય એવા પાંચ જ વિદ્યાર્થીને ટ્યુશન માટે બોલાવે. બાકી ઓળખાણવાળા મફત.. ટુંકી આવકમાં પાંચ જણને પોષવા એટલે કરકસર અને કંજુસાઈની ભેદરેખા ક્યારેક ઓળંગાતી. વારસામાં તેમને ફક્ત કસાયેલું શરીર મળ્યુ બસ!
—————————— —-
અત્યારે 75 વર્ષની ઉંમરે કોઈ પણ દવા લીધા વગર 5 થી 6 કિમી રોજનું ચાલે છે. સામાન્ય થી લઇ મોટી શારીરિક તફલીફમાં ડોક્ટર પાસે જવામાં નાનમ અનુભવે છે. ઉંમરના કારણે એકની એક વાતનું રટણ, કરકસરનો આગ્રહ, શિસ્ત માટે ચુસ્ત તેથી તેમનાં પર ઘરના બીજા લોકો ચીડાય છે અને ક્યારેક હું પણ!
પરંતુ જ્યારે આખા દિવસના થાકેલા વ્યક્તિને ત્રણ વાગ્યે ખાખરા બનાવતા સંભારુ છું ત્યારે ઢીલી પડી જાઉં છું. ગર્વ અનુભવુ છું. હું તેમની પાસેથી પૈસા વગર પણ સ્વમાનથી જીંદગી જીવી શકાય છે એ શીખી છું. તેમણે મને મહેનત કરતાં શીખવ્યું છે. ગમે તેટલી વિકટ પરિસ્થિતિનો સામનો કરવા સજ્જ કરી છે.
હા હું વાત કરૂ છું. મારા પપ્પા – સુનીલભાઈ ત્રિવેદીની. પિતૃવંદના કરી સૌને આ દિવસની શુભેચ્છા પાઠવું છું.
— ગ્રુપ નિર્ણાયક શ્રી 🌺વંદના વાણી – વ્યારા🌺
(૭)*****************************
મારી ડાયરીનું પાનું
ગ્રહણ પપ્પા આજે તમારી સરસ વાત કરવા માંગું છું.મારી જિંદગીનું પહેલું ગ્રહણ જ્યારે સમજ ની બહારની વસ્તુ હતી ત્યારે તમે મને
આપણી ચોથેમાળની અગાશી પર લઈ ગયા હતાને ,નેગેટીવ દ્વારા મને ગ્રહણ બતાવ્યું હતું
પાપા ત્યારે આખા ઘરની સ્ત્રીઓ જેમ કે બા,
મમ્મી ને ફોઈએ કેટલો વિરોધ કર્યો હતો.તમે ત્યારે મને વૈજ્ઞાનિક દ્રષ્ટિએ કેવું સરસ રીતે સમજાવ્યું હતું કે,”જયુબાઈ,આ તો એક ચક્ર છે સૂર્ય પૃથ્વીના ભ્રમણનું પરિણામ છે.”પાપા
તમે પક્ષીને ઉડતું બતાવી કહ્યું હતું જો તે કેવું
ઉડે છે આકાશે !એને કાંઈ થયું ?નહિને ?તો આપણને શું થશે…?
ખરેખર પાપા ન જોનારાને બધાને આંખે
મોતિયો વહેલો આવી ગયો..😊કેવું આજે આ સંજોગોનું મળવું કે ફાધર્સ ડે ને ગ્રહણ એક દિવસે..!એટલે જ કહુ કે તમે ઘડતર કરનારા..નવું જ્ઞાન આપી આંગળી પકડી દુનિયાને બતાવનારા..તો કેટલાય બાળકોના
પિતા બની દરેક પિતા પુરૂષના રૂપે આંસુ વિના મૌન રૂપી સંસ્કાર સિંચનારા..નભના તારાઓ માં સ્થાન પામેલા તમને આંખોના ટેલીસ્કોપથી શોધતી તમારી …જયુબાઈ…..૨૧/૬/૨૦..જયશ્રી પટેલ(નિર્ણાયક)
(૮)********†********************
વિશ્વ પિતા દિવસે….
પિતા અને દાદાની એક પરિક્રમા.
એક બાપ અને એક દરિયો
કેટલાં દુ:ખ છુપાવી રાખે છે!
પોતે ખારો થઈ અને બધાને
ખુદમાં એ સમાવી રાખે છે,
આંસુઓ બધાં એકઠાં કરી
દિલમાં એ દબાવી રાખે છે,
અરમાન ખુદનાં લુંટાવી અને
એ સંતાનોને હસાવી રાખે છે.
”કિશોર”
બાપ……
દુનિયામાં સૌથી આનંદ આપનારી કોઈ વાત હોય તો એ બાપ બનવું છે પણ બાપપણું નિભાવવું એ આ દુનિયામાં અઘરામાં અઘરી વાત છે.મિત્રો બાપને તો હું વૈશાખી વાદળની સાથે સરખાવું છું.સંતાનો માટે બાપ વૈશાખી વાદળ થઈ શકે છે અને સંતાનો માટે એ ખારો સાગર પણ થઈ શકે છે.બાપ પાછો શ્રીફળ જેવો હોય છે.બહારથી ભલે કડક દેખાતો હોય પણ એને સહેજ છોલી નાખો ને… સહેજ એની ભીતર દૃષ્ટિ કરીને તો એના જેવું મીઠું મધુર કોઈ વ્યક્તિત્વ આપણા જીવનમાં હોતું જ નથી.
આમ તો પિતાજીનો કોઈ દિવસ ના હોય કારણ કે બાપ તો આપણી રગેરગમાં વહેતો હોય છે છતાં આધુનિક જમાના પ્રમાણે બધા એકવીસમી જૂને “ફાધર ડે” ઉજવે છે એટલે મને પણ થયું કે આજે મારી અંદર છુપાયેલા મારા બાપને હું થોડો બહાર કાઢું.
લોલાડા ગામની શેરીએ શેરીએ છેલ્લા સત્યાવીસ વરસથી અવિરતપણે સવારે પાંચ વાગે ઝાલર વગાડતો વગાડતો “રઘુપતિ રાઘવ રાજા રામ” ગાતો કોઈ માણસ પ્રભાતફેરી ફરતો અને ચકલા માટે ચણ ઉઘરાવતો દેખાય તો તમે આંખ બંધ કરીને કહી દેજો….
“એ મારો બાપ છે.”
લગભગ સિત્તેરની ઉંમરે પહોંચવા આવેલા એ માણસના ચહેરા પર ક્યારેક મેં થાક નથી જોયો.કયારેય નિરાશા નથી જોઈ,કયારેય ગુસ્સો નથી જોયો.કયારેય કોઈની સામે બદલો લેવાની ભાવના એમની અંદર પ્રગટી જ નથી.
નાનપણથી મેં બસ એમનો પરિશ્રમ જોયો છે.
એક જમાનો હતો લોલાડામાં….
“નટુભાઈની દુકાનનો”
નાનકડું છોકરું આવે કે વૃદ્ધ વ્યક્તિ….
ક્યારેય નટુભાઈની દુકાનેથી એ પૂરા સંતોષ વગર પાછું ના ફરે.કોઈ જાતનો દગો નહી વેપારમાં…. એટલી ઉંચી છાપ એમના નામની કે છેક રૂપેણ નદી વટીને રોઝવા અને કરસનપુરાના ઘરાકો પણ મોલ વેચવા અમારી દુકાને આવે.
સવારે છ વાગે તો આજુબાજુના ગામડાના માણસો દુકાને ઉમટી પડે તે છેક દાડો આથમે ત્યાં સુધી
ઘરાકી ચાલુ જ હોય.શેઠ એટલે તો બસ નટુભાઈ જ.
વિશ્વાસની મિશાલ.આજુબાજુના કોઈ પણ ગામે ઉઘરાણીએ જવું હોય તો સાધનની રાહ એમણે કદી જોઈ જ નથી.આમ તો એ પ્રભાતફેરી બંધ રહે એ બીકે ક્યારેય ગાંધીધામ આવતા નથી પણ ક્યારેક વાર પ્રસંગે આવે અને હું કહું કે “ચાલો પપ્પા… ગાડીમાં બેસી જાઓ” તો પણ એ કદી ગાડીમાં ના બેસે.સાધુ તો ચલતા ભલાની જેમ પગપાળા જ યાત્રા.
સફેદ લેંધો અને ઉપર સફેદ આખી બાંયની નીટેક્ષની બંડી એ એમનો કાયમી પહેરવેશ.મારા દાદા ધોતિયું પહેરતા પણ પપ્પા થોડી પ્રગતિ કરીને લેંઘો પહેરે છે.બહાર જવાનું હોય તો ઉપર એક બુસ્કોટ ઠઠાવી દે એટલે બંદા તૈયાર.કોઈ જાતનો ઠાઠ ઠઠારો નહી.
કોઈનું દુઃખ ના જોઈ શકે.કોઈ આવીને થોડુંક ઓશિયાળું બની જાય એટલે ઉધાર દઈ દે પછી ભલે એણે આગળના રૂપિયા ના ચૂકવ્યા હોય.ઘણી વાર અડધી રાતે મેં મારા ઘરની સાંકળ ખખડતી જોઈ છે. આજુબાજુના પંદર ગામડાનું કોઈ પણ માણસ અડધી રાતે આવીને કહે કે “શેઠ,દવાખાને જવું છે.રૂપિયા આપો ને… ” અને મને યાદ નથી કે કોઈ માણસ એ દરવાજેથી ખાલી હાથે પાછો ફર્યો હોય.ફરી પછી ક્યારેય કરેલી મદદનો એમના મોઢે ઉલ્લેખ પણ નહી.આમેય પહેલેથી જ મિતભાષી એટલે ક્યારેય લાંબી લપનછપન કે પિષ્ટપેષણ કરવાની એમને ટેવ જ નહી.અમને બંને ભાઈઓને ભણાવવા માટે એમણે ખૂબ મહેનત કરી છે.જૂની મેટ્રિક પાસ કર્યા પછી એમને જામનગર મેડિકલ કોલેજમાં પ્રવેશ મળે એમ હતો પણ એ સમયે ફી ભરી શકાય એવી ઘરની સ્થિતિ જ ન હતી અને અમારી વેપારી કોમ પાછી ભણતરને બહુ મહત્વ પણ ના આપતી.એ અધૂરાં સપનાં અમને બંને ભાઈઓને ડૉકટર બનાવીને એમણે પૂરાં કર્યાં છે.
આમેય દીકરા માટે તો હું કહું છું કે…..
“દીકરો એટલે બાપનું અધૂરું સ્વપ્ન.”
છેલ્લા થોડાંક વરસોથી હવે ઊંમરના લીધે ઘંધો એકદમ ઓછો કરી નાખ્યો છે છતાં પણ આખો દિવસ એમની કંઈકને કંઈક પ્રવૃતિ ચાલુ જ હોય.એકદમ નિરોગી શરીર છે આજે પણ.દાદાને કોઈ વ્યસન ન હતું ફક્ત ચા સિવાય…. પપ્પાને પણ કોઈ વ્યસન નથી અને અમે બંને ભાઈઓ પણ આજના દિવસે વ્યસનથી બિલકુલ દૂર છીએ.આ જમાનામાં એ ખરેખર ખૂબ ગૌરવ લેવા જેવી બાબત કહી શકાય.છેલ્લા ઘણા વરસથી અમારા ઘરમાં કોઈ ચા પણ પીતું નથી.
બસ,એમને જો કોઈ વ્યસન હોય તો દેખાડા વગરની ભક્તિનું.આજે આ પ્રભાતફેરી વિશે લખું છું તો એમનો ઠપકો સાંભળવાની તૈયારી સાથે જ લખું છું. એમણે ક્યારેય કયાંય આ વાતનો ઉલ્લેખ આજ સુધી નથી કર્યો.સત્યાસી વરસની ઉંમરે બિમાર થયેલા દાદાની સેવામાં પૂર્ણ સમર્પણથી રાતોની રાતો જાગતા મારા પિતાને મેં જોયા છે.દાદા દાદીની દિલથી સેવા કરી છે મારાં મા બાપે અને ઈશ્વરને પ્રાર્થના છે કે અમને પણ શક્તિ આપે કે અમે પણ એ જ રસ્તે આગળ વધી શકીએ.
સાથે સાથે થોડી પિતાના પિતા એટલે કે દાદા વિશે પણ વાત કરી જ લઉં…..
મૂળ વતન સમીથી મજૂરી કરવા લોલાડા આવેલા વૈંકુઠરામદાદાએ શરૂઆતી જીવનમાં ખૂબ મુશ્કેલી ભોગવી છે.
પારાવાર પીડાઓ સહન કરી છે.
એકદમ ગરીબીનો એ સમય.રૂપિયો ગાડાના પૈડા જેવડો.ફક્ત બે રૂપિયા મહિનાના પગારમાં તોલાટની નોકરી અને સખત પરિશ્રમ.એ સમયે સાધનોની ભરમાર નહી એટલે એક ગામથી બીજે ગામ જવું હોય તો ચાલીને જ જવાનું.દાદાનું કામ ગામડે ગામડે જઈને કાલાં જોખવાનું.કાંટો,મણીકું,ધડો,ઘોડી,ચલાખો અને ચેળીયું ઉપાડીને ગામે ગામ કાલાં જોખવા જવાનું.કોઈ ગાડું રસ્તામાં મળી જાય તો સારાં નસીબ.આજના જીવનમાં એ સમયની સહેજ કલ્પના કરી જુઓ તો ખબર પડે.લાઈટ જ ન હતી તો પંખા ક્યાંથી હોય? અને બરાબર ચૈત્ર વૈશાખના તાપમાં જ કાલાંની સીઝન આવે.
આજે પાંચ મિનટ લાઈટ જાય તો ગભરામણ ચાલુ થઈ જાય છે માણસોને….
મને ખરેખર દયા આવે છે એસીમાં બેસીને પાનાંને પાનાં ભરીને સમાજ સુધારણાની વાતો લખતા મોટિવેશનલ સ્પીકરોની.પાંચ દિવસ ખાલી પંખા વગર ગુજારો…. પેન્ટના પટ્ટા ઢીલા થઈ જશે.
દસ દિવસ વઢિયારના રણકાંઠે જઈને અસલ ગામડાની મુશ્કેલીઓ માણો.ખબર પડશે જિંદગી કેટલી કઠણ છે.પણ હા……. રાતે ઊંધની ગોળીઓ ખાવાની જરૂર નહી પડે એની ખાત્રી આપું છું.
માફ કરજો… સહેજ આડે પાટે ચડી ગયો.
સફેદ ધોતિયું,સફેદ સદરો અથવા ઝભ્ભો અને માથે સફેદ ટોપી…પહેરેલા દાદાની આંગળી પકડીને મંદિરે જતો કનિયો…..
એ દૃશ્ય હજુય મારી આંખ સામે તરવરે છે.
ધનતેરસના દિવસે લક્ષ્મીપૂજન કરતા દાદાની દિવ્ય મૂર્તિ હજુ એવીને એવી જ મનમાં અકબંધ છે.
હું એમને ખૂબ વહાલો.કડી હોસ્ટેલમાં ભણવા ગયો અને એકાદ મહિનો માંડ થયો હશે.એમનાથી રહેવાયું નહી અને નાસ્તાનું અડધિયું ભરીને એ કડી આવી ગયા.એ વખતે પણ એમની ઉંમર સાઈઠ વરસની આસપાસ તો હશે જ.પૂરા બે દિવસ રોકાયા અને એમને સંતોષ થયો કે ‘ના…. સારું વાતાવરણ છે.પછી જ એ ગયા’ નહિતર મને પાછો ઘરે લઈ જવાની ગણતરીએ જ આવેલા.
વેકેશન પૂરું થવાનું હોય એટલે દાદા પાસે જઈને ફક્ત એટલું જ કહેવાનું….
“દાદા, કાલે જવાનું છે.” એટલે એમનું કબાટ ખોલીને મને જોઈતા રૂપિયા આપી દે.એ કબાટ ફક્ત એમનું જ…મારા સિવાય કોઈની તાકાત ન હતી કે એ કબાટની ખોલી શકે.એ કબાટમાં એમની એક નોટ અને થોડાક ધર્મગ્રંથો સાથે જનકલ્યાણના કેટલાક જૂના અંકો.એક જોડ કોરાં કપડાં….મિત્રો કેવી તૈયારી ઈશ્વરસ્થ થવાની.અમુક ઉંમર થાય પછી એક જોડ કોરાં કપડાં રાખી જ દેવાં જોઈએ.કપડાંની જોડ વચ્ચે થોડાક રૂપિયા પણ સંતાડીને રાખે.ના જાણે ક્યારે ભગવાનનો સંદેશો આવી જાય.ટાણું કરવા ટાણે છોકરાને ગોતવા ના જાવું પડે.
મિત્રો,ઘરના દરવાજા પાસે કોથળા પાથરીને છાપું વાંચતી ડોસા ટોળકીનો એક અનોખો ઠાઠ હવે લુપ્ત થઈ ગયો છે કારણ કે હવે ત્યાં દાદા નથી
રામ રામ રામ….સતત રામ મંત્રનું લેખન એ એમના છેલ્લા ઘણાં વરસનું એકમેવ કાર્ય હતું.કરોડ ઉપર રામનામના મંત્રો લખી નાખ્યા હશે એમણે… બે વાર તો હું પણ એમની સાથે જીપમાં હકડેઠઠ ચોપડીઓ ભરીને કટાવધામ અર્પણ કરવા ગયેલો છું.છેવટે એમનું તો નામ જ “રામ બા” પડી ગયેલું.નાના છોકરાથી માંડીને મોટું માણસ… “રામ બા” કહીને જ બોલાવે.સત્યાસી વરસની ઉંમરે પણ બી.પી કે ડાયાબિટીસ એમને સ્પર્શી શક્યો ન હતો.બસ…છેલ્લા એક મહિનાની ટૂંકી માંદગી અને એમને પ્રભુના ધામમાં ગમન કર્યું.બધું જ વિગતવાર નોટમાં લખીને ગયેલા દાદા.એક એક માણસને યાદ કરીને એમણે કહેવા જોગ બધું જ લખી નાખ્યું.એ વારંવાર કહેતા… “આ જગતમાંથી જઉં ત્યારે મારા આત્મા પર કોઈનું પણ ઋણ ના રહેવું જોઈએ.”
એમણે બધાને ભેગા કરીને કહી દીધેલું,
” મારી છેલ્લી ઘડી હોય ત્યારે કોઈ પણ ખબર પૂછવા આવે પછી એ ભલેને મોટો કલેકટર હોય તો પણ એને સારું લગાડવા મારા કાનમાં આવીને નહી કહેવાનું કે બાપા ફલાણા આવ્યો.બસ…રામનામનો જાપ જ કરવાનો.” આટલી સ્પષ્ટ સૂચનાઓ.આટલી સ્વસ્થતાથી મૃત્યુનો સ્વીકાર કરતો માણસ મેં હજુ સુધી બીજો કોઈ જોયો નથી.છેક છેલ્લી ઘડી સુધી ના કોઈ તરફડાટ કે ના કોઈ ઉંહકારા…. એમનાં માતાશ્રી એટલે કે કાશીમાં પાછળ પુણ્યકાર્ય જે તે સમયે સંજોગોને આધિન નહી થવા પામ્યું હોય એટલે એમના નામથી લોટેશ્વરમાં તિથિ નોંધાવજો એવું લખેલું.મારાં ફૂલ ગયાજીમાં જ તેરવજો. મિલકતના ત્રણ ભાગ પાડજો.ત્રીસ ટકા કનુના(એટલે કે મારા) અને ત્રીસ ટકા મારા ભાઈના(અમિત) અને ચાલીસ ટકા મમ્મી અને પપ્પાના.જે દીકરા સાથે મા-બાપ રહે એ દીકરાને છેવટે એ ચાલીસ ટકા મિલકત મળે.
માતાજીની દયાથી અમારા ભાઈઓ વચ્ચે તો કોઈ ભેદ નથી પણ એમનું દૂરંદેશી પણું કેટલું હશે એ સમજવાની વાત છે.દીકરાના દીકરા સુધી એમણે બધું સ્પષ્ટ કરી દીધું.કોઈ જાતના વિવાદને સ્થાન જ ના રહે.
મિત્રો,આજે ઘણા લોકોને “તમે અમારા માટે શું કર્યું?” એવો સવાલ બાપને કરતાં જોઉં છું ત્યારે ખરેખર દુઃખ થાય છે.
શું નથી કર્યું આપણા માટે… માતા પિતાએ?
એમનાં અરમાનોને કચડી નાખ્યાં છે આપણા ઉજ્જવળ ભવિષ્ય માટે.એમનાં ના પૂરાં થયેલાં સપનાં આપણી અંદર વાગવ્યાં છે એમણે.આપણે સફળ ના થઈએ તો એ આપણી સંગઠનો વાંક છે.એમના ઉછેરની કોઈ ખામી નથી.મિલકત માટે આવા લોકો મા બાપને પ્રતાડિત કરતા હોય છે અને સમાજમાં પાછો સેવાભાવીનો ડોળ કરતા ફરે છે.
ધિક્કાર છે એવાં સંતાનોને… જે મા-બાપ તરફ આંગળી ચીંધે છે.
ખરેખર હું નસીબદાર છું કે હું એક સંસ્કારી લોહાણા કુટુંબમાં જન્મ્યો છું જેની પરંપરા જ ‘
પિતા એ જ પરમેશ્વર’ છે.
છેલ્લે અમારા માઈક્રોસ્ટોરી શણગાર ગ્રૃપમાં લખેલી મારી એક માઈક્રોફિક્શન ટાંક્યા વગર રહી શકતો નથી કે જેનો ટાસ્ક પિતાજી હતો.
શીર્ષકઃવાદળ
શબ્દઃ૪૭
“તારો બાપ તો ખૂની છે ખૂની,જનમટીપ પડી છે એને?”
કમલો બોલ્યો.
“બાપ ઉપર ના જજે હોં?એમણે કોઈ ખૂન બૂન કર્યું નથી,ધનિયાનું ખૂન તો અજાણતાં મ…અ.. અ..અ.”😷
મનજી વૈશાખના તડકે પરસેવો લૂછતાં તાડૂક્યો.
ત્યાં જ ખરા બપોરે અચાનક એક ‘વાદળ’ ક્યાંકથી આવ્યું અને સૂરજ આડું છવાઈ ગયું.
*********સમાપ્ત*********,
ડૉ. કિશોર ઠક્કર.ગાંધીધામ,કચ્છ.
(૯)*****************************
આજે ફાધર્સ ડે
દરેકે પોતાના પિતાના ફોટા મૂક્યા,કોઈએ સાચી લાગણીથી, કોઈએ દેખાડા માટે. પણ એક ખાસ સંદેશ દરેક પિતાને એક દીકરીનો.
ગમે તેટલી મુશ્કેલી હોય ને જીવનમાં વ્યસનને પોતાનો સહારો ન બનાવવો.એનો સહારો લઈને થોડી ક્ષણ તમે તમારું દુઃખ ભૂલાવી દેશો.પણ જો એ વ્યસને તમારો જીવ લઈ લીધો તો તમારા બાળકો આખી જીંદગી એક કહ્યાં વગરના દુઃખમાં પસાર કરી દેશે. પછી એનું કોણ આ વસ્તુ યાદ રાખીને વ્યસન છોડવાનો પ્રયત્ન કરજો. ક્યાંક એવું ન બને કે તમારા બાળકો તમારી સાથે એક ફોટો પડાવા માટે પણ તડપી ઊઠે પણ એની એ ઈચ્છા પૂરી ન થાય. નાનપણમાં કદાચ એને પિતા ન હોવાનો એહસાસ નહીં થાય પણ મોટા થયા બાદ એ અચૂક તમારો પ્રેમ સતત ઝંખશે અને એ તેનાથી વંચિત રહી જશે
મૈત્રી ઉપાધ્યાય.અમદાવાદ
(૧૦)****************************
શબ્દ પપ્પા સાથે ની યાદો……..
પપ્પા મારી માટે ખુબ જ અજુગતું નામ હતું જ્યાં સુધી હું પપ્પા ન બન્યો.
ખુબ જ નાની વયે પિતાજી ને ગુમાવ્યા છે એનો અફસોસ હજી પણ મને સાલે છે.ઘણી બધી એવી વાતો હોય છે જેમાં પપ્પા ની હાજરી અનિવાર્ય હોય છે ,પણ હવે જો પપ્પા હયાત જ ન હોય અને પપ્પા સાથે એમના સાંનિધ્ય માં વધારે રહેવા નો મોકો ન મળ્યો હોય,કુમળી વયે જ બાપુજી નો સ્વર્ગવાસ થયો હોય તો એવી એમની સાથે ની વીતેલી ક્ષણોને કેવી રીતે વર્ણવી શકાય.
એક બે નાની ક્ષણો મને યાદ છે જ્યારે મને જનોઈ આપવા ની હતી.
એ વખતે હું સાત વર્ષ નો હોઈશ.
મેં ટકો મુંડો કરાવવા ની ના પાડી ત્યારે એમણે મને એક સાઈકલ ની લાલચ આપી અને ટકો મુંડો થાય એની પહેલા સાઈકલ લાવી ને મને ભેટ માં આપી.
એના પછી પાંચમા ધોરણ માં હું નાપાસ થયો.બાપા વઢશે એના ડર થી હું ઘરે ગયો નહિ અને નિશાળે જ બેસી રહ્યો.બાપા ને ખબર પડી એટલે
મને અમારા ઘરઘાટી સાથે લેવા મોકલ્યો.હું એમની સામે જોતા ડર અનુભવતો હતો. એ કાંઈ બોલ્યા નહિ પણ પછી ના પંદર દિવસ પછી એમને ટોયલેટ માં જ અટેક આવ્યો અને ગુજરી ગયા. હું નિશાળે હતો ત્યાં સમાચાર આવ્યા કે કોઈ ગુજરી ગયુ છે.હું ઘરે આવ્યો ત્યારે ખબર પડી પપ્પા હવે આ દુનિયા માં હયાત નથી.
પછી તો મે ચોટલી બાંધી ને અભ્યાસ શરૂ કર્યો .જીવન ના ૪૦ વર્ષ સુધી
હું ભણ્યો અને મુંબઇ માં સારી રીતે સેટ પણ થયો. વાઇફ પણ સારી મળી . બે દીકરી ઓ એ પણ પોતાનું કેરિયર બનાવ્યું પણ આ બધું જોવા માટે કાશ પપ્પા હોત !
ઘનશ્યામ વ્યાસ
(૧૧)****************************
તમે દીકરી હોવ કે દીકરો જો તમારા પિતાજીને પ્રેમ કરતા હોવ તો થોડો સમય કાઢીને વાંચશો? 🙏🏻આજના દિવસે મારા પપ્પાને આપેલી શ્ર્ધાંજલી છે.(ખૂબ યાદ કરું છુ એ મહાન આત્માને જે આજે મારી પાસે નથી)😔😔
🙏🏻 એક પત્ર પ્રભુને નામ 🙏🏻
હે કાળીયા ઠાકુર,હે ગોવિંદ,હે ક્રિષ્ના,
ઓહો તારા કેટલા નામ છે નહિ? અને હજારો હાથ પણ તારી જોડે છે કેમ? તું બધાની પ્રાથના સાંભળે છે, બધાનાં દુઃખ દર્દ દૂર કરે છે તો મને થયું ચાલ તને પ્રાથના રૂપે પત્ર જ લખું સાંભળેલું કદાચ ભુલાઈ જાય પણ લખેલું તો યાદ રહેને?(એવું મારા ટીચર કહે છે) પાછું લોકો કહે,તને ફ્રેન્ડ પણ માની શકાય અને ગુરુ તેમજ સલાહકાર પણ !ખરુને?
ચાલ ત્યારે મૂળ વાત પર આવું હો!(લોકો કહે છે હું બહુ વાતોળી છું! અને હા તારે પાછા કેટલા લોકોના દુઃખ દર્દ દૂર કરવાનાં હોય એટલે તારી પાસે સમય પણ ઓછો હોયને?)
બધા કહે છે તે પ્રમાણે તે મારા પપ્પાને તારી પાસે બોલાવી લીધા છે,તો સીધી તારી સાથે જ વાત કરું ને? લોકો કહે છે,જમાનો ખૂબ આગળ વધ્યો છે,પરિવર્તન આવ્યું છે, ટેકનોલોજી વિકસી છે, તો તારા માટે પણ આ કામ આસાન બનશે, કરીશને?
જો મારી બધી ફ્રેન્ડના પપ્પા કેવા તેને સ્કૂલે મુકવા આવે છે, નવી નવી વોટર બોટલ , લંચ બોક્સ,સ્કુલ બેગ, કપડાં એ બધું લઈ આપે છે,બહાર ફરવા લઈ જાય છે.તો મને પણ મન થાયને?.મારી મા નાં આંખમાં અમારા થી છાના આવતા આંસુ,ભઈલો પણ પપ્પા ને બહુ મિસ કરે છે હો ,ને દાદા દાદી પણ ઘણીવાર સાવ નિરાશ થઈ જાય છે.આવું બધું મને નાં ગમે હો…એટલેજ તને પત્ર લખું છું.
તું થોડા દિવસ માટે મારા પપ્પા ને અમારી પાસે નાં મોકલી શકે? જ્યાં કામ કરીએ ત્યાં રજાઓ તો મળેને?, મને પણ સ્કૂલમાં વેકેશન પડે ,કાકાને કંપનીમાં રજા મળે, અદા ને પણ ઑફિસમાં રજા મળે તો પપ્પા ને કેમ નઈ? એવું હોય તો પપ્પા નું કામ થોડું હું કરી દઈશ હોને?પણ થોડા દિવસ ની રજા આપને? બસ થોડા જ દિવસ અમારી સાથે રહેશે પછી તું બોલાવી લેજેને? હું ક્યાં નાં પાડું છું?. એના બદલામાં તુ જે કહેશે એ કરીશ બસ?,હોમવર્ક કરી લઈશ,ચોકલેટ કે રમકડાં ની જીદ નઈ કરું,મમ્મી જે બનાવશે એ ખાઈ લઈશ,દાદા દાદી નું કહ્યું માનીશ,ભાઈનું ધ્યાન રાખીશ હો બોલ છે સોદો મંજૂર,?
અને હા એક વાત તો કહેતા જ ભૂલી ગઈ.લોકો કહે છે ખરાબ કર્મ કરે એનું ફળ ભોગવું પડે,પણ ખરાબ કર્મ એટલે શું?ખરાબ કામ? પણ મેતો એવું એકય કામ નથી કર્યું. તો તું મને આવી સજાં કેમ આપી શકે? હા કદાચ એકવાર મારી ફ્રેન્ડ ની બોલપેન મને બહુ ગમી હતી એકવાર મન લેવા પણ લલચાયું હતું પણ પાછું યાદ આવ્યું મમ્મી એ કહ્યું હતું ચોરી કરવી એ ખરાબ કામ કહેવાય એટલે મન વારી લીધું,મે લીધી નથી હો તેમ છતાં મને આવું કરવાનું મન થયું એના માટે સોરી બસ? હવે તો થોડા દિવસ મોકલીશ ને?
સાંભળ્યું છે બાળકો પણ ભગવાનનું રૂપ હોય છે.અને બાળકોની પ્રાથના ભગવાન જલ્દી સાંભળે છે.
તો બસ એજ લી.😔
. .. પ્રાથના નાં ઉતરની રાહ જોતી
તારી એક નાની ભક્ત🙏🏻
” પૂજા કાનાણી.(અલકા)”મીઠાપુર.🌹
(૧૨)****************************
નાના ભાઈ બહેન,
નમસ્કાર💖
આપ સૌ એ આજે સહૃદયી બની પિતા માટે પિતૃઋણ અદા કરી ખમતીધર ખભાને તમારા હૃદયથી બિરદાવ્યા ,પ્રદીપભાઈના પિતાનો નિર્વાણ દિન પણ આજે સંજોગોવર્ષાત છે..આવા ઉત્તમ પિતાના પુત્ર પણ આપણા બધા માટે સાહિત્યના દરવાજા ખોલી ખોબો ભરી તમને પ્રેમ આપ્યો છે તો સૌ વતી હું એમનો પણ આ પુણ્ય દિવસે સહૃદયથી આભાર માનું છું.
ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગરના સર્વે મેમ્બર ને સંચાલકને,નિર્ણાયકો તરફથી.સઆભાર.
-જયશ્રી પટેલ (ગ્રુપ નિર્ણાયક શ્રી)🌹🙏
(૧૩)****************************
🌺નમસ્કાર 🌺
આપ સૌ મિત્રોએ તો જાણે પિતા પ્રત્યે આપની ભાવનાઓનો વરસાદ વરસાવી દીધો , ખરેખર આજે ફાધર્સ ડે ને દિવસે આપના આ પિતૃપ્રેમને પ્રસિદ્ધ કરતાં અમને આનંદ અનેરો થાય છે .
એક પિતાની ભૂમિકા આપણાં જીવનમાં શું છે એ શબ્દ રૂપે કંડારવું બહુ જ અઘરું છે ,આ ઘેઘુર વડલાની છત્રછાયા હંમેશા સાથે અને એમનો સાથ પ્રત્યક્ષ અને પરોક્ષ રીતે આપની સાથે જ છે .આજે આપ સૌ મિત્રોની આ હદયસ્પર્શી રચના વાંચીને મન પુલકિત થઈ ગયું . આપ સૌ મિત્રોનો ખૂબ ખૂબ આભાર આવી લાગણીસભર રચનાને શેર કરવા માટે ….
આજે મારા એક મિત્ર એ પિતા એટલે શુ?એ ખૂબ જ ઓછાં શબ્દમાં ઘણું કીધું છે,”આપણાં અસ્તિત્વ માટે મુખ્ય આધાર સ્તંભ, હયાતીમાં હસ્તાક્ષર, સદા આશિષ નીતરતી નજર અને કોઈપણ પક્ષપાત વિનાનો પારદર્શક પ્રેમ એટલે પિતા .”
ખરેખર આ પછી હું કંઈ બોલી જ ન શકી પિતાની વ્યાખ્યા આથી વિશેષ કંઈ હોય જ ન શકે…..
આપ સૌ મિત્રોનો તંત્રી/આયોજક સાહિત્ય વિભાગ પ્રદીપભાઈ, સંચાલક ,નિર્ણાયક, સહનિર્ણાયક,સહ સંચાલક હ્રદયથી આભાર વ્યક્ત કરીએ છીએ….
ગ્રુપ સંચાલક શ્રી
જીજ્ઞા કપુરિયા “નિયતી “
(૧૪)****************************
પિતા પિતા છે ખુદને માટે ક’દી
જીવન પોતાનું જીતા નથી
એ છે પ્રભુથી પણ મહાન
ઝેર પીધા પછી ક’દી કીધા નથી
નીંદર ક્યારે પુરી લીધી હશે?
આંખ શાને કાયમ રાતી હશે?
સવાલ કોઈએ એને કીધા નથી
જવાબ એના ક્યારેય લીધા નથી
ઝેર પીધા પછી ક’દી કીધા નથી…..
સાગરનું ઊંડાણ ઘણું ઓછું લાગે
એની આંખના ખૂણે જ્યારે આંસુ આવે
શ્વાસ લીધા કેટલા? કેટલા વેચ્યા હશે?
ચોપડે આના કોઈ હિસાબ કીધા નથી
ઝેર પીધા પછી ક’દી કીધા નથી….
***જયેશ ઓઝા ‘અગન’
(૧૫)***************************
પપ્પા છે તો….!
પપ્પા એટલેજ આપણું જીવન.કારણ પપ્પા છે તો સવારનો સૂરજ સોનાનો લાગે છે. કારણ પપ્પા હોય તો સવારે આંખ ખૂલતાની સાથેજ એ ચિંતા નથી કે મારે ઘણી બધી જવાબદારીઓ નિભાવવાની છે.ઉંમરના કોઈપણ પડાવ પર ‘ બેટા હું છું ને ! શા માટે ચિંતા કરે છે?’ જેવા શબ્દો અંતરને રાહત આપે છે.પપ્પા છે તો બજારની દરેક વસ્તુઓ આપણી છે,પપ્પા છે તો ઘરમાં સગાસંબંધીઓનો મેળો છે,પપ્પા છે તો દરેક રવિવાર તહેવાર છે, પપ્પા છે તો દરેક પ્રસંગની ઊજવણી અને ધામધૂમ શાનદાર છે,પપ્પા છે તો દીકરીને ટુંકારો કરનારને ધાક છે.પપ્પાની છત્રછાયા એટલે સન્માન અને સલામતીની એક ઢાલ એટલે પપ્પાની છાતી.એજ છાતી જેના પર બાળપણમાં મારી પગની પાનીઓએ કદાચ લાતો મારી હશે.એજ છાતી જેના પર ગૌરવથી મસ્તક નમાવી મારી સિધ્ધીઓ વહેંચી હતી.એજ છાતી જ્યારે જીવનમાં નિરાશા આવી ત્યારે એના પર મસ્તક મુકી શાંતિ અનુભવી.અને એજ છાતી પર લગ્નની વિદાય વખતે માથું મૂકી ખૂબ રડી હતી.એ છત્રછાયા ,એ ઢાલ એ છાતી આજે મારી પાસે નથી.પરંતુ આજે પણ એમની હૂંફ એમના શબ્દોએ, એમના વિચારોએ મને સતત
રક્ષી છે, સાચવી છે.અને ઉત્તરોત્તર મારી જે કંઈ પણ પ્રગતિ થઈ છે એ એમનાજ રંગસૂત્રોને આભારી છે.©️
આરતી અ.મરચંટ (ગ્રુપ સહ નિર્ણાયક શ્રી)
મુંબઈ : કાંદીવલી.
(૧૬)***************************
પિતા એટલે સંતાનના જીવનનો મજબૂત ખભો, જે એની મુસીબતોનો ભાર સહન કરે.
જ્યારે જીવનનો એ મજબૂત ખભો છીનવાઈ જાય, ત્યારે જીવન આકરૂં લાગે, પણ એમણે શીખવેલા જીવનમંત્રો માનસિક મજબૂતાઇ બક્ષે.
એમની દૈહિક ગેરહાજરી કઠે, પણ વૈચારિક અને માનસિક હાજરી હંમેશાં આપણી સાથે જ રહે.
પિતાનો પ્રેમ અવ્યક્ત લાગણીઓથી છલકાતો હોય છે.
પ્રકૃતિ શાહ “પ્રીત”
(૧૭)**************************************
[Fathers Day ની ખૂબ શુભેચ્છા સહ ]
*”કોઈપણ વાક્ય રચનામાં ના આલેખી શકાય તેવું અવ્યાખ્યાયિત પદ એટલે પિતા.”*
– ડૉ.નિષાદ ઓઝા “અમન”
*શીર્ષક :- પિતા*
દર્દોકી કોઈ કમી નહિ થી,
આંખોમેં ફીર ભી
કભી નમી નહિ થી,
સમંદર ભરા થા સપનોકા,
અપને કભી પૂરે કિયે નહિ,
ઑર
અપને લિયે જીયે નહિ,
મા કા સાયા બનકે રહે,
ના કભી અપને કેહકહે કહે,
ઉડાન જિંદગીકી ઊંચી ભરાઈ,
ના કભી અપની અહેમિયત દિખાઈ,
સારે ગમ થે આંખ કે કોનેમેં,
જબ મના કરના પડતા થા ખિલોનેમેં,
કામ કરતે રહે મજદૂર કી તરહ,
નહિ જીને દિયા હમેં મજબૂર કી તરહ,
કોઈ લમ્હા એસા નહિ જિસમેં હમેં હસાયા નહિ,
હક અપના ફિર ભી કભી જતાયા નહિ,
ઉસ મિટ્ટિ કો ઢૂંઢ રહા હું,
પોંછ આંખોંકી બુંદ રહા હું,
બરામદેમેં બૈઠા હું,
મેં ભી કહાઁ પહેલે જૈસા હું,
વક્તસે ગુજર ગયા હું,
અપને આપમેં ડર ગયા હું,
કહાઁ હો? આઓ ના.. !
જિંદગીકા મતલબ શિખાઓના,
બે મતલબ લગતી હૈ દુનિયા,
થમ ગયા હૈ જિંદગીકા પહીયા,
આપકો ખોનેકા અર્થ સમજમેં આ ગયા હૈ,
એક અજીબસા સન્નાટા છા ગયા હૈ,
શાનો શૌકત દિખાવો કે છોડ દીયે હૈ,
ઘૂંટ આપકી યાદોંકે હંમેશા પીયે હૈ,
ઔર
બિલકુલ આપકી તરહ જીતા હું,
કયું કી મેં ભી આજ પિતા હું….!!!
*- ડૉ.નિષાદ ઓઝા “અમન”*
*કંઠસ્થ લાગે છે આખી ગીતા
જયારે ‘અમન’બોલું છું હું પિતા.*
*- ડૉ. નિષાદ ઓઝા ‘અમન’*
******†*************************
ન્યૂઝ ઓફ ગાંધીનગર સાહિત્ય વિભાગ ના ગ્રુપ મેમ્બરો, સંચાલક, નિર્ણાયક શ્રી ઓ , સહ સંચાલક શ્રી ઓ, સહ નિર્ણાયક શ્રી ઓ એ ગઇકાલે મારા પિતાશ્રી ની પુણ્યતિથિ તેમજ ફાધર્સ ડે નિમિત્તે જે કંઈ શબ્દાંજલી આપી તે બદલ આપ સર્વેનો હું આયોજક તરીકે ખુબ ખુબ આભાર માનું છું. પ્રદીપ રાવલ(આયોજક.તંત્રી)
(૧૮)****************************
તા. :- ૨૧-૬-૨૦૨૦
શિર્ષક :- પપ્પાને પત્ર
પ્રિય પપ્પા,
રોજ તમારા વગર ચાલવાની કોશિશ તો કરું છું,
પણ,જ્યારે ઠેસ વાગે છે ત્યારે તમારો જ હાથ શોધું છું.
લવ યુ પપ્પા.
*”હિરછાંય”*
છાયા શાહ.. મુંબઈ.